คือเรากับแฟนคบกันมาสักพักแล้ว ช่วงแรกก้อยังดีอยุ่ เราว่ามันคงเป็นช่วงศึกษาดูใจ ที่ยังใจเยน มีอะไรก็รับได้ เพราะค่อยๆเรียนรู้กันไป แต่ช่วงหลังๆเราเริ่มออกอาการแล้ว เราบอกตรงๆเราเปนคนที่ค่อนข้างจะซีเรียสกับทุกอย่าง เอาแต่ใจตัวเองบ้างโดยเฉพาะกับคนที่ไว้ใจ แต่แฟนเปนคนดี ใจเยน มีเหตุผล เปนคนเก่ง แต่พอเราปรึกษาอะไรเค้า หรือเค้าปรึกษาอะไร พอมันไม่ตรงกะความคิดเรา เราจะเถียง เสียงแข็ง ทะเลาะกัน เราอยากแก้ปัญหานี่คะ เราอยากใจเย็น เราอยากใจเย็นรับฟังให้เหมือนกับเวลาคนอื่นมาปรึกษาเรา แต่เราไม่รู้ทำไม เวลากับคนที่เราไว้ใจเรามักจะแสดงความคิดที่ตรงไปตรงมาตามความคิดเรา บอกว่าควรจะเปนแบบนี้ ก้จะเถียงทะเลาะกันอย่างที่เล่ามา เราอยากใจเย็น แต่เราไม่รู้จะทำยังไง เราไม่อยากเสียคนดีดีไป เรารู้ตังนะว่าเราใจร้อน แต่เราไม่ค่อยจะสามารถควบคุมอารมได้ อาจจะมีบางครั้ง เลิกฟังไป แต่เราว่ามันเหมือนไม่ใช่การแก้ปัญหา ทำยังไงดีคะ ถึงจะควบคุมอารมแบบนี้ได้ อ้อ เรากับแฟนเคยพูดเรื่องแต่งงานกัน แล้ว ตอนนี้พอเราทะเลาะเราจะอ้างว่าเลิกกันเลยมั๊ย  แต่สุดท้ายเราจะคิดได้นะว่าเราอะใจร้อน เรามันไม่ดี เค้าไม่เหมาะที่จะแต่งงานกับเราหรอก เค้าก็บอกว่าเราดี จนบางครั้งเราก็แอบคิดนะ การที่เราทะเลาะกัน เราจะปรับตัวเพื่อจะแต่งงาน ถ้าเราได้แต่งงานเราก็จะไม่มีคำว่าเลิกกัน เราจะคงปรับตัวได้ในตอนนั้น เพราะเราต้องรับผิดชอบครอบครัวมากกว่าเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ (ลืมบอกไปคะว่าตอนนี้เราก็คล้ายๆอยุ่ก่อนแต่งละ อยู่บ้านเดียวกันสัปดาห์ละ สามสี่วัน มีอะไรที่ช่วยเหลือกันได้ก็ช่วยกันหมด แต่ติดอยู่เรื่องเดียวว่าเมื่อไรปรึกษากัน จะเลิกทะเลาะกับเค้าสักที).. เราควรจะปรับตัวเองยังไงดีคะ