คือยอมรับว่าตอนแรกออกมาทุกคนอาจจะชมเป็นเสียงเดียวกันว่า สนุกและแซ่บ หรือบ่นว่า ผิดหวัง ต่างๆ นานา
แต่มันก็อาจจะมีมุมเล็กๆ ที่ยังค้างคาใจหลายๆ คนว่า ทำไมไม่แรง? ทำไมไม่แรด? ทำไมซอฟๆ? ทำไมเบาๆ?

ลองนึกภาพคนปัจจุบันนะ? ตอนที่เราชอบใครสักคนเป็นชายในฝัน จะมีใครแสดงความแรดกระโตกกระตากให้เห็นป่ะ??
พอมาดูอีกที วรนุชเธอทำได้แบ๊วลืม แรดเงียบ ข้างในนางคันมาก อยากได้จนตัวสั่น แต่แสดงหน้าตาแบบแบ๊วใสๆ ไม่เคยมาก่อน
ผิดกับเวอร์ชั่นก่อนๆ ที่มาถึงแสดงความแรง ยั่วยุ เอาตัวถูไถลสไลด์พระเอก // พอหลังจากได้พระเอกแล้ว ความแรงก็บังเกิด
เป็นปกติที่เมียต้องหวงผัว นางก็เริ่มที่จะอัพเลเวลเพิ่มความร้ายขึ้นมาเรื่อยๆ มองกลับกันถ้าเป็นเรา เราจะเป็นแบบนั้นหรือเปล่า
เห็นได้ชัดกับตอนต้นตอนกับท้ายๆ ตอน นางผิดหูผิดตาเลย นางแซ่บขึ้นๆ นี่ยังไม่ถึงขั้นเริ่มต้นเลย ยังไม่ถึงจุดพีคเลย
เราคิดว่า นุ่น-วรนุช แสดงได้ดี สื่อได้เข้าถึงชีวิตคนจริงๆ ไม่ล้นมากไป จริตแอ๊บนางเล่นได้แนบเนียน นางเหมาะสุดแล้วจริงๆ
เข้าใจว่าคนติดภาพนางเอกเจ้าน้ำตาก็อยากให้เปลี่ยนบ้าง อยากให้มองนางใหม่ มองลำยองตัวใหม่ ดูแบบไม่คิดอะไร สนุกๆ

ส่วนฉากต่างๆ ในละครที้ว่ากัน เอาดีๆ ลองมองดูอีกที "ชุมชนบางกอกน้อย 2505" สมัยนั้นกับสมัยนี้ต่างกัน ไม่ได้แออัดคับที่
บ้านช่องนางเหมือนจริงมาก อยู่หลายคนแต่มีห้องๆ เดียว ห้องน้ำอยู่นอกบ้าน แบบว่าตรงกับสมัยก่อน ไม่ใช่สลัมคลองเตยแบบสมัยนี้
ส่วนบ้านพระเอก ถ้าเป็นเจ้าสัวขายของสมัยก่อนถือว่าใช่ นึกถึงตลาด 100 ปีหรือว่าตลาดเก่าๆ มันก็ใช่นะ ไม่ได้แย่เกินไป
ต้องขอบคุณกองละครนี้นี้มากที่ทำให้คนๆ หนึ่งนึกถึงบ้านเกิดอย่างฉัน มันนึกถึงสมัยนั้นได้ดีจริงๆ

ก็อยากจะให้มองแบบใหม่ อย่ายึดติดแบบเก่า เค้าก็บอกว่าสร้างขึ้นมาเพราะต้องการอะไรที่แปลกใหม่ สร้างขึ้นใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม
เช่น สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย เวอร์ชั่น นุ่น-วรนุช นางก็เล่นได้ดีขึ้นหิ้ง ก็เอาน้องโบว์-ธัญญะสุภางค์ มาเปรียบเทียบกันเพื่ออะไร
บทประพันธ์มันก็คล้ายกัน บทโทรทัศน์ก็ปรับให้เข้ากับผู้กำกับที่จะสื่อ นักแสดงก็เล่นไปตามบทบาทที่แสดงจากบทที่เขียน
ช่อง 7 ยุครัชนีกรคือสลัมคลองเตยในตอนนั้น บ้านช่องห้องหับก็ต้องแตกต่าง ช่อง 3 ยุควรนุชคือชุมชนบางกอกน้อย 2505
ยังไงก็อยากให้กำลังใจนักแสดง ทุกคนเล่นได้ดีหมดจริงๆ แค่ตอนแรกก็วิพากษ์วิจารณ์กันขนาดนี้ คิดว่าติเพื่อก่อกันไปแล้วกัน