ว า เ ล น ไ ท น์ ปี นี้ . .

                            “เลดี้.. เธอทำอะไรอยู่”


                           คำถามจากเพื่อนชายคนสนิท ส่งทักทายกันเป็นประจำทุกวัน หลังเขาเลิกเรียนในช่วงเย็น ‘ฟาโร’ แวะมายังโลกส่วนตัวของฉันเสมอ ไม่เคยห่างหาย ไม่เคยปล่อยให้รอคอยเนิ่นนาน โน๊ตบุ๊คตัวโปรด อุปกรณ์สื่อสารซึ่งเปรียบเสมือนเพื่อนยามเหงา ตัวกลางผ่านโลกออนไลน์ สถานที่แห่งความฝัน เพราะโลกใบนั้นทำให้ฉันมีเพื่อน มีแหล่งความรู้ มีความสนุกสนาน และมีสิ่งต่างๆ อีกมากมาย เพียงมีเจ้าโน้ตบุ๊คเครื่องนั้นวางอยู่เบื้องหน้า ฉันจำเป็นต้องละสายตาจากมันชั่วครู่เพื่อทักทายเพื่อนของฉันในโลกแห่งความจริง


                           “รอ.. ปีศาจ”


                           คำพูดเพียงเท่านั้น ทำให้ฟาโรรู้ได้ในทันที การรอคอยของฉันคือใครสักคนในโลกออนไลน์แห่งนี้ บุคคลที่ไม่เคยมีตัวตน เป็นเพียงตัวอักษรผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์เท่านั้น แต่ทุกอย่างที่เป็นเขา กลับทำให้ฉันหลงใหล การได้พูดคุยระหว่างกัน ทำให้ฉันปลดปล่อยความทุกข์ ระบายความสุขได้อย่างเต็มที่ ฉันสามารถยิ้มให้กับอุปกรณ์สื่อสารได้ทั้งวันคล้ายคนบ้า หากได้คุยกับใครสักคนที่เฝ้ารอ ผ่านตัวอักษรเหล่านั้น


                           “นายคนนั้นมีอะไรดี เธอถึงชอบคุยกันนัก”


                           น้ำเสียงแข็งส่อแววหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อพูดถึงใครอีกคนที่ฉันรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ‘ปีศาจ’ ฉายาของผู้ชายที่ฉันหลงรักในตัวอักษร เวลาได้พูดคุยกันผ่านสื่อออนไลน์ ระหว่างเราไม่มีการนัดหมาย พบเจอกันเมื่อมีโอกาส และเราจะพบกันเสมอ เขาเป็นบุคคลที่ฉันให้ความไว้เนื้อเชื่อใจ ไม่ต่างจากเพื่อนชายคนสนิทในชีวิตจริง


                           เรื่องราวระหว่างฉันกับปีศาจ การได้รู้จักกันผ่านโลกออนไลน์ทำให้ฉันกับฟาโรไม่ค่อยได้สื่อสารกันเท่าที่ควร เมื่อฉันเฝ้าแต่รอด้วยความหวังอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มากกว่าจะพูดจาสื่อสารกับเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ เราสองคนพูดจากันน้อยลงจนแทบนับคำได้ ในบางครั้งฉันกลับห่วงความรู้สึกของฟาโร เขาคงน้อยใจและเสียใจที่ฉันไม่เคยใส่ใจเขาเลย มัวแต่รอคอยบุคคลไร้ตัวตน จนบางครั้งอดรนทนไม่ไหว ฟาโรจะเตือนสติด้วยอาการตัดพ้อเป็นประจำ


                           “โลกออนไลน์มันไม่มีอะไรให้หวังเลยนะเลดี้ ทำไมเธอต้องเอาชีวิตที่เหลืออยู่จมปรักอยู่กับมัน”


                           “เพราะได้หวังไง ดี้ถึงมีความสุขในทุกวันนี้ เธอไม่รู้หรอก การมีใครสักคนทำให้เรารู้สึกดีมันวิเศษแค่ไหน”


                           “เอาล่ะ.. ฉันไม่อยากเถียงแล้วดี้ รอคอยคนๆ นั้นของเธอต่อไปแล้วกัน”


                           เป็นอย่างนี้แทบทุกครั้งเมื่อเราเถียงกัน ฟาโรอาจกำลังเสียใจระหว่างเดินหันหลังจากไป ปล่อยให้ฉันรอคอยตามแต่ใจต้องการอย่างนั้น จนทุกอย่างเป็นเรื่องปกติสำหรับเราสองคน


                           เสียงเตือนข้อความกระพริบบ่งบอกให้รับรู้ถึงการติดต่อ ทุกครั้งที่ฟาโรกลับไป ข้อความจากปีศาจจะส่งถึงฉันเสมอราวกับเรื่องบังเอิญ และสิ่งนั้นทำให้ฉันยิ้มออกมาได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องปิดบังใครต่อใคร


                           ‘Hi ทำอะไรอยู่ รอเรานานไหม’


                           ‘Hello กำลังรอเธอทักมาพอดี’


                           ฉันกับปีศาจใช้เวลาสื่อสารกันอย่างนี้ทุกวันไม่เคยห่างหาย หรือถ้าขาดการติดต่อจะเป็นปีศาจเสียมากกว่าที่มีธุระด่วน เพราะฉันมีเวลาเพื่อเขาเสมอ และเต็มใจรอคอยอย่างนั้นตลอดไปโดยไม่หวังอะไร เพียงแค่ความรู้สึกดีที่มีต่อกัน เท่านี้ก็เกินพอ


                           ‘เรามาเล่นเกมกันไหม..?’


                           ข้อความของปีศาจสร้างความประหลาดใจให้ฉันอย่างมาก เมื่อเขาตั้งข้อเสนอบางอย่างที่คาดไม่ถึง แต่ฉันก็ไม่ลังเลจะรับข้อเสนอนั้นอย่างเต็มใจ


                           ‘เกมอะไรล่ะ’


                           ‘ทำให้เธอรักฉัน และยอมคบกันภายในสองอาทิตย์ ฉันจะทำทุกอย่างให้เธอบอกรักฉันภายในวาเลนไทน์ปีนี้’


                           เราพิมพ์ข้อความโต้ตอบระหว่างกัน และประโยคเหล่านั้นทำให้ฉันนั่งขำอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ นี่เขากำลังเล่นตลกอะไรกันแน่ ในความเป็นจริง.. เพียงเขาเอ่ยบอกว่ารัก หรือขอคบหากันผ่านสื่อออนไลน์ ฉันก็ยินดีและเต็มใจ โดยไม่คิดปฏิเสธแต่อย่างใด แต่คงไม่มากเกินกว่านี้ เพราะในโลกแห่งความจริง มีเงื่อนไขบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่สามารถพบเจอเขาได้ รวมถึงเพื่อนคนอื่นในโลกออนไลน์เช่นกัน มันเป็นกฏสำหรับผู้หญิงอย่างฉัน


                           ‘อยากทำอย่างนั้นจริงๆ เหรอ’


                           ฉันถามกลับเพื่อความแน่ใจ ทั้งที่รู้อยู่เต็มใจ ในทุกวันนี้ ฉันมีความสุขมากพอที่ได้สื่อสารกับเขาผ่านตัวอักษรเช่นนี้ และเขาก็ทำให้ฉันมีความรู้สึกดีๆ ในทุกๆ วัน


                           ‘ตกลงไหม..?’


                           และนั่นคือคำถามซึ่งฉันตอบตกลงทันที อยากรู้เหมือนกัน เขาจะทำอย่างไรให้ฉันมีความสุขและรู้สึกดีกว่าที่เป็นอยู่เวลานี้ ในเมื่อฉันได้รับจากเขามากเกินพอ พอสำหรับโลกออนไลน์ที่จะมอบให้แก่กัน


                           หลังจากนาทีนั้น เขาก็เริ่มต้นมอบความรู้สึกดีๆ ให้แก่ฉัน ตัวอักษรในแต่ละตัว รับรู้ได้ถึงความห่วงใย ดูแลเอาใจใส่ และคอยเติมเต็มความรัก ปีศาจสามารถทลายกำแพงความแข็งแกร่งซึ่งฉันก่อไว้ เข้ามาอยู่ในหัวใจ ทั้งที่ไม่เคยคิดจะให้ใครกร้ำกลายเข้ามา





                           “เลดี้.. เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าจะไม่ผิดหวัง หากคบกับเขาคนนั้นผ่านโลกออนไลน์ และยอมให้เขามาหาเธอที่นี่ในวันวาเลนไทน์”


                           เป็นอีกครั้งที่ฟาโรพยายามเตือนสติ ให้รู้ว่าโลกออนไลน์ไม่มีอะไรที่ยั้งยืนตามความคิดของเขา แต่สำหรับฉัน พร้อมแล้วกับการรักใครสักคน รักโดยไม่หวังการคบหาเป็นคู่รัก รักโดยไม่ต้องเจอะเจอ รักโดยไม่ต้องแต่งงาน รักโดยไม่มีการใช้ชีวิตคู่ คบเพราะรู้สึกรัก และสื่อความเข้าใจตรงกัน ตามความหมายของคำว่ารู้สึกดีๆ


                           “ใช่.. ดี้จะไม่ผิดหวัง ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรหลังจากนี้”


                           “ฉันไม่อยากให้เธอคาดหวัง ไม่อยากให้เธอเสียใจ ไม่อยากให้เธอเป็นทุกข์”


                           “ดี้ไม่คาดหวัง ไม่เสียใจ และดี้มีความสุข แค่นี้ก็พอไม่ใช่เหรอ เหมือนที่เธอเคยบอก แค่มีความสุขในทุกวันก็พอ”


                           ฉันโต้ตอบฟาโร เมื่อความต้องการตรงตามความรู้สึก และฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ




                           วันวาเลนไทน์ปีนี้.. สองอาทิตย์แล้วกับการเริ่มต้นเกมการคบหา และถึงเวลาสิ้นสุด เมื่อฉันเปิดโอกาสให้ปีศาจเข้ามาอยู่ในหัวใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันยอมเปิดเผยโลกส่วนตัวใบนี้ให้เขาได้รับรู้


                           ฉันป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย อีกไม่เกินหกเดือน ฉันจะได้ไปอยู่บนสวรรค์กับเหล่านางฟ้าที่หลงรักมาเนิ่นนาน และพวกเธอคงยินดีรับฉันเข้าไปอยู่ในโลกของพวกเธอ โลกซึ่งคนมีชีวิตไม่สามารถเข้าถึงได้


                           เช้าวันที่ 14 กุมภา ฉันกระตือรือร้นขอความช่วยเหลือจากนางพยาบาลทั้งหลายที่ดูแลอาการเจ็บป่วย ระหว่างรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลแห่งนี้ ทั้งเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดโปรด เพื่อเจอะเจอกับบุคคลที่นัดหมายกันไว้ อีกไม่ถึงสิบนาทีฉันจะได้เจอปีศาจ ผู้ชายในโลกความฝันที่ทำให้ฉันตกหลุมรักจนยอมเปิดเผยเรื่องราวในชีวิตจริงให้เขารับรู้ทุกอย่าง และเขาไม่คิดรังเกียจหากต้องพบเจอกัน แม้ฉันจะป่วยอย่างนี้


                           หัวใจเต้นแรงเมื่อเข็มนาฬิกาเดินวนเวียนจนถึงเวลานัดหมาย ประตูห้องแง้มเปิดพร้อมบุรุษผู้หนึ่งย่างกรายเข้ามา สีหน้าของเขาดูเศร้าสลดไม่สมกับที่ฉันรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ฉันแย้มยิ้ม ทั้งที่พยายามกลั้นน้ำตา เก็บกดความดีใจเอาไว้ เขาจะรับรู้บ้างไหม.. สำหรับเขา.. ยิ่งรู้จัก.. ยิ่งรัก.. และอยากรักตลอดเวลา.. และหวังเพียงคำสารภาพว่า.. เหมือนกัน..


                           “เลดี้.. ฉันขอโทษ ที่โกหกเธอ” น้ำเสียงคุ้นเคย ขอโทษขอโพยยกใหญ่ เขาคิดว่าฉันคงโกรธ ที่ปิดบัง ไม่ยอมเปิดเผยว่าแท้จริงแล้ว ฟาโรและปีศาจ เป็นคนๆ เดียวกัน


                           “ดี้ไม่โกรธเธอหรอกฟาโร ดี้รู้ความลับนี้ตั้งแต่วันแรกที่เราได้คุยกันแล้วล่ะ ดี้ดีใจที่มีเธออยู่ใกล้ๆ คอยมอบความสุข ความรู้สึกดี และความรัก ให้กับดี้ ไม่ว่าจะในโลกแห่งความจริง หรือโลกออนไลน์”


                           “ทำไมเธอไม่บอกฉันละดี้ว่าเธอก็รักฉัน เราสองคนคงไม่ต้องปิดบังความรู้สึกอยู่แบบนี้”


                           “เธอก็รู้ว่าดี้อยู่ได้อีกไม่นาน ดี้ไม่อยากให้เธอจมความทุกข์ในวันที่ดี้จากไป ที่ดี้ทำไม่ใส่ใจเธอ เพราะดี้ไม่อยากให้เธอคาดหวัง ไม่อยากให้เธอผิดหวัง และไม่อยากให้เธอเสียใจ เหมือนที่เธอเคยบอกดี้ให้ระวังใจตัวเองไง จำได้หรือเปล่า”


                           “ฉันไม่สน.. หากเธอต้องหายไปจากโลกนี้ ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอ มอบความรัก ความสุขให้เธอไปอย่างนี้ โดยที่เป็นฟาโร ไม่ใช่ปีศาจ เป็นคนที่อยู่ในโลกความจริง ไม่ใช่ความฝัน วันนี้ฉันมาทวงสัญญาเรื่องเกมเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ยกความรักให้ฉันได้ไหม”


                           “เธอแน่ใจแล้วเหรอ ว่าจะไม่เสียใจ เมื่อเราต้องจากกันสักวัน และคงอีกไม่นาน”


                           “ฉันไม่เสียใจ..” ฟาโรยืนยันคำพูดหนักแน่น


                           ฉันค่อยๆ ขยับร่างกายอ่อนแรงลงจากเตียงผู้ป่วย ก้าวเดินหาฟาโร โดยที่เขาก็เดินเข้าหาฉันไม่ต่างกัน น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มหลั่งริน พร้อมอ้อมกอดที่ฉันและเขาต่างมอบให้กัน ความอบอุ่นจากร่างกายสื่อสารเป็นความรัก ความห่วงใย และความสุข ที่ฉันไม่หวังจะได้รับมาก่อนตั้งแต่รู้วันสิ้นลมหายใจ


                           ความรักอยู่ข้างฉันมาแล้วเนิ่นนาน แต่ฉันกลับกลัวจะเสียมันไป และกลัวทำให้คนที่ฉันรักเสียใจ แต่หลังจากนี้ กับเวลาที่เหลืออยู่ ฉันจะไม่หวั่นไหว ไม่เสียใจ เพราะเวลานี้ฉันมีความรัก มีคนที่คอยห่วงใยใส่ใจอยู่เคียงข้าง แม้ฉันไม่เคยเปิดโอกาสให้เขาสักครั้ง แต่ฟาโรกลับแทรกซึมเข้ามาอยู่ภายในใจจนต้องรับเขาเอาไว้ บุคคลที่ฉันจะรักตลอดกาล..