โดโด้... อีกหนึ่งชีวิตที่ควรค่าแก่การถูกบันทึกลงบนแผ่นฟิล์ม

ผู้คนละแวกบ้านผมคุ้นเคยกับมันดี แม้แต่ผม ที่นานๆ จะตื่นเช้ากับเขาสักที ก็ยังรู้ถึงการมีอยู่ของมัน

ผมผลัดตัวเองมาได้สักพักที่จะไม่ออกไปเดินตามถ่ายรูป "โดโด้" เพราะคิดว่ามันก็อยู่แถวๆ นี้เอง คงไม่หนีไปไหน นึกอยากถ่ายเมื่อไหร่ก็ตั้งใจตื่นเช้าสักวัน... ผมคิดแบบนั้น แล้วเวลาก็ล่วงเลยมา... จำไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหน...

แล้วก็ถึงวันที่"ตั้งใจ"แต่อากาศกลับ"ไม่เป็นใจ"

"ทุกชีวิตมีคุณค่าแก่การถูกบันทึกภาพไว้ทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราติดตามชีวิตนั้นออกไปได้ไกลแค่ไหน" และนี่คือ บทเรียนที่ผมได้จากเช้าวันนี้






ภาพชินตา
มีหลวงตาก็ต้องเห็น"โดโด้"คาบถังทำตัวเป็นลูกศิษย์วัดคนสนิทอยู่แถวๆ นั้น