" พยาธิของผม...สะอาด สะอาด มากๆ มีสองบาทพุดดิ้งด้วย"
ประโยคนี้พ่อพูดเป็นภาษาไทย แม่หัวเราะกิ๊กเลย
"โอ๊ย ฝรั่งขี้นก ภรรยาจ้ะ ภรรยา ไม่ใช่พยาธิ บอกตั้งแสนหนแล้วยังพูดผิดได้ทุกที"
"พัน-ระ-ยา...พันระยา พะ-ยาด เหมือนกันนะผมว่า ก็สองอย่างนี่ทำหน้าที่คล้ายๆ กันใช่มั้ย"
แล้วพ่อก็ต้องทำหน้าเบี้ยวเพราะโดนแม่หยิกเอาเต็มแรง
"พูดภาษาไทยไม่ชัด ทีหลังอย่าพูดนะ ขายหน้า สองบาทพุดดิ้ง...โอ้ย สมบัติผู้ดีจ้ะ สมบัติผู้ดี ไม่ใช่สองบาทพุดดิ้ง...."
ฝากหัวใจ...ไว้ที่เอควาดอร์
โดย จันทรำไพ พิมพ์ครั้งแรก สนพ.ประพันธ์สาส์น พ.ศ.2528
อ่านส่วนหนึ่งของบทประพันธ์ ทำให้คำนึงถึง คำว่า 'สมบัติผู้ดี' ที่ในสมัยยังเรียนในโรงเรียน ต้องท่องหัวข้อทุกเช้า
ก่อนเดินเข้าห้องเรียน
"ผู้ดี" หลายคนนึกถึงเรื่องชนชั้น หลายคนให้ความหมายเชิงลบ .. โดยลืมไปสิ้นว่า
สมบัติผู้ดี นั้นเป็นสมบัติของผู้มีความประพฤติดี
ในหนังสือ ผู้ดี ของ ดอกไม้สด (หม่อมหลวงบุปผา (กุญชร) นิมมานเหมินท์ )
วางภาพของวิมล ลูกสาวของพระยาอมรรัตน์ ราชสุภิชา เป็นลูกสาวที่ท่านบิดารักใคร่ยกย่องเชิดชูด้วยความภาคภูมิใจ
แม้เธอจะไม่ได้รับการเลี้ยงดูจากมารดาที่แท้จริง เพราะคุณหญิงวงศ์ ให้ความรักทุ่มเทไปยังบุตรชายมากกว่าบุตรสาว
ทำให้ขาดการเลี้ยงดู อบรม วิมล แต่เธอโชดีที่ยังมี คุณแส มารดาเลี้ยง ที่เป็นสตรีที่ฉลาด สุขุม มีเหตุผล และมีใจอ่อนโยน
เมื่อวิมลอยู่ในวัยเยาว์ วิมลดื้อบ้าง ซนบ้าง ตามวิสัยของเด็ก และแสนงอนบ้างตามวิสัยของเด็กผู้หญิง แต่วิมลก็จดจำถ้อยคำ
ของคุณแสมารดาเลี้ยงได้พร่ำสอนไว้ว่า
" เด็กผู้หญิงต้องมีกิริยามารยาทอ่อนโยน และที่สำคัญที่สุด เด็กผู้หญิงต้องรู้จักรักนวลสงวนกาย นอกจากบิดาแล้ว มิควรให้ชายใด
ได้ถูกเนื้อตัวเป็นอันขาด ถ้ายังไม่ถึงเวลาอันสมควร "
วิมลอาจจะไม่เข้าใจนักว่า คำตักเตือนของมารดาเลี้ยงหมายความว่าอย่างไร แต่วิมลรู้และจำได้ว่า
"ผู้ดี" ต้องมีสัจจะ
"ผู้ดี" มีเกียรติ
เมื่อวิมลเติบโตเป็นสตรีสาว ในฐานะลูกสาวเอกของท่านบิดา และในฐานะของ "คุณ" แห่งบ้าน ซึ่งจะต้องดูแลภรรยาบ่าว
และลูกน้อยของท่านบิดา แทนพี่ชายที่ถูกส่งไปเรียนต่อต่างประเทศ
อันการปกครองคน ที่มีคุณธรรมนั้น มิเป็นการยากประการใด แต่การปกครอง คนที่หยาบในความรู้สึกนึกคิด เป็นการยากอย่างยิ่ง
และวิมลซึ่งเพียงจะย่างเข้าสู่วัยบรรลุนิติภาวะ ก็ย่อมจะต้องยากขึ้นเป็นทวีคูณ
แต่เพราะวิมลรำลึกได้จากคำพร่ำแนะนำของคุณแส มารดาเลี้ยงว่า "ผู้ดี" ต้องเป็นผู้ใหญ่ที่มี "หลัก" ไม่ใช่ผู้ใหญ่ "เหลาะแหละ"
ฉะนั้น วิมลจึงพยายามบังคับตัวให้เป็น "หลัก" ด้วยการวางตัวไม่ให้ "หลง" ในถ้อยคำเยินยอ และในสิ่งของอันล่อตาล่อใจ
สิ่งที่เธอต้องทำคือ
การทำให้คนที่อยู่ในปกครอง "เกรง" ด้วยการให้ความเป็นธรรม ยกย่องกล่าวชมในโอกาสอันควร
และเว้นเสีย ซึ่งการเหยียบย่ำ ให้เขาได้อาย ต่อหน้าคนทั้งปวง
วิมล ตรงข้ามกับ สุดใจ ผู้เป็นญาติผู้หญิง ที่มีแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจในโชควาสนาของตน และพร้อมกันนั้น ก็เกิดความรู้สึกว่า
โลกนี้ช่างเต็มไปด้วยความอยุติธรรมเสียเหลือเกิน
วิมลมีดีอะไร จึงเกิดมาในกองเงิน กองทอง? นึกอะไรได้สิ่งนั้น ปราถนาสิ่งไรก็ได้สมประสงค์ แล้วสุดใจชั่วที่ตรงไหน จึงต้องทนทุกข์
ทรมาน เหนื่อยยาก เช่นนี้ ?
เมื่อชีวิตวิมลผลิกผัน ท่านบิดาถึงแก่ อนิจกรรม โดยไม่เหลือสมบัติใดๆ มากพอที่จะฟู่ฟ่า ร่ำรวยได้อีก อีกทั้งพี่ชายกำลังเรียนที่ต่าง
ประเทศ ต้องใช้ทรัพย์จำนวนมาก สมบัติที่ทิ้งไว้ให้คือตึกเก่าๆ หลังเดียว กับผู้คนรวมทั้งภรรยาบ่าว และลูกน้อยของเขาไว้ให้เป็นภาระ
ของวิมล ที่จะหาทางประคองวิกฤติกาลเช่นนี้ให้ผ่านไปด้วยดี
วิมลอพยพตนเองและน้องๆ มาอยู่ที่เรือนคนใช้ และยกตึกใหญ่หลังนั้นให้เช่าในราคาที่พอจะทำให้วิมลมีเงินพอที่จะส่งพี่ชายได้ศึกษา
ต่อไปโดยไม่ต้องกลับเสียกลางคัน
วิมลไม่ยอมฟังคำคัดค้านของญาติผู้ใหญ่ที่ว่าจะลำบาก ไม่ฟังคำคัดค้านของน้องสาวยังติดความโก้ หรูหรา ถือว่าเป็นเรื่องช่าง
น่าละอายที่ลดตัวไปอยู่เรือนคนใช้
วิมลเห็นว่า
"ค่าของคนที่แท้จริงอยู่ที่ตัวคน อยู่ที่ความประพฤติ และการกระทำของบุคคล" ไม่ได้อยู่ที่สิ่งประกอบภายนอก
ฉะนั้น จะกลัวอะไรกับบ้านที่ไม่สะสวยโก้หรู
ในยามขัดสนทุกข์ยาก สุดใจ เอ่ยปากขอเสื้อของวิมล หญิงสาวไม่ได้หวงเสื้อมากนัก แต่อยากจะลองใจญาติสาว จึงให้สุดใจกล่าวคำ
พูดตามตนว่า " ก็คนมันหน้าด้านขอ ใครจะหน้าด้านพอที่จะไม่ให้ "
สุดใจกล่าวตามวิมลแต่โดยดี โดยที่ไม่ได้คิดตาม ทำให้หญิงสาวได้คิดอย่างหนึ่งว่า ความอยากได้ มันทำให้คนหน้ามืดตามัวได้จริงๆ
ตามที่บิดาของเธอเคยสอนไว้
วิมลสะท้อนภาพชีวิตให้เราได้เข้าใจในความหมายอันแท้จริงของคำว่า "ผู้ดี" ทำให้เกิดความรู้สึกว่า ทุกคนมีสิทธิที่จะเป็น "ผู้ดี"
ได้เท่าๆกัน เพราะความเป็นผู้ดีนั้นมิได้อยู่ที่ตึกใหญ่ๆ รถยนต์คันยาว เงินฝากธนาคารนับหมื่นแสนล้าน หรือการมีวงศ์ตระกูลเก่าแก่
อู้ฟู่เป็นที่รู้จัก
สมบัติผู้ดี แท้จริงแล้ว คือ 'สมบัติอันดีของฅน' ทุกฅน มิได้หมายถึงเฉพาะฅนจำพวก 'ผู้ดี' หรือฅนมีตำแหน่งมีฐานะดีพวกเดียว
ฅนมีฐานะอื่น ตำแหน่งอื่น อยู่นอกแวดวงที่เรียกขานกันว่า ' ผู้ดี 'ก็ใช้ 'สมบัติผู้ดี' เป็นทรัพย์สมบัติ เป็นอาภรณ์ของตนได้
ขอขอบคุณแหล่งข้อมูล นิยายพีเรียด เรื่อง ผู้ดี จาก บล๊อกแก๊งค์ คุณศิริรำไพ
Create Date : 07 พฤศจิกายน 2550
หนังสั้น สมบัติผู้ดี ได้รับรางวัลรองฃนะเลิศ จัดทำขึ้นประกวดในโครงการประกวดภาพยนตร์สั้น "สมบัติผู้ดี"
เยาวชนไทย ใส่ใจปฏิบัติ เพื่อเผยแพร่สื่อรณรงค์ให้เยาวชนมีความเป็นผู้ดี คือการแสดงออกอย่างเหมาะสม
กับกาลเทศะของเยาวชนไทย จากทีมงาน Likes Film
~o~o~O.. รสก .. O~o~o~ _ - _ ..... สองบาทพุดดิ้ง ..... _ - _ ~o~o~O.. รสก .. O~o~o~
" พยาธิของผม...สะอาด สะอาด มากๆ มีสองบาทพุดดิ้งด้วย"
ประโยคนี้พ่อพูดเป็นภาษาไทย แม่หัวเราะกิ๊กเลย
"โอ๊ย ฝรั่งขี้นก ภรรยาจ้ะ ภรรยา ไม่ใช่พยาธิ บอกตั้งแสนหนแล้วยังพูดผิดได้ทุกที"
"พัน-ระ-ยา...พันระยา พะ-ยาด เหมือนกันนะผมว่า ก็สองอย่างนี่ทำหน้าที่คล้ายๆ กันใช่มั้ย"
แล้วพ่อก็ต้องทำหน้าเบี้ยวเพราะโดนแม่หยิกเอาเต็มแรง
"พูดภาษาไทยไม่ชัด ทีหลังอย่าพูดนะ ขายหน้า สองบาทพุดดิ้ง...โอ้ย สมบัติผู้ดีจ้ะ สมบัติผู้ดี ไม่ใช่สองบาทพุดดิ้ง...."
ฝากหัวใจ...ไว้ที่เอควาดอร์
โดย จันทรำไพ พิมพ์ครั้งแรก สนพ.ประพันธ์สาส์น พ.ศ.2528
อ่านส่วนหนึ่งของบทประพันธ์ ทำให้คำนึงถึง คำว่า 'สมบัติผู้ดี' ที่ในสมัยยังเรียนในโรงเรียน ต้องท่องหัวข้อทุกเช้า
ก่อนเดินเข้าห้องเรียน
"ผู้ดี" หลายคนนึกถึงเรื่องชนชั้น หลายคนให้ความหมายเชิงลบ .. โดยลืมไปสิ้นว่า
สมบัติผู้ดี นั้นเป็นสมบัติของผู้มีความประพฤติดี
ในหนังสือ ผู้ดี ของ ดอกไม้สด (หม่อมหลวงบุปผา (กุญชร) นิมมานเหมินท์ )
วางภาพของวิมล ลูกสาวของพระยาอมรรัตน์ ราชสุภิชา เป็นลูกสาวที่ท่านบิดารักใคร่ยกย่องเชิดชูด้วยความภาคภูมิใจ
แม้เธอจะไม่ได้รับการเลี้ยงดูจากมารดาที่แท้จริง เพราะคุณหญิงวงศ์ ให้ความรักทุ่มเทไปยังบุตรชายมากกว่าบุตรสาว
ทำให้ขาดการเลี้ยงดู อบรม วิมล แต่เธอโชดีที่ยังมี คุณแส มารดาเลี้ยง ที่เป็นสตรีที่ฉลาด สุขุม มีเหตุผล และมีใจอ่อนโยน
เมื่อวิมลอยู่ในวัยเยาว์ วิมลดื้อบ้าง ซนบ้าง ตามวิสัยของเด็ก และแสนงอนบ้างตามวิสัยของเด็กผู้หญิง แต่วิมลก็จดจำถ้อยคำ
ของคุณแสมารดาเลี้ยงได้พร่ำสอนไว้ว่า
" เด็กผู้หญิงต้องมีกิริยามารยาทอ่อนโยน และที่สำคัญที่สุด เด็กผู้หญิงต้องรู้จักรักนวลสงวนกาย นอกจากบิดาแล้ว มิควรให้ชายใด
ได้ถูกเนื้อตัวเป็นอันขาด ถ้ายังไม่ถึงเวลาอันสมควร "
วิมลอาจจะไม่เข้าใจนักว่า คำตักเตือนของมารดาเลี้ยงหมายความว่าอย่างไร แต่วิมลรู้และจำได้ว่า
"ผู้ดี" ต้องมีสัจจะ
"ผู้ดี" มีเกียรติ
เมื่อวิมลเติบโตเป็นสตรีสาว ในฐานะลูกสาวเอกของท่านบิดา และในฐานะของ "คุณ" แห่งบ้าน ซึ่งจะต้องดูแลภรรยาบ่าว
และลูกน้อยของท่านบิดา แทนพี่ชายที่ถูกส่งไปเรียนต่อต่างประเทศ
อันการปกครองคน ที่มีคุณธรรมนั้น มิเป็นการยากประการใด แต่การปกครอง คนที่หยาบในความรู้สึกนึกคิด เป็นการยากอย่างยิ่ง
และวิมลซึ่งเพียงจะย่างเข้าสู่วัยบรรลุนิติภาวะ ก็ย่อมจะต้องยากขึ้นเป็นทวีคูณ
แต่เพราะวิมลรำลึกได้จากคำพร่ำแนะนำของคุณแส มารดาเลี้ยงว่า "ผู้ดี" ต้องเป็นผู้ใหญ่ที่มี "หลัก" ไม่ใช่ผู้ใหญ่ "เหลาะแหละ"
ฉะนั้น วิมลจึงพยายามบังคับตัวให้เป็น "หลัก" ด้วยการวางตัวไม่ให้ "หลง" ในถ้อยคำเยินยอ และในสิ่งของอันล่อตาล่อใจ
สิ่งที่เธอต้องทำคือ การทำให้คนที่อยู่ในปกครอง "เกรง" ด้วยการให้ความเป็นธรรม ยกย่องกล่าวชมในโอกาสอันควร
และเว้นเสีย ซึ่งการเหยียบย่ำ ให้เขาได้อาย ต่อหน้าคนทั้งปวง
วิมล ตรงข้ามกับ สุดใจ ผู้เป็นญาติผู้หญิง ที่มีแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจในโชควาสนาของตน และพร้อมกันนั้น ก็เกิดความรู้สึกว่า
โลกนี้ช่างเต็มไปด้วยความอยุติธรรมเสียเหลือเกิน
วิมลมีดีอะไร จึงเกิดมาในกองเงิน กองทอง? นึกอะไรได้สิ่งนั้น ปราถนาสิ่งไรก็ได้สมประสงค์ แล้วสุดใจชั่วที่ตรงไหน จึงต้องทนทุกข์
ทรมาน เหนื่อยยาก เช่นนี้ ?
เมื่อชีวิตวิมลผลิกผัน ท่านบิดาถึงแก่ อนิจกรรม โดยไม่เหลือสมบัติใดๆ มากพอที่จะฟู่ฟ่า ร่ำรวยได้อีก อีกทั้งพี่ชายกำลังเรียนที่ต่าง
ประเทศ ต้องใช้ทรัพย์จำนวนมาก สมบัติที่ทิ้งไว้ให้คือตึกเก่าๆ หลังเดียว กับผู้คนรวมทั้งภรรยาบ่าว และลูกน้อยของเขาไว้ให้เป็นภาระ
ของวิมล ที่จะหาทางประคองวิกฤติกาลเช่นนี้ให้ผ่านไปด้วยดี
วิมลอพยพตนเองและน้องๆ มาอยู่ที่เรือนคนใช้ และยกตึกใหญ่หลังนั้นให้เช่าในราคาที่พอจะทำให้วิมลมีเงินพอที่จะส่งพี่ชายได้ศึกษา
ต่อไปโดยไม่ต้องกลับเสียกลางคัน
วิมลไม่ยอมฟังคำคัดค้านของญาติผู้ใหญ่ที่ว่าจะลำบาก ไม่ฟังคำคัดค้านของน้องสาวยังติดความโก้ หรูหรา ถือว่าเป็นเรื่องช่าง
น่าละอายที่ลดตัวไปอยู่เรือนคนใช้
วิมลเห็นว่า "ค่าของคนที่แท้จริงอยู่ที่ตัวคน อยู่ที่ความประพฤติ และการกระทำของบุคคล" ไม่ได้อยู่ที่สิ่งประกอบภายนอก
ฉะนั้น จะกลัวอะไรกับบ้านที่ไม่สะสวยโก้หรู
ในยามขัดสนทุกข์ยาก สุดใจ เอ่ยปากขอเสื้อของวิมล หญิงสาวไม่ได้หวงเสื้อมากนัก แต่อยากจะลองใจญาติสาว จึงให้สุดใจกล่าวคำ
พูดตามตนว่า " ก็คนมันหน้าด้านขอ ใครจะหน้าด้านพอที่จะไม่ให้ "
สุดใจกล่าวตามวิมลแต่โดยดี โดยที่ไม่ได้คิดตาม ทำให้หญิงสาวได้คิดอย่างหนึ่งว่า ความอยากได้ มันทำให้คนหน้ามืดตามัวได้จริงๆ
ตามที่บิดาของเธอเคยสอนไว้
วิมลสะท้อนภาพชีวิตให้เราได้เข้าใจในความหมายอันแท้จริงของคำว่า "ผู้ดี" ทำให้เกิดความรู้สึกว่า ทุกคนมีสิทธิที่จะเป็น "ผู้ดี"
ได้เท่าๆกัน เพราะความเป็นผู้ดีนั้นมิได้อยู่ที่ตึกใหญ่ๆ รถยนต์คันยาว เงินฝากธนาคารนับหมื่นแสนล้าน หรือการมีวงศ์ตระกูลเก่าแก่
อู้ฟู่เป็นที่รู้จัก
สมบัติผู้ดี แท้จริงแล้ว คือ 'สมบัติอันดีของฅน' ทุกฅน มิได้หมายถึงเฉพาะฅนจำพวก 'ผู้ดี' หรือฅนมีตำแหน่งมีฐานะดีพวกเดียว
ฅนมีฐานะอื่น ตำแหน่งอื่น อยู่นอกแวดวงที่เรียกขานกันว่า ' ผู้ดี 'ก็ใช้ 'สมบัติผู้ดี' เป็นทรัพย์สมบัติ เป็นอาภรณ์ของตนได้
ขอขอบคุณแหล่งข้อมูล นิยายพีเรียด เรื่อง ผู้ดี จาก บล๊อกแก๊งค์ คุณศิริรำไพ
Create Date : 07 พฤศจิกายน 2550
หนังสั้น สมบัติผู้ดี ได้รับรางวัลรองฃนะเลิศ จัดทำขึ้นประกวดในโครงการประกวดภาพยนตร์สั้น "สมบัติผู้ดี"
เยาวชนไทย ใส่ใจปฏิบัติ เพื่อเผยแพร่สื่อรณรงค์ให้เยาวชนมีความเป็นผู้ดี คือการแสดงออกอย่างเหมาะสม
กับกาลเทศะของเยาวชนไทย จากทีมงาน Likes Film