เคยมั้ย ? ที่อยู่ดีๆเราก็นั่งนึกว่าสมัยก่อนเราเคยทำอะไรไปบ้าง

ไม่ว่าตอนนี้เราจะเป็นใครหรือทำอาชีพอะไร เรามักจะเคยชินกับชีวิตประจำวันที่เราต้องดำเนิน
ในช่วงเริ่มต้นก่อนที่จะเรียกมันว่า “ชีวิตประจำวัน” เรามักจะรู้สึกขัดเขิน ไม่คล่องแคล่ว

เหตุผลหนึ่งก็เพราะนั่นเป็นแค่ช่วงเริ่มต้น เราเคยมีชีวิตประจำวันในแบบก่อนๆ ก่อนหน้าที่เราเป็นอยู่ตอนนี้
ในช่วงแรกเรายังคงยึดติดกับมัน ยังอยู่กับสิ่งแวดล้อมเดิมในบรรยากาศเดิมๆ รวมถึงเพื่อนฝูงและคนรู้จัก

แต่พอวันนึงที่ “ชีวิตประจำวันในรูปแบบใหม่” เข้ามาทักทายจนสนิทสนมกัน
จนทำให้ลืมเรื่องราวในชีวิตประจำวันแบบเดิม ว่าเราเคยผ่านอะไรมา เราเคยมีชีวิตในแบบไหน
บางคนก็ลืมไปว่าเราเคยมีความฝันอะไร บางคนฝันแม่นจนเจ้ามือเจ๊งมาหลายราย
และบางคนก็ฝันไม่แม่น จนหัวล้านเพราะมีเงินกินแค่มาม่า

ปัดโธ้! มันคนละฝันกันโว้ย !

ถ้าเราใช้ชีวิตไปแบบไม่คิดอะไร ใช้ชีวิตไปตามพลวัตรของชีวิตที่เราควรจะเป็น
เราจะแบ่งแยกช่วงชีวิตของเราไม่ออกว่าเราได้ก้าวข้ามผ่านมากี่รูปแบบชีวิตกันแล้ว

แต่เมื่อใดก็ตามที่เรามาไตร่ตรองชีวิตกันแบบละเอียด เรามักจะเจอรายละเอียดเล็กๆในอดีต
ที่ทั้งน่าประทับใจ และไม่ประทับใจ ชวนอมยิ้ม หรือชวนให้หน้าบูด
แต่เชื่อว่าเมื่อเรามาถึงจุดนี้แล้ว ใจเราจะอมยิ้มกับมันในเรื่องที่แย่ๆที่เราเคยเจอ
เพราะเราจะเติบโตขึ้นในทุกๆวัน สิ่งๆนั้นก็จะค่อยๆกลายเป็นสิ่งที่เล็กลงตามกาลเวลา

สมมติว่าตอนนี้อายุ 25 ปี อยู่ในวัยทำงานกำลังเก็บเงิน สร้างครอบครัวหรืออะไรก็ตาม
ค่านิยมในสังคมมักหล่อหลอมให้เรามองอนาคต มุ่งหน้าฝ่าฟันอุปสรรคที่กำลังจะพบเจอ

มันไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไรถ้าเราจะมองแบบนั้น แต่เราลองมองย้อนกลับหลังดูบ้างสิ ..

หลายๆสิ่งมันอาจจะกลายเป็นอดีตที่ไม่มีวันย้อนกลับ หรือกำลังจะกลายเป็นอดีตที่เราลืมเลือน
เพื่อนฝูงหรือคนรู้จักที่เราเคยสนิท วันนี้อาจจะไม่คุ้นเคยเพราะต่างก็มีชีวิตที่แตกต่างกันออกไป

เรายังมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนสนิทสมัยประถมกันอยู่หรือเปล่า ?
เราได้กลับไปในสถานที่ที่เราเคยชอบไปตอนสมัยมัธยมบ้างมั้ย ?
แล้วนาฬิกาเรือนโปรดสมัยเรียนมหา’ลัย หรือกระเป๋าตังค์ใบเก่าที่พ่อแม่เคยซื้อให้หล่ะตอนนี้ไปอยู่ไหน ?

ถ้าได้ลองระลึกนึกถึงสิ่งเหล่านี้ บางทีเราอาจจะพบว่ามันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีมาแล้ว
บางสิ่งบางอย่าง ถึงขนาดสิบปีมาแล้วก็มี …

เหมือนกับผมที่เคยสร้างขีดเขียนอะไรเล่นๆไว้ใน blog นี้ แม้ว่าจะไม่ถึงขนาดเป็นสิบปี
แต่ลองนับเวลาดู มันก็เป็นเวลาสองปีกว่าๆ ที่ไม่เคยได้ลองแวะเข้ามา

จนกระทั่งคืนวันนึงเปิดเล่นๆเข้ามา รู้ตัวอีกทีก็เขียนมาถึงบรรทัดนี้แล้ว

ลองกลับไปเรียนรู้ชีวิตประจำวันของเราในแบบเดิมๆ
แล้วเราจะพบกับรสชาติของความสุขที่เราไม่ได้ลิ้มลองมานาน …



มาจาก : http://muyosathon.wordpress.com ตอน : Come Back !
คนเขียนเพิ่งเขียนได้ไม่กี่เรื่อง เพิ่งลองเอามาแชร์กันให้อ่านเล่นๆครั้งแรก
มีอะไรสามารถแนะนำติชมกันได้ ตามสะดวกครับ