พอดีวันนี้มีโอกาสคุยกับคนเฒ่าคนแก่ที่บ้าน 555+ หลังจากไปต่างจังหวัดมาเลยได้ฤกษ์กลับมาดูแล take care คนแก่ขี้ใจน้อยนิดนึง อิอิ...แต่อยู่ดีดีท่านถามเราว่า...คิดอย่างไรกับการแต่งงาน การมีลูก
เราก็สมัยใหม่อ่ะค่ะ ก็ตอบไปว่า การแต่งงานกับการมีลูกคนละเรื่องกัน บางคู่แต่งงานก็ไม่จำเป็นต้องมีลูก มีลูกบางคนไม่แต่งงานด้วยซ้ำ (ในใจคือตอบเอามันส์ อิอิ) พูดจบโดนเขวี้ยงด้วยหมอนใบโตๆ ชี้หน้าว่า...ถ้าคิดจะไม่มีลูก ไม่ต้องแต่งงาน อยู่บนคานไปนี่แหละ (งงดิทีนี้ หนูทำอะไรผิดอ่ะอาม่า? -_-" มึนนนนน)
หลังจากแกบ่นยืดยาว เราก็คุยกันด้วยเหตุผล แกบอกการแต่งงานคือความเสี่ยง พวกผู้ชาย...(หันไปมองหน้าอากงนิดนึง สายตาจิกๆแกมหมั่นไส้ - อากงถึงขึ้นเดินหนี ฮา) ตอนเราสาวๆ เอ๊าะๆ น้ำต้มผักยังว่าหวาน ห้าปีแรกของการแต่งงาน อะไรก็ดี พอเข้าปีที่ 10 ส่วนใหญ่นิสัยเริ่มออก และปีที่ 15 คือปีที่มีแนวโน้มของการนอกใจ ถ้าไม่นอกใจก็พนัน นิสัยเสียๆหลุดๆออกมา เราก็นั่งมึน...ทำไมอ่ะอาม่า...อาม่าก็สาธยายต่อ พวกเคยจนก็ได้ฤกษ์รวย พอรวยก็เหลิง พอเหลิงก็บ้าอำนาจ นิสัยบ้าๆ เผด็จการ ชอบใช้อำนาจมันจะออกมา ส่วนไอ้พวกที่รวยอยู่แล้ว...ก็พอกัน เพราะงั้น...การแต่งงานคือความเสี่ยง
จำไว้ว่า "สามี...วันนี้เป็นของเรา ปีหน้ามันจะเป็นของเราไหมก็ไม่รู้ หย่าได้ตลอดเวลา แต่ลูกยังไงต่อให้มันจะโตแล้วกลายเป็นควาย มันก็ลูกเรา..." =[]=!!! ถ้าไม่คิดจะมีลูก อย่ามีสามี (อาม่าย้ำค่อดๆ) ยังร่ายต่อ...คนเราถ้าชีวิตครอบครัวล้มเหลว ทุกคนย่อมช้ำใจลึกๆ แต่พอเกินจุดช้ำใจไปแล้ว...สุดท้ายมันคือเรื่องของศักดิ์ศรี แล้วยิ่งอย่างพวกเรา...อาม่าเชื่อว่า ต่อให้ไม่มีสามี มีแต่ลูก เราก็เอาตัวเองกับลูกรอด =[]=!!! ลำพังทรัพย์สมบัติเราก็มี ไม่ต้องแคร์หรอกถ้าสามีมันห่วยๆก็หย่ากันไป (จำไว้เลยนะ - ย้ำสุดใจ) แต่ต้องให้ลูกอยู่กับเรา ผู้ชายยังไงเลี้ยงลุกได้ไม่ดีเท่ากับแม่หรอก... จงมองโลกบนความเป็นจริง...ลูกยังไงก็ลูกเรา แต่สามี...มันไม่ใช่
แล้วแต่งงานไปก็ไม่ต้องคิดว่าจะพึ่งสามีมาก พวกที่แต่งไปแล้วพึ่งพาแต่สามีเห็นมีปัญหากันบ่อย ความเกรงใจระหว่างกันมันไม่ค่อยมี ดูอย่างอาม่า ถ้าอากงคุมงานบริหารโรงงาน บัญชีต้องอยู่ในมือเรา หาทางถ่วงดุลให้ได้ หลักการบริหารที่เรียนมาอย่าสักแต่ว่าเอาไว้ใช้ตอนทำงาน เอามาบริหารสามีบ้างอะไรบ้าง มันแทรกซึมอยู่ในชีวิตประจำวัน...จำไว้ว่าความเกรงใจเป็นสิ่งสำคัญ อย่าให้มันข่ม อย่ารักจนยอมทุกอย่าง บลาๆๆ~ ยาว... เราถามอาม่าว่า...โห ยังไม่ทันได้แต่งคิดจะหย่าก็อย่าแต่งเลยดีไหมอาม่า? อาม่าหัวเราะบอกเราว่า...คนเราอะไรก็ไม่แน่นอนหรอก เกิดมันผีพนันเข้าสิงเอาปีที่ 10 ของการแต่งงาน ไม่หย่าต้องไปร่วมใช้หนี้กับมัน เงินที่ได้มาแทนที่จะเก็บไว้ให้ลูก ต้องเอาไปช่วยสามี ช่วยเท่าไรมันก็ไม่เลิกเล่นสักที แกจะไม่หย่าเก็บสมบัติไว้ให้ลูกรึไง บางทีมันก็ต้องเลือก... =[]=!!!
ส่วนตัวไม่เคยคิดถึงจุดนั้น แต่อาม่าดูจริงจังและไม่ได้ล้อเล่น อาม่าย้ำไปอีกว่า...การแต่งงานคือความเสี่ยงถ้าไม่พร้อมจะเสียใจก็อย่าเสี่ยงแต่งงาน =[]= อึ้งรอบสอง อาม่าเราย้ำตลอด ชีวิตเราไม่มีสามี ไม่ทำงาน ลัลล้าก็ไม่อดตาย ถ้าแต่งงานแล้วเครียด ต้องมาเลี้ยงสามี เป็นเพื่อนกันไปเถอะ พี่น้องก็มี ไม่ทิ้งกันหรอก... อืมเราก็เข้าใจอาม่านะคะ แต่คำพูดอาม่า ทำให้เรารู้สึกว่าการแต่งงาน...เป็นเรื่องน่ากลัว ทำไมมันดูมีข้อเสียมากกว่าข้อดี...เฮ้อออ~
คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับการแต่งงานคะ? เราเคยคิดแค่แต่งงานเพราะอยากอยู่ด้วยกัน แต่จากการพูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ทำให้เรามองการแต่งงานแตกต่างออกไป มันดูน่ากลัว จน...เริ่มไม่อยากแต่ง -_-" คิดเห็นอย่างไรมาแชร์กันคะ...
1 สำหรับคุณการแต่งงานเป็นเรื่องน่ากลัวไหม?
2 ถ้าคุณแต่งงาน คุณจำเป็นต้องมีลูกหรือเปล่า? (ดูเหมือนลูกจะเป็นเรื่องดีดีที่แน่นอนที่สุดที่ได้จากการแต่งงาน...)
3 คิดอย่างไรกับความเห็นข้างต้นคะ? ศักดิ์ศรี สำคัญมากไหมสำหรับชีวิตหลังแต่งงาน?
4 หากสามีหรือภรรยาของคุณเกิดเลว (ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไร) ในปีที่ 10 ของการแต่งงาน คุณจะหย่าหรือไม่หย่าคะ?
มาแชร์ความคิดกันนะคะ ^^
การแต่งงานคือความเสี่ยง ถ้าไม่คิดจะมีลูกอย่าแต่งงานดีกว่า...คิดแบบนี้กันไหมคะ?
เราก็สมัยใหม่อ่ะค่ะ ก็ตอบไปว่า การแต่งงานกับการมีลูกคนละเรื่องกัน บางคู่แต่งงานก็ไม่จำเป็นต้องมีลูก มีลูกบางคนไม่แต่งงานด้วยซ้ำ (ในใจคือตอบเอามันส์ อิอิ) พูดจบโดนเขวี้ยงด้วยหมอนใบโตๆ ชี้หน้าว่า...ถ้าคิดจะไม่มีลูก ไม่ต้องแต่งงาน อยู่บนคานไปนี่แหละ (งงดิทีนี้ หนูทำอะไรผิดอ่ะอาม่า? -_-" มึนนนนน)
หลังจากแกบ่นยืดยาว เราก็คุยกันด้วยเหตุผล แกบอกการแต่งงานคือความเสี่ยง พวกผู้ชาย...(หันไปมองหน้าอากงนิดนึง สายตาจิกๆแกมหมั่นไส้ - อากงถึงขึ้นเดินหนี ฮา) ตอนเราสาวๆ เอ๊าะๆ น้ำต้มผักยังว่าหวาน ห้าปีแรกของการแต่งงาน อะไรก็ดี พอเข้าปีที่ 10 ส่วนใหญ่นิสัยเริ่มออก และปีที่ 15 คือปีที่มีแนวโน้มของการนอกใจ ถ้าไม่นอกใจก็พนัน นิสัยเสียๆหลุดๆออกมา เราก็นั่งมึน...ทำไมอ่ะอาม่า...อาม่าก็สาธยายต่อ พวกเคยจนก็ได้ฤกษ์รวย พอรวยก็เหลิง พอเหลิงก็บ้าอำนาจ นิสัยบ้าๆ เผด็จการ ชอบใช้อำนาจมันจะออกมา ส่วนไอ้พวกที่รวยอยู่แล้ว...ก็พอกัน เพราะงั้น...การแต่งงานคือความเสี่ยง
จำไว้ว่า "สามี...วันนี้เป็นของเรา ปีหน้ามันจะเป็นของเราไหมก็ไม่รู้ หย่าได้ตลอดเวลา แต่ลูกยังไงต่อให้มันจะโตแล้วกลายเป็นควาย มันก็ลูกเรา..." =[]=!!! ถ้าไม่คิดจะมีลูก อย่ามีสามี (อาม่าย้ำค่อดๆ) ยังร่ายต่อ...คนเราถ้าชีวิตครอบครัวล้มเหลว ทุกคนย่อมช้ำใจลึกๆ แต่พอเกินจุดช้ำใจไปแล้ว...สุดท้ายมันคือเรื่องของศักดิ์ศรี แล้วยิ่งอย่างพวกเรา...อาม่าเชื่อว่า ต่อให้ไม่มีสามี มีแต่ลูก เราก็เอาตัวเองกับลูกรอด =[]=!!! ลำพังทรัพย์สมบัติเราก็มี ไม่ต้องแคร์หรอกถ้าสามีมันห่วยๆก็หย่ากันไป (จำไว้เลยนะ - ย้ำสุดใจ) แต่ต้องให้ลูกอยู่กับเรา ผู้ชายยังไงเลี้ยงลุกได้ไม่ดีเท่ากับแม่หรอก... จงมองโลกบนความเป็นจริง...ลูกยังไงก็ลูกเรา แต่สามี...มันไม่ใช่
แล้วแต่งงานไปก็ไม่ต้องคิดว่าจะพึ่งสามีมาก พวกที่แต่งไปแล้วพึ่งพาแต่สามีเห็นมีปัญหากันบ่อย ความเกรงใจระหว่างกันมันไม่ค่อยมี ดูอย่างอาม่า ถ้าอากงคุมงานบริหารโรงงาน บัญชีต้องอยู่ในมือเรา หาทางถ่วงดุลให้ได้ หลักการบริหารที่เรียนมาอย่าสักแต่ว่าเอาไว้ใช้ตอนทำงาน เอามาบริหารสามีบ้างอะไรบ้าง มันแทรกซึมอยู่ในชีวิตประจำวัน...จำไว้ว่าความเกรงใจเป็นสิ่งสำคัญ อย่าให้มันข่ม อย่ารักจนยอมทุกอย่าง บลาๆๆ~ ยาว... เราถามอาม่าว่า...โห ยังไม่ทันได้แต่งคิดจะหย่าก็อย่าแต่งเลยดีไหมอาม่า? อาม่าหัวเราะบอกเราว่า...คนเราอะไรก็ไม่แน่นอนหรอก เกิดมันผีพนันเข้าสิงเอาปีที่ 10 ของการแต่งงาน ไม่หย่าต้องไปร่วมใช้หนี้กับมัน เงินที่ได้มาแทนที่จะเก็บไว้ให้ลูก ต้องเอาไปช่วยสามี ช่วยเท่าไรมันก็ไม่เลิกเล่นสักที แกจะไม่หย่าเก็บสมบัติไว้ให้ลูกรึไง บางทีมันก็ต้องเลือก... =[]=!!!
ส่วนตัวไม่เคยคิดถึงจุดนั้น แต่อาม่าดูจริงจังและไม่ได้ล้อเล่น อาม่าย้ำไปอีกว่า...การแต่งงานคือความเสี่ยงถ้าไม่พร้อมจะเสียใจก็อย่าเสี่ยงแต่งงาน =[]= อึ้งรอบสอง อาม่าเราย้ำตลอด ชีวิตเราไม่มีสามี ไม่ทำงาน ลัลล้าก็ไม่อดตาย ถ้าแต่งงานแล้วเครียด ต้องมาเลี้ยงสามี เป็นเพื่อนกันไปเถอะ พี่น้องก็มี ไม่ทิ้งกันหรอก... อืมเราก็เข้าใจอาม่านะคะ แต่คำพูดอาม่า ทำให้เรารู้สึกว่าการแต่งงาน...เป็นเรื่องน่ากลัว ทำไมมันดูมีข้อเสียมากกว่าข้อดี...เฮ้อออ~
คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับการแต่งงานคะ? เราเคยคิดแค่แต่งงานเพราะอยากอยู่ด้วยกัน แต่จากการพูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ทำให้เรามองการแต่งงานแตกต่างออกไป มันดูน่ากลัว จน...เริ่มไม่อยากแต่ง -_-" คิดเห็นอย่างไรมาแชร์กันคะ...
1 สำหรับคุณการแต่งงานเป็นเรื่องน่ากลัวไหม?
2 ถ้าคุณแต่งงาน คุณจำเป็นต้องมีลูกหรือเปล่า? (ดูเหมือนลูกจะเป็นเรื่องดีดีที่แน่นอนที่สุดที่ได้จากการแต่งงาน...)
3 คิดอย่างไรกับความเห็นข้างต้นคะ? ศักดิ์ศรี สำคัญมากไหมสำหรับชีวิตหลังแต่งงาน?
4 หากสามีหรือภรรยาของคุณเกิดเลว (ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไร) ในปีที่ 10 ของการแต่งงาน คุณจะหย่าหรือไม่หย่าคะ?
มาแชร์ความคิดกันนะคะ ^^