ข่าวนี้เอามาจาก Blog ที่ CEO ของทีมเอฟเวอร์ตันเขียนนะครับ อ่านแล้วก็นึกมาถึงฟุตบอลไทยเลย แค่เปลี่ยนเป้าหมายจากได้ไปบอลโลก เป็นมุ่งเป้าไปที่แชมป์บอลโลก แค่นั้นเอง
อาจจะยาวหน่อย แต่อ่านแล้วได้คิดอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน
CEO Blog: พูดคุยถึงการพัฒนาผู้เล่นเยาวชน
โรเบิร์ต เอลสโตน เขียนถึงแผนพัฒนาผู้เล่นของพรีเมียร์ลีก
ผมอยากจะเขียนถึงเรื่องนี้มากเลย จากการที่ได้ทำงานร่วมกับพรีเมียร์ลีกในแผนงาน Elite Player Performance การได้เห็นสิ่งที่เอฟเวอร์ตันและสโมสรอื่นๆในพรีเมียร์ลีกกำลังทำอยู่ และผมมีลูกๆในช่วงวัยรุ่น 2 คนเล่นอยู่ในระดับสูงของฟุตบอลเยาวชน ผมรู้สึกว่าผมมีความน่าเชื่อถือพอสมควรที่จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ
และผมยังได้ยินเรื่องราวต่างๆอีกมาก ที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด เป็นอะไรที่ใช้วาทกรรมล้วนๆ แต่ปราศจากซึ่งความถูกต้องและความเที่ยงตรง และบอกตามตรงนะ เป็นอะไรที่ไร้ความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก
ผมเขียนในฐานะหนึ่งในผู้เข้าร่วมพรีเมียร์ลีกก็จริง แต่ผมมั่นใจว่าคนที่อยู่ในวงการล้วนรู้ดีว่า หน่วยงานไหนที่ทำให้ฟุตบอลอังกฤษรุ่งเรื่องอย่างทุกวันนี้ ทำให้ประเทศเราปรากฎบนแผนที่ของโลกฟุตบอลอีกครั้ง และทำให้ลีกของเราเป็นที่ยกย่อง
ลีกที่น่าชื่นชม น่าอิจฉา และน่าเคารพมากที่สุดในโลก คือลีกของเรา และนั่นไม่ใช่แค่เรื่องเงินเท่านั้น พรีเมียร์ลีกได้สร้างการแข่งขันที่ดุเดือด และความต้องการที่จะประสบความสำเร็จ ได้มากที่สุด ในโลกนี้ที่ซึ่งผู้ที่ดีที่สุดเท่านั้นจึงจะอยู่รอด พรีเมียร์ลีกได้สร้างสภาพแวดล้อมที่เพอร์เฟคสำหรับการพัฒนาผู้เล่นไปสู่ระดับโลก เปรียบเสมือนห้องแล็บสำหรับการวิจัยและการพัฒนาในสภาพตึงเครียดที่สุด จะทำให้ผลผลิตออกมาดีได้ตามหลักของ ชาร์ลส์ ดาร์วิน
มันเป็นเรื่องของการเมืองในโลกฟุตบอลรึเปล่าที่ออกมาบอกว่า ‘เพียงแค่’ 30% ของจำนวนนาทีที่เล่นทั้งหมดในพรีเมียร์ลีกเป็นนาทีที่เล่นโดยนักฟุตบอลชาวอังกฤษ นั่นแหละที่ทำให้ผมอยากมาเขียนถึงในวันนี้ โอเคล่ะ มันช่วยให้เราเปิดหูเปิดตามากขึ้น และนั่นเป็นสิ่งที่เรารู้กันมาสักพักแล้ว และมันถูกอ้างว่าเป็นต้นเหตุของปัญหา ที่ลีกของเรามีผู้เล่นต่างชาติเต็มไปหมด แต่เราอาจจะต้องลองพิจารณาดูว่า การมีผู้เล่นต่างชาติ’เต็มไปหมด’ มันเป็นปัญหาจริงหรือ? เราจะต้องมีผู้เล่นเก่งๆสักกี่คนในการเป็นแชมป์ฟุตบอลโลก? เบลเยี่ยมอาจจะใช้สัก 15 คน? ผมว่า 30% เป็นตัวเลขที่ค่อนข้างเยอะเมื่อคุณคำนึงถึงการที่พวกเขาเล่นอยู่ในลีกที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในโลก
มันอาจจะถึงเวลาที่เราต้องมาคำนึงถึงคุณภาพมากกว่าปริมาณแล้วหรือเปล่า? ผู้เล่น 60-70 คนของเรา สามารถพิสูจน์ถึงทฤษฎีวิวัฒนาการของดาร์วินส์ได้มากกว่าการแข่งขันกีฬาใดๆในโลก มากกว่าสภาพแวดล้อมอื่นๆในโลก นักเตะอังกฤษของเรามองไปยังจุดที่อยู่สูงขึ้นไปในทุกๆวัน พวกเรามีนักเตะจากทั่วโลกเข้ามาแข่งขันด้วย ซึ่งมันเป็นการดีกว่าไม่ใช่หรือ ที่เราจะมี 20, 30 หรือ 40 ผู้เล่นที่เราต้องการเพื่อต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่ดีที่สุดในโลกในระดับนานาชาติ? ทำไมเราต้องทำให้มันง่ายล่ะ? ทำไมเราต้องเอาพวกความกดดันนี้ออกไป? และนั่นเป็นสิ่งที่พรีเมียร์ลีกสร้างขึ้นมาอยู่แล้ว
ในช่วง 48 ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมไม่เคยได้ยินเลยสักนิดเกี่ยวกับแผนงาน Elite Player Performance ที่พรีเมียร์ลีกริเริ่มนำแนวทางสมัยใหม่เข้ามาพัฒนาผู้เล่นเยาวชน มันผ่านการวิจัยหลายขั้นตอนมาอย่างถี่ถ้วน เพื่อสร้างมาตรฐานพิมพ์เขียวที่ดีสำหรับอนาคต ได้รับการสนับสนุนเรื่องเงินทุนและดำเนินการโดยพรีเมียร์ลีก
มันเป็นแผนงานที่จะออกแบบให้มีความท้าทาย ปรับแต่ง และเพิ่มประสิทธิภาพ เงินมหาศาลจำนวน 70 ล้านปอนด์ ที่พรีเมียร์ลีกจะใช้ในทุกฤดูกาลไปกับผู้เล่นเยาวชน เป็นการสนับสนุนที่มากกว่าลีกอื่นๆในโลก สร้างสภาพแวดล้อมที่เด็กๆ 4,000 คนจะได้รับการฝึกสอน การตรวจสอบ การให้คำปรึกษา และให้ความรู้ ในที่ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกระดับโลก อย่างในกรณีของเรา ที่เดียวกับที่ รอสส์ บาร์คลี่ย์ คอยรับฟังการชี้แนะอันชาญฉลาดของ โรแบร์โต้ มาร์ติเนซ โดยที่เงินทุน สิ่งอำนวยความสะดวก และกลยุทธต่างๆจะถูกจัดการให้เป็นพิเศษจากทางพรีเมียร์ลีก
จากนั้นผมก็หันมามองลูกๆผมสองคนที่เป็นนักฟุตบอลที่ใช้ได้ และอยู่ในระบบของโรงเรียน แต่น่าเศร้าที่อยู่ภายใต้สมาคมฟุตบอล พวกเขาเล่นในดิวิชั่นสูงสุดของ Stockport League พวกเขาเล่นในทีมที่อยู่ระดับสูงสุดของดิวิชั่นสูงสุด แต่ตอนนี้ ในกลางเดือนตุลาคม เกมของพวกเขาเริ่มที่จะถูกยกเลิก ถ้าฝนตกในวันพฤหัส โปรแกรมการแข่งขันทั้งหมดก็มลายหายไป ตอนเด็กๆพวกเขาเตะลูกบอลที่ผิดขนาด หลายๆครั้งสูบลมไม่เต็มด้วยซ้ำ ยิงประตูใส่โกลที่ผิดขนาด เล่นบนสนามที่ใหญ่เกินไป
พวกเขาลงเล่นภายใต้โค้ชที่กระตือรือร้นแต่กลับคอยตะโกนแต่ว่า ‘เตะทิ้งออกไป’ และโค้ชฝ่ายตรงข้ามก็จะตะโกนว่า ‘ล้ำหน้า’ และพยายามคัดค้านการตัดสิน พร้อมด้วยพ่อแม่ของนักเตะฝ่ายตรงข้ามพยายามสรรหาคำด่าสารพัด และยังมีกรรมการซึ่งมีทั้งอายุ 12 ปีหรือพวกที่เหมือนเป็นจุดสนใจมานานเกินไป มันดูสิ้นหวังนะ ผมมองไปที่เช้าวันอาทิตย์ด้วยความหวัง แต่มันก็แตกสลายไปทุกที มันเป็นที่ซึ่งเพาะพันธ์ผู้เล่นที่หวังว่าจะไปคว้าแชมป์โลก มันเป็นเหมือนปิระมิดของวงการฟุตบอลอังกฤษ
มันเป็นเหมือนปิระมิดเพราะว่าในส่วนอื่นๆ เช่นฟุตบอลระดับโรงเรียน ยังคงไม่สมบูรณ์ ยังไม่มีความอิสระ เพิ่งจะมาจริงจังเอาตอนมัธยม เมื่อ 30 ปีที่แล้วเป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น ผมไม่เคยได้เล่นฟุตบอลในระดับมัธยมต้น ผมไม่เคยเล่นในวันเสาร์ และวันอาทิตย์ของผมคือการอยู่บนถนน มันไม่พัฒนาเลยแม้แต่นิดเดียว และใครล่ะที่เป็นผู้รับผิดชอบในสิ่งนั้น? เด็กที่น่าสงสารที่โชคร้ายพอที่จะเป็นแค่ผู้เล่นที่ดีที่สุดคนที่ 21 ในเมืองลิเวอร์พูลในปีนั้น อาจจะต้องมานั่งเล่น Xbox แทน
ใครกำลังพยายามทำให้เรามีโอกาสเป็นแชมป์ฟุตบอลโลก? ใครกำลังทำให้เรามีลุ้น? ผมรู้คำตอบว่าใครกำลังทำ และใครที่ไม่ได้กำลังทำให้เป็นอย่างนั้น
เครดิต:
http://th.evertonfc.com/news/CEO-Blog-the-youth-development-debate
CEO เอฟเวอร์ตันจวกการทำงานของสมาคม
ข่าวนี้เอามาจาก Blog ที่ CEO ของทีมเอฟเวอร์ตันเขียนนะครับ อ่านแล้วก็นึกมาถึงฟุตบอลไทยเลย แค่เปลี่ยนเป้าหมายจากได้ไปบอลโลก เป็นมุ่งเป้าไปที่แชมป์บอลโลก แค่นั้นเอง
อาจจะยาวหน่อย แต่อ่านแล้วได้คิดอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน
CEO Blog: พูดคุยถึงการพัฒนาผู้เล่นเยาวชน
โรเบิร์ต เอลสโตน เขียนถึงแผนพัฒนาผู้เล่นของพรีเมียร์ลีก
ผมอยากจะเขียนถึงเรื่องนี้มากเลย จากการที่ได้ทำงานร่วมกับพรีเมียร์ลีกในแผนงาน Elite Player Performance การได้เห็นสิ่งที่เอฟเวอร์ตันและสโมสรอื่นๆในพรีเมียร์ลีกกำลังทำอยู่ และผมมีลูกๆในช่วงวัยรุ่น 2 คนเล่นอยู่ในระดับสูงของฟุตบอลเยาวชน ผมรู้สึกว่าผมมีความน่าเชื่อถือพอสมควรที่จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ
และผมยังได้ยินเรื่องราวต่างๆอีกมาก ที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด เป็นอะไรที่ใช้วาทกรรมล้วนๆ แต่ปราศจากซึ่งความถูกต้องและความเที่ยงตรง และบอกตามตรงนะ เป็นอะไรที่ไร้ความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก
ผมเขียนในฐานะหนึ่งในผู้เข้าร่วมพรีเมียร์ลีกก็จริง แต่ผมมั่นใจว่าคนที่อยู่ในวงการล้วนรู้ดีว่า หน่วยงานไหนที่ทำให้ฟุตบอลอังกฤษรุ่งเรื่องอย่างทุกวันนี้ ทำให้ประเทศเราปรากฎบนแผนที่ของโลกฟุตบอลอีกครั้ง และทำให้ลีกของเราเป็นที่ยกย่อง
ลีกที่น่าชื่นชม น่าอิจฉา และน่าเคารพมากที่สุดในโลก คือลีกของเรา และนั่นไม่ใช่แค่เรื่องเงินเท่านั้น พรีเมียร์ลีกได้สร้างการแข่งขันที่ดุเดือด และความต้องการที่จะประสบความสำเร็จ ได้มากที่สุด ในโลกนี้ที่ซึ่งผู้ที่ดีที่สุดเท่านั้นจึงจะอยู่รอด พรีเมียร์ลีกได้สร้างสภาพแวดล้อมที่เพอร์เฟคสำหรับการพัฒนาผู้เล่นไปสู่ระดับโลก เปรียบเสมือนห้องแล็บสำหรับการวิจัยและการพัฒนาในสภาพตึงเครียดที่สุด จะทำให้ผลผลิตออกมาดีได้ตามหลักของ ชาร์ลส์ ดาร์วิน
มันเป็นเรื่องของการเมืองในโลกฟุตบอลรึเปล่าที่ออกมาบอกว่า ‘เพียงแค่’ 30% ของจำนวนนาทีที่เล่นทั้งหมดในพรีเมียร์ลีกเป็นนาทีที่เล่นโดยนักฟุตบอลชาวอังกฤษ นั่นแหละที่ทำให้ผมอยากมาเขียนถึงในวันนี้ โอเคล่ะ มันช่วยให้เราเปิดหูเปิดตามากขึ้น และนั่นเป็นสิ่งที่เรารู้กันมาสักพักแล้ว และมันถูกอ้างว่าเป็นต้นเหตุของปัญหา ที่ลีกของเรามีผู้เล่นต่างชาติเต็มไปหมด แต่เราอาจจะต้องลองพิจารณาดูว่า การมีผู้เล่นต่างชาติ’เต็มไปหมด’ มันเป็นปัญหาจริงหรือ? เราจะต้องมีผู้เล่นเก่งๆสักกี่คนในการเป็นแชมป์ฟุตบอลโลก? เบลเยี่ยมอาจจะใช้สัก 15 คน? ผมว่า 30% เป็นตัวเลขที่ค่อนข้างเยอะเมื่อคุณคำนึงถึงการที่พวกเขาเล่นอยู่ในลีกที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในโลก
มันอาจจะถึงเวลาที่เราต้องมาคำนึงถึงคุณภาพมากกว่าปริมาณแล้วหรือเปล่า? ผู้เล่น 60-70 คนของเรา สามารถพิสูจน์ถึงทฤษฎีวิวัฒนาการของดาร์วินส์ได้มากกว่าการแข่งขันกีฬาใดๆในโลก มากกว่าสภาพแวดล้อมอื่นๆในโลก นักเตะอังกฤษของเรามองไปยังจุดที่อยู่สูงขึ้นไปในทุกๆวัน พวกเรามีนักเตะจากทั่วโลกเข้ามาแข่งขันด้วย ซึ่งมันเป็นการดีกว่าไม่ใช่หรือ ที่เราจะมี 20, 30 หรือ 40 ผู้เล่นที่เราต้องการเพื่อต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่ดีที่สุดในโลกในระดับนานาชาติ? ทำไมเราต้องทำให้มันง่ายล่ะ? ทำไมเราต้องเอาพวกความกดดันนี้ออกไป? และนั่นเป็นสิ่งที่พรีเมียร์ลีกสร้างขึ้นมาอยู่แล้ว
ในช่วง 48 ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมไม่เคยได้ยินเลยสักนิดเกี่ยวกับแผนงาน Elite Player Performance ที่พรีเมียร์ลีกริเริ่มนำแนวทางสมัยใหม่เข้ามาพัฒนาผู้เล่นเยาวชน มันผ่านการวิจัยหลายขั้นตอนมาอย่างถี่ถ้วน เพื่อสร้างมาตรฐานพิมพ์เขียวที่ดีสำหรับอนาคต ได้รับการสนับสนุนเรื่องเงินทุนและดำเนินการโดยพรีเมียร์ลีก
มันเป็นแผนงานที่จะออกแบบให้มีความท้าทาย ปรับแต่ง และเพิ่มประสิทธิภาพ เงินมหาศาลจำนวน 70 ล้านปอนด์ ที่พรีเมียร์ลีกจะใช้ในทุกฤดูกาลไปกับผู้เล่นเยาวชน เป็นการสนับสนุนที่มากกว่าลีกอื่นๆในโลก สร้างสภาพแวดล้อมที่เด็กๆ 4,000 คนจะได้รับการฝึกสอน การตรวจสอบ การให้คำปรึกษา และให้ความรู้ ในที่ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกระดับโลก อย่างในกรณีของเรา ที่เดียวกับที่ รอสส์ บาร์คลี่ย์ คอยรับฟังการชี้แนะอันชาญฉลาดของ โรแบร์โต้ มาร์ติเนซ โดยที่เงินทุน สิ่งอำนวยความสะดวก และกลยุทธต่างๆจะถูกจัดการให้เป็นพิเศษจากทางพรีเมียร์ลีก
จากนั้นผมก็หันมามองลูกๆผมสองคนที่เป็นนักฟุตบอลที่ใช้ได้ และอยู่ในระบบของโรงเรียน แต่น่าเศร้าที่อยู่ภายใต้สมาคมฟุตบอล พวกเขาเล่นในดิวิชั่นสูงสุดของ Stockport League พวกเขาเล่นในทีมที่อยู่ระดับสูงสุดของดิวิชั่นสูงสุด แต่ตอนนี้ ในกลางเดือนตุลาคม เกมของพวกเขาเริ่มที่จะถูกยกเลิก ถ้าฝนตกในวันพฤหัส โปรแกรมการแข่งขันทั้งหมดก็มลายหายไป ตอนเด็กๆพวกเขาเตะลูกบอลที่ผิดขนาด หลายๆครั้งสูบลมไม่เต็มด้วยซ้ำ ยิงประตูใส่โกลที่ผิดขนาด เล่นบนสนามที่ใหญ่เกินไป
พวกเขาลงเล่นภายใต้โค้ชที่กระตือรือร้นแต่กลับคอยตะโกนแต่ว่า ‘เตะทิ้งออกไป’ และโค้ชฝ่ายตรงข้ามก็จะตะโกนว่า ‘ล้ำหน้า’ และพยายามคัดค้านการตัดสิน พร้อมด้วยพ่อแม่ของนักเตะฝ่ายตรงข้ามพยายามสรรหาคำด่าสารพัด และยังมีกรรมการซึ่งมีทั้งอายุ 12 ปีหรือพวกที่เหมือนเป็นจุดสนใจมานานเกินไป มันดูสิ้นหวังนะ ผมมองไปที่เช้าวันอาทิตย์ด้วยความหวัง แต่มันก็แตกสลายไปทุกที มันเป็นที่ซึ่งเพาะพันธ์ผู้เล่นที่หวังว่าจะไปคว้าแชมป์โลก มันเป็นเหมือนปิระมิดของวงการฟุตบอลอังกฤษ
มันเป็นเหมือนปิระมิดเพราะว่าในส่วนอื่นๆ เช่นฟุตบอลระดับโรงเรียน ยังคงไม่สมบูรณ์ ยังไม่มีความอิสระ เพิ่งจะมาจริงจังเอาตอนมัธยม เมื่อ 30 ปีที่แล้วเป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น ผมไม่เคยได้เล่นฟุตบอลในระดับมัธยมต้น ผมไม่เคยเล่นในวันเสาร์ และวันอาทิตย์ของผมคือการอยู่บนถนน มันไม่พัฒนาเลยแม้แต่นิดเดียว และใครล่ะที่เป็นผู้รับผิดชอบในสิ่งนั้น? เด็กที่น่าสงสารที่โชคร้ายพอที่จะเป็นแค่ผู้เล่นที่ดีที่สุดคนที่ 21 ในเมืองลิเวอร์พูลในปีนั้น อาจจะต้องมานั่งเล่น Xbox แทน
ใครกำลังพยายามทำให้เรามีโอกาสเป็นแชมป์ฟุตบอลโลก? ใครกำลังทำให้เรามีลุ้น? ผมรู้คำตอบว่าใครกำลังทำ และใครที่ไม่ได้กำลังทำให้เป็นอย่างนั้น
เครดิต: http://th.evertonfc.com/news/CEO-Blog-the-youth-development-debate