เพลงจบของ The Sixth Sense ซีซั่น 2 อย่างกับมีฝนไหลรินมาจากตา...

ที่รัก ในวันนี้ฉันขอเรียกเธอเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เธอจะเดินจากฉัน ไปยังเดินแดนที่แสนไกล ได้ไหม ที่รัก พรุ่งนี้ สิ่งที่เหลือคงมีแค่กลิ่นหอม ของเธอที่ตรงที่นอน และคงไม่มีอีกแล้วคำหวาน ก่อนฉันเข้านอ

ตอนที่ 1 – แชทที่ไม่เคยอ่าน ฝนยามบ่ายกระหน่ำใส่กระจกห้องเช่าเก่าๆ เสียงหยดน้ำผสมกับเสียงพัดลมตั้งโต๊ะที่สั่นจนใบพัดเสียดสีกับตะแกรง ทำให้ทั้งห้องมืดและชื้นเหมือนถูกขังอยู่ในกล่องสนิม พีทนั่งก้ม

ถ้ามีฝน ตกมา ในหน้าหนาว ฉันคงเศร้า ปวดร้าว ไปถึงใจ คงสุดกลั้น น้ำตา อย่ารินไหล มิบอกใคร ให้ห่วงหา อาทรเลย แม้เหน็บหนาว จนกายสั่น สะท้านทั่ว ขอเก็บตัว อยู่ในมุม มิเปิดเผย จะทนหนาว ร้าวใจ ให้มันเคย น้ำต

คือทุกครั้งที่ฝนกำลังจะตก ลมพัดแรงเราก็กลัวแล้วค่ะ แต่ไม่กลัวเท่าตอนฟ้าผ่า ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฟ้าเรามีอาการมือสั่น เหงื่อแตกทั้ง ๆ ที่อากาศตอนฝนตกก็ไม่ได้ร้อน แล้วเราก็ใจเต้นเร็วมาก เหมือนจะร้องไห้

ตอนที่ 9: เมื่อใจเริ่มสั่นไหว ลมหนาวต้นฤดูพัดเอาความชื้นเย็นๆ มาปะทะผิว อาคารดนตรีเงียบสงบในช่วงเย็น หลังการซ้อมเสร็จสิ้น วินนั่งอยู่ข้างแป้งใต้ต้นหูกวางที่ใบไม้เริ่มเปลี่ยนสี “ขอบคุณที่มาฟังเร

ตอนที่ 8: สิ่งที่อยากพูดมาตลอด ช่วงเย็นวันศุกร์ ลมพัดแรงเหมือนฤดูฝนกำลังจะจากไป ฟ้าสีส้มอมชมพูย้อมทั่วสนามกีฬา วินกำลังเก็บลูกบอลลงตะกร้า หลังการฝึกซ้อมที่เหนื่อยแต่ใจเบาอย่างประหลาด ทันใดนั้น เสียงฝ

ตอนที่ 7: แกล้งเล่น...แต่รู้สึกจริง วันจันทร์เช้า อากาศครึ้มฟ้าเหมือนจะร้องไห้ วินเดินกึ่งหลับกึ่งตื่นไปที่ล็อกเกอร์หน้าคณะ เขางัวเงียเปิดตู้ หยิบรองเท้ากีฬาออกมา — แล้วพบกระดาษพับเล็กๆ แผ่นหนึ