X- ray อุตสาหกรรมหนังโป๊ไทย
อากังฟู ไทยเพลย์บอย หรือ ชูชาติ ธนมงคลไชย ผู้คร่ำหวอดในแวดวงอุตสาหกรรมปลุกใจเสือป่า แสดงทัศนะเกี่ยวกับการถ่ายทำหนังผู้ใหญ่โดยไร้การสวมใส่ถึงยางอนามัย กรณีการแสดงหนังจำพวกนี้แล้วไม่ให้นักแสดงใส่ถุงยาง นั้นสะท้อนว่าทางผู้สร้างเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัว แต่อีกนัยหนึ่งคือความรู้สึกของตัวผู้แสดงห้วงเวลานั้นกับความคิดที่ว่า ไม่เป็นไรหรอก คงไม่เราที่ติดโรคหรอกน่า
“การถ่ายทำการร่วมเพศที่มีถุงยางมาขวางกั้น อารมณ์ ความรู้สึก หรือมุมมองต่างๆ มันจะไม่เป็นไปตามธรรมชาติ ไม่เร้าใจ ในบ้านเราการส่วมใส่ถุงยางมันก็เป็นเรื่องลำบากใจเหมือนกัน ที่เราจะมาถ่ายทำแล้วมาเจอ ถุงยางขวางกั้น มันเสียอารมณ์ เสียความรู้สึก แค่ตรงนั้นเอง กลัวเสียความสมจริงสมจัง”
ความที่ผู้สร้างเกรงในเรื่องความสมจริงทางรูปรสอารมณ์ของตัวแสดง ส่วนใหญ่จึงนิยมให้ดาราหนังโป๊เล่นสดไปเลย แต่ในเรื่องของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ใครเล่าจะไม่กลัว “ส่วนใหญ่ ส่วนมากจะออกรูปแบบนั้น เพื่อเห็นแก่ได้ เห็นแก่ความเป็นจริง นาทีนั้นโดนโน้มน้าวโดนชักจูง โดนชักนำแล้ว มันก็ปล่อยตามอารมณ์ คิดว่าจริงๆ ทุกคนกลัวกันทั้งนั้น แต่ว่าอาจจะเกิดความประมาท ความมั่นใจในนาทีนั้นว่า เห้ย! ไม่เป็นไรน่า”
ถามว่าตัวผู้แสดงมีการต่อลองในเรื่องการสวมใส่ถุงยางบ้างหรือเปล่า อากังฟู อธิบายขึ้นสั้นๆ “คงไม่หรอก นาทีนั้นคงเลยตามเลย”
ในส่วนของผู้สร้างหนังเอ็กซ์ ร้อยทั้งร้อยไม่อยากให้ตัวแสดงสวมใส่ถุงยางเพราะเสียอรรถรสในการรับชม หรืออธิบายง่ายๆ คือผู้สร้างเกรงว่ายอดขายจะตกนั้นเอง แม้อุตสาหกรรมหนังโป๊ในประเทศไทยไม่ได้เป็นที่ยอมรับอย่างเช่นในต่างประเทศ แต่ก็มีกระบวนการผลิตป้อนสู่ตลาดไม่ขาดสาย
ผู้ที่เข้ามาแสดงหนังจำพวกนี้ส่วนใหญ่ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว ซึ่งพวกเขาจะมีการโพรเทคตัวเองในระดับหนึ่ง
“เพราะส่วนมากนักแสดงก็ดึงมาจากทางด้านขายบริการอยู่แล้ว ถ้าพูดง่ายๆ เลย ไม่พัทยา ก็พัฒนพงษ์ ดึงเอาพวกนี้มาเล่น พวกนี้เค้าเซฟตัวเองกันมาแล้ว”
การลงทุนสรั้งหนัง x เริ่มไม่ดีแล้ว 'ดาว-เดือน' โป๊ฝรั่งสังเวยเอดส์ ระส่ำถึงวงการหนังเอ็กซ์ไทย!?
อากังฟู ไทยเพลย์บอย หรือ ชูชาติ ธนมงคลไชย ผู้คร่ำหวอดในแวดวงอุตสาหกรรมปลุกใจเสือป่า แสดงทัศนะเกี่ยวกับการถ่ายทำหนังผู้ใหญ่โดยไร้การสวมใส่ถึงยางอนามัย กรณีการแสดงหนังจำพวกนี้แล้วไม่ให้นักแสดงใส่ถุงยาง นั้นสะท้อนว่าทางผู้สร้างเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัว แต่อีกนัยหนึ่งคือความรู้สึกของตัวผู้แสดงห้วงเวลานั้นกับความคิดที่ว่า ไม่เป็นไรหรอก คงไม่เราที่ติดโรคหรอกน่า
“การถ่ายทำการร่วมเพศที่มีถุงยางมาขวางกั้น อารมณ์ ความรู้สึก หรือมุมมองต่างๆ มันจะไม่เป็นไปตามธรรมชาติ ไม่เร้าใจ ในบ้านเราการส่วมใส่ถุงยางมันก็เป็นเรื่องลำบากใจเหมือนกัน ที่เราจะมาถ่ายทำแล้วมาเจอ ถุงยางขวางกั้น มันเสียอารมณ์ เสียความรู้สึก แค่ตรงนั้นเอง กลัวเสียความสมจริงสมจัง”
ความที่ผู้สร้างเกรงในเรื่องความสมจริงทางรูปรสอารมณ์ของตัวแสดง ส่วนใหญ่จึงนิยมให้ดาราหนังโป๊เล่นสดไปเลย แต่ในเรื่องของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ใครเล่าจะไม่กลัว “ส่วนใหญ่ ส่วนมากจะออกรูปแบบนั้น เพื่อเห็นแก่ได้ เห็นแก่ความเป็นจริง นาทีนั้นโดนโน้มน้าวโดนชักจูง โดนชักนำแล้ว มันก็ปล่อยตามอารมณ์ คิดว่าจริงๆ ทุกคนกลัวกันทั้งนั้น แต่ว่าอาจจะเกิดความประมาท ความมั่นใจในนาทีนั้นว่า เห้ย! ไม่เป็นไรน่า”
ถามว่าตัวผู้แสดงมีการต่อลองในเรื่องการสวมใส่ถุงยางบ้างหรือเปล่า อากังฟู อธิบายขึ้นสั้นๆ “คงไม่หรอก นาทีนั้นคงเลยตามเลย”
ในส่วนของผู้สร้างหนังเอ็กซ์ ร้อยทั้งร้อยไม่อยากให้ตัวแสดงสวมใส่ถุงยางเพราะเสียอรรถรสในการรับชม หรืออธิบายง่ายๆ คือผู้สร้างเกรงว่ายอดขายจะตกนั้นเอง แม้อุตสาหกรรมหนังโป๊ในประเทศไทยไม่ได้เป็นที่ยอมรับอย่างเช่นในต่างประเทศ แต่ก็มีกระบวนการผลิตป้อนสู่ตลาดไม่ขาดสาย
ผู้ที่เข้ามาแสดงหนังจำพวกนี้ส่วนใหญ่ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว ซึ่งพวกเขาจะมีการโพรเทคตัวเองในระดับหนึ่ง
“เพราะส่วนมากนักแสดงก็ดึงมาจากทางด้านขายบริการอยู่แล้ว ถ้าพูดง่ายๆ เลย ไม่พัทยา ก็พัฒนพงษ์ ดึงเอาพวกนี้มาเล่น พวกนี้เค้าเซฟตัวเองกันมาแล้ว”