เริ่มต้นจาก วันนี้ ผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ บนถนนเพชรบุรี มุ่งหน้า ประตูน้ำ ฝนก็พรำๆ จนมาถึงแยกนี้ ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าแยกอะไร แต่เลี้ยวซ้ายไปตัดสุขุมวิทตรงนานาได้ ผมซึ่งต้องการขี่มอเตอร์ไซค์ไปทางตรงครับ (ภาพด้านล่าง จาก google map)

อธิบายเพิ่มนิดนึง ตรงที่แยกนี้ จะมีรถวิ่งสวนมาเลนที่สาม เพื่อเลี้ยวตัดเลนเข้าไปทางซ้ายมือเราได้ ดังนี้

จากภาพ ถ้ามองดีๆ เลนสาม เค้าเลี้ยวเข้าไปทางซ้ายมือของเราครับ แต่เลี้ยวตรงทางโค้งที่เห็นด้านหน้าซ้ายมือนะครับ ไม่ใช่ที่ taxi กำลังเลี้ยว อันนี้ taxi ไม่คุ้นทางแล้วขับเลยซะมากกว่า
เค้าจะต้องรอเลี้ยวแบบนี้


เค้าลางปัญหามันเริ่มเกิดตอนผมจอดติดไฟแดงนี้

เพื่อจะมุ่งหน้าทางตรง สังเกตุแล้วว่า รถที่สวนมา แล้วจะเลี้ยวไปทางซ้ายมือของภาพนั้นค่อนข้างเยอะ และรถค่อนข้างติด มันทำให้ผมนึกย้อนไปถึงกระทู้นึง ที่เคยมีคนขับรถเก๋งแล้วไฟว์กับรถที่สวนมา คือจอดเผชิญหน้ากันเลย ไม่ไปไหน ข้าไม่ไป เองก็ไปไม่ได้ เองลักไก่มาเอง ประมาณนั้น ความคิดนั้นแว้บเข้ามาทันที

สักพัก ทางผมก็ไฟเขียว แล้วทุกสิ่งที่คิดก็เกิดขึ้นทันที ณ จุดตรงนี้

รถที่พยายามเลี้ยวเข้าไป บ้างก็ทัน บ้างก็ไม่ทัน แล้วก็จอดติดปิดทางตรง ที่ผมจะมุ่งหน้าไป ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร ก็บีบแตรเตือน ว่าผมจะตรงไป แต่รถก็ยังพยายามเลี้ยวมา ทั้งๆที่ ด้านในนั้น เค้าจอดติดกันหมดแล้ว รู้ทั้งรู้ว่า เลี้ยวมา รถทางตรงไปไม่ได้แน่ๆ ก็ยังเลี้ยวกันมาอีก แล้วในทีสุด ก็จอดปิดทางตรงทั้งสองเลน....



ด้วยความเป็นมอเตอร์ไซค์ ผมก็ขับผ่านลอดระหว่างคันที่จอดปิดมาได้ พร้อมทั้งบีบแตรเตือนยาวๆ เพื่อให้เค้ารู้ว่า รถทางตรงวิ่งมาแล้ว เลิกตามตูดกันมาได้แล้ว

แล้ว ภาพที่อยู่ในหัวก็ปรากฏตรงหน้าพอดี เพราะว่า ณ ขณะที่ผมตัดมาเลนซ้ายสุดได้ กำลังจะถึงใต้สะพานลอย พบว่า ทั้งสามเลน เป็นรถที่วิ่งสวนมาทั้งหมด

ที่จอดตรงหน้าผมคือรถเก่งสีขาว น่าจะ mazda 2 ผู้หญิงขับ อายุ 25-30 ปี ช่วงนี้แน่นอน จอดตรงหน้าผม ผมตัดสินใจ จอดเผชิญหน้าเค้าครับ!!

ทั้งๆที่ขวามือซอกแซกไปได้ ผมไม่ไป ผมนั่งมองหน้าเค้าเลย เค้าก็คงทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน (เนื่องจากฝนตก ผมเห็นสีหน้าไม่ชัด เพราะว่า กระจกเป็นฝ้านิดนึง และ สะท้อนความก้อนเมฆพอดี)

จังหวะนั้น ข้างหลังรถเก่ง มีกระบะหลังคาสูงแบบส่งของลักไก่มาอีกคัน นั่นเท่ากับว่า เค้าไม่สามารถถอยได้อีกแล้ว



ผมก็จอด แบบไม่สนใจ ผมคิดในใจ ถ้าจะขี่มาชน ก็ลองดูสักตั้ง แล้วอยากรู้ว่าตำรวจจะบอกว่าใครผิด ถ้าผมยังไม่ตายไปซะก่อนนะ

ที่น่าเกลียดกว่าก็คือระหว่างนั้น รถเลนสองคันอื่นๆ ก็ยังพยายามมาเบียดผม เพื่อจะเลี้ยวเข้าไปทางซ้ายมืออีก ทั้งๆที่รถทางตรงเค้าก็วิ่งมาบนเลน 1 กับ 2 แล้ว

ผมก็เลยทำมือชี้บอกคนขับรถเก๋งว่า นี่คือเลนที่ผมควรจะวิ่งตรงไปได้ เค้าก็ทำมือกลับมาประมาณว่า แล้วคุณจะให้ชั้นทำยังไง คุณก็เห็นอยู่ (เพราะข้างหลังเค้ามีรถกระบะจอดปิดแล้ว และเลนซ้ายเค้าก็ไม่ยอมปล่อยให้เค้าไป)

ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแต่แค่ว่า นี่เลนผม ผมก็จะจอดอยู่อย่างนี้แหล่ะ ผมไม่หักหลบ ไม่ใช่เพราะเสียหน้า แต่ว่าต้องการสอนให้รู้ว่า อย่าลักไก่มาอีก นี่มันไม่ใช่เลนที่คุณควรวิ่ง

ระหว่างนั้น ระงมไปด้วยเสียงแตรแล้วครับ รถเก๋งหน้าผมเค้าก็บีบ แล้วน่าจะผสมมาจากข้างหลังผม กระบะคันหลังของเค้า ตอนนี้ ไม่รู้ใครบีบอะไรยังไงแล้ว ฝนก็ตกด้วย

แต่ผมก็ยังจอดอยู่ต่อไป ถ้าเค้าหน้าด้านหน้าทน นั่งในรถแอร์เย็นๆได้นานพอ ผมก็สามารถนั่งตากฝนโดยใส่แต่เสี้อกันฝนอย่างเดียวต่อไปได้ (กางเกงเปียกหมด กรรมจริงๆ) อยากรู้เหมือนกันจะทนไปได้สักแค่ไหน แล้วรถที่เค้ามาข้างหลังผมเค้าจะว่ายังไงเมื่อเห็นรถคุณปิดเลนอยู่

ประมาณ 3-5 นาทีได้ ที่จอดอยู่ ทีแรกว่าจะหยิบมือถือมาถ่าย แต่เดี๋ยวเครื่องเปียก เลยไม่หยิบดีกว่า

ในที่สุด รถตรงเลนสองเค้าก็ยอมหยุดสวนมาเพื่อจะเลี้ยว แล้วเก๋งหน้าผม กับกระบะ ก็ยอมเบียดกลับเข้าไป ผมก็ขี่ตรงต่อไปเลย


ท้ายนี้ ฝากถึงคุณผู้หญิง ที่ขับรถเก๋ง ที่สวนเลน และรถคันอื่นๆ ที่ลักไก่วิ่งสวนเลน ตอนที่ทางตรงเค้าปล่อยให้วิ่งไปแล้ว
ถ้าพวกคุณได้เล่น pantip นะครับ คุณอาจจะรีบไป มีภาระกิจต้องไปทำ เลยวิ่งสวนเลนมาปิดเลนแบบนี้ แต่ขอให้คุณคิดถึงคนอื่นเค้าบ้าง คนที่เค้าจะขับตรงไป เค้าไม่รีบเหรอครับ เค้าก็อาจจะมีธุระ ต้องรีบไปก็ได้ ครับ ใช่ครับ คุณรีบ คนอื่นก็รีบ แล้วคุณจะเอาสิทธ์อะไรมายกเพื่อวิ่งสวนเลนปิดเลนทั้งหมดแบบนี้ครับ

ผมเองก็มีนัดเซ็นต์สัญญาเรื่องงานตอนบ่าย 3 (ตอนที่เกิดเหตุ บ่าย 2 โมงครึ่ง) ผมก็รีบ แล้วคุณวิ่งมาปิดทางผมทำไม อย่าอ้างว่าผมเป็นมอเตอร์ไซค์ก็สวนด้านข้างไปได้ แล้วถ้าผมนั่งอยู่บนรถเมล์ล่ะครับ คุณก็ปิดเลนผมอยู่ดี

สุดท้าย ฝากไว้ตรงนี้ว่า

"สิ่งที่ถูกต้องคือถูกต้อง แม้ไม่มีใครทำสิ่งนั้น
สิ่งที่ผิดคือผิด แม้ทุกคนทำสิ่งนั้น"
ผู้ที่กล่าวคำนี้คือ ศาสตราจารย์ สังเวียน อินทรวิชัย

ลองไปพิจารณาคำพูดนี้ให้ดีๆ แล้วคุณจะเข้าใจ