เกร็ดสามก๊ก
ผู้พิทักษ์เสฉวน
ตอนที่ ๑ ขบถผู้โชคดี
เล่าเซี่ยงชุน
เมื่อ พระเจ้าเล่าปี่ ได้สิ้นพระชนม์ลงใน พ.ศ.๗๖๘ ขงเบ้งก็ยกเล่าเสี้ยนโอรสขององค์ใหญ่พระเจ้าเล่าปี่ ขึ้นครองราชสมบัติสืบต่อราชวงศ์ฮั่น ครอบครองเมืองเสฉวน โดยตนเองได้เป็นเอกอัครมหาเสนาบดี ช่วยทำนุบำรุงบ้านเมืองให้เป็นสุขสงบร่มเย็น ประชาชนพลเมืองมั่งคั่งร่ำรวย มีข้าวปลาอาหารบริบูรณ์ ไม่มีโจรผู้ร้ายรบกวน ทางด้านเมืองกังตั๋งก็กลับคืนเป็นพันธมิตรกันใหม่ ไม่ต้องระแวงกันอีกต่อไป
เวลาผ่านไปสามปี ก็มีข่าวว่า เบ้งเฮ็ก เจ้าเมืองมันอ๋องซึ่งอยู่ทางใต้ของแผ่นดินจีน ยกทัพมาล้อมเมืองเองเฉียง ซึ่งอยู่ติดชายแดนเมืองเสฉวน ทหารที่ไปสอดแนมก็แจ้งว่า โกเตง เจ้าเมืองอวดจุ้น จูโพ เจ้าเมืองโคกุ้น และยงคี เจ้าเมืองเกียมเหลง ก็ร่วมกันเป็นขบถไปเข้ากับเบ้งเฮ็กด้วย
ขงเบ้งจึงจัดทัพใหญ่ มีกำลังพลถึงห้าสิบหมื่น ให้ จูล่ง กับ อุยเอี๋ยน ทหารเสือชั้นยอดของพระเจ้าเล่าปี่ เป็นนายทัพ หมายใจว่าเมื่อปราบขบถสามเมืองได้เรียบร้อยแล้ว ก็จะเลยไปตีเมืองมันอ๋องของเบ้งเฮ็ก ให้ราบคาบไปเลย
เมื่อขงเบ้งยกกองทัพมาใกล้เมืองเองเฉียง ยงคีก็จัดทัพขบถออกมาต่อตีต้านทาน โดยตนเองคุมกองกลาง ให้จูไพรักษาปีกซ้าย และโกเตงรักษาปีกขวา กับให้งากฟัน ทหารรองของโกเตง คุมกองหน้ายกไปก่อน ก็เจอกับอุยเอี๋ยนซึ่งคุมกองหน้าของ ขงเบ้งตั้งสกัดอยู่ ทั้งสองก็เข้ารบกันได้ไม่เท่าไรอุยเอี๋ยนก็ทำเป็นถอยควบม้าหนี งากฟันก็ขับม้าไล่ตามไปด้วยความฮึกเหิม ไปได้ไม่ไกลเท่าไรนักก็เจอกองกระหนาบของขงเบ้งเข้าล้อมไว้ หนีไม่รอดต้องถูกจับตัวมัดเป็นเชลยไป
พอขงเบ้งเจองากฟันก็รีบให้ทหารแก้มัดออกเสีย และจัดโต๊ะอาหารมาเลี้ยงดู แล้วก็ซักถามเชลยศึกว่าเป็นทหารของใคร เมื่อรู้ว่าเป็นทหารของโกเตงก็สงสัยว่าโกเตงนี้เป็นคนซื่อตรง ไม่น่าจะร่วมมือกับพวกขบถ คงเป็นเพราะยงคีหลอกลวงจึงได้หลงกลร่วมมือด้วย แล้วก็ปล่อยงากฟันให้กลับไปบอกโกเตง ให้ยอมอ่อนน้อมแต่โดยดี จะได้พ้นโทษ งากฟันกลับมาถึงค่ายก็เล่าเรื่องให้โกเตงฟัง และสรรเสริญว่าขงเบ้งเป็นคนมีน้ำใจดีจริง
วันรุ่งขึ้นยงคีก็มาหาโกเตงที่ค่าย ถามข่าวศึกว่าเมื่อวานงากฟันออกรบ และถูกจับแล้วทำไมจึงกลับมาได้ โกเตงก็ว่าขงเบ้งมีน้ำใจไม่ฆ่าฟันกลับปล่อยตัวมา ยงคีก็ว่าขงเบ้งเป็นคนมีความคิด การที่ปล่อยงากฟันมานี้หวังจะให้เราผิดใจกันเอง โกเตงก็ยังคลางแคลงใจไม่ค่อยยอมเชื่อ พอดีได้ข่าวว่าอุยเอี๋ยนยกทหารมาท้ารบ ยงคีก็คุมทหารออกไปรบกับอุยเอี๋ยนเป็นสามารถ แต่สุดท้ายสู้ไม่ไหวต้องถอยกลับเข้าค่าย
วันต่อมายงคีก็คุมทหารออกไปท้ารบบ้าง แต่ทางฝ่ายขงเบ้งไม่ออกมาสู้ ยงคียกออกไปท้าทายอยู่ถึงสามวัน ก็ไม่มีผู้ใดออกมารบด้วย จนถึงวันที่สี่ยงคีก็ชวน โกเตงยกพลออกไปสองทาง โห่ร้องจะเข้าตีค่ายขงเบ้ง อุยเอี๋ยนก็แบ่งกำลังเข้ารบทั้งสองทาง ตัวทหารเอกทั้งสามนาย ก็เข้ารบกันพัลวันเป็นสองต่อหนึ่ง ยังไม่ทันรู้แพ้ชนะกองหนุนของขงเบ้งที่ซุ่มอยู่ทั้งสองข้าง ก็ยกเข้าล้อมกระหนาบ ไล่ฆ่าฟันทหารของยงคีกับโกเตง ตายระเนระนาด และจับเป็นเชลยไปได้อีกมาก สองขบถหลบหนีเอาตัวรอดไปได้
ทหารของขงเบ้งก็คุมตัวเชลยไปให้ขงเบ้ง ระหว่างทางก็เป่าข่าวว่า ถ้าเป็นทหารของโกเตงก็จะได้ปล่อยตัว แต่ถ้าเป็นทหารของยงคีต้องถูกฆ่าตายหมด
ขงเบ้งก็ให้เบิกตัวเชลยฝ่ายยงคีเข้ามาก่อน ซักถามว่าเป็นทหารของใคร พวกลิ่วล้อทั้งหลายก็รีบบอกว่าเป็นทหารของโกเตง ขงเบ้งก็ให้แก้มัดแล้วจัดโต๊ะมาเลี้ยงดู พออิ่มหนำสำราญก็ปล่อยตัวไปหมด ต่อจากนั้นก็ให้เบิกตัวเชลยฝ่ายโกเตงมาสอบสวนบ้าง ลิ่วล้อก็บอกว่าเป็นทหารของโกเตง ขงเบ้งก็ให้แก้มัดแล้วเลี้ยงดูอีกเช่นเคยแต่กำชับว่าเมื่อกลับไปแล้ว ให้บอกโกเตงว่ายงคีใช้คนมาขออ่อนน้อม ทั้งจะตัดศีรษะโกเตงกับจูโพมาถ่ายโทษผิดด้วย สงสารว่าโกเตงเป็นคนซื่อ จึงบอกให้ระวังตัวเอาไว้ ทหารที่ถูกปล่อยก็กลับมาเล่าความให้โกเตงฟังทุกประการ
โกเตงก็ตกใจคิดระแวงยงคี จึงให้ทหารไปสอดแนมในค่ายของยงคี ดูว่าจะคิดการอย่างไร และให้อีกพวกหนึ่งไปสอดแนมแถวค่ายขงเบ้ง ว่ายงคีจะส่งคนไปติดต่อหรือไม่ ขงเบ้งก็ส่งทหารมาคอยจับตัวพวกที่มาสอดแนม ครั้นได้ตัวแล้วก็อ้างว่าเป็นทหารของยงคี แม้คนที่ถูกจับจะยืนยันอย่างไรก็ไม่ฟัง หาว่าเป็นทหารของฝ่ายยงคีปลอมตัวมา ขงเบ้งก็ทำเป็นเชื่อซักถามว่า
".....ยงคีนายของเอ็งใช้ให้คนมาหากู นัดไว้ว่าในสี่วันจะตัดศีรษะโกเตง จูโพมาให้กู แล้วเหตุใดจึงเกินสัญญาไปเล่า กูไม่ฆ่าเอ็งแล้ว จะปล่อยให้ถือหนังสือไปให้ยงคี ให้เร่งตัดศีรษะโกเตงจูโพมาให้กูตามสัญญา....."
ว่าแล้วก็เขียนหนังสือฝากทหารที่ปล่อยตัวไป ทหารที่รอดตายก็ดีใจรีบ กลับมาค่ายโกเตง เล่าเรื่องราวพร้อมกับส่งหนังสือของขงเบ้งให้อ่านเป็นการยืนยัน
โกเตงก็เชื่อสนิทและโกรธยงคีเป็นกำลัง จึงปรึกษาหารือกับงากฟันว่า
"..เราทำการซื่อตรงต่อมิตรควรหรือเขากลับจะทำร้ายเราเล่า เราจะคิดกระไรดี..."
งากฟันจึงว่า
".....เราทำการที่ผิดทั้งนี้ เพราะยงคีอ้อนวอนว่ากล่าว บัดนี้ขงเบ้งรู้อยู่แล้ว จับได้ไม่ฆ่าเสียกลับปล่อยมา นับว่ามีคุณต่อเรา ครั้นเราจะทำการที่ผิดไปอีกเล่าก็ไม่ควร นานไปเห็นไม่พ้นความตาย เราจะคิดอ่านตัดเอาศีรษะยงคีไปให้ ขงเบ้ง จึงจะแก้ความผิดได้....."
โกเตงก็เห็นชอบด้วย จึงส่งทหารไปเชิญยงคีมากินโต๊ะ เพื่อปรึกษาราชการ แต่ยงคีไม่ค่อยไว้ใจโกเตงอยู่แล้ว จึงบอกป่วยท้องเสียมาไม่ได้
โกเตงกับงากฟันยิ่งปักใจเชื่อว่ายงคีคิดร้ายแน่ จึงยกทหารเข้าตีค่ายของยงคีทั้งข้างหน้าและข้างหลังในค่ำนั้นเอง เสียงโห่ร้องอื้ออึงไปหมด ทหารฝ่ายยงคีที่ขงเบ้งปล่อยตัวมาเพราะอ้างว่าเป็นทหารของโกเตง ก็คิดถึงคุณ จึงพากันเข้าเป็นพวกโกเตงช่วยฆ่าฟันทหารพวกเดียวกันเอง เป็นอลหม่านไปทั้งค่าย
ยงคีเห็นจวนตัวจึงขึ้นม้าหนีออกไปทางหลังค่าย เจองากฟันคุมทหารดักอยู่ ก็พยายามหนีแต่ไปไม่พ้น ถูกแทงตกลงจากม้า แล้วงากฟันก็ตัดศีรษะยงคีหิ้วไป ทหารของยงคีที่เหลือก็ยอมเข้าเป็นพวกโกเตงหมดทั้งสิ้น โกเตงจึงพาทหารและหิ้วศีรษะยงคี ไปมอบให้ขงเบ้งในคืนนั้น
พอขงเบ้งเห็นโกเตงเข้ามาสามิภักดิ์ ก็ทำเป็นโกรธให้ทหารเอาตัวไป ประหารเสีย โกเตงก็ตกใจร้องว่า
".....ข้าพเจ้าคิดถึงคุณ จึงตัดเอาศีรษะยงคีมาให้ท่าน เป็นไรท่านจึงจะให้ฆ่าข้าพเจ้าเสียเล่า...."
ขงเบ้งก็หัวเราะแล้วว่า
"....จูโพมีหนังสือมาถึงเราว่า ท่านกับยงคี คบกันกินน้ำสบถไว้ว่า จะร่วมชีวิตเป็นตายด้วยกัน แล้วคิดร้ายต่อยงคี กลับไปบอกจูโพว่า จะเข้ามาหาเราโดยดีนั้น กลัวว่าเราจะสงสัย ท่านจะทำการไม่สนิท จึงแกล้งตัดศีรษะ ยงคีมาทั้งนี้หวังจะให้เราเชื่อ ถ้าท่านเห็นว่าเราไว้ใจแล้ว จึงจะทำร้ายเราต่อภายหลัง นั้น เราไม่รู้เท่าหรือ...."
แล้วก็โยนหนังสือปลอมของจูโพให้โกเตงดู โกเตงก็สำคัญว่าจริงจึงว่า
"......จูโพมันชังข้าพเจ้า จึงแกล้งใช้หนังสือมาทั้งนี้ หวังจะให้ท่านฆ่าข้าพเจ้าเสีย ท่านอย่าเพิ่งเชื่อมันก่อน....."
ขงเบ้งจึงว่า
".....เราจะปล่อยให้ท่านไปดูทีหนึ่งก่อน ถ้าได้
ศีรษะจูโพมาแล้ว เราจึงจะเห็นจริง....."
โกเตงก็กราบลาขงเบ้ง พางากฟันและทหารไปค่ายจูโพ ฝ่ายจูโพไม่รู้เรื่องรู้ราวก็ขึ้นม้าออกมารับถึงหน้าค่าย โกเตงก็ถามว่า
".....ทำไมท่านจึงเขียนหนังสือไปให้ขงเบ้ง แกล้งจะให้ขงเบ้งฆ่าเราเสียนั้น ทำดีแล้วหรือ....."
จูโพได้ฟังก็ตกตลึง ยังไม่ทันตั้งสติคิดว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไร งากฟันยืนม้าอยู่ข้างหลังจูโพก็แทงด้วยทวน ตกม้าตายไป โกเตงจึงประกาศให้ทหารของจูโพยอมแพ้ มาเข้าเป็นพวกด้วยทั้งสิ้นไม่มีใครขัดขืน แล้วโกเตงก็ตัดศีรษะจูโพ เอาไปให้ขงเบ้งอีกรายหนึ่ง
คราวนี้ขงเบ้งขอบอกขอบใจโกเตงเป็นอันมาก แล้วให้บำเหน็จความชอบด้วยการตั้งให้โกเตงเป็นเจ้าเมืองเอ๊กจิ๋ว และให้งากฟันเป็นปลัดเมือง ควบคุมดูแลเมืองอวดจุ้น โคกุ้น และเกียมเหลง ทั้งหมด
ก็เป็นอันว่าขงเบ้งได้ปราบขบถขี้ระแวงกลุ่มนี้ได้อย่างง่ายดาย โดยไม่ ต้องให้เหนื่อยยากแก่ไพร่พลของตนเลย เมื่อหายห่วงแล้วก็จะได้ยกทัพห้าสิบหมื่นนั้น ไปกำหราบปราบปรามเบ้งเฮ็ก ตัวการสำคัญให้สิ้นเสี้ยนหนามตำใจ ต่อไป
สำหรับหัวหน้าขบถทั้งสามนั้น โกเตง จึงเป็นผู้โชคดีที่สุด เพราะเดิมเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็กนิดเดียว แต่พอทำการขบถไม่สำเร็จ แทนที่จะถูกตัดหัวถึงเจ็ดชั่วโคตรตามระเบียบ กลับได้เป็นเจ้าเมืองใหญ่ ครอบครองเมืองของเพื่อนร่วมขบวน การสบายแฮไปเลย
ซึ่งนับว่าเป็นตัวอย่างของประวัติศาสตร์การขบถ ที่หาดูได้ยากมากทีเดียว.
##########
วางเมื่อ ๒๖ ก.ย.๕๖ เวลา๑๗.๔๐
เกน็ดสามก๊ก ๒๖ ก.ย.๕๖
ผู้พิทักษ์เสฉวน
ตอนที่ ๑ ขบถผู้โชคดี
เล่าเซี่ยงชุน
เมื่อ พระเจ้าเล่าปี่ ได้สิ้นพระชนม์ลงใน พ.ศ.๗๖๘ ขงเบ้งก็ยกเล่าเสี้ยนโอรสขององค์ใหญ่พระเจ้าเล่าปี่ ขึ้นครองราชสมบัติสืบต่อราชวงศ์ฮั่น ครอบครองเมืองเสฉวน โดยตนเองได้เป็นเอกอัครมหาเสนาบดี ช่วยทำนุบำรุงบ้านเมืองให้เป็นสุขสงบร่มเย็น ประชาชนพลเมืองมั่งคั่งร่ำรวย มีข้าวปลาอาหารบริบูรณ์ ไม่มีโจรผู้ร้ายรบกวน ทางด้านเมืองกังตั๋งก็กลับคืนเป็นพันธมิตรกันใหม่ ไม่ต้องระแวงกันอีกต่อไป
เวลาผ่านไปสามปี ก็มีข่าวว่า เบ้งเฮ็ก เจ้าเมืองมันอ๋องซึ่งอยู่ทางใต้ของแผ่นดินจีน ยกทัพมาล้อมเมืองเองเฉียง ซึ่งอยู่ติดชายแดนเมืองเสฉวน ทหารที่ไปสอดแนมก็แจ้งว่า โกเตง เจ้าเมืองอวดจุ้น จูโพ เจ้าเมืองโคกุ้น และยงคี เจ้าเมืองเกียมเหลง ก็ร่วมกันเป็นขบถไปเข้ากับเบ้งเฮ็กด้วย
ขงเบ้งจึงจัดทัพใหญ่ มีกำลังพลถึงห้าสิบหมื่น ให้ จูล่ง กับ อุยเอี๋ยน ทหารเสือชั้นยอดของพระเจ้าเล่าปี่ เป็นนายทัพ หมายใจว่าเมื่อปราบขบถสามเมืองได้เรียบร้อยแล้ว ก็จะเลยไปตีเมืองมันอ๋องของเบ้งเฮ็ก ให้ราบคาบไปเลย
เมื่อขงเบ้งยกกองทัพมาใกล้เมืองเองเฉียง ยงคีก็จัดทัพขบถออกมาต่อตีต้านทาน โดยตนเองคุมกองกลาง ให้จูไพรักษาปีกซ้าย และโกเตงรักษาปีกขวา กับให้งากฟัน ทหารรองของโกเตง คุมกองหน้ายกไปก่อน ก็เจอกับอุยเอี๋ยนซึ่งคุมกองหน้าของ ขงเบ้งตั้งสกัดอยู่ ทั้งสองก็เข้ารบกันได้ไม่เท่าไรอุยเอี๋ยนก็ทำเป็นถอยควบม้าหนี งากฟันก็ขับม้าไล่ตามไปด้วยความฮึกเหิม ไปได้ไม่ไกลเท่าไรนักก็เจอกองกระหนาบของขงเบ้งเข้าล้อมไว้ หนีไม่รอดต้องถูกจับตัวมัดเป็นเชลยไป
พอขงเบ้งเจองากฟันก็รีบให้ทหารแก้มัดออกเสีย และจัดโต๊ะอาหารมาเลี้ยงดู แล้วก็ซักถามเชลยศึกว่าเป็นทหารของใคร เมื่อรู้ว่าเป็นทหารของโกเตงก็สงสัยว่าโกเตงนี้เป็นคนซื่อตรง ไม่น่าจะร่วมมือกับพวกขบถ คงเป็นเพราะยงคีหลอกลวงจึงได้หลงกลร่วมมือด้วย แล้วก็ปล่อยงากฟันให้กลับไปบอกโกเตง ให้ยอมอ่อนน้อมแต่โดยดี จะได้พ้นโทษ งากฟันกลับมาถึงค่ายก็เล่าเรื่องให้โกเตงฟัง และสรรเสริญว่าขงเบ้งเป็นคนมีน้ำใจดีจริง
วันรุ่งขึ้นยงคีก็มาหาโกเตงที่ค่าย ถามข่าวศึกว่าเมื่อวานงากฟันออกรบ และถูกจับแล้วทำไมจึงกลับมาได้ โกเตงก็ว่าขงเบ้งมีน้ำใจไม่ฆ่าฟันกลับปล่อยตัวมา ยงคีก็ว่าขงเบ้งเป็นคนมีความคิด การที่ปล่อยงากฟันมานี้หวังจะให้เราผิดใจกันเอง โกเตงก็ยังคลางแคลงใจไม่ค่อยยอมเชื่อ พอดีได้ข่าวว่าอุยเอี๋ยนยกทหารมาท้ารบ ยงคีก็คุมทหารออกไปรบกับอุยเอี๋ยนเป็นสามารถ แต่สุดท้ายสู้ไม่ไหวต้องถอยกลับเข้าค่าย
วันต่อมายงคีก็คุมทหารออกไปท้ารบบ้าง แต่ทางฝ่ายขงเบ้งไม่ออกมาสู้ ยงคียกออกไปท้าทายอยู่ถึงสามวัน ก็ไม่มีผู้ใดออกมารบด้วย จนถึงวันที่สี่ยงคีก็ชวน โกเตงยกพลออกไปสองทาง โห่ร้องจะเข้าตีค่ายขงเบ้ง อุยเอี๋ยนก็แบ่งกำลังเข้ารบทั้งสองทาง ตัวทหารเอกทั้งสามนาย ก็เข้ารบกันพัลวันเป็นสองต่อหนึ่ง ยังไม่ทันรู้แพ้ชนะกองหนุนของขงเบ้งที่ซุ่มอยู่ทั้งสองข้าง ก็ยกเข้าล้อมกระหนาบ ไล่ฆ่าฟันทหารของยงคีกับโกเตง ตายระเนระนาด และจับเป็นเชลยไปได้อีกมาก สองขบถหลบหนีเอาตัวรอดไปได้
ทหารของขงเบ้งก็คุมตัวเชลยไปให้ขงเบ้ง ระหว่างทางก็เป่าข่าวว่า ถ้าเป็นทหารของโกเตงก็จะได้ปล่อยตัว แต่ถ้าเป็นทหารของยงคีต้องถูกฆ่าตายหมด
ขงเบ้งก็ให้เบิกตัวเชลยฝ่ายยงคีเข้ามาก่อน ซักถามว่าเป็นทหารของใคร พวกลิ่วล้อทั้งหลายก็รีบบอกว่าเป็นทหารของโกเตง ขงเบ้งก็ให้แก้มัดแล้วจัดโต๊ะมาเลี้ยงดู พออิ่มหนำสำราญก็ปล่อยตัวไปหมด ต่อจากนั้นก็ให้เบิกตัวเชลยฝ่ายโกเตงมาสอบสวนบ้าง ลิ่วล้อก็บอกว่าเป็นทหารของโกเตง ขงเบ้งก็ให้แก้มัดแล้วเลี้ยงดูอีกเช่นเคยแต่กำชับว่าเมื่อกลับไปแล้ว ให้บอกโกเตงว่ายงคีใช้คนมาขออ่อนน้อม ทั้งจะตัดศีรษะโกเตงกับจูโพมาถ่ายโทษผิดด้วย สงสารว่าโกเตงเป็นคนซื่อ จึงบอกให้ระวังตัวเอาไว้ ทหารที่ถูกปล่อยก็กลับมาเล่าความให้โกเตงฟังทุกประการ
โกเตงก็ตกใจคิดระแวงยงคี จึงให้ทหารไปสอดแนมในค่ายของยงคี ดูว่าจะคิดการอย่างไร และให้อีกพวกหนึ่งไปสอดแนมแถวค่ายขงเบ้ง ว่ายงคีจะส่งคนไปติดต่อหรือไม่ ขงเบ้งก็ส่งทหารมาคอยจับตัวพวกที่มาสอดแนม ครั้นได้ตัวแล้วก็อ้างว่าเป็นทหารของยงคี แม้คนที่ถูกจับจะยืนยันอย่างไรก็ไม่ฟัง หาว่าเป็นทหารของฝ่ายยงคีปลอมตัวมา ขงเบ้งก็ทำเป็นเชื่อซักถามว่า
".....ยงคีนายของเอ็งใช้ให้คนมาหากู นัดไว้ว่าในสี่วันจะตัดศีรษะโกเตง จูโพมาให้กู แล้วเหตุใดจึงเกินสัญญาไปเล่า กูไม่ฆ่าเอ็งแล้ว จะปล่อยให้ถือหนังสือไปให้ยงคี ให้เร่งตัดศีรษะโกเตงจูโพมาให้กูตามสัญญา....."
ว่าแล้วก็เขียนหนังสือฝากทหารที่ปล่อยตัวไป ทหารที่รอดตายก็ดีใจรีบ กลับมาค่ายโกเตง เล่าเรื่องราวพร้อมกับส่งหนังสือของขงเบ้งให้อ่านเป็นการยืนยัน
โกเตงก็เชื่อสนิทและโกรธยงคีเป็นกำลัง จึงปรึกษาหารือกับงากฟันว่า
"..เราทำการซื่อตรงต่อมิตรควรหรือเขากลับจะทำร้ายเราเล่า เราจะคิดกระไรดี..."
งากฟันจึงว่า
".....เราทำการที่ผิดทั้งนี้ เพราะยงคีอ้อนวอนว่ากล่าว บัดนี้ขงเบ้งรู้อยู่แล้ว จับได้ไม่ฆ่าเสียกลับปล่อยมา นับว่ามีคุณต่อเรา ครั้นเราจะทำการที่ผิดไปอีกเล่าก็ไม่ควร นานไปเห็นไม่พ้นความตาย เราจะคิดอ่านตัดเอาศีรษะยงคีไปให้ ขงเบ้ง จึงจะแก้ความผิดได้....."
โกเตงก็เห็นชอบด้วย จึงส่งทหารไปเชิญยงคีมากินโต๊ะ เพื่อปรึกษาราชการ แต่ยงคีไม่ค่อยไว้ใจโกเตงอยู่แล้ว จึงบอกป่วยท้องเสียมาไม่ได้
โกเตงกับงากฟันยิ่งปักใจเชื่อว่ายงคีคิดร้ายแน่ จึงยกทหารเข้าตีค่ายของยงคีทั้งข้างหน้าและข้างหลังในค่ำนั้นเอง เสียงโห่ร้องอื้ออึงไปหมด ทหารฝ่ายยงคีที่ขงเบ้งปล่อยตัวมาเพราะอ้างว่าเป็นทหารของโกเตง ก็คิดถึงคุณ จึงพากันเข้าเป็นพวกโกเตงช่วยฆ่าฟันทหารพวกเดียวกันเอง เป็นอลหม่านไปทั้งค่าย
ยงคีเห็นจวนตัวจึงขึ้นม้าหนีออกไปทางหลังค่าย เจองากฟันคุมทหารดักอยู่ ก็พยายามหนีแต่ไปไม่พ้น ถูกแทงตกลงจากม้า แล้วงากฟันก็ตัดศีรษะยงคีหิ้วไป ทหารของยงคีที่เหลือก็ยอมเข้าเป็นพวกโกเตงหมดทั้งสิ้น โกเตงจึงพาทหารและหิ้วศีรษะยงคี ไปมอบให้ขงเบ้งในคืนนั้น
พอขงเบ้งเห็นโกเตงเข้ามาสามิภักดิ์ ก็ทำเป็นโกรธให้ทหารเอาตัวไป ประหารเสีย โกเตงก็ตกใจร้องว่า
".....ข้าพเจ้าคิดถึงคุณ จึงตัดเอาศีรษะยงคีมาให้ท่าน เป็นไรท่านจึงจะให้ฆ่าข้าพเจ้าเสียเล่า...."
ขงเบ้งก็หัวเราะแล้วว่า
"....จูโพมีหนังสือมาถึงเราว่า ท่านกับยงคี คบกันกินน้ำสบถไว้ว่า จะร่วมชีวิตเป็นตายด้วยกัน แล้วคิดร้ายต่อยงคี กลับไปบอกจูโพว่า จะเข้ามาหาเราโดยดีนั้น กลัวว่าเราจะสงสัย ท่านจะทำการไม่สนิท จึงแกล้งตัดศีรษะ ยงคีมาทั้งนี้หวังจะให้เราเชื่อ ถ้าท่านเห็นว่าเราไว้ใจแล้ว จึงจะทำร้ายเราต่อภายหลัง นั้น เราไม่รู้เท่าหรือ...."
แล้วก็โยนหนังสือปลอมของจูโพให้โกเตงดู โกเตงก็สำคัญว่าจริงจึงว่า
"......จูโพมันชังข้าพเจ้า จึงแกล้งใช้หนังสือมาทั้งนี้ หวังจะให้ท่านฆ่าข้าพเจ้าเสีย ท่านอย่าเพิ่งเชื่อมันก่อน....."
ขงเบ้งจึงว่า
".....เราจะปล่อยให้ท่านไปดูทีหนึ่งก่อน ถ้าได้
ศีรษะจูโพมาแล้ว เราจึงจะเห็นจริง....."
โกเตงก็กราบลาขงเบ้ง พางากฟันและทหารไปค่ายจูโพ ฝ่ายจูโพไม่รู้เรื่องรู้ราวก็ขึ้นม้าออกมารับถึงหน้าค่าย โกเตงก็ถามว่า
".....ทำไมท่านจึงเขียนหนังสือไปให้ขงเบ้ง แกล้งจะให้ขงเบ้งฆ่าเราเสียนั้น ทำดีแล้วหรือ....."
จูโพได้ฟังก็ตกตลึง ยังไม่ทันตั้งสติคิดว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไร งากฟันยืนม้าอยู่ข้างหลังจูโพก็แทงด้วยทวน ตกม้าตายไป โกเตงจึงประกาศให้ทหารของจูโพยอมแพ้ มาเข้าเป็นพวกด้วยทั้งสิ้นไม่มีใครขัดขืน แล้วโกเตงก็ตัดศีรษะจูโพ เอาไปให้ขงเบ้งอีกรายหนึ่ง
คราวนี้ขงเบ้งขอบอกขอบใจโกเตงเป็นอันมาก แล้วให้บำเหน็จความชอบด้วยการตั้งให้โกเตงเป็นเจ้าเมืองเอ๊กจิ๋ว และให้งากฟันเป็นปลัดเมือง ควบคุมดูแลเมืองอวดจุ้น โคกุ้น และเกียมเหลง ทั้งหมด
ก็เป็นอันว่าขงเบ้งได้ปราบขบถขี้ระแวงกลุ่มนี้ได้อย่างง่ายดาย โดยไม่ ต้องให้เหนื่อยยากแก่ไพร่พลของตนเลย เมื่อหายห่วงแล้วก็จะได้ยกทัพห้าสิบหมื่นนั้น ไปกำหราบปราบปรามเบ้งเฮ็ก ตัวการสำคัญให้สิ้นเสี้ยนหนามตำใจ ต่อไป
สำหรับหัวหน้าขบถทั้งสามนั้น โกเตง จึงเป็นผู้โชคดีที่สุด เพราะเดิมเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็กนิดเดียว แต่พอทำการขบถไม่สำเร็จ แทนที่จะถูกตัดหัวถึงเจ็ดชั่วโคตรตามระเบียบ กลับได้เป็นเจ้าเมืองใหญ่ ครอบครองเมืองของเพื่อนร่วมขบวน การสบายแฮไปเลย
ซึ่งนับว่าเป็นตัวอย่างของประวัติศาสตร์การขบถ ที่หาดูได้ยากมากทีเดียว.
##########
วางเมื่อ ๒๖ ก.ย.๕๖ เวลา๑๗.๔๐