เราเพิ่งสมัครสมาชิกเพราะกระทู้นี้เลย
เนื่องจากความคับแคันแน่นอก ทำอะไรไม่ได้
เหตุมันมาจาก ยาย ที่เป็นแม่แท้ๆแม่เรา ทำให้เราทะเลาะกับแม่เราบ่อยมาก ยิ่งโตการทะเลาะก็ยิ่งหนักข้อขึ้น
ท้าวความก่อนว่า ยายเราสมัยสาวๆเป็นเมียน้อยตา ทำให้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ชีไม่เคยทำงาน นั่งเ ฉยๆอยู่บ้าน และยายก็เป็นคนขี้งกมาก
รู้จักแต่take ไม่เคย give แม้กระทั่งป้าและแม่เรา ส่วนเราไม่ตัองพูดถึง เราไม่ได้หวังจะได้สมบัติจากยาย และไม่อยากได้ด้วย
พอเริ่มแก่ตัว ครอบครัวไปเที่ยวตจวก็จะเอายายไปด้วย แต่พอกลับบ้านทุกครั้งก็จะเจอเรื่องให้ประหลาดใจทุกครั้งเช่น ไปเที่ยวเพชรบูรณ์ ยายจะหยิบมะขามหวานที่เคัาให้ชิมกลับมาใส่กระเป๋าที เป็น10ฝัก ไปเที่ยวเชียงใหม่หยิบผ้าเช็ดตัวโรงแรมกลับมาด้วย และอีกมากมาย จนหลังๆที่บ้านยุ่งๆไม่ค่อยได้เที่ยวไหน อีกทั้งยายแก่ชอบนั่งหน้าเหี่ยวๆอยู่บ้านทำพฤติกรรมที่เรามั่นใจว่าคนแก่หลายๆคนไม่เป็น ไม่ชอบอาบน้ำใส่เสื้อกันหนาวหน้าร้อน พอให้แม่บ้านอาบให้ก็จะชอบพูดถึงเรื่องข้างล่าง เช่น อึงอยากดมอี๋กุมั้ย ถกผ้าถุงออกมาโชว์อี๋ อาบน้ำอุ่นในหน้าร้อนบอกหนาว ถ้ากุตายไปทำไง (ซึ่งมันไม่สามารถไม่อาบได้ เพราะกลิ่นเหม็นมาก เหม็นติดบ้าน) หนักข้อขึ้น ก็คดข้าวพูนๆจานกิน2คำ เอาเก็บเข้าตู้ อีก5นาที อยากกินใหม่ก็คดใหม่ ทุกคนในบ้านพูดจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วว่า ถ้ากินไม่หมดก็คดนัอยๆกินให้หมด ไม่พอเติมใหม่ได้ ชีก็ไม่ฟัง
ชีชอบหยิบตังค์เศษๆ ที่เรา พี่ และคนอื่นๆในบ้านวางไว้ ชีชอบสร้างภาพ เช่นตอนปู่ย่าเรามาเยี่ยมบ้าน ยายไม่เคยทำงานบ้านเลย จู่ๆลุกขึ้นมากวาดบ้าน คนงานมาจัดสวนทำเป็นลุกมาถูบ้าน หลังๆชักหนักข้อ เขียนหนังสือสาปแช่งแม่บ้านว่าขโมยผ้าถุง เสื้อคอกระเช้า ขันน้ำบ้าง ด่าจนเค้าไม่อยากจะทำงานบ้านแล้ว ที่เราทนไม่ได้คือ แอ๊บทำเป็นหลงลืม แบบว่ามีคนมาเยี่ยม เล่าสารทุขสุขดิบคนอื่นให้ฟัง ยายเราจำได้ทุกครั้ง ญาติที่ไม่เคยมาบิานเป็น10ปีจำได้ แต่เรื่องทำข้าวของเสียหาย เปิดน้ำทิ้งไว้เปิดแก๊สทิ้งไว้ ไม่เคยจำได้ซักที
เวลาพาออกไปทานข้าวนอกบ้าน ยายชอบพูดกับคนอื่นให้น่าสงสาร ดหมือนการเอาดีเข้าตัว โยนขี้ให้คนอื่น พาไปทานอาหารทะเลสมุทรสงครามบ้าง หัวหินบ้างกุ้ง ปูกิโลเป็นพันเคยกินนับครั้งไม่ถ้วน พอมีคนอื่นไปทานด้วย ยายบอกยากไม่เคยได้กินของดีๆแบบนี้ซักที เรื่องทุกอย่าง(ส่วนนัอย)ที่กล่าวมามันทำให้เรากับยายไม่ค่อยถูกกัน เราไท่ชอบยุ่งกับยายไม่คุย ไม่สุงสิง และเราเป็นคนขี้โมโห แต่ยายชอบเข้ามายั่ว ด่าเราบ้าง อี อี

บ้าง อีห่าบ้าง เตะหมาของเราบ้าง ล่าสุดทำตัวเหมือนเป็นง่อย ถ้าแม่เราอยู่บ้าน หาอาหารกินเองไม่ได้ นั่งเฉยๆแม่เราก็เอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ กินเสร็จก็นอนต่อ ไม่เก็บจาน ไม่ทำอะไรใดๆทั้งสิ้น พอแม่ไม่อยู่ก็หากินเองได้แต่วนลูปเดิมคิคดข้าว 9วันก็กินไม่หมด ไม่รู้จะคดทำไมมากมาย
วันนี้ เราเลี้ยงข้าวเย็นหมาอยู่ แม่เราบอกให้เราอุ่นกับข้าวให้ยาย แต่เราไม่ได้ทำ เราเลี้ยงข้าวหมาอยู่ เลี้ยงข้าวหมาเสร็จกลับมา แม่โกรธเรา หาส่าเราลำดับไพออริตี้ไม่ถูก แล้วไงหล่ะ อุ่นกับข้าวช้า5นาทียายคงไม่ตายมั้ง ก็เราทำอย่างอื่นอยู่ก่อนนิ แล้วเรากับแม่ก็ทะเลาะกัน เราเบื่อมากทะเลาะกันเรื่องเดิมคือยาย... เรารู้ว่าเราคงบาปหนาอยู่ แต่เรายังตัดกิเลสออกไม่หมดนะ เราไม่สามารถทำใจทำดีกับยายได้ จะมีทางแก้อย่างอื่นมั้ย หรือเราควรจะตายก่อน เบื่อกับเรื่องนี้มาก ทุกคนในบ้านก็เบื่อเราถึงเอาเรื่องนี้มาปรึกษาคนนอกดีกว่า บางคนอาจประณามเรานะ แต่เราไม่ถือ เรื่องที่เราพบเจอมาเกี่ยวกับยายมันมากมายเหลือเกิน ใครพอมีวิธีแก้ ช่วยแนำนำเราที ขอบคุณ
เกลียดยายตัวเอง ผิดไหม
เนื่องจากความคับแคันแน่นอก ทำอะไรไม่ได้
เหตุมันมาจาก ยาย ที่เป็นแม่แท้ๆแม่เรา ทำให้เราทะเลาะกับแม่เราบ่อยมาก ยิ่งโตการทะเลาะก็ยิ่งหนักข้อขึ้น
ท้าวความก่อนว่า ยายเราสมัยสาวๆเป็นเมียน้อยตา ทำให้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ชีไม่เคยทำงาน นั่งเ ฉยๆอยู่บ้าน และยายก็เป็นคนขี้งกมาก
รู้จักแต่take ไม่เคย give แม้กระทั่งป้าและแม่เรา ส่วนเราไม่ตัองพูดถึง เราไม่ได้หวังจะได้สมบัติจากยาย และไม่อยากได้ด้วย
พอเริ่มแก่ตัว ครอบครัวไปเที่ยวตจวก็จะเอายายไปด้วย แต่พอกลับบ้านทุกครั้งก็จะเจอเรื่องให้ประหลาดใจทุกครั้งเช่น ไปเที่ยวเพชรบูรณ์ ยายจะหยิบมะขามหวานที่เคัาให้ชิมกลับมาใส่กระเป๋าที เป็น10ฝัก ไปเที่ยวเชียงใหม่หยิบผ้าเช็ดตัวโรงแรมกลับมาด้วย และอีกมากมาย จนหลังๆที่บ้านยุ่งๆไม่ค่อยได้เที่ยวไหน อีกทั้งยายแก่ชอบนั่งหน้าเหี่ยวๆอยู่บ้านทำพฤติกรรมที่เรามั่นใจว่าคนแก่หลายๆคนไม่เป็น ไม่ชอบอาบน้ำใส่เสื้อกันหนาวหน้าร้อน พอให้แม่บ้านอาบให้ก็จะชอบพูดถึงเรื่องข้างล่าง เช่น อึงอยากดมอี๋กุมั้ย ถกผ้าถุงออกมาโชว์อี๋ อาบน้ำอุ่นในหน้าร้อนบอกหนาว ถ้ากุตายไปทำไง (ซึ่งมันไม่สามารถไม่อาบได้ เพราะกลิ่นเหม็นมาก เหม็นติดบ้าน) หนักข้อขึ้น ก็คดข้าวพูนๆจานกิน2คำ เอาเก็บเข้าตู้ อีก5นาที อยากกินใหม่ก็คดใหม่ ทุกคนในบ้านพูดจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วว่า ถ้ากินไม่หมดก็คดนัอยๆกินให้หมด ไม่พอเติมใหม่ได้ ชีก็ไม่ฟัง
ชีชอบหยิบตังค์เศษๆ ที่เรา พี่ และคนอื่นๆในบ้านวางไว้ ชีชอบสร้างภาพ เช่นตอนปู่ย่าเรามาเยี่ยมบ้าน ยายไม่เคยทำงานบ้านเลย จู่ๆลุกขึ้นมากวาดบ้าน คนงานมาจัดสวนทำเป็นลุกมาถูบ้าน หลังๆชักหนักข้อ เขียนหนังสือสาปแช่งแม่บ้านว่าขโมยผ้าถุง เสื้อคอกระเช้า ขันน้ำบ้าง ด่าจนเค้าไม่อยากจะทำงานบ้านแล้ว ที่เราทนไม่ได้คือ แอ๊บทำเป็นหลงลืม แบบว่ามีคนมาเยี่ยม เล่าสารทุขสุขดิบคนอื่นให้ฟัง ยายเราจำได้ทุกครั้ง ญาติที่ไม่เคยมาบิานเป็น10ปีจำได้ แต่เรื่องทำข้าวของเสียหาย เปิดน้ำทิ้งไว้เปิดแก๊สทิ้งไว้ ไม่เคยจำได้ซักที
เวลาพาออกไปทานข้าวนอกบ้าน ยายชอบพูดกับคนอื่นให้น่าสงสาร ดหมือนการเอาดีเข้าตัว โยนขี้ให้คนอื่น พาไปทานอาหารทะเลสมุทรสงครามบ้าง หัวหินบ้างกุ้ง ปูกิโลเป็นพันเคยกินนับครั้งไม่ถ้วน พอมีคนอื่นไปทานด้วย ยายบอกยากไม่เคยได้กินของดีๆแบบนี้ซักที เรื่องทุกอย่าง(ส่วนนัอย)ที่กล่าวมามันทำให้เรากับยายไม่ค่อยถูกกัน เราไท่ชอบยุ่งกับยายไม่คุย ไม่สุงสิง และเราเป็นคนขี้โมโห แต่ยายชอบเข้ามายั่ว ด่าเราบ้าง อี อี
วันนี้ เราเลี้ยงข้าวเย็นหมาอยู่ แม่เราบอกให้เราอุ่นกับข้าวให้ยาย แต่เราไม่ได้ทำ เราเลี้ยงข้าวหมาอยู่ เลี้ยงข้าวหมาเสร็จกลับมา แม่โกรธเรา หาส่าเราลำดับไพออริตี้ไม่ถูก แล้วไงหล่ะ อุ่นกับข้าวช้า5นาทียายคงไม่ตายมั้ง ก็เราทำอย่างอื่นอยู่ก่อนนิ แล้วเรากับแม่ก็ทะเลาะกัน เราเบื่อมากทะเลาะกันเรื่องเดิมคือยาย... เรารู้ว่าเราคงบาปหนาอยู่ แต่เรายังตัดกิเลสออกไม่หมดนะ เราไม่สามารถทำใจทำดีกับยายได้ จะมีทางแก้อย่างอื่นมั้ย หรือเราควรจะตายก่อน เบื่อกับเรื่องนี้มาก ทุกคนในบ้านก็เบื่อเราถึงเอาเรื่องนี้มาปรึกษาคนนอกดีกว่า บางคนอาจประณามเรานะ แต่เราไม่ถือ เรื่องที่เราพบเจอมาเกี่ยวกับยายมันมากมายเหลือเกิน ใครพอมีวิธีแก้ ช่วยแนำนำเราที ขอบคุณ