ยาวนิดนึงนะครับ ผมไม่เคยตั้งกระทู้มาก่อนเรยครับเคยแต่อ่าน ควาวนี้มัน hurt หนักเรยครับ เรยอยากขอระบายหน่อย
ผมและแฟนอยู่อพาร์ทเม้นด้วยกันได้เกือบปีแล้ว ผมจ่ายค่าห้อง(6900) เธอจ่ายค่าไฟ(2400+)(ซึ่งผมได้ตกลงกับเธอว่าจะย้ายออกช่วงสิ้นเดือนตุลาเนื่องจากค่าเช่ามันแพงผมจ่ายไม่ไหวแต่เธอจะกลับไปอยู่ที่บ้าน)อายุผมก็ 29 แล้ว(ก็เยอะอยู่)แฟนผมก็น้อยกว่าผม 2 ปี ช่วงหลังก็ทะเลาะกันบ่อยซึ่งเธอก็ทำตัวเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ(จนเริ่มชินชา(ผมเสียใจมากนะแต่ไม่รู้ทำยังไงดีเหมือนทำอะไรๆก็ผิดไปหมดสำหรับเธอ)) ประมาณ2 เดือนก่อนแฟนจับได้ว่าผมแอบสูบบุหรี่ ซึ่งเป็นครั้งที่ 2 แล้วและผมก็สัญญาไว้แล้วว่าจะไม่สูบอีก เธอโกรธมากและบอกว่าไม่ชอบให้ทำผิดซ้ำอีก ทำแบบนี้ก็เปรียบเหมือนกับเธอไปนอกใจไปคบกันคนอื่น(และผมเสียใจมาก) เธอบอกเลิกผมและไม่คุณกับผม(แต่ก็ยังดีที่ยังอยู่ด้วยกัน) แก้ตัวจะไปยากอะไรง้อเท่านั้น จนทุกอย่างเริ่มดีขึ้น(เหมือนใกล้จะดีแล้ว) กลับมาคุยกันแต่ไม่ค่อยไปไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกันน้อยลง เวลาเธออาบน้ำเอาโทรศัพท์เข้าไปด้วยตลอดเวลา นอนก็เอาไว้ใต้หมอน ปิดเสียง กลับบ้านดึก(เรามีรถกันคนละคันครับ) ออกเช้าบ่อย บอกออกไปทำงาน(เธอเป็นเจ้าของกิจการ) ผมทำงานกลับมา(ผมเป็นแค่ลูกจ้าง)น้อยครั้งที่จะเจอเธอเพราะเธอกลับมาดึกเสมอ(เที่ยงคืน ตี1) เหมือนต่างคนต่างอยู่
จนเมื่อ 3 วันก่อนผมไปค้นกระเป๋าของเธอเจอกระดาษใบนึงที่เธอเขียน(ซึ่งในกระดาษที่เขียนใช้คำที่แทนอีกฝ่ายว่า "ดื้อ" ซึ่งไม่ใช่ผม บอกประมาณว่า เสียใจที่ดื้อไม่รักเธอเรย ความรักที่เธอให้ดื้อไปมันไม่มีประโยช์อะไร รอคอยดื้อให้มารักเธอ) ผมช็อคครับ แต่นิ่งอยู่ รอถามเธอก่อนดีกว่า วันนั้นเธอก็ดันกลับมาเร็ว(6โมงเย็น) บอกว่าเดี๋ยวจะกลับเข้าไปที่ทำงานแต่ไม่เอารถไปและจะไป รพ ต่อ จะกลับดึก(บอกไปเยี่ยมน้าที่เป็นมะเร็งอยู่ ซึ่งเธอก็ไปมาหลายวันแล้ว) และเธอก็เดินมาเห็นกระดาษ(ผมจงใจวางให้เธอเห็น)
ผม - เธอเขียนรึเปล่า
เธอ - (นิ่งซักครู่) ไม่ได้เขียนนี่ ไหนขออ่านก่อนนะ.... แล้วยังไงค่ะ แต่ที่เราอยากรู้เธอค้นกระเป๋าเราทำไม เป็นคนจ้องจับผิดตั้งแต่เมื่อไร เราหมดความเชื่อใจในตัวเธอเรยรู้มั้ยที่ทำแบบนี้
ผม - เธอบอกให้เราหาเบอร์โทรศัพท์แล้วเราก็เจอกระดาษใบนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะค้น แล้วคนในกระดาษคือใคร
เธอ - เธอได้ทำลายความไว้วางใจเราหมดแล้ว เธอเลือกเอาถ้าเราบอกเธอเราจะเก็บของไปใน 3 วัน ขอเวลาเราเก็บของด้วย!!
ผม - (โมโหครับ ทำไมต้องพูดถึงขนานนี้) บอกมาสิ
เธอ - ตัดสินใจแล้วนะ เราบอกเธอแน่ในตอนที่เราเก็บของเสร็จ ความไว้ใจของเรามันหมดแล้วด้วยความขี้สงสัยอย่างเธอ ตอนนี้เราต้องรีบไปแล้ว
ผม - (พูดเหมือนผมผิด) ขอโทษละกันนะเราก็แค่ถามเธอดีๆไม่ห็นต้องโมโหเรย ถ้ามันไม่มีอะไรก็แล้วไปนี่ ไม่ต้องบอกก็ได้ งั้นเดี๋ยวเราขับรถไปส่งนะๆ
เธอ - ไม่ต้องเพราะเธอไม่ได้ไปส่งตั้งนานแล้ว เดี๋ยวขึ้นแทคซี่ไปเอง
ผม - เราก็เคยไปส่งอยู่นี่ ให้เราไปส่งนะๆๆๆๆๆ
เธอ - งั้นไปส่งร้านก๋วยเตี๋ยวหน่อยละกันเดี๋ยวเราว่าจะซื้อไปฝากพนักงานหน่อย ส่งแค่นั้นพอไม่งั้นก็ไม่ต้องไปส่ง เราไม่ชิน ไปคนเดียวชินแล้ว
ผม - โอเคๆ แค่ร้านก๋วยเตี๋ยวก็ได้
เธอ - (ณ ร้านก๋วยเตี๋ยวแล้ว) ส่งตรงนี้แหละ เดี๋ยวซื้อไปฝากพนักงานหน่อย
ผม - (ก้นบึ้งจิตใจผมมันรู้สึกถึงความโกหกได้) โอเคๆก็ได้ บ๊ายๆนะ
เธอก็ลงจากรถไปผมก็ขับเลยไปนิดและจอดเธอหันมามาองและไม่เห็นผล เธอซื้อก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วเดินเข้าไปอีกซอยนึง(คุยโทสับไปด้วยหน้าตาระรื่นมาก) ผมตามเธอไปติดๆ เธอหยุดและยืนคอย ผมก็ได้แอบมองเธออยู่(ความเสียใจกำลังจะมาเยือนเราแล้วสิ) มีรถยนต์คันหนึ่งจอดข้างหน้าเธอรับเธอขึ้นรถ ผมช็อคครับ ผมวิ่งตามรถไป(รถยังอยู่จึงขับยังไม่เร็ว)เคาะกระจกรถ และจอดตรงสี่แยกในซอยพอดี ผมเดินไปฝั่งคนนั่ง เปิดประตู ดึงเธอลงมา(หน้าเธอตกใจเล็กน้อย)
ผม - ไหนบอกว่าขึ้นแทคซี่ไง มิน่าละถึงไม่ให้ไปส่ง ทำไมต้องโกหกกันด้วย
เธอ - เธอเปนบ้าอะไรเนี่ย ก็ไม่ไปแทคซี่แล้วไง ก็ต้องโกหกสิไม่รู้จะพูดยังไง ก็บอกแล้วไม่ให้มาส่งยังจะมาส่งอีก
ผม - แล้วไมไม่บอกละว่าจะมีคนมารับ ความเชื่อใจให้กันมีมั่งมั้ย
เธอ - ก็นี่ญาติเราเดี๋ยวจะไป รพ กัน เดี๋ยวเรากลับมาค่อยคุย อายคนอื่นเค้า (เนื่องจากจอดกลาง 4 แยกขวางรถคันอื่น)
ผม - ทำไมต้องโกหกกันด้วย เสียใจมากรู้มั้ย ไหนขอดูหน้าญาติหน่อยซิ(เอามือไปคว้าประตูรถ)
เธอ - ไม่อย่าทำแบบนี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย(เอามือมาดึงผมไม่ให้เปิด)
ผม - (เปิดประตูและเห็นหน้าคนขับ) อ๋อ นี่นะญาติ(พี่ชายของเพื่อนสนิทเธอซึ่งผมก็เคยเห็นหน้า ซึ่งชอบแฟนผมมากแต่แฟนผมก็บอกว่าไม่ชอบ รู้จักกันเพราะไปหาเพื่อนของเธอ และเธอก็เคยบอกว่าเขาชอบสูบบุหรี่เหม็นมาก รังเกียจจะตาย) โคตรเสียใจเรยทำกันได้ยังไง โกหกกันทำไม โกหกว่าขึ้นแทคซี่แล้ว ยังมาโกหกว่าเป็นญาติอีก ไม่ยิ่งกว่ารึไง
แล้วผมก้หันไปบอกไอนั่นว่า รู้มั้ยแฟนผมเค้าอยู่กับผมทุกวัน นอนด้วยกันทุกวัน (โมโหมากตอนนั้น)
เธอ - ทำอะไรของเธอเนี่ย เดี๋ยวแม่เราจะโกรธแล้วนะ(ที่บ้านเค้าไม่รู้ว่าอยู่กับผมกลัวเสียภาพพจน์กุลสตรีไทยเรื่องอยู่ก่อนแต่ง)
ผม - เกี่ยวไรกะแม่เธอ เธอนี่สุดยอดเรย ไอตอแ_ล (ผมเดินจากไปเสียใจและผิดหวังมาก)
ผมก็รู้สึกที่พูดแรงมากไป แต่ตอนนั้นมันโกรธมากทำยังงี้กันได้ลงคอ ก็เรยพูดไปโดยไม่คิด
ถูกผู้หญิงหักหลังมันเจ็บยิ่งนัก
ผมและแฟนอยู่อพาร์ทเม้นด้วยกันได้เกือบปีแล้ว ผมจ่ายค่าห้อง(6900) เธอจ่ายค่าไฟ(2400+)(ซึ่งผมได้ตกลงกับเธอว่าจะย้ายออกช่วงสิ้นเดือนตุลาเนื่องจากค่าเช่ามันแพงผมจ่ายไม่ไหวแต่เธอจะกลับไปอยู่ที่บ้าน)อายุผมก็ 29 แล้ว(ก็เยอะอยู่)แฟนผมก็น้อยกว่าผม 2 ปี ช่วงหลังก็ทะเลาะกันบ่อยซึ่งเธอก็ทำตัวเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ(จนเริ่มชินชา(ผมเสียใจมากนะแต่ไม่รู้ทำยังไงดีเหมือนทำอะไรๆก็ผิดไปหมดสำหรับเธอ)) ประมาณ2 เดือนก่อนแฟนจับได้ว่าผมแอบสูบบุหรี่ ซึ่งเป็นครั้งที่ 2 แล้วและผมก็สัญญาไว้แล้วว่าจะไม่สูบอีก เธอโกรธมากและบอกว่าไม่ชอบให้ทำผิดซ้ำอีก ทำแบบนี้ก็เปรียบเหมือนกับเธอไปนอกใจไปคบกันคนอื่น(และผมเสียใจมาก) เธอบอกเลิกผมและไม่คุณกับผม(แต่ก็ยังดีที่ยังอยู่ด้วยกัน) แก้ตัวจะไปยากอะไรง้อเท่านั้น จนทุกอย่างเริ่มดีขึ้น(เหมือนใกล้จะดีแล้ว) กลับมาคุยกันแต่ไม่ค่อยไปไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกันน้อยลง เวลาเธออาบน้ำเอาโทรศัพท์เข้าไปด้วยตลอดเวลา นอนก็เอาไว้ใต้หมอน ปิดเสียง กลับบ้านดึก(เรามีรถกันคนละคันครับ) ออกเช้าบ่อย บอกออกไปทำงาน(เธอเป็นเจ้าของกิจการ) ผมทำงานกลับมา(ผมเป็นแค่ลูกจ้าง)น้อยครั้งที่จะเจอเธอเพราะเธอกลับมาดึกเสมอ(เที่ยงคืน ตี1) เหมือนต่างคนต่างอยู่
จนเมื่อ 3 วันก่อนผมไปค้นกระเป๋าของเธอเจอกระดาษใบนึงที่เธอเขียน(ซึ่งในกระดาษที่เขียนใช้คำที่แทนอีกฝ่ายว่า "ดื้อ" ซึ่งไม่ใช่ผม บอกประมาณว่า เสียใจที่ดื้อไม่รักเธอเรย ความรักที่เธอให้ดื้อไปมันไม่มีประโยช์อะไร รอคอยดื้อให้มารักเธอ) ผมช็อคครับ แต่นิ่งอยู่ รอถามเธอก่อนดีกว่า วันนั้นเธอก็ดันกลับมาเร็ว(6โมงเย็น) บอกว่าเดี๋ยวจะกลับเข้าไปที่ทำงานแต่ไม่เอารถไปและจะไป รพ ต่อ จะกลับดึก(บอกไปเยี่ยมน้าที่เป็นมะเร็งอยู่ ซึ่งเธอก็ไปมาหลายวันแล้ว) และเธอก็เดินมาเห็นกระดาษ(ผมจงใจวางให้เธอเห็น)
ผม - เธอเขียนรึเปล่า
เธอ - (นิ่งซักครู่) ไม่ได้เขียนนี่ ไหนขออ่านก่อนนะ.... แล้วยังไงค่ะ แต่ที่เราอยากรู้เธอค้นกระเป๋าเราทำไม เป็นคนจ้องจับผิดตั้งแต่เมื่อไร เราหมดความเชื่อใจในตัวเธอเรยรู้มั้ยที่ทำแบบนี้
ผม - เธอบอกให้เราหาเบอร์โทรศัพท์แล้วเราก็เจอกระดาษใบนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะค้น แล้วคนในกระดาษคือใคร
เธอ - เธอได้ทำลายความไว้วางใจเราหมดแล้ว เธอเลือกเอาถ้าเราบอกเธอเราจะเก็บของไปใน 3 วัน ขอเวลาเราเก็บของด้วย!!
ผม - (โมโหครับ ทำไมต้องพูดถึงขนานนี้) บอกมาสิ
เธอ - ตัดสินใจแล้วนะ เราบอกเธอแน่ในตอนที่เราเก็บของเสร็จ ความไว้ใจของเรามันหมดแล้วด้วยความขี้สงสัยอย่างเธอ ตอนนี้เราต้องรีบไปแล้ว
ผม - (พูดเหมือนผมผิด) ขอโทษละกันนะเราก็แค่ถามเธอดีๆไม่ห็นต้องโมโหเรย ถ้ามันไม่มีอะไรก็แล้วไปนี่ ไม่ต้องบอกก็ได้ งั้นเดี๋ยวเราขับรถไปส่งนะๆ
เธอ - ไม่ต้องเพราะเธอไม่ได้ไปส่งตั้งนานแล้ว เดี๋ยวขึ้นแทคซี่ไปเอง
ผม - เราก็เคยไปส่งอยู่นี่ ให้เราไปส่งนะๆๆๆๆๆ
เธอ - งั้นไปส่งร้านก๋วยเตี๋ยวหน่อยละกันเดี๋ยวเราว่าจะซื้อไปฝากพนักงานหน่อย ส่งแค่นั้นพอไม่งั้นก็ไม่ต้องไปส่ง เราไม่ชิน ไปคนเดียวชินแล้ว
ผม - โอเคๆ แค่ร้านก๋วยเตี๋ยวก็ได้
เธอ - (ณ ร้านก๋วยเตี๋ยวแล้ว) ส่งตรงนี้แหละ เดี๋ยวซื้อไปฝากพนักงานหน่อย
ผม - (ก้นบึ้งจิตใจผมมันรู้สึกถึงความโกหกได้) โอเคๆก็ได้ บ๊ายๆนะ
เธอก็ลงจากรถไปผมก็ขับเลยไปนิดและจอดเธอหันมามาองและไม่เห็นผล เธอซื้อก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วเดินเข้าไปอีกซอยนึง(คุยโทสับไปด้วยหน้าตาระรื่นมาก) ผมตามเธอไปติดๆ เธอหยุดและยืนคอย ผมก็ได้แอบมองเธออยู่(ความเสียใจกำลังจะมาเยือนเราแล้วสิ) มีรถยนต์คันหนึ่งจอดข้างหน้าเธอรับเธอขึ้นรถ ผมช็อคครับ ผมวิ่งตามรถไป(รถยังอยู่จึงขับยังไม่เร็ว)เคาะกระจกรถ และจอดตรงสี่แยกในซอยพอดี ผมเดินไปฝั่งคนนั่ง เปิดประตู ดึงเธอลงมา(หน้าเธอตกใจเล็กน้อย)
ผม - ไหนบอกว่าขึ้นแทคซี่ไง มิน่าละถึงไม่ให้ไปส่ง ทำไมต้องโกหกกันด้วย
เธอ - เธอเปนบ้าอะไรเนี่ย ก็ไม่ไปแทคซี่แล้วไง ก็ต้องโกหกสิไม่รู้จะพูดยังไง ก็บอกแล้วไม่ให้มาส่งยังจะมาส่งอีก
ผม - แล้วไมไม่บอกละว่าจะมีคนมารับ ความเชื่อใจให้กันมีมั่งมั้ย
เธอ - ก็นี่ญาติเราเดี๋ยวจะไป รพ กัน เดี๋ยวเรากลับมาค่อยคุย อายคนอื่นเค้า (เนื่องจากจอดกลาง 4 แยกขวางรถคันอื่น)
ผม - ทำไมต้องโกหกกันด้วย เสียใจมากรู้มั้ย ไหนขอดูหน้าญาติหน่อยซิ(เอามือไปคว้าประตูรถ)
เธอ - ไม่อย่าทำแบบนี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย(เอามือมาดึงผมไม่ให้เปิด)
ผม - (เปิดประตูและเห็นหน้าคนขับ) อ๋อ นี่นะญาติ(พี่ชายของเพื่อนสนิทเธอซึ่งผมก็เคยเห็นหน้า ซึ่งชอบแฟนผมมากแต่แฟนผมก็บอกว่าไม่ชอบ รู้จักกันเพราะไปหาเพื่อนของเธอ และเธอก็เคยบอกว่าเขาชอบสูบบุหรี่เหม็นมาก รังเกียจจะตาย) โคตรเสียใจเรยทำกันได้ยังไง โกหกกันทำไม โกหกว่าขึ้นแทคซี่แล้ว ยังมาโกหกว่าเป็นญาติอีก ไม่ยิ่งกว่ารึไง
แล้วผมก้หันไปบอกไอนั่นว่า รู้มั้ยแฟนผมเค้าอยู่กับผมทุกวัน นอนด้วยกันทุกวัน (โมโหมากตอนนั้น)
เธอ - ทำอะไรของเธอเนี่ย เดี๋ยวแม่เราจะโกรธแล้วนะ(ที่บ้านเค้าไม่รู้ว่าอยู่กับผมกลัวเสียภาพพจน์กุลสตรีไทยเรื่องอยู่ก่อนแต่ง)
ผม - เกี่ยวไรกะแม่เธอ เธอนี่สุดยอดเรย ไอตอแ_ล (ผมเดินจากไปเสียใจและผิดหวังมาก)
ผมก็รู้สึกที่พูดแรงมากไป แต่ตอนนั้นมันโกรธมากทำยังงี้กันได้ลงคอ ก็เรยพูดไปโดยไม่คิด