สวัสดีค่ะ
เราอาศัยอยู่ในบ้านซึ่งค่อนข้างแออัดคับแคบ คือทุกห้องมีคนอยู่หมด ส่วนเรากับสามีและลูกอายุ 10 เดือนต้องนอนรวมกันในห้องใหญ่ ปกติเราก็เลี้ยงลูกในห้องนี้ พาไปห้องนั่งเล่นบ้าง พาไปเดินเล่นข้างนอกบ้างแต่ไม่บ่อยเพราะยุงเยอะมากๆ เพราะบ้านก็ต้นไม้เยอะ หมู่บ้านก็ติดกับสวนกับนา แต่เรื่องของเรื่องคือ ในห้องที่เราอยู่มีทีวีอยู่ด้วย ซึ่งตอนแรกๆเราก็เปิดทีวีทั้งวันแล้วก็เลี้ยงลูกไป แต่ตอนหลังๆเราสังเกตว่าลูกเริ่มสนใจทีวีมากขึ้น คือไม่ได้จ้องตลอดเวลา แต่ก็ชอบหันไปดูบ่อยๆ ประกอบกับเริ่มมีคนเตือนบ่อยๆว่าอย่าให้ลูกดูทีวีเดี๋ยวจะเป็นสมาธิสั้น เราเลยกังวล เลยปิดทีวีค่ะ ยกเว้นตอนเย็นๆสามีดูทีวี 2-3 ชม. เราก็เบนความสนใจลูกให้ดูหนังสือ อ่านนิทาน เล่นของเล่น ต่อบล๊อค ฯลฯ ซึ่งลูกก็ดูสนใจกับของตรงหน้าดี แต่นานๆก็หันไปดูทีวีแป๊บๆบ้างแล้วก็กลับมาเล่นต่อ
ทีนี้สามีเราพักร้อนช่วงนี้พอดี ฮีก็เปิดทีวีดูทั้งวัน แต่มีบางช่วงที่เราปิดทีวีไปเลย ก็ดูฮีไม่ค่อยพอใจ ยิ่งตอนกลางคืน(แบบเลยเวลานอนลูก)ฮีอยากดูหนัง แต่เราอยากปิดให้ลูกได้นอนเงียบๆ ฮีก็โมโหไม่อยากปิด แต่คือลูกก็นอนได้แหละแต่เราว่าแสงมันวูบวาบมากเลย บอกตรงๆเราโกรธสามีมากอ่ะตอนนี้ ในใจคิดแต่ว่าทำไมเห็นแก่ตัวแบบนี้ ก็เข้าใจว่าฮีก็อยากจะผ่อนคลาย แต่ก็แบบทำไมไม่คิดถึงลูกบ้าง
คือ เราคิดมากไปรึเปล่าคะ ลูกเราซนมากๆๆๆๆ ก็กลัวเค้าเป็นสมาธิสั้นเพราะเค้าชอบทำนู้นนี่เคลื่อนไหวทั้งวัน แต่เค้าก็พัฒนาการดีสมวัย ยิ้มแย้มแจ่มใส ชอบพบปะผู้คน เราเข้าใจว่าปัจจัยสมาธิสั้นมันก็คงมีเยอะกว่าทีวีแหละ แต่เราก็กังวลมากๆเลยค่ะ แล้วก็ไม่รู้จะคุยกับสามียังไง เพราะสามีเป็นใหญ่ในบ้าน ไม่อยากจะโดนฮีด่าให้อารมณ์เสียมากไปกว่านี้ ได้แต่เก็บความโกรธแค้นมาระบายในพันทิพย์ -*-
อยากจะปรึกษาว่าในกรณีแบบนี้เราควรจะทำยังไงดีคะ อ่อ.. ที่ชั้นล่างมีทีวีอีกเครื่องค่ะ แต่บางทีน้องเราหรือคุณพ่อก็ดู
ปล. อยากจะแยกห้องนอนลูก แต่ที่ไม่มีเหลือแล้วจริงๆค่ะ
ปล.2 มีแพลนว่าปลายปีหน้าจะย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วค่ะ คงมีพื้นที่เงียบๆให้ลูกบ้าง แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ไม่รู้ลูกจะเป็นยังไงบ้าง
ขอบคุณทุกท่านที่กรุณาให้คำปรึกษาแนะนำค่ะ
ขอคำปรึกษาค่ะ เรื่องทีวีในห้องเลี้ยงลูก
เราอาศัยอยู่ในบ้านซึ่งค่อนข้างแออัดคับแคบ คือทุกห้องมีคนอยู่หมด ส่วนเรากับสามีและลูกอายุ 10 เดือนต้องนอนรวมกันในห้องใหญ่ ปกติเราก็เลี้ยงลูกในห้องนี้ พาไปห้องนั่งเล่นบ้าง พาไปเดินเล่นข้างนอกบ้างแต่ไม่บ่อยเพราะยุงเยอะมากๆ เพราะบ้านก็ต้นไม้เยอะ หมู่บ้านก็ติดกับสวนกับนา แต่เรื่องของเรื่องคือ ในห้องที่เราอยู่มีทีวีอยู่ด้วย ซึ่งตอนแรกๆเราก็เปิดทีวีทั้งวันแล้วก็เลี้ยงลูกไป แต่ตอนหลังๆเราสังเกตว่าลูกเริ่มสนใจทีวีมากขึ้น คือไม่ได้จ้องตลอดเวลา แต่ก็ชอบหันไปดูบ่อยๆ ประกอบกับเริ่มมีคนเตือนบ่อยๆว่าอย่าให้ลูกดูทีวีเดี๋ยวจะเป็นสมาธิสั้น เราเลยกังวล เลยปิดทีวีค่ะ ยกเว้นตอนเย็นๆสามีดูทีวี 2-3 ชม. เราก็เบนความสนใจลูกให้ดูหนังสือ อ่านนิทาน เล่นของเล่น ต่อบล๊อค ฯลฯ ซึ่งลูกก็ดูสนใจกับของตรงหน้าดี แต่นานๆก็หันไปดูทีวีแป๊บๆบ้างแล้วก็กลับมาเล่นต่อ
ทีนี้สามีเราพักร้อนช่วงนี้พอดี ฮีก็เปิดทีวีดูทั้งวัน แต่มีบางช่วงที่เราปิดทีวีไปเลย ก็ดูฮีไม่ค่อยพอใจ ยิ่งตอนกลางคืน(แบบเลยเวลานอนลูก)ฮีอยากดูหนัง แต่เราอยากปิดให้ลูกได้นอนเงียบๆ ฮีก็โมโหไม่อยากปิด แต่คือลูกก็นอนได้แหละแต่เราว่าแสงมันวูบวาบมากเลย บอกตรงๆเราโกรธสามีมากอ่ะตอนนี้ ในใจคิดแต่ว่าทำไมเห็นแก่ตัวแบบนี้ ก็เข้าใจว่าฮีก็อยากจะผ่อนคลาย แต่ก็แบบทำไมไม่คิดถึงลูกบ้าง
คือ เราคิดมากไปรึเปล่าคะ ลูกเราซนมากๆๆๆๆ ก็กลัวเค้าเป็นสมาธิสั้นเพราะเค้าชอบทำนู้นนี่เคลื่อนไหวทั้งวัน แต่เค้าก็พัฒนาการดีสมวัย ยิ้มแย้มแจ่มใส ชอบพบปะผู้คน เราเข้าใจว่าปัจจัยสมาธิสั้นมันก็คงมีเยอะกว่าทีวีแหละ แต่เราก็กังวลมากๆเลยค่ะ แล้วก็ไม่รู้จะคุยกับสามียังไง เพราะสามีเป็นใหญ่ในบ้าน ไม่อยากจะโดนฮีด่าให้อารมณ์เสียมากไปกว่านี้ ได้แต่เก็บความโกรธแค้นมาระบายในพันทิพย์ -*-
อยากจะปรึกษาว่าในกรณีแบบนี้เราควรจะทำยังไงดีคะ อ่อ.. ที่ชั้นล่างมีทีวีอีกเครื่องค่ะ แต่บางทีน้องเราหรือคุณพ่อก็ดู
ปล. อยากจะแยกห้องนอนลูก แต่ที่ไม่มีเหลือแล้วจริงๆค่ะ
ปล.2 มีแพลนว่าปลายปีหน้าจะย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วค่ะ คงมีพื้นที่เงียบๆให้ลูกบ้าง แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ไม่รู้ลูกจะเป็นยังไงบ้าง
ขอบคุณทุกท่านที่กรุณาให้คำปรึกษาแนะนำค่ะ