ขี่รถมอไซค์คันเดียว คนเดียวไม่น่ากลัวอย่างที่คิด

ขี่ไปต่างจังหวัดไกลๆ บางคนคิดว่าคงไม่ไหว หรือหาว่าบ้า และอีกอย่างกังวลเรื่องยาง และปั้มน้ำมันครับ ผมชอบการขี่มอไซค์ไปต่างจังหวัด

มากๆครับไปทุกครั้งเมื่อมีโอกาส และมีเงินด้วยครับ อิอิอิ

เริ่มแรกผมไม่เคยขี่มอไซค์ไปไกลๆเลย และตอนนั้นผมอายุ 15 เพิ่งได้ใบขับขี่มา และเพิ่งเริ่มทำงานได้ประมาณ3เดือน วั้นนั้นเงินออกพอดีเลย

ครับ เลยจะไปหาเพื่อนที่นวนคร (ผมอยู่ร่มเกล้า) แต่ไม่ได้โทรนัดไว้ก่อนเลยขับรถไปหา พอไปถึงโทรหาเพื่อนมันบอกว่าทำงานออกเช้า (ตอน

นั้นเวลา 20.00น) ผมก็บอกว่าไม่เป็นไรจะกลับล่ะ แต่ระหว่างทางมองเห็นป้ายบอกทาง *ไปอยุธยา* ก็เลยจะลองขี่ไปเที่ยวอยุธยาดูเพราะว่า

เป็นวันศุกร์พอดีพรุ่งนี้หยุดคงไม่เป็นไรหรอกตื่นสายได้ แต่พอไปถึงอยุธยา ก็มองเห็นป้ายบอกทางอีกที่นี้*สิงบุรี*ก็เลยไปต่ออีก เพราะถนน

สายเอเชียเป็นเส้นตรงยาวตลอดขี่มันครับ ขับไปได้อีกชักพัก ก็มองเห็นป้าย *นครสวรรค์* ที่นี้เลยครับก็คิดว่าจะไปบ้านที่น่านครับ เพราะเคย

นั่งรถ บขส.มันผ่านเส้นทางนี้ พอจำทางได่ แต่ช่วงนั้นหน้าหนาว ตัวผมไม่มีอะไรเลย กางเกงยีนขาดๆเชอๆเสื้อกล้ามตัวเดียว หมอกกันน็อค

รองเท้าแตะ เงิน คิดในใจว่าจะไปรอดไหมน้อ จะหนาวไหมน้อ ก็เลยตัดสินใจเลยครับไปก็ไป ลองดูดิ สิงบุรียังไม่หนาวที่โน้นคงไม่หนาว

เหมือนกันละว่ะ ขับไปต่อ มองเห็นป้าย นครสวรรค์ 190 กิโล   หัวสมองเรื่มคำนวณเวลา แล้วก็สั่งการบิดเต็มกำลังเครื่อง เร็วมากครับ 110

555+ (รถผมฮอนด้าคลิกครับ)

แล้วในที่สุดด็ผ่าน ชัยนาท และมาถึงสะพานเดชา นครสวรรค์ครับ เริ่มมีแรงล่ะ  เพราะเรามาครึ่งทางแล้ว  แต่อากาศเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยครับ แต่

ใจสู้ไม่กลัว ไปต่อ เลี้ยวขวามุ่งหน้าสู่พิจิตรเลยครับ  เวลานั้นประมาณ 5ทุ่มกว่า อากาศเริ่มหนาวมากขึ้นเรื่อยๆ และสุดท้ายก็หนาวถึงที่สุด

ความเร็วคงที่ 110 .......  แต่ฟันผมละสิครับ มันทำงานเองเลย กั๊กๆๆๆๆๆๆ ตลอดทาง  ผมไม่ง่วงเลยครับ เพราะระหว่างทาง นครสวรรค์

- พิจิตร มีลูกเล่นให้ตลอดทางเลย   หลุมเยอะมาก หักหลบแข่งกับรถพ่วงและรถขนอ้อย แซงได้อย่างเดียวคือรถพ่วงนี้ล่ะครับ รถอย่างอื่นแทบ

ทำให้ผมลงข้างทาง 120-160+ ทั้งนั้น ลมเกือบพัดหนุ่มร่างเล็กกับรถคันเล็กลงข้างทางชะแล้ว  **** เดี๋ยวมาเล่าต่อครับไปส่งลูกน้องขาย

ของก่อน ต่อจากนี้ความทรมาน+ความสนุกจะมาเล่าต่อให้ฟังครับ)