ตามหัวข้อกระัทู้เลยค่ะ เราเพิ่งเลิกกับเขาไปเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งเขาเป็นฝ่ายไปจากเราเอง ตอนนั้นเราเสียใจมากค่ะ
ใช้เวลาเกือบ 1 ปี กว่าจะกลับมามีชีวิตปกติเหมือนเดิมได้[ในระยะเวลานั้นเราเอาแต่ร้องไห้ทุกวันเลย ทรมานมาก] แล้วจู่ๆ เมื่อไม่นานมานี้ เขาก็กลับมาหาเรา บอกว่ายังรักเราอยู่ ยังลืมเราไม่ได้
ตอนแรกเรายอมรับนะว่า เราดีใจมาก เหมือนหัวใจมันพองโต แต่ความรู้สึกเข็ดจากความเจ็บปวดมันคอยเตือนเราอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ ว่าอย่ากลับไป ซึ่งเราก็เชื่อในความรู้สึกเรานะ พยายามใจเเข็ง เขาติดต่อมาหาเรา ทักเรา โทรหาเรา เราก็ไม่ได้คุยตอบอะไรเลย คือเรากลัวหวั่นไหวแล้วต้องกลับไปเจ็บแบบนั้นอีกค่ะ แต่อีกใจเราก็แอบสงสารเขานะ เขามักจะถามอยู่ตลอดเวลาเลยว่า เขาทำอะไรให้เราโกธรรึเปล่า เขาทำอะไรผิดรึเปล่า
เราตัดสินใจที่จะไป เลือกที่จะออกห่าง ประมาณว่าเจ็บแล้วเข็ดค่ะ
เราขอถามความเห็นเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านหน่อยค่ะ ว่าเราทำแบบนี้คิดว่าถูกไหม
คนรักเก่ากลับมาหา เราตัดสินใจทำแบบนี้ไปถูกแล้วใช่ไหม...
ใช้เวลาเกือบ 1 ปี กว่าจะกลับมามีชีวิตปกติเหมือนเดิมได้[ในระยะเวลานั้นเราเอาแต่ร้องไห้ทุกวันเลย ทรมานมาก] แล้วจู่ๆ เมื่อไม่นานมานี้ เขาก็กลับมาหาเรา บอกว่ายังรักเราอยู่ ยังลืมเราไม่ได้
ตอนแรกเรายอมรับนะว่า เราดีใจมาก เหมือนหัวใจมันพองโต แต่ความรู้สึกเข็ดจากความเจ็บปวดมันคอยเตือนเราอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ ว่าอย่ากลับไป ซึ่งเราก็เชื่อในความรู้สึกเรานะ พยายามใจเเข็ง เขาติดต่อมาหาเรา ทักเรา โทรหาเรา เราก็ไม่ได้คุยตอบอะไรเลย คือเรากลัวหวั่นไหวแล้วต้องกลับไปเจ็บแบบนั้นอีกค่ะ แต่อีกใจเราก็แอบสงสารเขานะ เขามักจะถามอยู่ตลอดเวลาเลยว่า เขาทำอะไรให้เราโกธรรึเปล่า เขาทำอะไรผิดรึเปล่า
เราตัดสินใจที่จะไป เลือกที่จะออกห่าง ประมาณว่าเจ็บแล้วเข็ดค่ะ
เราขอถามความเห็นเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านหน่อยค่ะ ว่าเราทำแบบนี้คิดว่าถูกไหม