เย็นนี้อยู่ลำพังกับตนเองที่เขาใหญ่ ฟ้าเกือบปิด คอยรับพายุฤดูร้อนบรรยากาศรอบตัวมีแต่ความสงบ ขี้เกียจออกข้างนอก ทำทานเองทอดไข่เจียวกับเบค่อนที่เหลือ 3 ชิ้น ทานกับข้าวสวยครึ่วถ้วยแกงเป็นคนไข้ที่ดีของหมออุดมซึ่งสั่งนักหนาให้ลดแป้งเพิ่มออกกำลัง
อิ่มพร้อมความมืดคืบคลานปกคลุมบริเวณบ้าน ไฟแสงแดดทำงานผมนั่งที่เก้าอี้หวายริมศาลาแดง ดูทิวเขาสบายๆ ปล่อยใจให้พักผ่อนเชื่อคำกล่าวของนักปรัชญาโบราณที่ว่า ในตัวเรานั้นมีอยู่ 3 คน คนที่เราอยากเป็น คนที่คนอื่นคิดว่าเราเป็น ตัวตนที่เป็นของเราจริง
คนเราเกิดมามีความฝันกันทุกคน โตขึ้นอยากเป็นไป ตามที่เคยฝันบ้างก็ฝันอยากเป็นหมอ เป็นนักธุรกิจ เป็นดารา เป็นนักการเมืองฯ แต่ชีวิตนั้นมีโชคชะตาและกรรมเก่ากำหนด ใช่ว่าทุกคนได้ตามฝันแม้พยายามทำตามเป้าหมายเต็มที่อย่างไรผลอาจไม่เป็นไปตามคาด
ในโลกที่เราอยู่ เรามีเพื่อนมากมาย แต่ละคนคาดหวังจากเราต่างกันบ้างคิดว่าเป็นคนดี สนุกสนานไร้ทุกข์ พึ่งพาได้ ขี้โมโห น่ารำคาญฯล้วนถูกปรุงแต่งขึ้นมาจากผลการประเมินของเพื่อน ผู้ต่างคนต่างคิดตามความเป็นจริง อาจถูกทั้งหมด อาจผิดทั้งหมด อาจถูกบ้างผิดบ้าง
ในที่สุดถึงบทสรุปสุดท้ายคือตัวตนที่เป็นจริงของเรา หรือเราคือเราอย่าหลงโทษโชคชะตาฟ้าดินหรือกรรเก่า ให้ยอมรับตัวตนแท้จริงจะดีจะเลว จะบุญมากบุญน้อย จะเฮ็งจะซวย จะใจดีใจร้ายเราทั้งนั้น ยอมรับในความเป็นตัวตนของเราและพยายามปรับปรุวตัวให้ดีที่สุด
การปรับปรุงและพัฒนาใจกายของเรานั้น มีคนให้ข้อคิดไว้มากมาย ดร.โยธิน อนาวิล เพื่อนร่วมรุ่น วปรอ.366 เคยส่งข้อความนี้ถึงผมบอกให้พึงระลึกเสมอว่า ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตคือตังของเราเองถ้าเอาชนะตัวของเราเองไม่ได้แล้ว ทึศึกกับใครที่ไหน เมื่อไรก็แพ้
ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือความอวดดี เมื่อไม่ฟัง ย่อมโดดเดี่ยว การกระทำที่โง่เขลาที่สุดคือการหลอกลวง ความจริงย่อมจะปรากฏสิ่งที่สาหัสที่สุดคืออิจฉาริษยา ซึ่งเผาผลาญจิตเราเองทั้งหลับทั้งตื่น ความผิดพลาดที่มหันต์ที่สุดคือการยอมแพ้ตนเอง เมื่อใจไม่สู้จบแน่
สิ่งเป็นอกุศลที่สุดคือการหลอกตนเอง ไม่สู้ความจริงย่อมสิ้นจุดยืน สิ่งที่น่าสังเวชที่สุดคือการถดถอยของตนเอง หมดใจยอมแพ้ในทุกสิ่ง สิ่งน่าสรรเสริญ คือความมอุตสาหะ ความสิ้นหวังคือความล้มละลาย สมบัติที่มีค่าที่สุดคือสุขภาพ ส่วนหนี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือหนี้บุญคุณ
ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตคือความเมตตาการุณาและรู้จักให้อภัย ข้อบกพร่องเลวร้ายที่สุดคือการที่เรามองโลกในแง่ร้ายและไร้เหตุผล สิ่งซึ่งเราอิ่มอกอิ่มใจมากที่สุด คือการเสียสละและให้ทาน ลองทำใจห้สงบยามอยู่กับตัวเอง ความจริงเหล่านี้อาจเพิ่มขึ้นได้อีก
ชีวิตคนไม่ยุ่งยากเท่าเราคาดคิด ส่วนใหญ่ล้วนเป็นธรรมชาติ เรารักเขา เขารักเรา เราเกลียดเขา เขาเกลียดเรา เป็นไปตามจิตกิเลส ให้เราตั้งจิตใหม่ รักผู้คนให้มากขึ้น แผ่เมตตาและให้ทานเพิ่มขึ้น เริ่มที่ตัวเรานี่แหละครับ อย่าท้อแท้ หลายอย่างในสยามนครอาจดีขึ้น
ธัชชา มาลัย
ประสานนิเวศน์ ......เขาใหญ่
หมั่นฝึกวิเคราะห์จิตให้ตนเอง
อิ่มพร้อมความมืดคืบคลานปกคลุมบริเวณบ้าน ไฟแสงแดดทำงานผมนั่งที่เก้าอี้หวายริมศาลาแดง ดูทิวเขาสบายๆ ปล่อยใจให้พักผ่อนเชื่อคำกล่าวของนักปรัชญาโบราณที่ว่า ในตัวเรานั้นมีอยู่ 3 คน คนที่เราอยากเป็น คนที่คนอื่นคิดว่าเราเป็น ตัวตนที่เป็นของเราจริง
คนเราเกิดมามีความฝันกันทุกคน โตขึ้นอยากเป็นไป ตามที่เคยฝันบ้างก็ฝันอยากเป็นหมอ เป็นนักธุรกิจ เป็นดารา เป็นนักการเมืองฯ แต่ชีวิตนั้นมีโชคชะตาและกรรมเก่ากำหนด ใช่ว่าทุกคนได้ตามฝันแม้พยายามทำตามเป้าหมายเต็มที่อย่างไรผลอาจไม่เป็นไปตามคาด
ในโลกที่เราอยู่ เรามีเพื่อนมากมาย แต่ละคนคาดหวังจากเราต่างกันบ้างคิดว่าเป็นคนดี สนุกสนานไร้ทุกข์ พึ่งพาได้ ขี้โมโห น่ารำคาญฯล้วนถูกปรุงแต่งขึ้นมาจากผลการประเมินของเพื่อน ผู้ต่างคนต่างคิดตามความเป็นจริง อาจถูกทั้งหมด อาจผิดทั้งหมด อาจถูกบ้างผิดบ้าง
ในที่สุดถึงบทสรุปสุดท้ายคือตัวตนที่เป็นจริงของเรา หรือเราคือเราอย่าหลงโทษโชคชะตาฟ้าดินหรือกรรเก่า ให้ยอมรับตัวตนแท้จริงจะดีจะเลว จะบุญมากบุญน้อย จะเฮ็งจะซวย จะใจดีใจร้ายเราทั้งนั้น ยอมรับในความเป็นตัวตนของเราและพยายามปรับปรุวตัวให้ดีที่สุด
การปรับปรุงและพัฒนาใจกายของเรานั้น มีคนให้ข้อคิดไว้มากมาย ดร.โยธิน อนาวิล เพื่อนร่วมรุ่น วปรอ.366 เคยส่งข้อความนี้ถึงผมบอกให้พึงระลึกเสมอว่า ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตคือตังของเราเองถ้าเอาชนะตัวของเราเองไม่ได้แล้ว ทึศึกกับใครที่ไหน เมื่อไรก็แพ้
ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือความอวดดี เมื่อไม่ฟัง ย่อมโดดเดี่ยว การกระทำที่โง่เขลาที่สุดคือการหลอกลวง ความจริงย่อมจะปรากฏสิ่งที่สาหัสที่สุดคืออิจฉาริษยา ซึ่งเผาผลาญจิตเราเองทั้งหลับทั้งตื่น ความผิดพลาดที่มหันต์ที่สุดคือการยอมแพ้ตนเอง เมื่อใจไม่สู้จบแน่
สิ่งเป็นอกุศลที่สุดคือการหลอกตนเอง ไม่สู้ความจริงย่อมสิ้นจุดยืน สิ่งที่น่าสังเวชที่สุดคือการถดถอยของตนเอง หมดใจยอมแพ้ในทุกสิ่ง สิ่งน่าสรรเสริญ คือความมอุตสาหะ ความสิ้นหวังคือความล้มละลาย สมบัติที่มีค่าที่สุดคือสุขภาพ ส่วนหนี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือหนี้บุญคุณ
ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตคือความเมตตาการุณาและรู้จักให้อภัย ข้อบกพร่องเลวร้ายที่สุดคือการที่เรามองโลกในแง่ร้ายและไร้เหตุผล สิ่งซึ่งเราอิ่มอกอิ่มใจมากที่สุด คือการเสียสละและให้ทาน ลองทำใจห้สงบยามอยู่กับตัวเอง ความจริงเหล่านี้อาจเพิ่มขึ้นได้อีก
ชีวิตคนไม่ยุ่งยากเท่าเราคาดคิด ส่วนใหญ่ล้วนเป็นธรรมชาติ เรารักเขา เขารักเรา เราเกลียดเขา เขาเกลียดเรา เป็นไปตามจิตกิเลส ให้เราตั้งจิตใหม่ รักผู้คนให้มากขึ้น แผ่เมตตาและให้ทานเพิ่มขึ้น เริ่มที่ตัวเรานี่แหละครับ อย่าท้อแท้ หลายอย่างในสยามนครอาจดีขึ้น
ธัชชา มาลัย
ประสานนิเวศน์ ......เขาใหญ่