มีเรื่องเล่าเรื่องนึง ในประเทศอูกันดา มีคนรับเลี้ยงปลาaaให้บริษัทใหญ่ต้องซื้อกระชัง อาหาร ยา และเสียค่าเรียนรู้การเลี้ยงให้กับบริษัทผูกขาดแห่งอูกันดา ก็เริ่มเลี้ยงไปโดยซื้อลูกปลาaa มาเลี้ยงการเลี้ยงก็ราบรื่นไร้อุปสรรค อาหารดี ปลาaa โตวันโตคืน พอขนาดได้ที่ อยู่ ๆ คืนนึงมีโรงงานผงชูรส ปล่อยกากน้ำตาลออกมาลงแม่น้ำ กากน้ำตาลไหลเข้ากระชังปลาaa ปรากฎว่าปลาaa ช๊อกน้ำตายทั้งกระชัง เจ้าของรู้ข่าวรีบไปดูปลาทันทีในวันรุ่งขึ้น แต่เซลล์บริษัทผูกขาดแห่งอูกันดา กลับไปถึงก่อนเจ้าของและขอซื้อปลาช๊อกน้ำในราคา 16 ss(สมมุติว่าเป็นค่าเงิน) ถ้าปลาเป็นจะขายได้ราคา 150 ss เสียเวลามาเป็นเดือนขาดทุนย่อยยับ เลยตัดสินใจขายอุปกรณ์เลี้ยงปลาไป ปรากฎว่า เซลล์คนเดิมของบริษัทผูกขาดอูกันดา ขอเสนอซื้ออุปกรณ์ในราคาถูก คนเลี้ยงตกลงขายให้ ต่อมาเซลล์บริษัทผูกขาดแห่งอูกันดา ก็นำอุปกรณ์ไปเสนอขายรายอื่นต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าทำธุรกิจกับคนที่เราไม่รู้ทันเขา




ปล.นี่คือเรื่องสมมุติที่มีคนเจ็บจริง