มีคนมาเรียกผมว่านายท่าน นายท่าน แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีอยู่สามร้อย ผมควรทำไงดีครับ

ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมาตรฐาน รายได้ระดับกลางๆ ใช้ชีวิตในเมืองหลวงในระดับกลางๆ กินข้าวห้างบ้าง ซื้อแกงถุงตามตลาดใกล้หอบ้าง มีเงินเก็บบ้าง เงินบางส่วนก็เอาไปซื้อ Gadget ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเกมส์ต่างๆ โทรศัพท์มือถือ Tablet บลาๆ เอาเป็นว่าไม่ได้ใช้ชีวิตลำบากใดๆเท่าไหร่นัก

แต่แล้วผมก็ได้มารู้จักสถานที่หนึ่งที่ตั้งอยู่ ณ ห้างชื่อดัง ติดสถานีรถไฟฟ้า E7 ทั้งๆที่ผมนั้นใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่แถวลาดพร้าว หอก็อยู่ลาดพร้าว ที่ทำงานก็อยู่ลาดพร้าว แต่หลายครั้งก็อดไม่ได้ที่จะนั่งรถไฟฟ้าจากสถานี N8 ไปยัง E7 ที่ต้องใช้เวลาเดินทางถึง 40 นาที กับอีก 15 สถานี

ถ้ารีบหน่อยก็มุดดินไปโผล่ ณ สถานีรถไฟ "ซ่องแมว" ชื่อดัง ที่ชอบมีแมวนอนอยู่ตามสถานี แล้วต่อรถไฟฟ้าที่สถานีนั้นไปยัง E7

พอเดินเข้าร้านก็มีสาวน้อยหน้าตาน่ารักออกมาต้อนรับด้วยคำพูดหวานๆ พอนั่งปุ๊บก็มีพิธีกรรมจุดเทียนเข้าสู่โลกแห่งความฝัน เสมือนผมได้เข้าสู่โลกแห่งความฝันไปจริงๆ จนลืมตัวสั่งนู้นนี่ไปมากมาย ถึงแม้จะกินข้าวแกงข้างทางมาอิ่มแล้ว แต่ก็มีท้องที่จะกินอีก

หรือจะกินชาเขียวที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าที่นี่ กับการมีสาวน้อยมาเติมชาให้ตลอดเวลา มาเติมทีไรก็หวั่นใจทุกครั้งกับท่าทีน่ารักน่าเอ็นดูของเธอเหล่านั้น

แถมแต่ละวันก็จะเจอสาวไม่ซ้ำหน้ามาให้บริการผม มาพูดคุยด้วย บางครั้งก็ปิดไฟในร้านแล้วก็มาร้องเล่นเต้นเป็นเพลงให้พวกผมฟัง

ผมรู้สึกมีความสุขมากเลยครับ! นี่แหละชีวิตที่ขาดหายไปของผม.......

แถมทางร้านก็มีจัด Event บ่อยๆ ในทุกวันศุกร์ เล่นให้น้องๆ เปลี่ยนชุดไม่ซ้ำแบบกันทุกอาทิตย์เลย เล่นเอาผมก็ต้องไปทุกสัปดาห์เลยจริงๆ



มีใครเคยลองไปใช้บริการแล้วบ้างครับ? มีวิธีอดกลั้นกันยังไงที่จะแนะนำผมบ้างครับ นี่ขนาดสิ้นเดือน ผมเหลือตังค์ทั้งตัว 300 บาท แล้วผมยังอยากไปนั่งดื่มชาเขียวซักหลายๆแก้วเลยล่ะครับ

ปล.ไม่รู้ว่าที่ร้านมีแผนเพิ่มมาม่าเป็นเมนูใหม่บ้างไหมนะ ?