เมื่อวาน พอดีต้องไปทำงานแถวๆ ย่านสุขุมวิท 13 ช่วงพักเที่ยงๆ ก็เลยเดินไปเดินมาสำรวจอะไรต่อมิอะไรแถวนั้น ตามประสาคนไม่ได้เข้าสุขุมวิทมานาน
ตั้งใจว่าจะเดินเลยไปแถวๆ Terminal 21 แต่เห็นว่าฝนกำลังจะตก กลัวจะักลับไม่ได้ ก็เลยลงไปหาขนมกินใน Supermarket แถวนั้น ซึ่งอยู่ชั้นใต้ตินของห้างหนึ่งปากซอย 19
เดินไปเดินมาก็เลยคิดว่า ไหนๆ ก็หาอะไรใส่ท้องซะหน่อย ง่ายๆ เพราะเดี๋ยวต้องกลับไปทำงานต่อ ก็เลยเข้าไปแลกคูปองแล้วจัดการซื้อข้าวขาหมูมาหนึ่งจาน แล้วก็หาที่นั่งลง
ด้วยความเป็นคนขี้ร้อน ก็เลยเลือกโต๊ะ ที่ค่อนข้างมีลมแอร์โกรกๆ หน่อย จะได้เย็นตามความชอบ
โดยโต๊ะดังกล่าว แอร์จะตกลงที่หลังพอดี
เอาข้าวใส่ปากไปไม่ถึงสามคำ ก็มีความรู้สึกว่า มีวัตถุ ตกลงมาโดนที่หัวบริเวณหลังหู ของดังกล่าว ก็ตกลงมาบนโต๊ะ มันคือ เศษพลาสติค ขนาดประมาณ 4 x 4 เซนต์ ลักษณะบางๆ แบบเหมือนเศษเทปกาว กระเด็นตกลงมาบนโต๊ะ และปลิวหายไป
ก็เลยหันกลับไปยังต้นทาง พบพนักงานห้างสองคน คนนึงแต่งตัวเหมือนพนักงานใน Food Court อักคน แต่งชุดพนักงานทำความสะอาดที่ห้างจ้างมา มีชื่อย่อภาษาอังกฤษ สามตัว โดยคนหลังยืนอยู่บนบันได กำลังแกะช่องแอร์เช็ดอย่างเมามัน โดยมีพนักงานคนแรก คอยจับบันไดให้ ห่างจากหลังผมไม่ถึงสองเมตร
ไม่ต้องสืบหล่ะครับว่า เศษอะไรต่อมิอะไร มันจะออกมาจากช่องแอร์ขนาดไหน
ด้วยความเหนื่อยๆ จากงาน ก็เลยยังไม่อยากทะเละกับใคร เลยถือจานข้าว ลุกเดินถอยออกมานั่งที่อื่น พอลงนั่ง สองคนนั้น แทนที่เห็นจะขอโทษหรืออะไร กลับซุบซิบกันสองคนแล้วทำหน้าขำๆ
พยายามสงบนิ่งอยู่นานมาก แล้วก็คิดได้หลายอย่าง จึงไม่อยากทำอะไรลงไป
แต่ก็ฝากน้องคนที่รับแลกคูปองตรงนั้นไว้ เล่าเรื่องให้ฟัง แล้วให้ไปช่วยบอกผู้จัดการหน่อยว่า ทีหลัง อย่าให้พนักงานมาทำความสะอาดช่องแอร์บนหัวลูกค้า เวลาที่คุณขายของหรือสามัญสำนึกมันก็ต้องดูว่า มีใครอยู่ตรงนั้นไหม ไม่ต้องกินข้าวหรอก ยืนอยู่ก็ไม่ควร
อย่างน้อย ถ้ารีบ ก็ควรบอกลูกค้าให้ขัยไปที่อื่น หรือเอาป้ายมากั้น ไม่ใช่เล่นมาเงียบๆ แบบนั้น
ความชุ่ยของการทำงานของ Food Court แถวสุขุมวิท 19
ตั้งใจว่าจะเดินเลยไปแถวๆ Terminal 21 แต่เห็นว่าฝนกำลังจะตก กลัวจะักลับไม่ได้ ก็เลยลงไปหาขนมกินใน Supermarket แถวนั้น ซึ่งอยู่ชั้นใต้ตินของห้างหนึ่งปากซอย 19
เดินไปเดินมาก็เลยคิดว่า ไหนๆ ก็หาอะไรใส่ท้องซะหน่อย ง่ายๆ เพราะเดี๋ยวต้องกลับไปทำงานต่อ ก็เลยเข้าไปแลกคูปองแล้วจัดการซื้อข้าวขาหมูมาหนึ่งจาน แล้วก็หาที่นั่งลง
ด้วยความเป็นคนขี้ร้อน ก็เลยเลือกโต๊ะ ที่ค่อนข้างมีลมแอร์โกรกๆ หน่อย จะได้เย็นตามความชอบ
โดยโต๊ะดังกล่าว แอร์จะตกลงที่หลังพอดี
เอาข้าวใส่ปากไปไม่ถึงสามคำ ก็มีความรู้สึกว่า มีวัตถุ ตกลงมาโดนที่หัวบริเวณหลังหู ของดังกล่าว ก็ตกลงมาบนโต๊ะ มันคือ เศษพลาสติค ขนาดประมาณ 4 x 4 เซนต์ ลักษณะบางๆ แบบเหมือนเศษเทปกาว กระเด็นตกลงมาบนโต๊ะ และปลิวหายไป
ก็เลยหันกลับไปยังต้นทาง พบพนักงานห้างสองคน คนนึงแต่งตัวเหมือนพนักงานใน Food Court อักคน แต่งชุดพนักงานทำความสะอาดที่ห้างจ้างมา มีชื่อย่อภาษาอังกฤษ สามตัว โดยคนหลังยืนอยู่บนบันได กำลังแกะช่องแอร์เช็ดอย่างเมามัน โดยมีพนักงานคนแรก คอยจับบันไดให้ ห่างจากหลังผมไม่ถึงสองเมตร
ไม่ต้องสืบหล่ะครับว่า เศษอะไรต่อมิอะไร มันจะออกมาจากช่องแอร์ขนาดไหน
ด้วยความเหนื่อยๆ จากงาน ก็เลยยังไม่อยากทะเละกับใคร เลยถือจานข้าว ลุกเดินถอยออกมานั่งที่อื่น พอลงนั่ง สองคนนั้น แทนที่เห็นจะขอโทษหรืออะไร กลับซุบซิบกันสองคนแล้วทำหน้าขำๆ
พยายามสงบนิ่งอยู่นานมาก แล้วก็คิดได้หลายอย่าง จึงไม่อยากทำอะไรลงไป
แต่ก็ฝากน้องคนที่รับแลกคูปองตรงนั้นไว้ เล่าเรื่องให้ฟัง แล้วให้ไปช่วยบอกผู้จัดการหน่อยว่า ทีหลัง อย่าให้พนักงานมาทำความสะอาดช่องแอร์บนหัวลูกค้า เวลาที่คุณขายของหรือสามัญสำนึกมันก็ต้องดูว่า มีใครอยู่ตรงนั้นไหม ไม่ต้องกินข้าวหรอก ยืนอยู่ก็ไม่ควร
อย่างน้อย ถ้ารีบ ก็ควรบอกลูกค้าให้ขัยไปที่อื่น หรือเอาป้ายมากั้น ไม่ใช่เล่นมาเงียบๆ แบบนั้น