ตอนนี้เราสร้างบ้านใกล้จะเสร็จแล้ว สร้างเพื่อให้พ่อ แม่ ย่า อา น้องชายอยู่ แต่ทีนี้ปัญหามันเยอะเหลือเกิน
ปัญหาที่ว่านี่มาจากคนในบ้านคืออา (น้องสาวพ่อ) ตั้งแต่แรกเริ่มที่จะสร้างแกก็มีปัญหาตินั่นตินี่ จู้จี้จุกจิก
ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่ดี ทั้งๆที่เราให้แกมาอยู่ฟรีๆ เนื่องจากอาไม่มีครอบครัวและเลี้ยงเราตอนเรายังเล็กๆ
ไอ้เราก็สำนึกบุญคุณตรงนี้และก็ไม่ได้คิดจะทอดทิ้ง ก็ให้มาอยู่ด้วยกัน โดยเรากู้ธนาคารมาสร้าง
โดยที่ดินที่เราสร้างเนื้อที่ 100 ตารางวา เป็นของแม่ซื้อให้เรา 50 และของอา 50 แต่เป็นแปลงเดียวกัน
พอนึกออกไหมคะว่า พื้นที่ 50 ตารางวาก็ไม่สามารถสร้างได้ใหญ่โตอะไรนัก เพราะเราต้องเผื่อหน้าบ้าน ไว้ทำที่จอดรถ
พอสร้างได้หลังไม่ใหญ่ มันต้องมี 4 ห้องนอน ขนาดห้องก็ต้องเล็กตามพื้นที่ลงมา อาแกก็ไม่พอใจว่าห้องเล็กไป
พูดง่ายๆคือติตั้งแต่วันลงเสาเอก จนบ้านจะเสร็จ ออกแนวๆมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ เงินไม่ได้ออกสักบาทแต่ชั้นอยากได้แบบนั้นแบบนี้
ลำพังพ่อแม่เรา สมบัติก้ไม่ได้มีอะไรมากมาย มีแค่ตู้เตียง ของนิดๆหน่อยๆ แต่ของอามีสมบัติบ้ามากมาย
พวกเสื้อผ้าโต๊ะเตียงตู้ ทำให้เราจะต้องต่อข้างบ้านเพื่อทำเป็นที่เก็บของ ทีนี้บ้านเรายังพอมีไม้เก่าๆที่จะสามารถมาต่อเพลิง
ข้างบ้านออกมาได้ แต่เป็นของอากับย่า เราก็เลยขอจากอากับย่าว่าจะเอาไม้มาใช้ อาก็หวงบอกว่าจะเก็บไว้ต่อตู้ต่อโต๊ะ
แม่เอ๋ย..อยู่ก็อยู่บ้านเราไม่ได้เสียเงินซักบาท หนำซ้ำของก็มีอยู่แล้วแต่หวงจะไม่ให้ ทั้งๆที่ต่อเพลิงออกเพื่อไว้เก็บของ
เก็บสมบัติบ้าของอาทั้งนั้น ค่าต่อเติมก็เงินเราอีก แถมเรายังจะต้องทำรั้วบ้าน ทั้งที่พื้นที่เรามันแค่ 50 ตารางวา
แต่เราต้องทำรั้วรอบเป็น 100 ตารางวา รวมของแกไปด้วย(เงินเราอีกนั่นละ เงินกู้ัทั้งนั้น) เงินอาก็พอจะมี
แต่ไม่คิดจะยื่นมือช่วยสักบาท แต่ปากก็พร่ำบ่นและบอกสั่งว่าต้องทำแบบนั้นแบบนี้
ไอ้เราคนผ่อน ก็หมดกำลังใจและหมดความอดทน บอกตรงๆถ้าไม่เป็นการเนรคุณนะจะไล่ตะเพิดไม่ให้ไปอยู่ด้วยเลย
อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ คนในบ้านไม่เคยว่าใครดี คนนอกบ้านดีหมดสำหรับแก
ย่าก็เข้าข้างลุกสาวตลอด พูดอะไรไปก็เอาแต่งอน วันๆหานั่นี่มาฟ้องเรา ว่าแม่เราไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้
เบื่อค่ะ เบื่อสุดๆ ไม่รู้ความอดทนจะหมดลงวันไหน บ้านนี้สร้างให้พ่อแม่อยู่ เอาอากะย่ามาอยู่ด้วยแต่กลับ
ไม่เคยเห็นความดีของเรา ภาระเราก็เป็นคนแบกหมด หนำซ้ำยังคอยพูดจาให้รู้สึกไม่ดี
เบื่อ เซ็ง รำคาญ จะทำไงได้บ้างละทีนี้ อยากจะร้องไห้
แค่ขอบ่นคนในครอบครัว
ปัญหาที่ว่านี่มาจากคนในบ้านคืออา (น้องสาวพ่อ) ตั้งแต่แรกเริ่มที่จะสร้างแกก็มีปัญหาตินั่นตินี่ จู้จี้จุกจิก
ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่ดี ทั้งๆที่เราให้แกมาอยู่ฟรีๆ เนื่องจากอาไม่มีครอบครัวและเลี้ยงเราตอนเรายังเล็กๆ
ไอ้เราก็สำนึกบุญคุณตรงนี้และก็ไม่ได้คิดจะทอดทิ้ง ก็ให้มาอยู่ด้วยกัน โดยเรากู้ธนาคารมาสร้าง
โดยที่ดินที่เราสร้างเนื้อที่ 100 ตารางวา เป็นของแม่ซื้อให้เรา 50 และของอา 50 แต่เป็นแปลงเดียวกัน
พอนึกออกไหมคะว่า พื้นที่ 50 ตารางวาก็ไม่สามารถสร้างได้ใหญ่โตอะไรนัก เพราะเราต้องเผื่อหน้าบ้าน ไว้ทำที่จอดรถ
พอสร้างได้หลังไม่ใหญ่ มันต้องมี 4 ห้องนอน ขนาดห้องก็ต้องเล็กตามพื้นที่ลงมา อาแกก็ไม่พอใจว่าห้องเล็กไป
พูดง่ายๆคือติตั้งแต่วันลงเสาเอก จนบ้านจะเสร็จ ออกแนวๆมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ เงินไม่ได้ออกสักบาทแต่ชั้นอยากได้แบบนั้นแบบนี้
ลำพังพ่อแม่เรา สมบัติก้ไม่ได้มีอะไรมากมาย มีแค่ตู้เตียง ของนิดๆหน่อยๆ แต่ของอามีสมบัติบ้ามากมาย
พวกเสื้อผ้าโต๊ะเตียงตู้ ทำให้เราจะต้องต่อข้างบ้านเพื่อทำเป็นที่เก็บของ ทีนี้บ้านเรายังพอมีไม้เก่าๆที่จะสามารถมาต่อเพลิง
ข้างบ้านออกมาได้ แต่เป็นของอากับย่า เราก็เลยขอจากอากับย่าว่าจะเอาไม้มาใช้ อาก็หวงบอกว่าจะเก็บไว้ต่อตู้ต่อโต๊ะ
แม่เอ๋ย..อยู่ก็อยู่บ้านเราไม่ได้เสียเงินซักบาท หนำซ้ำของก็มีอยู่แล้วแต่หวงจะไม่ให้ ทั้งๆที่ต่อเพลิงออกเพื่อไว้เก็บของ
เก็บสมบัติบ้าของอาทั้งนั้น ค่าต่อเติมก็เงินเราอีก แถมเรายังจะต้องทำรั้วบ้าน ทั้งที่พื้นที่เรามันแค่ 50 ตารางวา
แต่เราต้องทำรั้วรอบเป็น 100 ตารางวา รวมของแกไปด้วย(เงินเราอีกนั่นละ เงินกู้ัทั้งนั้น) เงินอาก็พอจะมี
แต่ไม่คิดจะยื่นมือช่วยสักบาท แต่ปากก็พร่ำบ่นและบอกสั่งว่าต้องทำแบบนั้นแบบนี้
ไอ้เราคนผ่อน ก็หมดกำลังใจและหมดความอดทน บอกตรงๆถ้าไม่เป็นการเนรคุณนะจะไล่ตะเพิดไม่ให้ไปอยู่ด้วยเลย
อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ คนในบ้านไม่เคยว่าใครดี คนนอกบ้านดีหมดสำหรับแก
ย่าก็เข้าข้างลุกสาวตลอด พูดอะไรไปก็เอาแต่งอน วันๆหานั่นี่มาฟ้องเรา ว่าแม่เราไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้
เบื่อค่ะ เบื่อสุดๆ ไม่รู้ความอดทนจะหมดลงวันไหน บ้านนี้สร้างให้พ่อแม่อยู่ เอาอากะย่ามาอยู่ด้วยแต่กลับ
ไม่เคยเห็นความดีของเรา ภาระเราก็เป็นคนแบกหมด หนำซ้ำยังคอยพูดจาให้รู้สึกไม่ดี
เบื่อ เซ็ง รำคาญ จะทำไงได้บ้างละทีนี้ อยากจะร้องไห้