ทำไมคนสมัยพุทธกาลฟังธรรมครั้งเดียวถึงบรรลุโสดาบันได้เลย

​ ในสมัยพุทธกาลหลายๆคนส่วนมาก มักบรรลุธรรมด้วยการฟังธรรมะจากพระพุทธเจ้า ซึ่งแน่นอนการได้เกิดมาพบพระพุทธเจ้าตัวเป็นๆ ได้ฟังคำสอนของท่าน ก็ถือว่ามีบุญ มีวาสนามาก ซึ่งแน่นอน ต้องผ่านการสะสมบุญบารมีมาอย่า

มีบันทึกในพระไตรปิฎกไหมว่า  ในสมัยพุทธกาล  นอกจากพระพุทธเจ้าแล้ว  ใครเป็นผู้ตัดสินว่า   พระภิกษุรูปใด  บรรลุเป็น พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี  หรือ พระอรหันต์  

แปลบาลีเป็นไทยจากdeep seek ขอแปลส่วนนี้ซึ่งเป็นพระธรรมเทศนาที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนท่านพาหิยะให้ครับ ข้อความภาษาบาลีต้นฉบับ: ทุติยมฺปิ โข ภควา พาหิยํ ทารุจีริยํ เอตทโวจ อกาโล โข ตาว พาหิย อนฺตรฆรํ ปวิ

1. ถ้าเขานิพพาน เขาน่าจะยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกยาวนานตามอายุขัย 2. เห็นเพื่อนสมาชิกท่านนึงบอกว่า ในสมัยพุทธกาล มีคนที่นิพพานแล้วฆ่าตัวตายทันที ทำแบบนี้ไม่บาปหรือคะ อีกอย่าง นึกถึงข่าวคนที่ถวา

แบบว่าสอนได้หมดตั้งแต่ธรรมโสดาบันยันอรหันต์ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้อะไรเลย ไม่มีประสบการณ์อะไรเลย มีตัวอย่างบ้างไหมครับในสมัยพุทธกาลหรือในสมัยปัจจุบัน แล้วสอนได้ถึงขั้นไหนสอนคนให้บรรลุธรรมเลยได้ไหม ไม่น

อยากรู้ว่าทำไมพระทุกนิกายต้องโกนหัว ทำไมพระสมัยพุทธกาลไม่โกนหัวก็ได้ ถ้าเข้าใจผิดขออภัย แล้วพระถ้าไม่โกนหัวสามารถบรรลุโสดาบันได้ไหม

สำหรับผู้มีศรัทธากล้า การเจริญพุทธานุสสติเป็นคำแนะนำที่เหมาะสม ตัวอย่างในสมัยพุทธกาลที่เจริญพุทธานุสสติจนจบกิจนั้นมีอยู่ ด้วยพระภิกษุณีมารดาสิงคาลมาณพ ระลึกถึงรูปพระพุทธเจ้าอยู่เสมอ ความพิศดารและความล

ในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าเคยสอนให้ท่องจำพระไตรปิฏกทั้งหมด แล้วจะบรรลุธรรม หรือค่อยเริ่มปฏิบัติไหมครับ มีหลักฐานบันทึกในพระไตรปิฏกไหมครับ ผมเห็นแต่พระพุทธเจ้าทรงให้ธรรมแค่บางข้อ แก่สาวกแล้วให้ไปปฏิบัต