ตอนนี้จะเป็นตอนของจัมโบ้ พี่ชายใหญ่

จากที่ปลาเก๋า น้องสาม ได้เป็นพยาธิในเม็ดเลือด
และ กอลั่ม แซม จัมโบ้ ได้เอาขาขึ้นมาเกาๆๆๆ ที่ตัวบ่อยๆ
จำได้ว่าหมอบอกว่าหมัดเป็นพาหะนำพาโรคนี้จากแมวสู่แมว
เอาล่ะ 11.00 น. หยอดยาที่หลังดีกว่า

ไปซื้อที่ร้าน เพทช็อป หยอดตัวละครึ่งขวดให้สามหนุ่ม
หยอดเสร็จแยกย้ายไปนอน

สามชั่วโมงต่อมา

จัมโบ้นอนไม่ตื่น แฟนเราบอกว่ามันผิดปกติ เราก็เถียงว่ามันพึ่งไปเล่นมาคงเหนื่อยมั้ง
พอจับตั้งพื้นเขย่าๆ ขาเค้าพับ เหลวเลยค่ะ คอแข็ง
รีบพาไปหาหมอด่วน
ระหว่างทาง น้ำลายไหลออก แต่ยังไม่ถึงขั้นเป็นฟอง
กระตุกแบบสะอึก 15 วินาทีครั้ง
(ไม่ลืมเอายาหยอดหลังไปให้หมอดูด้วย)

หมอรักษาเยียวยาได้ทันท่วงที ให้น้ำเกลือ ฉีดยา ให้จัมโบ้อยู่กับหมอดูอาการต่อ กลางคืนค่อยมารับ

ใช่ค่ะ ยาที่เราซื้อหยอด คือยาไม่มีทะเบียน
ขอเล่าก่อนว่า เราซื้อหยอดให้แมวมา 10 กว่าตัว ทุกตัวยังสบายดี ทำให้เราคิดว่าไม่มีอะไร
และความเข้าใจของเราคือ ยาหยอดหมัดเป็นยาภายนอก ที่เค้าขายกันในเพทช็อปได้ คงเหมือนพาราที่ขายตามเซเว่น!
คือ พาราที่เค้าขายกันทั่วไปคือ ยาพาราของแท้ใช่มั้ยคะ
ที่เค้าเตือนว่ายาปลอมๆ คงเป็นยาปั๊มกันเอง

เราเลยสรุปเองว่า ยาหยอดหมัดที่ขายตามร้านเพทช็อปคือยาสามัญประจำแมว สามารถซื้อได้ทั่วไป
ที่สำคัญคือมีขายทุกร้าน
และเรายิ่งชะล่าใจไปอีก เพราะว่าแมวตัวที่ผ่านมานั้นไม่เคยป่วยเลย
เข้าใจผิด เข้าใจผิดอย่างรุนแรง

จัมโบ้แพ้ยา และถ้าไม่ปลุกเค้าขึ้นมาเค้าคงนอนตายไปเฉยๆ
เรากับแฟนได้แต่ทุกข์ใจ ด้วยความไม่รู้ และคิดว่าตัวเองรู้มากพอแล้ว
ไม่ได้รู้เลยจริงๆว่า ไอ้ยาที่เป็นสารพิษแบบนี้ มันจะไปอยู่ที่ร้านเพทช็อปใหญ่ๆได้
ขายกันได้สามัญธรรมดาทั่วไปเลย
เลวร้ายที่สุด (เรากับแฟนนี่แหละ เลวร้ายที่สุด เน้นง่าย เน้นสะดวก)

ระหว่างที่ฝากจัมโบ้ไว้กับหมอ
กลับมาบ้าน จับแซมกับกอลั่มเช็ดด้วยแอลกอฮอล์ ย้อนขน ตามขน ย้อนขน ตามขน
(หมอบอกยาพวกนี้ละลายในแอลกอฮอล์ หมอสอนวิธีเช็ดขน )
จับอาบน้ำอุ่นอีกตัวละรอบ เช็ดตัว กลัวมันมีอาการ

หนึ่งทุ่ม พ้นขีดอันตราย ไปรับจัมโบ้กลับบ้าน
เอาผ้าชุดน้ำเช็ดตัวให้จัมโบ้ เพราะไม่อยากอาบน้ำให้ กลัวเลือดสูบฉีดแล้วช็อค
เช็ดผ้าเปียก ผ้าแห้ง ปากก็ขอโทษเค้าไปด้วย

การหวังดีแบบไม่มีความรู้ เป็นการฆ่าเค้าชัดๆ

เช้านี้ตื่นมา เค้าเดินออกมาได้กินข้าวกินน้ำได้ เราพาเค้าขับถ่ายแล้วก็พานอนกลางวันอีกรอบเรียบร้อย
แขนขาที่พับอ่อนยวบเยียบก็ดีขึ้น เดินได้ แต่ยังเหมือนคนเมาค้างน่ะค่ะ
ก้าวหน้าสอง ถอยหลังสาม (แค่นี้ก็แม่ก็มีความหวังแล้วลูก)

สิ่งที่ได้เรียนรู้จากเรื่องนี้
แม้เป็นยาภายนอกก็ต้องซื้อจากร้านหมอเท่านั้น อย่าเน้นถูก เน้นสะดวก
(เราเน้นสะดวกค่ะ ไม่อยากพาเข้ากรง เดินทางเข้าเมือง แต่พอเกิดเรื่อง
เสียเวลามากกว่าหลายเท่า และที่สำคัญ เกือบเสียใจไปตลอดชีวิต)

ปลาเก๋า เลียหัวให้จัมโบ้ แล้วนอนกอดกัน หลับไปแล้วค่ะ

ปล. ต่อไปเราจะกำจัดหมัดด้วยการอาบน้ำอุ่นๆ จะไม่ใช้สารเคมีอะไรอีกเลย
กลัว หลอนไปแล้วค่ะ