ทำไมคนสมัยพุทธกาลฟังธรรมครั้งเดียวถึงบรรลุโสดาบันได้เลย

มีบันทึกในพระไตรปิฎกไหมว่า  ในสมัยพุทธกาล  นอกจากพระพุทธเจ้าแล้ว  ใครเป็นผู้ตัดสินว่า   พระภิกษุรูปใด  บรรลุเป็น พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี  หรือ พระอรหันต์  

​ ในสมัยพุทธกาลหลายๆคนส่วนมาก มักบรรลุธรรมด้วยการฟังธรรมะจากพระพุทธเจ้า ซึ่งแน่นอนการได้เกิดมาพบพระพุทธเจ้าตัวเป็นๆ ได้ฟังคำสอนของท่าน ก็ถือว่ามีบุญ มีวาสนามาก ซึ่งแน่นอน ต้องผ่านการสะสมบุญบารมีมาอย่า

แปลบาลีเป็นไทยจากdeep seek ขอแปลส่วนนี้ซึ่งเป็นพระธรรมเทศนาที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนท่านพาหิยะให้ครับ ข้อความภาษาบาลีต้นฉบับ: ทุติยมฺปิ โข ภควา พาหิยํ ทารุจีริยํ เอตทโวจ อกาโล โข ตาว พาหิย อนฺตรฆรํ ปวิ

1. ถ้าเขานิพพาน เขาน่าจะยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกยาวนานตามอายุขัย 2. เห็นเพื่อนสมาชิกท่านนึงบอกว่า ในสมัยพุทธกาล มีคนที่นิพพานแล้วฆ่าตัวตายทันที ทำแบบนี้ไม่บาปหรือคะ อีกอย่าง นึกถึงข่าวคนที่ถวา

แบบว่าสอนได้หมดตั้งแต่ธรรมโสดาบันยันอรหันต์ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้อะไรเลย ไม่มีประสบการณ์อะไรเลย มีตัวอย่างบ้างไหมครับในสมัยพุทธกาลหรือในสมัยปัจจุบัน แล้วสอนได้ถึงขั้นไหนสอนคนให้บรรลุธรรมเลยได้ไหม ไม่น

ทำไมสมัยพุทธกาลจึงมีคนบรรลุธรรมมากและเร็ว ในครั้นสมัยพุทธกาลมีพระบางรูป (ปัญจวัคคีย์ พระสารีบุตรเป็นต้น) และประชาชนทั้งหลาย นั่งฟังพระพุทธเจ้าแล้วก็บรรลุเป็นพระอรหันต์เลย เป็นเพราะสาเหตุใด เป็นเพร

มหาอุบาสิกาวิสาขา เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงมากในเรื่องการทำความดีทำให้เป็นที่รักของคนทั้งเมือง ใครๆ ก็ปรารถนาจะคบหาด้วย ในสมัยนั้นถ้าหากมหาอุบาสิกาวิสาขาไปร่วมงานมหากุศลที่ใดสถานที่นั้นก็นับว่าเป็นสิริมงค

"#คุณสมบัติของผู้ที่จะบรรลุธรรม" ถ้ามีปัญญาที่สามารถตัดกิเลสได้ก็บรรลุได้ ถ้าขจัด "#ความอยาก" ต่างๆ ให้หมดไปจากใจได้ก็บรรลุธรรมได้  แต่ส่วนใหญ่มันจะตัดไม่