9 มกราคม 56
ฤกษ์งามยามดีของกลุ่ม "ก๊าบ ก๊าบ ทัวร์" ที่จะออกเดินทางตะลุยญี่ปุ่นครั้งที่ 2 ซึ่งเกิดความผิดพลาดตอนจองตั๋วเครื่องบิน ทำให้เรามี 2 กลุ่มที่จะเดินทางในครั้งนี้ กลุ่มแรก 3 คนออกเดินทางประมาณ 7 โมงเช้า กลุ่มที่สอง 6 คนออกเดินทางประมาณ 9 โมงเช้า และเราไปเจอกันที่กัวลาลัมเปอร์ เพื่อเดินทางไปญี่ปุ่นพร้อมกัน ประมาณบ่าย 3 โมง (เวลาที่มาเลย์เร็วกว่าบ้านเรา 1 ชม.) ด้วยความที่เราเป็น
แมคโดนุลด์ ดังนั้นเราก็เลยนัดเจอกันที่ร้านแมคโดนัลด์ สนามบินกัวลาลัมเปอร์มันซะเลย หุหุหุ เหมือนบ้าน
เมื่อกลุ่มแรกออกเดินทาง กลุ่มที่สองก็ตามไปติดๆ แต่พอกลุ่มสองไปถึงสนามบินกัวลาลัมเปอร์ พวกเราก็ถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย ไมมันบ้านนอก งี้อ่ะ เหมือนประมาณสนามบินต่างจังหวัดบ้านเราเลยง่ะ
เครื่องบินจอดมันกลางลานบินท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยงๆ แดดกำลังร้อนระอุ ได้ที่ เพราะเราไปถึงตอนเที่ยงๆ พอดี ผู้โดยสารก็เดินต่อคิวกันยาวเหยี่ยด ไม่รู้ใครไปไหนกันบ้าง เรียกว่าการจราจร (เดิน) คับคั้ง ติดขัดไปหมด เดินๆ หยุดๆ สลับกันไปเพราะมีเจ้าหน้าที่คอยสลับการเข้าออกอาคาร แต่ด้วยความมุ่งมั่นที่จะรีบรุดไปเจอเพื่อนกลุ่มแรกให้เร็วที่สุด เราก็ไหลๆ ตามเขาไป โดยไม่ได้สนใจอะไรเลย ว่ากลุ่ม transfer ต้องไปช่องไหน ประตูไหน สนใจอย่างเดียวร้านแมคโดนัลด์อยู่ไหน 555
ทำให้เรากลายเป็นคนเข้าออกมาเลย์เซียภายในครึ่งชั่วโมง เหมือนไปมาเก๊าเลย ตอนแรกก็งงๆ นะ ต่อเครื่องทำไมตรวจเอกสารเยอะจังเหมือนออกไปข้างนอกเลย (ยังไม่รู้ตัวว่าใช่แล้ว) พอผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองออกมาเรียบร้อย เราก็อึ้งอีกเป็นรอบสอง เพราะภายนอกสนามบินเหมือนสถานีขนส่ง บ้านเรา อีกแล้ว มีรสบัส รถรับจ้างจอดกันเต็มเลย แต่พวกเราก็ยังไม่รู้ตัวว่าเราได้ออกมาด้านนอกสนามบินแล้ว ยังคิดเข้าข้างตัวเองอีกว่าถ้ามีเวลาจะได้ไปเที่ยวมาเลย์ก่อน อิอิอิ และในที่สุดเราก็เจอร้านแมคโดนัลด์เป้าหมาย พวกเราไม่รอช้าดาหน้ากันเข้าไป 6 คน สแกนหาเพื่อนอย่างรวดเร็ว ภายในร้านก็แน่นขนัด คราคร่ำไปด้วยลูกค้า จนแล้วจนรอดเราก็ไม่เจอกลุ่มแรก เดินกวาดไปทั่ว่เหมือนมาเฟียทวงหนี้นอกระบบเลยทีเดียว เฮ! แต่เวลาไม่คอยท่าแล้ว เราต้องรีบไปเช็คอินต่อเครื่อง เดี๋ยวก็คงเจอกันเองแหล่ะ คิดได้ดังนั้นพวกเราก็รีบจรลีไปกันดีกว่านะเพื่อนๆ ตกเครื่องไม่คุ้ม
หลังจากเช็คอินเข้ามาเราก็มาเจอเพื่อนกลุ่มสองนั่งรอเราอยู่ แล้วมันก็สารภาพกับพวกเราว่า ร้านแมคโดนัลด์อยู่ข้างนอกเลยไม่ได้ออกไปรอ แง่วววว+++ นี่พวกเราออกไปข้างนอกกันมาเหรอเนี่ย ดีนะที่ ตม. มันไม่ถามอะไรมาก แต่พอถึงด่านตรวจคนออกนอกเมืองกลับยุ่งยากกว่าอีกถามโน่นถามนี่ แถมคนที่ใส่แว่นก็ให้ถอดแว่นออกเพื่อเทียบกับพาสปอร์ตอีก แล้วพาสปอร์ตเราก็รูปเหมื๊อนเหมือนกับตัวจริง (ประชด) มันจะยุ่งไปไหน มิน่าคิวถึงได้ยาวเป็นกิโลฯ กว่าจะผ่านไปได้ก็เกือบเป็นกลุ่มสุดท้ายที่จะเดิน (เน้นว่าเดิน) ไปขึ้นเครื่อง เพราะพอก้าวพ้นประตูสนามบินอยากจะกรี๊ดดังๆ นี่ฉันต้องเดินฝ่าลมร้อนไปขึ้นเครื่องที่กลางลานโน่น โอย! สวยอยากจะเป็นลม มิหนำซ้ำ พอเดินออกมาปุ๊บเจ้าหน้าที่ก็เป่านกหวีด "ปี๊ด" แล้วก็ชี้ไปอีกทาง พากันงงไปกันใหญ่ ก็เครื่องบินฉันอยู่ทางโน้นแล้วให้ฉันไปทางนี้ บ้าหรือเปล่า ก็ทางนี้มันมีแต่บันไดที่ไม่ได้ต่อกับตัวเครื่องหน่ะ ว่าแล้วเราก็ไม่สนฉันจะเดินไปทางนี้ เรื่องอะไรจะให้ฉันไปทางโน้น เจ้าหน้าที่ก็เป่านกหวีดอีกแล้วก็ทำท่าชี้ไปฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม ตอนนี้พวกเราทั้งร้อนทั้งรีบคิดได้อย่างเดียว "กวนทีนหรือเปล่าเนี่ย คนยิ่งรีบๆ อยู่" พอหันไปมองคนอื่นที่ตามหลังมา "เพล้ง!!!!!!"
อ๋อ! เขาให้ข้ามทางม้าลายตรงนี้แล้วให้ไปเดินฝั่งโน่น อิอิอิ ก็สวยไม่เคยมาสนามบินบ้านนอกแบบนี้ นี่นา
ฝั่งเจ้าหน้าที่ที่รอตรงหน้าบันไดเครื่องก็แกล้งใหญ่ เป่านกหวีดเร่งๆๆๆ อยู่ได้ ร้อนเหนื่อย อารมณ์เสีย หน้าแตกด้วยพาลไปหมด
พวกเรามาถึงสนามบินฮาเนดะเร็วกว่ากำหนด 1 ชั่วโมง ซึ่งเดิมเราต้องมาถึงตอนประมาณเกือบเที่ยงคืน แต่เรามาถึงยังไม่ห้าทุ่มเลย ตอนแรกก็ดีใจนะ ที่จะได้เดินทางต่อไปถึงที่พักเร็วขึ้น (คิดไปเอง) เพราะจุดหมายของเราคือ "คาวากูจิโกะ" ภูเขาไฟฟูจิ และจากข้อมูลที่พวกเราหามาคือจะมีรถบัสออกเพียงวันละ 1 เที่ยวเท่านั้นในเวลา 09.35 น. แต่เนื่องจากเป็นฤดูหนาวเขาจึงปรับเวลาให้ช้าลงเป็น 10.05 น. พวกเราจึงคิดว่าไม่รอรถบัสแล้วกัน ไปต่อเลยด้วยรถไฟดีกว่า แต่หลังจากที่เราไปสอบถามประชาสัมพันธ์ของสนามบินแล้วพบว่า รถที่จะไปคาวาคูจิโกะหมดแล้ว จะมีรอบแรกคือพรุ่งนี้เช้าเวลา 06.02 น. เป็น Keikyu Line จากสนามบินฮาเนดะไปลงสถานี Shinakawa แล้วต่อ JR Yamonote Line ไปลงที่ชินจูกุเพื่อต่อรถไฟเร็ว JR Express Super Azusa No.1 เืพื่อไปลง Otzuki แล้วต่อรถไฟ Fujikyu Line ไปลงสถานีคาวากูจิโกะ สรุปถ้าใจร้อนไม่รอรถบัสก็ตามนี้ 4 ต่อคร๊าบเพื่อนๆ ตามนั้น งั้นเราก็ลากกระเป๋าไปหาที่เหมาะๆ แล้วก็นอนกันเต๊อะ หมู่เฮา! ประสบการณ์นอนค้างที่สนามบินสำหรับญี่ปุ่นก็โอเคนะ ไม่ลำบากมาก ห้องน้ำห้องท่า สะดวกสบาย ใครใคร่นอนก็นอน ใครยังนอนไม่หลับก็เดินสำรวจสนามบินไป เพราะด้านบนจริงๆ เขามีตลาดสมัยเอโดะ (Edo Market) ไว้ให้นักช้อปฯ แต่ยามที่เราไปถึงทุกอย่างก็อยู่ในความสงบเงียบร้านปิดเกือบหมด มีร้านอาหารบางร้านที่เปิด 24 ชม. ก็ไปนั่งกินอะไรเล่นๆ คั่นเวลาได้ แต่พอกินเสร็จพวกเราก็เข้าตำรา "หนังท้องตึงหนังตาหย่อน" กลับลงมานอนกันตามระเบียบ เก้าอี้นั่งแบบชุดละ 3 ตัวติดกัน ดูดีๆ ก็คล้ายแคปซูลผ่าซีกเหมือนกัน ทำเลเหมาะของเราคือใกล้บันไดเลื่อนขึ้น ทุกครั้งที่มีคนเดินผ่านก็จะมีเสียงอัตโนมัติเป็นภาษาญี่ปุ่น ถ้าเป็นบ้านเราก็ประมาณ "ระวังสิ้นสุดทางเลื่อน" อะไรประมาณนั้น เราจะได้รู้สึกเหมือนมีเพื่อนฟังเพลินๆ ก็หลับไปได้เหมือนกัน เรื่องความปลอดภัยก็หายห่วงเพราะเขามี รปภ.เดินทั้งคืน นอกจากนี้ยังมีพนักงานทำความสะอาดเดินเก็บขยะดูดฝุ่นตลอดเหมือนกัน ถึงแม้เขาจะเดินหลับในก็ตาม อิอิอิ ประสบการณ์คืนแรกของแก๊ง "ก๊าบ ก๊าบ ทัวร์" (ยังมีต่อจ้า)
Kaab-Kaab Tour: กับวัน Heavy Snow
ฤกษ์งามยามดีของกลุ่ม "ก๊าบ ก๊าบ ทัวร์" ที่จะออกเดินทางตะลุยญี่ปุ่นครั้งที่ 2 ซึ่งเกิดความผิดพลาดตอนจองตั๋วเครื่องบิน ทำให้เรามี 2 กลุ่มที่จะเดินทางในครั้งนี้ กลุ่มแรก 3 คนออกเดินทางประมาณ 7 โมงเช้า กลุ่มที่สอง 6 คนออกเดินทางประมาณ 9 โมงเช้า และเราไปเจอกันที่กัวลาลัมเปอร์ เพื่อเดินทางไปญี่ปุ่นพร้อมกัน ประมาณบ่าย 3 โมง (เวลาที่มาเลย์เร็วกว่าบ้านเรา 1 ชม.) ด้วยความที่เราเป็น
แมคโดนุลด์ ดังนั้นเราก็เลยนัดเจอกันที่ร้านแมคโดนัลด์ สนามบินกัวลาลัมเปอร์มันซะเลย หุหุหุ เหมือนบ้าน
เมื่อกลุ่มแรกออกเดินทาง กลุ่มที่สองก็ตามไปติดๆ แต่พอกลุ่มสองไปถึงสนามบินกัวลาลัมเปอร์ พวกเราก็ถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย ไมมันบ้านนอก งี้อ่ะ เหมือนประมาณสนามบินต่างจังหวัดบ้านเราเลยง่ะ
ทำให้เรากลายเป็นคนเข้าออกมาเลย์เซียภายในครึ่งชั่วโมง เหมือนไปมาเก๊าเลย ตอนแรกก็งงๆ นะ ต่อเครื่องทำไมตรวจเอกสารเยอะจังเหมือนออกไปข้างนอกเลย (ยังไม่รู้ตัวว่าใช่แล้ว) พอผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองออกมาเรียบร้อย เราก็อึ้งอีกเป็นรอบสอง เพราะภายนอกสนามบินเหมือนสถานีขนส่ง บ้านเรา อีกแล้ว มีรสบัส รถรับจ้างจอดกันเต็มเลย แต่พวกเราก็ยังไม่รู้ตัวว่าเราได้ออกมาด้านนอกสนามบินแล้ว ยังคิดเข้าข้างตัวเองอีกว่าถ้ามีเวลาจะได้ไปเที่ยวมาเลย์ก่อน อิอิอิ และในที่สุดเราก็เจอร้านแมคโดนัลด์เป้าหมาย พวกเราไม่รอช้าดาหน้ากันเข้าไป 6 คน สแกนหาเพื่อนอย่างรวดเร็ว ภายในร้านก็แน่นขนัด คราคร่ำไปด้วยลูกค้า จนแล้วจนรอดเราก็ไม่เจอกลุ่มแรก เดินกวาดไปทั่ว่เหมือนมาเฟียทวงหนี้นอกระบบเลยทีเดียว เฮ! แต่เวลาไม่คอยท่าแล้ว เราต้องรีบไปเช็คอินต่อเครื่อง เดี๋ยวก็คงเจอกันเองแหล่ะ คิดได้ดังนั้นพวกเราก็รีบจรลีไปกันดีกว่านะเพื่อนๆ ตกเครื่องไม่คุ้ม
หลังจากเช็คอินเข้ามาเราก็มาเจอเพื่อนกลุ่มสองนั่งรอเราอยู่ แล้วมันก็สารภาพกับพวกเราว่า ร้านแมคโดนัลด์อยู่ข้างนอกเลยไม่ได้ออกไปรอ แง่วววว+++ นี่พวกเราออกไปข้างนอกกันมาเหรอเนี่ย ดีนะที่ ตม. มันไม่ถามอะไรมาก แต่พอถึงด่านตรวจคนออกนอกเมืองกลับยุ่งยากกว่าอีกถามโน่นถามนี่ แถมคนที่ใส่แว่นก็ให้ถอดแว่นออกเพื่อเทียบกับพาสปอร์ตอีก แล้วพาสปอร์ตเราก็รูปเหมื๊อนเหมือนกับตัวจริง (ประชด) มันจะยุ่งไปไหน มิน่าคิวถึงได้ยาวเป็นกิโลฯ กว่าจะผ่านไปได้ก็เกือบเป็นกลุ่มสุดท้ายที่จะเดิน (เน้นว่าเดิน) ไปขึ้นเครื่อง เพราะพอก้าวพ้นประตูสนามบินอยากจะกรี๊ดดังๆ นี่ฉันต้องเดินฝ่าลมร้อนไปขึ้นเครื่องที่กลางลานโน่น โอย! สวยอยากจะเป็นลม มิหนำซ้ำ พอเดินออกมาปุ๊บเจ้าหน้าที่ก็เป่านกหวีด "ปี๊ด" แล้วก็ชี้ไปอีกทาง พากันงงไปกันใหญ่ ก็เครื่องบินฉันอยู่ทางโน้นแล้วให้ฉันไปทางนี้ บ้าหรือเปล่า ก็ทางนี้มันมีแต่บันไดที่ไม่ได้ต่อกับตัวเครื่องหน่ะ ว่าแล้วเราก็ไม่สนฉันจะเดินไปทางนี้ เรื่องอะไรจะให้ฉันไปทางโน้น เจ้าหน้าที่ก็เป่านกหวีดอีกแล้วก็ทำท่าชี้ไปฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม ตอนนี้พวกเราทั้งร้อนทั้งรีบคิดได้อย่างเดียว "กวนทีนหรือเปล่าเนี่ย คนยิ่งรีบๆ อยู่" พอหันไปมองคนอื่นที่ตามหลังมา "เพล้ง!!!!!!"
อ๋อ! เขาให้ข้ามทางม้าลายตรงนี้แล้วให้ไปเดินฝั่งโน่น อิอิอิ ก็สวยไม่เคยมาสนามบินบ้านนอกแบบนี้ นี่นา
พวกเรามาถึงสนามบินฮาเนดะเร็วกว่ากำหนด 1 ชั่วโมง ซึ่งเดิมเราต้องมาถึงตอนประมาณเกือบเที่ยงคืน แต่เรามาถึงยังไม่ห้าทุ่มเลย ตอนแรกก็ดีใจนะ ที่จะได้เดินทางต่อไปถึงที่พักเร็วขึ้น (คิดไปเอง) เพราะจุดหมายของเราคือ "คาวากูจิโกะ" ภูเขาไฟฟูจิ และจากข้อมูลที่พวกเราหามาคือจะมีรถบัสออกเพียงวันละ 1 เที่ยวเท่านั้นในเวลา 09.35 น. แต่เนื่องจากเป็นฤดูหนาวเขาจึงปรับเวลาให้ช้าลงเป็น 10.05 น. พวกเราจึงคิดว่าไม่รอรถบัสแล้วกัน ไปต่อเลยด้วยรถไฟดีกว่า แต่หลังจากที่เราไปสอบถามประชาสัมพันธ์ของสนามบินแล้วพบว่า รถที่จะไปคาวาคูจิโกะหมดแล้ว จะมีรอบแรกคือพรุ่งนี้เช้าเวลา 06.02 น. เป็น Keikyu Line จากสนามบินฮาเนดะไปลงสถานี Shinakawa แล้วต่อ JR Yamonote Line ไปลงที่ชินจูกุเพื่อต่อรถไฟเร็ว JR Express Super Azusa No.1 เืพื่อไปลง Otzuki แล้วต่อรถไฟ Fujikyu Line ไปลงสถานีคาวากูจิโกะ สรุปถ้าใจร้อนไม่รอรถบัสก็ตามนี้ 4 ต่อคร๊าบเพื่อนๆ ตามนั้น งั้นเราก็ลากกระเป๋าไปหาที่เหมาะๆ แล้วก็นอนกันเต๊อะ หมู่เฮา! ประสบการณ์นอนค้างที่สนามบินสำหรับญี่ปุ่นก็โอเคนะ ไม่ลำบากมาก ห้องน้ำห้องท่า สะดวกสบาย ใครใคร่นอนก็นอน ใครยังนอนไม่หลับก็เดินสำรวจสนามบินไป เพราะด้านบนจริงๆ เขามีตลาดสมัยเอโดะ (Edo Market) ไว้ให้นักช้อปฯ แต่ยามที่เราไปถึงทุกอย่างก็อยู่ในความสงบเงียบร้านปิดเกือบหมด มีร้านอาหารบางร้านที่เปิด 24 ชม. ก็ไปนั่งกินอะไรเล่นๆ คั่นเวลาได้ แต่พอกินเสร็จพวกเราก็เข้าตำรา "หนังท้องตึงหนังตาหย่อน" กลับลงมานอนกันตามระเบียบ เก้าอี้นั่งแบบชุดละ 3 ตัวติดกัน ดูดีๆ ก็คล้ายแคปซูลผ่าซีกเหมือนกัน ทำเลเหมาะของเราคือใกล้บันไดเลื่อนขึ้น ทุกครั้งที่มีคนเดินผ่านก็จะมีเสียงอัตโนมัติเป็นภาษาญี่ปุ่น ถ้าเป็นบ้านเราก็ประมาณ "ระวังสิ้นสุดทางเลื่อน" อะไรประมาณนั้น เราจะได้รู้สึกเหมือนมีเพื่อนฟังเพลินๆ ก็หลับไปได้เหมือนกัน เรื่องความปลอดภัยก็หายห่วงเพราะเขามี รปภ.เดินทั้งคืน นอกจากนี้ยังมีพนักงานทำความสะอาดเดินเก็บขยะดูดฝุ่นตลอดเหมือนกัน ถึงแม้เขาจะเดินหลับในก็ตาม อิอิอิ ประสบการณ์คืนแรกของแก๊ง "ก๊าบ ก๊าบ ทัวร์" (ยังมีต่อจ้า)