หัวข้อเหมือนจะถาม แต่ข้างในคือการระบาย 55555555 มันเป็นความอัดอั้นของเราน่ะค่ะ ดังนี้
เราเป็นสาวโสด(โฉดนิดหน่อย) แต่มีหน้าที่เลี้ยงหลาน (ลูกของลูกพี่ลูกน้อง) ซึ่งในบ้าน นอกจากเราแล้วก็มี ตาๆ ยายๆ อีกสามคู่ ยายทวดอีกหนึ่ง โดยคนที่ดูแลเป็นหลักคือเราและยายแท้ๆของหลาน
ปัญหาที่เกิดขึ้นมาตลอดคือ หลักการเลี้ยงลูกที่ต่างกันระหว่างเรา และตาๆ ยายๆ
สำหรับเรา คือพอรู้ว่าจะต้องดูแลเขา เราก็เปิดตำราไทยบ้าง ฝรั่งบ้าง ถามจากคนมีประสบการณ์บ้าง และแน่นอนใช้สัญชาตญาณบ้าง เช่น ขอยกตัวอย่างที่เห็นง่ายๆชัดๆคือ เวลาลูกหยิบของมาให้ เราจะไหว้และ ขอบคุณค่ะ ลูก ซึ่งลูกก็จะไหว้เราตอบและพูดคำว่า ขอบคุณครับ เหมือนกัน - แต่...จะโดนความเชื่อว่า ไหว้คนอายุน้อยกว่า เดี๋ยวคนอายุน้อยจะอายุสั้น เราก็บอกว่า จริงๆแล้วเราอยากฝึกให้ลูกเป็นคนอ่อนน้อม รู้จักการขอบคุณ ก็จะโดนแย้งมาว่า ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวโตขึ้นมันก็รู้เอง เธอไม่เคยมีลูก เธอจะไปรู้อะไร (มันเกี่ยวไหมเนี่ย)
หรือ อย่างล่าสุด เด็กซน เอาสีเทียนไปขีดผนังบ้าน ยายๆก็ให้เราเป็นคนเช็ดล้างออก เราก็บอกว่า เราจะรอลูกกลับจากโรงเรียน แล้วจะชวนมาเช็ดด้วยกัน ทั้งนี้เพื่อที่เราจะได้พูดให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำ มันไม่ถูกต้อง เพราะเรื่องนี้ป้าเคยบอกไปแล้วว่า ทำไม่ได้ ถ้าอยากระบายสี ก็ระบายลงกระดาษเลย ป้ามีกระดาษให้ และการที่ลูกดื้อแบบนี้ ลูกก็ต้องรับผลของความดื้อด้วย - คำตอบที่ได้มาคือ เด็กมันจะรู้เหรอว่า สิ่งที่มันทำเนี่ยคือ ดื้อ มันเป็นเด็กนะ มันก็ทำไปตามความสนุกของมันนั่นแหละ ไม่ต้องเลย ไม่ต้องรอมัน เช็ดเองไปเลยให้เสร็จ ไม่ต้องมาวิชาการใส่ด้วย เธอไม่เคยมีลูก ไม่รู้หรอก วิธีแบบนี้เอาไว้ใช้กับลูกตัวเองเถอะ (เจ็บจี๊ดนะ ประโยคหลังนี้ เพราะชาตินี้คือไม่สามารถมีลูกตัวเองได้แล้วไง มดลูกฝ่อไปหมดแระ 55555555555)
ซึ่งจะมีเหตุการณ์ทำนองนี้มาบ่อยมาก คือถ้าเมื่อไหร่ที่ความเห็นขัดกัน มันจะต้องมีคำทิ้งท้ายว่า เธอไม่เคยมีลูก เธอไม่รู้หรอก เก็บวิธีนี้ไว้สอนลูกตัวเองเถอะ!
คนโสดคนอื่นโดนกันไหมคะ เจอแบบนี้แล้วทำยังไง และการเลี้ยงลูกโดยคนหลายคนแบบนี้ เด็กจะมีพฤติกรรมมีปัญหาหรือเปล่าคะ
คนโสด ไม่เข้าใจเด็กจริงๆเหรอ คนโสดเลี้ยงลูกไม่เป็นจริงๆเหรอ
เราเป็นสาวโสด(โฉดนิดหน่อย) แต่มีหน้าที่เลี้ยงหลาน (ลูกของลูกพี่ลูกน้อง) ซึ่งในบ้าน นอกจากเราแล้วก็มี ตาๆ ยายๆ อีกสามคู่ ยายทวดอีกหนึ่ง โดยคนที่ดูแลเป็นหลักคือเราและยายแท้ๆของหลาน
ปัญหาที่เกิดขึ้นมาตลอดคือ หลักการเลี้ยงลูกที่ต่างกันระหว่างเรา และตาๆ ยายๆ
สำหรับเรา คือพอรู้ว่าจะต้องดูแลเขา เราก็เปิดตำราไทยบ้าง ฝรั่งบ้าง ถามจากคนมีประสบการณ์บ้าง และแน่นอนใช้สัญชาตญาณบ้าง เช่น ขอยกตัวอย่างที่เห็นง่ายๆชัดๆคือ เวลาลูกหยิบของมาให้ เราจะไหว้และ ขอบคุณค่ะ ลูก ซึ่งลูกก็จะไหว้เราตอบและพูดคำว่า ขอบคุณครับ เหมือนกัน - แต่...จะโดนความเชื่อว่า ไหว้คนอายุน้อยกว่า เดี๋ยวคนอายุน้อยจะอายุสั้น เราก็บอกว่า จริงๆแล้วเราอยากฝึกให้ลูกเป็นคนอ่อนน้อม รู้จักการขอบคุณ ก็จะโดนแย้งมาว่า ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวโตขึ้นมันก็รู้เอง เธอไม่เคยมีลูก เธอจะไปรู้อะไร (มันเกี่ยวไหมเนี่ย)
หรือ อย่างล่าสุด เด็กซน เอาสีเทียนไปขีดผนังบ้าน ยายๆก็ให้เราเป็นคนเช็ดล้างออก เราก็บอกว่า เราจะรอลูกกลับจากโรงเรียน แล้วจะชวนมาเช็ดด้วยกัน ทั้งนี้เพื่อที่เราจะได้พูดให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำ มันไม่ถูกต้อง เพราะเรื่องนี้ป้าเคยบอกไปแล้วว่า ทำไม่ได้ ถ้าอยากระบายสี ก็ระบายลงกระดาษเลย ป้ามีกระดาษให้ และการที่ลูกดื้อแบบนี้ ลูกก็ต้องรับผลของความดื้อด้วย - คำตอบที่ได้มาคือ เด็กมันจะรู้เหรอว่า สิ่งที่มันทำเนี่ยคือ ดื้อ มันเป็นเด็กนะ มันก็ทำไปตามความสนุกของมันนั่นแหละ ไม่ต้องเลย ไม่ต้องรอมัน เช็ดเองไปเลยให้เสร็จ ไม่ต้องมาวิชาการใส่ด้วย เธอไม่เคยมีลูก ไม่รู้หรอก วิธีแบบนี้เอาไว้ใช้กับลูกตัวเองเถอะ (เจ็บจี๊ดนะ ประโยคหลังนี้ เพราะชาตินี้คือไม่สามารถมีลูกตัวเองได้แล้วไง มดลูกฝ่อไปหมดแระ 55555555555)
ซึ่งจะมีเหตุการณ์ทำนองนี้มาบ่อยมาก คือถ้าเมื่อไหร่ที่ความเห็นขัดกัน มันจะต้องมีคำทิ้งท้ายว่า เธอไม่เคยมีลูก เธอไม่รู้หรอก เก็บวิธีนี้ไว้สอนลูกตัวเองเถอะ!
คนโสดคนอื่นโดนกันไหมคะ เจอแบบนี้แล้วทำยังไง และการเลี้ยงลูกโดยคนหลายคนแบบนี้ เด็กจะมีพฤติกรรมมีปัญหาหรือเปล่าคะ