วันนี้ผมตัดสินใจ ขอออกมาจากคณะบอยแบนด์ซึ่งเปนกลุ่มเพื่อนสนิทเราสามคน ผมตัดสินใจบอกเแฟนเก่าที่ผมรักมากและตอนนี้ผมอยากให้เป็นเพื่อนแท้ถึงแม้ไม่ได้เป็นแฟน ผมบอกเพื่อนว่าผมขอออกจากกลุ่มเลิกคบ ผมบอกแฟนเก่าว่าผมเสียใจผมขอเลิกคุย
ทุกครั้งเวลาเกิดอะไรขึ้นไม่ว่าจะผิดรึถูกเช่นไร ผมจะต้องเปนคนยอมรับผิดในกลุ่มและขอโทษตลอด ในขณะที่เพื่อนอีกสองคนไม่เคยจะผิดอะไรเลยสักครั้ง ผมพยามตัดใจ คิดกับแฟนเก่าแบบเพื่อนผมพยามให้เค้าเปนเพื่อนแท้ แต่เพื่อนรผมก้อจ้องแต่จะกรอกหูว่า เมิงจะเจ็๋บ ย้ำเขี่ยให้ผมไปคิดกับเขาในแบบเดิม รึว่าไม่ใยดีเขาไปเลย ผมไม่เหมือนเพื่อนที่เลิกกับแฟนแล้วตัดถาวร คนนี้ที่เลิกผมยังอยากจะเปนเพื่อนเขากลายเปนว่าเพื่อนมาย้ำๆจากที่ผมกำลังจะทำใจได้กำลังปรับตัวกลายเปนผมอารมณ์เสียหงุดหงิดมัฯ่ารำคาญกับสิ่งที่เพื่อนพยามยัดเยียดให้ ตอนนี้ผมคิดกับแฟนผม เปนเพื่อน ผมคิดว่าผมอยากจะเปนเพื่อนแท้กับเขา ถึงแม้ไม่ได้เปนแฟน แต่ผมขอเปนเพื่อนแท้ที่เขาพึ่งได้ ผมอยากมีเพื่อนทำไรบ้าง จากเดิมที่ทำคนเดียว เพราะบ้านเขาอยู่ใกล้บ้านผมมาก แล้วเพื่อนสนิทผมอยู่ต่างจังหวัด ส่วนหลานรักทั้งหลายก้องานยุ่ง ผมเห็นอะไรลายมือที่เขียนคล้ายเขาในเวบเลยไปถามว่าใช่เขาไหมแค่นี้อยากรู้ กลายเปนเขาหาว่าผมสอดส่องแบบแฟน ใครก้อไม่รู้ตัดต่อรูปผมกับเขาคู่กัน ผมส่งให้เขาดูนะ ผมบอกว่าผมจำไม่ได้ว่าใครทำ กลายเปนเขาหาว่าผมจะเอารูปเขาไปทำคุณไสย พร้อมทั้งพร่ำๆแต่เรื่องคุณไสยจนผมรำคาญ ผมอยากเปนเพื่อนผมให้ใจกับเขาในแบบเพื่อน เขาบอกว่าแค่สงสารผมเลยเปนเพื่อนต่อ แล้วบอกผมว่าถ้าเขาและเพื่อนสนิทผมไม่คบผม ผมคงคุยได้แต่พี่สาวของผม
ผมไม่อยากเลิกคบเพื่อนสนิททั่งที่ผมจัะต้องไปงานแต่งมัน ผมไม่อยากเลิกเปนเพื่อนเลิกคุยกับแฟนเก่าทั้งที่ผมยังอยากเห็นเค้า แต่เพราะทั้งหมดสิ่งที่ผมเจอมา มันคือการโดนที่ว่าไม่ว่าอย่างไร ผมจะต้องผิดอีกแล้วผิดอีกแล้ว เหมือนทุกครั้งในขณะที่คนอื่นถูกตลอด ผมต้องไล่ตามไล่ง้อเพื่อนไล่ง้อทุกคนถ้าอยากให้เค่าอยู่ในชีวิต ในขณะที่พวกเค้าจะยัดเยียดไรให้ผมแบบไหนก้อได้แล้วผมจำเปนต้องยอมรับเพราะคำว่าถ้าเมิงอยากรักษามิตรภาพ ผมให้ใจกับใครด้วยคำว่ามิตรภาพอยากจริงๆ แต่แฟนเก่ามองผมแค่ความสงสาร
สมัยก่อนผมไม่เคยมีเพื่อน ผมไม่เคยคิดจะอยากรู้จักใครมานานเกือบสิบปี ขังตัวเองไว้ในโลกแคบๆแล้ววันนึงผมตัดสินใจมามีสังคมมารู้จักผู้คนอีกครั้ง จะให้ผมกลับไปไม่มีสังคมแบบเดิมก้อได้ ถ้าตอนนี้ทุกรอบข้างผมที่ให้ใจยังกดดันบีบผมแบบนี้ ผมจะไม่มีเพื่อนไม่มีสังคมไม่เปนไรหรอก ถ้ามันมีแล้วผมเจ็บผบผมถูกบีบให้ต้องไล่ตามทุกอย่างง้อทุกคนผมตกเปนเบี้ยล่าง
ขอระบายหน่อยนะครับ ไม่ไหวแล้วนะครับ
ผมเชื่อว่าถ้ากระทู้นี้เพิ่อนมาเห็นผมคงจะถูกด่าอีกว่าเมิงนี่เลวนะ สร้างภาพนะ ผมผิดอีก พูดให้ผมแย่อีก ในขณะที่เพื่อนไม่เคยรู้สึกว่ากรุก้อแย่ก้อผิดเหมือนกันใดๆ
วันที่ไม่เหลือใคร วันที่ผมไร้เพื่อน
ทุกครั้งเวลาเกิดอะไรขึ้นไม่ว่าจะผิดรึถูกเช่นไร ผมจะต้องเปนคนยอมรับผิดในกลุ่มและขอโทษตลอด ในขณะที่เพื่อนอีกสองคนไม่เคยจะผิดอะไรเลยสักครั้ง ผมพยามตัดใจ คิดกับแฟนเก่าแบบเพื่อนผมพยามให้เค้าเปนเพื่อนแท้ แต่เพื่อนรผมก้อจ้องแต่จะกรอกหูว่า เมิงจะเจ็๋บ ย้ำเขี่ยให้ผมไปคิดกับเขาในแบบเดิม รึว่าไม่ใยดีเขาไปเลย ผมไม่เหมือนเพื่อนที่เลิกกับแฟนแล้วตัดถาวร คนนี้ที่เลิกผมยังอยากจะเปนเพื่อนเขากลายเปนว่าเพื่อนมาย้ำๆจากที่ผมกำลังจะทำใจได้กำลังปรับตัวกลายเปนผมอารมณ์เสียหงุดหงิดมัฯ่ารำคาญกับสิ่งที่เพื่อนพยามยัดเยียดให้ ตอนนี้ผมคิดกับแฟนผม เปนเพื่อน ผมคิดว่าผมอยากจะเปนเพื่อนแท้กับเขา ถึงแม้ไม่ได้เปนแฟน แต่ผมขอเปนเพื่อนแท้ที่เขาพึ่งได้ ผมอยากมีเพื่อนทำไรบ้าง จากเดิมที่ทำคนเดียว เพราะบ้านเขาอยู่ใกล้บ้านผมมาก แล้วเพื่อนสนิทผมอยู่ต่างจังหวัด ส่วนหลานรักทั้งหลายก้องานยุ่ง ผมเห็นอะไรลายมือที่เขียนคล้ายเขาในเวบเลยไปถามว่าใช่เขาไหมแค่นี้อยากรู้ กลายเปนเขาหาว่าผมสอดส่องแบบแฟน ใครก้อไม่รู้ตัดต่อรูปผมกับเขาคู่กัน ผมส่งให้เขาดูนะ ผมบอกว่าผมจำไม่ได้ว่าใครทำ กลายเปนเขาหาว่าผมจะเอารูปเขาไปทำคุณไสย พร้อมทั้งพร่ำๆแต่เรื่องคุณไสยจนผมรำคาญ ผมอยากเปนเพื่อนผมให้ใจกับเขาในแบบเพื่อน เขาบอกว่าแค่สงสารผมเลยเปนเพื่อนต่อ แล้วบอกผมว่าถ้าเขาและเพื่อนสนิทผมไม่คบผม ผมคงคุยได้แต่พี่สาวของผม
ผมไม่อยากเลิกคบเพื่อนสนิททั่งที่ผมจัะต้องไปงานแต่งมัน ผมไม่อยากเลิกเปนเพื่อนเลิกคุยกับแฟนเก่าทั้งที่ผมยังอยากเห็นเค้า แต่เพราะทั้งหมดสิ่งที่ผมเจอมา มันคือการโดนที่ว่าไม่ว่าอย่างไร ผมจะต้องผิดอีกแล้วผิดอีกแล้ว เหมือนทุกครั้งในขณะที่คนอื่นถูกตลอด ผมต้องไล่ตามไล่ง้อเพื่อนไล่ง้อทุกคนถ้าอยากให้เค่าอยู่ในชีวิต ในขณะที่พวกเค้าจะยัดเยียดไรให้ผมแบบไหนก้อได้แล้วผมจำเปนต้องยอมรับเพราะคำว่าถ้าเมิงอยากรักษามิตรภาพ ผมให้ใจกับใครด้วยคำว่ามิตรภาพอยากจริงๆ แต่แฟนเก่ามองผมแค่ความสงสาร
สมัยก่อนผมไม่เคยมีเพื่อน ผมไม่เคยคิดจะอยากรู้จักใครมานานเกือบสิบปี ขังตัวเองไว้ในโลกแคบๆแล้ววันนึงผมตัดสินใจมามีสังคมมารู้จักผู้คนอีกครั้ง จะให้ผมกลับไปไม่มีสังคมแบบเดิมก้อได้ ถ้าตอนนี้ทุกรอบข้างผมที่ให้ใจยังกดดันบีบผมแบบนี้ ผมจะไม่มีเพื่อนไม่มีสังคมไม่เปนไรหรอก ถ้ามันมีแล้วผมเจ็บผบผมถูกบีบให้ต้องไล่ตามทุกอย่างง้อทุกคนผมตกเปนเบี้ยล่าง
ขอระบายหน่อยนะครับ ไม่ไหวแล้วนะครับ
ผมเชื่อว่าถ้ากระทู้นี้เพิ่อนมาเห็นผมคงจะถูกด่าอีกว่าเมิงนี่เลวนะ สร้างภาพนะ ผมผิดอีก พูดให้ผมแย่อีก ในขณะที่เพื่อนไม่เคยรู้สึกว่ากรุก้อแย่ก้อผิดเหมือนกันใดๆ