เรื่องสั้นๆ : กีตาร์
วันนี้ผมจับกีต้าร์ตัวเก่าขึ้นมาดีด...
มันเป็นกีต้าร์โปร่งราคาถูกที่มีฝุ่นจับหนา สายทั้งห้าเส้นที่เหลืออยู่มีสนิมจับเขรอะกรัง
เศษซากของสายหนึ่งที่ขาดผึงไปก็ยังคงคาอยู่อย่างนั้น
เสียงกีต้าร์ค่อนข้างเพี้ยนเล็กน้อย ความใสกังวานที่เคยมีอยู่ก็ลดลงไปมาก
น่าแปลกดีที่ผมไม่รู้สึกหงุดหงิด
ผมดีดบทเพลงเก่าๆ คอร์ดเดิมๆ เท่าที่พอจะนึกออก เท่าที่พอจะเล่นได้
หลังจากไม่ได้จับมานาน ความรู้สึกก่อนๆก็เริ่มกลับมาทีละนิด ทีละนิด
ผมเล่นกีต้าร์ไม่เก่ง ไม่เคยเล่นเก่ง
อาจจะเป็นเพราะผมไม่มีความสามารถพอ ไม่ใส่ใจจะฝึกฝน
ไม่ได้พยายามจะทำมันให้เต็มที่
หรืออย่างแย่ที่สุด ผมอาจจะไม่เคยรักมัน
จำได้ว่าสาเหตุที่ทำให้ผมหัดเล่นดนตรี ก็เพราะต้องการการยอมรับจากเพื่อนคนอื่นๆในรุ่นราวคราวเดียวกัน
ดนตรีเป็นหัวข้อหลักๆที่เด็กสมัยนั้นจะพูดคุยกันอยู่เสมอๆ
ยิ่งแกะเพลงฮิตมาเล่นได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งโดดเด่นเท่านั้น
อาจเรียกได้ว่าการเล่นดนตรีของผม เป็นเพียงการเล่นเพื่อให้คนอื่นได้ยิน
ไม่ใช่การเล่นเพื่อให้คนอื่นได้ฟัง
วันนี้กีต้าร์ของผมไม่มีคนฟัง...
ผมดีดกีต้าร์เสียงแปร่งตัวนั้นด้วยความรู้สึกอีกแบบ
มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆที่ผมไม่ค่อยคุ้นชิน
ผมไม่ต้องมานั่งแกะเพลงให้ตรงตามต้นฉบับทุกตัวโน้ต
ดีดมันด้วยคอร์ดง่ายๆ ไม่มีช่วงอินโทร ไม่มีลูกริฟท์เท่ๆ ไม่มีท่อนโซโล่
ผมตีคอร์ดแล้วก็ร้องเพลงคลอตามไป เล่นไม่จบเพลงบ้าง ลืมคอร์ดบ้าง
แต่ก็ไม่ได้หงุดหงิด ไม่ติดใจอะไร หัวเราะแล้วก็ข้ามมันไปง่ายๆแค่นั้น
สำหรับผมแล้ว บางทีดนตรีที่แท้จริงอาจจะเป็นอะไรที่เรียบง่ายแบบนี้
คุณไม่จำเป็นต้องมีฝีมือเก่งกาจ ไม่จำเป็นต้องเล่นอวดใครๆ
นักดนตรีควรจะเล่นดนตรีเพียงเพราะเล่นแล้วมีความสุข
เมื่อทัศนคติทางดนตรีของคุณดี ผู้ฟังที่ดีก็จะเข้ามาเอง
น่าเสียดายที่ผมเข้าใจเรื่องนี้ช้าไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก
…พรุ่งนี้ ผมคิดว่าจะเปลี่ยนสายกีต้าร์สักหน่อย
ดินสอหัก
23.02.13.21.05
เรื่องสั้นๆ : กีตาร์
วันนี้ผมจับกีต้าร์ตัวเก่าขึ้นมาดีด...
มันเป็นกีต้าร์โปร่งราคาถูกที่มีฝุ่นจับหนา สายทั้งห้าเส้นที่เหลืออยู่มีสนิมจับเขรอะกรัง
เศษซากของสายหนึ่งที่ขาดผึงไปก็ยังคงคาอยู่อย่างนั้น
เสียงกีต้าร์ค่อนข้างเพี้ยนเล็กน้อย ความใสกังวานที่เคยมีอยู่ก็ลดลงไปมาก
น่าแปลกดีที่ผมไม่รู้สึกหงุดหงิด
ผมดีดบทเพลงเก่าๆ คอร์ดเดิมๆ เท่าที่พอจะนึกออก เท่าที่พอจะเล่นได้
หลังจากไม่ได้จับมานาน ความรู้สึกก่อนๆก็เริ่มกลับมาทีละนิด ทีละนิด
ผมเล่นกีต้าร์ไม่เก่ง ไม่เคยเล่นเก่ง
อาจจะเป็นเพราะผมไม่มีความสามารถพอ ไม่ใส่ใจจะฝึกฝน
ไม่ได้พยายามจะทำมันให้เต็มที่
หรืออย่างแย่ที่สุด ผมอาจจะไม่เคยรักมัน
จำได้ว่าสาเหตุที่ทำให้ผมหัดเล่นดนตรี ก็เพราะต้องการการยอมรับจากเพื่อนคนอื่นๆในรุ่นราวคราวเดียวกัน
ดนตรีเป็นหัวข้อหลักๆที่เด็กสมัยนั้นจะพูดคุยกันอยู่เสมอๆ
ยิ่งแกะเพลงฮิตมาเล่นได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งโดดเด่นเท่านั้น
อาจเรียกได้ว่าการเล่นดนตรีของผม เป็นเพียงการเล่นเพื่อให้คนอื่นได้ยิน
ไม่ใช่การเล่นเพื่อให้คนอื่นได้ฟัง
วันนี้กีต้าร์ของผมไม่มีคนฟัง...
ผมดีดกีต้าร์เสียงแปร่งตัวนั้นด้วยความรู้สึกอีกแบบ
มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆที่ผมไม่ค่อยคุ้นชิน
ผมไม่ต้องมานั่งแกะเพลงให้ตรงตามต้นฉบับทุกตัวโน้ต
ดีดมันด้วยคอร์ดง่ายๆ ไม่มีช่วงอินโทร ไม่มีลูกริฟท์เท่ๆ ไม่มีท่อนโซโล่
ผมตีคอร์ดแล้วก็ร้องเพลงคลอตามไป เล่นไม่จบเพลงบ้าง ลืมคอร์ดบ้าง
แต่ก็ไม่ได้หงุดหงิด ไม่ติดใจอะไร หัวเราะแล้วก็ข้ามมันไปง่ายๆแค่นั้น
สำหรับผมแล้ว บางทีดนตรีที่แท้จริงอาจจะเป็นอะไรที่เรียบง่ายแบบนี้
คุณไม่จำเป็นต้องมีฝีมือเก่งกาจ ไม่จำเป็นต้องเล่นอวดใครๆ
นักดนตรีควรจะเล่นดนตรีเพียงเพราะเล่นแล้วมีความสุข
เมื่อทัศนคติทางดนตรีของคุณดี ผู้ฟังที่ดีก็จะเข้ามาเอง
น่าเสียดายที่ผมเข้าใจเรื่องนี้ช้าไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก
…พรุ่งนี้ ผมคิดว่าจะเปลี่ยนสายกีต้าร์สักหน่อย
ดินสอหัก
23.02.13.21.05