สวัสดีค่ะ
ไม่ทราบว่าเป็นอะไร ทำมั้ย ทำไม หนอนฯถึงได้คึกนัก แถมยังฮึดผิดปกติ ( เพี้ยง ก็ขอให้เป็นอย่างนี้ให้นานๆเถอะ ตัวขี้เกียจอย่างเพิ่งมารบกวนเลย)
ขอแปะอีกตอนละกันนะคะ
ก่อนจะออกไปหาแรงบันดาลใจ
ขอขอบคุณเพื่อนๆนักอ่านทุกท่าน ที่แวะเวียนมาทักทาย และช่วยเหลือแนะนำเรื่องคำผิด
จะพยายามให้มีหลุดน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ
บทก่อนหน้า
http://pantip.com/topic/31048793
บทที่ 11 .....ดอกไม้ต้องห้าม.....
คุณศิลาประหลาดใจเมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานแล้วพบว่าบุตรชายคนรองนั่งดื่มอยู่เพียงลำพัง นี่ไม่ใช่นิสัยปกติของศาสตราเลย มองเห็นเจ้าตัวยกแก้วไวน์ขึ้นกรอกปากแล้วนั่งพิงพนักเอนตัวหลับตานิ่งอยู่ที่ริมระเบียงแล้วอดไม่ได้
“สอง”
“ ครับ.... ดึกแล้วป๊ายังไม่นอนอีกเหรอฮะ” ชายหนุ่มสะดุ้งนิดๆแล้วลืมตาขึ้นทักบิดา
“ยัง เมื่อตอนบ่ายป๊างีบนานไปหน่อย” คุณศิลาตบบ่าบุตรชายเบาๆ มองเห็นไวน์ในขวดยังเหลือเกินครึ่งจึงเอ่ยต่อ
“ มานั่งตรงนี้ เดี๋ยวยุงก็หามหรอก ไปนั่งกินกับป๊าที่ห้องทำงานดีกว่าว่ะ ป๊าเปิดแอร์เอาไว้พอดี ไป”
ในห้องทำงานของคุณศิลาเปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้เย็นฉ่ำ เสียงเพลงยุคเก่าจากเครื่องเล่นจานเสียงแบบโบราณถูกเปิดเอาไว้เบาๆ เครื่องเล่นจานเสียงอันนี้เป็นของสะสมของบิดา แต่ทว่าเพลงที่กำลังบรรเลง.... อืมห์ ไม่ได้ยินเพลงประเภทนี้มานานจนเกือบจำไม่ได้ ชายหนุ่มเดินไปหยิบปกแผ่นสียงขึ้นมาดู ก่อนจะเอ่ยเบาๆ
“ ป๊าคิดถึงแม่เหรอฮะ”
“เออว่ะ เลยรื้อเพลงโบราณๆของแม่เรามาฟัง” พูดพลางหัวเราะพลางอย่างอารมณ์ดี
“ ป๊าฮะ”
“หืมห์?”
“ตอนป๊าเจอแม่แรกๆ ป๊ารู้ไหมฮะ ว่าแม่มีลูกแล้ว”
“รู้ รู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ”
“รู้แล้วป๊าทำยังไงฮะ กล้าจีบเหรอ”
เสียงบิดาหัวเราะเบาๆ “ ถ้าอยากรู้ รินไวน์มาให้ป๊าแก้วนึงก่อน”
คุณศิลาเห็นท่าทางกุลีกุจอรินไวน์ใส่แก้วแล้วก็นึกขำ ไอ้หนุ่มเอ๋ย โตจนป่านนี้ ดูก็รู้ว่างานนี้มีลุ้น สงสัยคงรู้ตัวแล้วว่าตกหลุมรักแม่ม่ายลูกติด
“ เรื่องเลิฟสตอรี่ของป๊ากับแม่ แกไม่เบื่อจะฟังหรือไงวะ ” คนพ่อถามขำๆ
“เมื่อก่อนเบื่อฮะ แต่ตอนนี้ผมอยากฟัง” ลูกชายตอบตรงๆ
“ มีเหตุผลหรือเปล่าวะ” อยากแซวไอ้ลูกชาย แต่ว่า เก็บไว้ก่อนดีกว่า อยากรู้ว่าไอ้หมอนี่จะมาไม้ไหน
“โธ่ ป๊า อย่าเล่นตัวเลยฮะ เล่าหน่อยๆ ผมอยากฟัง”
คุณศิลามองหน้าคนอยากฟังที่เทไวน์กรอกปากอีกแก้ว ท่าทางดูเครียดๆชอบกล ผู้สูงวัยยังไม่ตอบอะไรหากเดินไปเลือกหยิบแผ่นเพลงไทยเดิมของสะสมของภรรยาผู้ล่วงลับ แล้วเลือก ’ลาวคำหอม ‘ มาสร้างบรรยากาศ
“ยามเมื่อลมพัดหวน ลมก็อวลแต่กลิ่นมณฑาทอง
ไม้เอยไม้สุดสูง อย่าสู้ปอง ไผเอยบ่ได้ต้อง แต่ยินนามดวงเอย
โอ้เจ้าดวง เจ้าดวงดอกโกมล กลิ่นหอมเพิ่งผุดพ้น พุ่มในสวนดุสิตา
แข่งแขอยู่แต่นภา ฝูงภุมราสุดปัญญาเรียมเอย
............................................
..........................................”
ผิดคาดเว้ย มองดูบุตรชายแล้วคุณศิลาก็ขำไม่ออก สงสัยจะผิดคิว อะไรวะ อุตส่าห์เลือกเพลงมา กะว่าเด็ดแล้วเชียวนะ มีชื่อดอกมณฑา กะว่าอินโทรสร้างบรรยากาศก่อนซักฟอก แต่ดูท่าทางบุตรชายคงอินมากไป
ฝ่ายชายหนุ่ม เนื้อเพลงโบราณบาดหัวใจเหลือเกิน มณฑารพไม่ใช่กระดังงาลนไฟอย่างที่เคยคิดเคยเข้าใจไปเอง หญิงสาวคนนั้นอยู่ใกล้แต่ก็ไกลเกินจะคว้า มณฑาน้อยดอกนี้มีเจ้าของ เป็นดอกไม้ต้องห้าม ดูเหมือนเจ้าของคงจะหวงและคงจะมาทวงสิทธิ์ในไม่ช้า
“สอง เป็นไรมากหรือเปล่าวะ ป๊าดูสองซึมๆพิลึก”
“ ป๊าเล่ามาก่อนสิฮะ ว่าตอนที่รู้ตัวว่ารักแม่ ป๊ารู้หรือเปล่าว่าแม่มีลูกแล้ว”ลูกชายนั่งก้มหน้าหมุนแก้วไวน์ในมือเล่น
“ก็บอกไปแล้วว่ารู้”
“แล้วป๊ากล้าจีบเหรอฮะ ”
“กล้าสิวะ ทำไมจะไม่กล้า ป๊าไม่สนเรื่องจิ้นไม่จิ้นนี่หว่า ป๊าสนแค่ ถ้ารักแล้วต้องลุย มีลูกติดมาป๊าก็ช่วยเลี้ยงได้ ป๊าไม่ถือ”
“ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น............” คนลูกถอนหายใจยาว “ผมอยากรู้แค่ ป๊ากล้าจีบแม่ได้ไง ทั้งๆที่แม่มีสามีแล้ว”
“ เฮ่ย เรื่องนี้ แกอย่าเข้าใจผิด ป๊าไม่เคยเล่ารายละเอียดเหรอวะ ว่าแม่แกเขาเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ตอนที่ป๊าเจอแล้วก็จีบน่ะ”
“เล่าฮะ”
“ อ้าว แล้วถามหาพระแสงอะไรวะ”
“ก็ ผม............ ” เสียงลูกชายงึมงำ
“ป๊าฮะ”
“หืมห์”
“ถ้าตอนนั้น พ่อพี่หนึ่งยังอยู่ แล้วป๊ากับแม่จะคบกันไหมฮะ............”
“ แบบไหน? แบบให้ป๊าเป็นชายชู้น่ะเหรอวะ ทำไมถามอะไรอย่างนี้วะสอง!”
.............................................................................................................................................
วิมานภุมรา ... บทที่ ๑๑ ( ดอกไม้ต้องห้าม )
ไม่ทราบว่าเป็นอะไร ทำมั้ย ทำไม หนอนฯถึงได้คึกนัก แถมยังฮึดผิดปกติ ( เพี้ยง ก็ขอให้เป็นอย่างนี้ให้นานๆเถอะ ตัวขี้เกียจอย่างเพิ่งมารบกวนเลย)
ขอแปะอีกตอนละกันนะคะ
ขอขอบคุณเพื่อนๆนักอ่านทุกท่าน ที่แวะเวียนมาทักทาย และช่วยเหลือแนะนำเรื่องคำผิด
จะพยายามให้มีหลุดน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ
บทก่อนหน้า http://pantip.com/topic/31048793
คุณศิลาประหลาดใจเมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานแล้วพบว่าบุตรชายคนรองนั่งดื่มอยู่เพียงลำพัง นี่ไม่ใช่นิสัยปกติของศาสตราเลย มองเห็นเจ้าตัวยกแก้วไวน์ขึ้นกรอกปากแล้วนั่งพิงพนักเอนตัวหลับตานิ่งอยู่ที่ริมระเบียงแล้วอดไม่ได้
“สอง”
“ ครับ.... ดึกแล้วป๊ายังไม่นอนอีกเหรอฮะ” ชายหนุ่มสะดุ้งนิดๆแล้วลืมตาขึ้นทักบิดา
“ยัง เมื่อตอนบ่ายป๊างีบนานไปหน่อย” คุณศิลาตบบ่าบุตรชายเบาๆ มองเห็นไวน์ในขวดยังเหลือเกินครึ่งจึงเอ่ยต่อ
“ มานั่งตรงนี้ เดี๋ยวยุงก็หามหรอก ไปนั่งกินกับป๊าที่ห้องทำงานดีกว่าว่ะ ป๊าเปิดแอร์เอาไว้พอดี ไป”
ในห้องทำงานของคุณศิลาเปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้เย็นฉ่ำ เสียงเพลงยุคเก่าจากเครื่องเล่นจานเสียงแบบโบราณถูกเปิดเอาไว้เบาๆ เครื่องเล่นจานเสียงอันนี้เป็นของสะสมของบิดา แต่ทว่าเพลงที่กำลังบรรเลง.... อืมห์ ไม่ได้ยินเพลงประเภทนี้มานานจนเกือบจำไม่ได้ ชายหนุ่มเดินไปหยิบปกแผ่นสียงขึ้นมาดู ก่อนจะเอ่ยเบาๆ
“ ป๊าคิดถึงแม่เหรอฮะ”
“เออว่ะ เลยรื้อเพลงโบราณๆของแม่เรามาฟัง” พูดพลางหัวเราะพลางอย่างอารมณ์ดี
“ ป๊าฮะ”
“หืมห์?”
“ตอนป๊าเจอแม่แรกๆ ป๊ารู้ไหมฮะ ว่าแม่มีลูกแล้ว”
“รู้ รู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ”
“รู้แล้วป๊าทำยังไงฮะ กล้าจีบเหรอ”
เสียงบิดาหัวเราะเบาๆ “ ถ้าอยากรู้ รินไวน์มาให้ป๊าแก้วนึงก่อน”
คุณศิลาเห็นท่าทางกุลีกุจอรินไวน์ใส่แก้วแล้วก็นึกขำ ไอ้หนุ่มเอ๋ย โตจนป่านนี้ ดูก็รู้ว่างานนี้มีลุ้น สงสัยคงรู้ตัวแล้วว่าตกหลุมรักแม่ม่ายลูกติด
“ เรื่องเลิฟสตอรี่ของป๊ากับแม่ แกไม่เบื่อจะฟังหรือไงวะ ” คนพ่อถามขำๆ
“เมื่อก่อนเบื่อฮะ แต่ตอนนี้ผมอยากฟัง” ลูกชายตอบตรงๆ
“ มีเหตุผลหรือเปล่าวะ” อยากแซวไอ้ลูกชาย แต่ว่า เก็บไว้ก่อนดีกว่า อยากรู้ว่าไอ้หมอนี่จะมาไม้ไหน
“โธ่ ป๊า อย่าเล่นตัวเลยฮะ เล่าหน่อยๆ ผมอยากฟัง”
คุณศิลามองหน้าคนอยากฟังที่เทไวน์กรอกปากอีกแก้ว ท่าทางดูเครียดๆชอบกล ผู้สูงวัยยังไม่ตอบอะไรหากเดินไปเลือกหยิบแผ่นเพลงไทยเดิมของสะสมของภรรยาผู้ล่วงลับ แล้วเลือก ’ลาวคำหอม ‘ มาสร้างบรรยากาศ
ไม้เอยไม้สุดสูง อย่าสู้ปอง ไผเอยบ่ได้ต้อง แต่ยินนามดวงเอย
โอ้เจ้าดวง เจ้าดวงดอกโกมล กลิ่นหอมเพิ่งผุดพ้น พุ่มในสวนดุสิตา
แข่งแขอยู่แต่นภา ฝูงภุมราสุดปัญญาเรียมเอย
............................................
..........................................”
ผิดคาดเว้ย มองดูบุตรชายแล้วคุณศิลาก็ขำไม่ออก สงสัยจะผิดคิว อะไรวะ อุตส่าห์เลือกเพลงมา กะว่าเด็ดแล้วเชียวนะ มีชื่อดอกมณฑา กะว่าอินโทรสร้างบรรยากาศก่อนซักฟอก แต่ดูท่าทางบุตรชายคงอินมากไป
ฝ่ายชายหนุ่ม เนื้อเพลงโบราณบาดหัวใจเหลือเกิน มณฑารพไม่ใช่กระดังงาลนไฟอย่างที่เคยคิดเคยเข้าใจไปเอง หญิงสาวคนนั้นอยู่ใกล้แต่ก็ไกลเกินจะคว้า มณฑาน้อยดอกนี้มีเจ้าของ เป็นดอกไม้ต้องห้าม ดูเหมือนเจ้าของคงจะหวงและคงจะมาทวงสิทธิ์ในไม่ช้า
“สอง เป็นไรมากหรือเปล่าวะ ป๊าดูสองซึมๆพิลึก”
“ ป๊าเล่ามาก่อนสิฮะ ว่าตอนที่รู้ตัวว่ารักแม่ ป๊ารู้หรือเปล่าว่าแม่มีลูกแล้ว”ลูกชายนั่งก้มหน้าหมุนแก้วไวน์ในมือเล่น
“ก็บอกไปแล้วว่ารู้”
“แล้วป๊ากล้าจีบเหรอฮะ ”
“กล้าสิวะ ทำไมจะไม่กล้า ป๊าไม่สนเรื่องจิ้นไม่จิ้นนี่หว่า ป๊าสนแค่ ถ้ารักแล้วต้องลุย มีลูกติดมาป๊าก็ช่วยเลี้ยงได้ ป๊าไม่ถือ”
“ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น............” คนลูกถอนหายใจยาว “ผมอยากรู้แค่ ป๊ากล้าจีบแม่ได้ไง ทั้งๆที่แม่มีสามีแล้ว”
“ เฮ่ย เรื่องนี้ แกอย่าเข้าใจผิด ป๊าไม่เคยเล่ารายละเอียดเหรอวะ ว่าแม่แกเขาเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ตอนที่ป๊าเจอแล้วก็จีบน่ะ”
“เล่าฮะ”
“ อ้าว แล้วถามหาพระแสงอะไรวะ”
“ก็ ผม............ ” เสียงลูกชายงึมงำ
“ป๊าฮะ”
“หืมห์”
“ถ้าตอนนั้น พ่อพี่หนึ่งยังอยู่ แล้วป๊ากับแม่จะคบกันไหมฮะ............”
“ แบบไหน? แบบให้ป๊าเป็นชายชู้น่ะเหรอวะ ทำไมถามอะไรอย่างนี้วะสอง!”
.............................................................................................................................................