ที่ผ่านมาผมเจอเหตุการณ์เฉพาะหน้าหรือพบเจอทรัพย์สินตกหล่นอยู่บ่อยครับ ผมสอนลูกเสมอว่าถ้าเห็นของเหล่านั้นให้รีบเก็บแล้วค่อยหาทางติดต่อหาตัวเจ้าของ ถ้าเจอคนเจ็บเกิดอุบัติเหตุให้ช่วยเหลือเท่าที่เราจะช่วยได้ ผมขอเล่าเหตุการณ์ 3-4 อย่างที่เพิ่งผ่านมาไม่นานนิดนึงครับ
- ครั้งนึงผมพาแฟนกับลูกไปกินหมูกระทะ ระหว่างเดินไปตักอาหารมีผู้ชายคนนึงวิ่งตัดหน้าผมพร้อมธนบัตรใบละ 1000 บาท ร่วงลงมาจากกางเกง ผมหยิบขึ้นมาไม่แน่ใจว่าใช่ร่วงลงมาจากเค้ารึปล่าว หันซ้ายหันขวาไม่มีใครเห็น ผมเลยพับใส่กระเป๋ากางเกง... วิ่งตามออกไปหน้าร้านครับ ไปถึงสะกิดถามว่าคุณทำเงินหล่นบ้างรึปล่าว เค้าล้วงกระเป๋าซ้ายขวาทันทีแล้วพยักหน้า ผมถามว่ากี่บาท เค้าบอกแบงค์พัน ผมก็หยิบยื่นให้เค้าทำหน้างงๆ บอกขอบคุณ
- วันนึงผมขับรถออกจากบ้านไปส่งแฟนที่ทำงาน เจอรถ Jazz ชนมอเตอร์ไซดือยู่ปากซอย... ผมเห็นตอนชนกับตาเพราะห่างจากผมแค่ 7-8 เมตร... ผู้หญิงขี่มอเตอร์ไซด์มีเด็กอายุ 3-4 ขวบนั่งหน้ามา เจอรถเก๋งปาดหน้าเลี้ยวเข้าซอยเลยชนกัน คนขี่มอเตอร์ไซด์ร่วงลงมาพร้อมรถ เด็กกระเด็นออกมาหน้าฟาดพื้นเต็มๆ จมูกปากแตกเลือดไหลออกมาเพียบ ผมมองซ้ายขวาทำไงดีหว่า น้องคนขี่มอเตอร์ไซด์อุ้ทเด็กาได้แต่ปลอบ คนมายืนมุงไม่ช่วยอะไร... ผมเลยจอดรถลงไปบอกน้องคนขี่มอเตอร์ไซด์(ทราบว่าเป็นน้า)ว่าส่งเด็กมาแล้วเคลียร์ตรงนี้ให้เสร็จ ผมจะพาเด็กไปห้องฉุกเฉินที่ รพ. จะรออยู่ที่นั้น ผมพาเด็กขึ้นรถคนมองกันเพียบเพราะผมเอารถเบนช์ออกมาในเช้าวันนั้น คนคงงงว่าไอ้นี่เนี่ยะนะขับรถเบนช์แถมยังมาช่างเด็กอีก ผมไม่แคร์ ผมพาเด็กไปถึงมือหมอและนั่งรออยู่ชั่วโมงกว่าๆ แม่เด็กก็โผล่มาพร้อมสายตาเคียดแค้นผม ผมอ้าปากจะพูดเค้าหันหลังไปโอ๋ลูกอย่างเดียวไม่สนใจคงนึกว่าผมเป็นคนชน ยืนเหวออยู่พักนึงไม่รู้จะทำไงเลยเดินยิ้มแห้งๆ ออกมาคนเดียว
- อีกครั้งนึงผมขับรถธุระในเมืองตอนเช้า ระหว่างทางเจอโทรศัพท์ตกอยู่ทางเลนซ้ายผมเลยชะลอรถแล้วหยุดห่างจากจุดตกซัก 20 เมตร... มองกระจกหลังแค่ว่าจะดูว่าใครจะมาหยิบ ครู่นึงมีวัยรุ่น 2 คนแว๊นช์ๆ หน่อยมาจอดพร้อมหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นขึ้นมา ผมเลยลงรถเดินย้อนกลับไปบอกว่านั่นโทรศัพท์ผม เด็กมันมองงงๆ ทำท่าจะไม่ให้ผมเลยบอกงั้นรอก่อนเด่ยวเรียกนายมา (นายหมายถึงตำรวจ) มันเลยยื่นโทรศัพท์ให้แล้วบ่นๆ แต่ผมฟังไม่ออก ผมติดต่อเค้าอยู่นานเป็นโทรศัพท์ของลุงคนนึงอายุซัก 60 กว่าปี แกขอบอกขอบใจไม่คิดว่าจะได้คืน ผมได้แต่ยิ้ม
- เรื่องอุบัติเหตุกันบ้าง ระหว่างที่ผมขับรถอยู่นอกเมืองเช้าวันนึงสังเกตเห็นผู้หญิงขี่มอเตอร์ไซด์ข้างหน้าเลยออกขวาแซงไป ระหว่างแซงมองกระจกหลังมีสุนัข 2 ตัววิ่งไล่กัดกันออกมาตัดหน้ารถน้องเค้าพอดี ชนเข้าให้แล้วล้มโครมลงข้างทางตามระเบียบ ซ้ายขวาเป็นป่าพรุมีบ้านกระจากห่างๆ ครับ... ไอ้ผมก็เลยมาแล้วคิดว่าเดี๋ยวคงมีชาวบ้านออกมาช่วย ตอนนั้นราวๆ 8 โมงกว่าๆ... ขับรถไปซักพักไม่สบายใจเลย ผมกลับรถวนกลับมาใหม่พบน้องเค้ายืนร้องไห้ข้างทางปากแตกหน้าถลอกเต็มไปหมด ผมดึงทิชชูจากในรถให้ไปปึกนึง น้ำขวดนึง มองหารถตกอยู่ในพรุมีน้ำซักคืบได้ ไอ้เราก็จะไปธุระหันมองซ้ายขวามีแต่คนมายืนดูงงๆ ไม่มีใครคิดจะช่วยเลยเหรอเนี่ยะ? ไม่รู้ทำไงเลยเดินลุยลงไปยกๆ ลากๆ มอเตอร์ไซด์ขึ้นมาคนเดียว เปียกบ้างช่าวหัวมัน... บอกน้องให้โทรบอกที่บ้าน โทรหาเพื่อน โทรศัพท์โทรออกไม่ได้อีก ผมเลยเอาเครื่องผมให้น้องเค้าโทร โทรเสร็จผมก็โทรแจ้งกู้ภัยให้อีกแรงเพราะแผลถลอกน้องเค้าเต็มตัวแถมคู่กรณีเป็นหมาอีก เสร็จผมบอกว่าผมต้องไปธุระแล้วนะน้องรอกู้ภัยอยู่ตรงนี้แหล่ะเดี๋ยวก็มา เค้าก็พยักหน้างึกๆ ไม่พูดอะไรซักคำ
- มีอีกคราวนี้วันนึงผมจะไปกินก๋วยเตี๋ยว ระหว่างเข้าร้านพบกระเป๋าเงินตกอยู่ข้างทางเลยรีบหยิบยัดใส่กระเป๋าสะพายตัวเอง กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จผมก็ออกมานั่งอยู่ในรถเปิดกระเป๋าดูด้านใน พบมีเงินสดอยู่ซัก 2000 มีบัตรเครดิตและบัตรประจำตัวต่างๆ เพียบ... ทำไงว่ะเนี่ยะ ฝากร้านก๋วยเตี๋ยวไว้ดีมั๊ย ไม่ดีแน่เผื่อเจ้าตัวไม่รู้ว่าทำตกไว้ตอนไหน นั่งรอซักพักดีกว่า... ผมนั่งรออยู่ในรถนั่นแลห่ะชั่วโมงกว่าๆ เห็นว่าไม่มีใครท่าทางแบบทำของหายมาสอบถามแถวนี้เลยขับรถกลับบ้าน เอาชื่อในบัตรประชาชนมาหาเบอร์ก็ไม่มี(เจ้าของกระเป๋าอยู๋จังหวัดอื่น) ผมเลยตัดสินใจรื้อบัตรออกมาหมดเลย ปรากฏว่าเจอเรื่องไม่น่าเชื่อครับ... มันมีคีย์การ์ดของอพาท์เมนท์แห่งนึงอยู่ด้วย มันเห็นชื่อแค่ลางๆ แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมอีกแล้ว เดี๋ยวเจ้าของจะได้กระเป๋าคืน ผมออกจากบ้านเดินไปอพาท์เมนท์ที่อยู่ติดบ้านผมเข้าพบเจ้าหน้าที่ให้เค้าติดต่อให้ ผมเห็นแล้วว่ามีข้อมูลเพียงพอที่ผมเชื่อเลยฝากกระเป๋าคืนให้น้องเค้าด้วย เย็นวันนั้นน้องเค้ามากดกริ่งเอากระเช้ามาขอบคุณหน้าบ้าน ยิ้มกริ่มเลยครับ
ที่ยกตัวอย่างมาก็คือเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปไม่นานครับ ชีวิตผมเจออะไรแบบนี้เยอะ... ทั้งเจอกล้องถ่ายรูป โทรศัทพ์มือถือ สร้อยทอง อุบัติเหตุเฉพาะหน้า เพียบไปหมด... ส่วนใหญ่นี่ได้ของคืนถึงมือทั้งสิ้น ผมจะหาทางติดต่อสอบถามทั้งกับปาก โทรศัพท์หรือหาข้อมูลเพิ่มเติมในเน็ตเพื่อหาเจ้าของตัวจริงให้ได้ คือถ้าผมรับรู้มาแล้วก็อยากช่วยให้ถึงที่สุด
แต่ผมไม่ได้นึกถึงเรื่องพวกนั้นแล้วนะ จนเช้าวันนี้เองที่ผมไปส่งลูกทำกิจกรรมกับทางโรงเรียนเมื่อหัวหมอก ลูกสาวเจ้ากรรมดันนั่งมอเตอร์ไซด์ไปซื้อของกับเพื่อนอีกทั้งๆ ที่ผมย้ำนักย้ำหนาว่ารอขึ้นรถโรงเรียนตรงนี้ไม่ต้องไปไหน... ผมไปส่งตี 5 พอ 15 นาทีผ่านไปลูกสาวเอาเบอร์เพื่อนโทรมาหาบอกทำโทรศัพท์ (S4) ตกหายระหว่างไป 7-11 กับเพื่อน ผมอย่างเซ็งครับเพิ่งซื้อให้แค่ 4 เดือน เจอเหตุการณ์แบบนี้ไป 2 ครั้งแล้ว ผมโทรเข้าเบอร์ตั้งแต่ตีห้าครึ่งจนถึงหกโมง โทรติดแต่ไม่รับสาย พอซักหกโมงกว่าๆ ปิดเครื่อง
ผมโทรไปเรื่อยๆ คงหมดหวังจะได้โทรศัพท์คืนแล้ว ทำใจได้แต่ก็สงสารลูกครับ... โทรไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่ติดปิดเครื่องยาวแล้ว ช่างมันผมถือว่าฟาดเคราะห์ไปเดี๋ยวค่อยออกไปแจ้งความไว้ซักหน่อย พักใหญ่ผมอาบน้ำแต่งตัวพลางนึกในใจว่าที่ผ่านมาเราก็ไม่เคยเอาของใคร ช่วยเหลือคนไว้ก็เยอะ แถมจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์ คิดในใจว่าเราก็คนดีนี่หว่า เอ... คนที่เก็บโทรศัพท์ได้ไปจะหาทางติดต่อเรากลับมามั๊ย? น่าจะไม่ล่ะเพราะปิดเครื่องไปแล้ว ฟ้าช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลยนะครับ แหม่... เวลาผ่านไปลูกสาวยังเอาโทรศัพท์เพิ่อนโทรมาหาผมด้วยเสียงโศรกเศร้าสะเทือนใจยังร้องไห้ไม่หยุด ผมได้แต่หวังลึกๆ ว่าความดีที่ผมทำไว้จะตอบสนองในทางที่ดีบ้าง แต่ก็ไม่โทรไปยังปิดเครื่องเหมือนเดิมครับ ^^"
เวลาผ่านไปผมแต่งตัวเสร็จจะไปแจ้งความ เอาว่ะ... ลองกดเบอร์ลูกสาวดูอีกที.. ครั้งนี้มีสัญญาณและมีคนรับครับ
เป็นเสียงผู้หญิงพอได้คุยกันเค้าบอกว่าพ่อแม่เค้าไปตลาด พ่อเก็บโทรศัพท์เครื่องนี้ได้ รู้ว่ามีคนโทรเข้าแต่รับไม่เป็น ไม่รู้จะทำยังไงเลยเอากลับมาที่บ้าน ระหว่างทางมามีช่วงอับสัญญาณจึงไม่สามารถติดต่อได้ พอถึงบ้านก็เอามาให้ลูกสาวคนโตไว้เผื่อให้รับสายถ้าเจ้าของเครื่องโทรมา ผมขับรถไปเอาทันทีครับไป-กลับ 65 กิโลเมื่อเช้านี้ ขอบอกขอบใจเค้าพอสมควรและทราบว่าลูกสาวคนเล็กของเค้าเรียนที่เดียวกับลูกสาวผมด้วย เป็นรุ่นน้องครับ... บอกว่าเปิดภาพดูในโทรศัพท์จำหน้าพี่เค้าได้เพราะเห็นบ่อยๆ วันนี้ผมไปแบบไม่ทันได้มีของติดมือไปขอบคุณเพราะความรีบร้อน เร็วๆ นี้มีโอกาสจะพาลูกสาวไปขอบคุณกับเจ้าตัวเค้าแน่นอน
ถึงตอนนี้ผมขอขอบคุณทั้งลุง-ป้าและครอบครัวมากครับ โทรศัพท์เครื่องนี้ลูกสาวผมรักมาก ร้องไห้ใจเสียไม่คิดว่าจะได้คืนอีกแล้ว... ผมคิดว่านี่เป็นเพราะสิ่งที่ผมเคยมอบให้แก่คนอื่นมันจึงทำให้ผมได้พบเจอคนดีๆ ในวันที่ลำบาก คนที่ดีใจที่สุดตอนนี้คงไม่พ้นลูกสาวครับ เย็นนี้จะได้จับต้องสิ่งที่เค้าคิดว่าสูญเสียไปแล้ว นั่นจะทำให้เค้ารู้จักรักษาและดูแลมันมากกว่าเดิม
ขอบคุณที่ทนอ่านมาครับ แบบว่าดีใจ ^^"
สิ่งดีๆ ที่ผมเคยทำมา... ตอบแทนกันแบบนี้ครับ
- ครั้งนึงผมพาแฟนกับลูกไปกินหมูกระทะ ระหว่างเดินไปตักอาหารมีผู้ชายคนนึงวิ่งตัดหน้าผมพร้อมธนบัตรใบละ 1000 บาท ร่วงลงมาจากกางเกง ผมหยิบขึ้นมาไม่แน่ใจว่าใช่ร่วงลงมาจากเค้ารึปล่าว หันซ้ายหันขวาไม่มีใครเห็น ผมเลยพับใส่กระเป๋ากางเกง... วิ่งตามออกไปหน้าร้านครับ ไปถึงสะกิดถามว่าคุณทำเงินหล่นบ้างรึปล่าว เค้าล้วงกระเป๋าซ้ายขวาทันทีแล้วพยักหน้า ผมถามว่ากี่บาท เค้าบอกแบงค์พัน ผมก็หยิบยื่นให้เค้าทำหน้างงๆ บอกขอบคุณ
- วันนึงผมขับรถออกจากบ้านไปส่งแฟนที่ทำงาน เจอรถ Jazz ชนมอเตอร์ไซดือยู่ปากซอย... ผมเห็นตอนชนกับตาเพราะห่างจากผมแค่ 7-8 เมตร... ผู้หญิงขี่มอเตอร์ไซด์มีเด็กอายุ 3-4 ขวบนั่งหน้ามา เจอรถเก๋งปาดหน้าเลี้ยวเข้าซอยเลยชนกัน คนขี่มอเตอร์ไซด์ร่วงลงมาพร้อมรถ เด็กกระเด็นออกมาหน้าฟาดพื้นเต็มๆ จมูกปากแตกเลือดไหลออกมาเพียบ ผมมองซ้ายขวาทำไงดีหว่า น้องคนขี่มอเตอร์ไซด์อุ้ทเด็กาได้แต่ปลอบ คนมายืนมุงไม่ช่วยอะไร... ผมเลยจอดรถลงไปบอกน้องคนขี่มอเตอร์ไซด์(ทราบว่าเป็นน้า)ว่าส่งเด็กมาแล้วเคลียร์ตรงนี้ให้เสร็จ ผมจะพาเด็กไปห้องฉุกเฉินที่ รพ. จะรออยู่ที่นั้น ผมพาเด็กขึ้นรถคนมองกันเพียบเพราะผมเอารถเบนช์ออกมาในเช้าวันนั้น คนคงงงว่าไอ้นี่เนี่ยะนะขับรถเบนช์แถมยังมาช่างเด็กอีก ผมไม่แคร์ ผมพาเด็กไปถึงมือหมอและนั่งรออยู่ชั่วโมงกว่าๆ แม่เด็กก็โผล่มาพร้อมสายตาเคียดแค้นผม ผมอ้าปากจะพูดเค้าหันหลังไปโอ๋ลูกอย่างเดียวไม่สนใจคงนึกว่าผมเป็นคนชน ยืนเหวออยู่พักนึงไม่รู้จะทำไงเลยเดินยิ้มแห้งๆ ออกมาคนเดียว
- อีกครั้งนึงผมขับรถธุระในเมืองตอนเช้า ระหว่างทางเจอโทรศัพท์ตกอยู่ทางเลนซ้ายผมเลยชะลอรถแล้วหยุดห่างจากจุดตกซัก 20 เมตร... มองกระจกหลังแค่ว่าจะดูว่าใครจะมาหยิบ ครู่นึงมีวัยรุ่น 2 คนแว๊นช์ๆ หน่อยมาจอดพร้อมหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นขึ้นมา ผมเลยลงรถเดินย้อนกลับไปบอกว่านั่นโทรศัพท์ผม เด็กมันมองงงๆ ทำท่าจะไม่ให้ผมเลยบอกงั้นรอก่อนเด่ยวเรียกนายมา (นายหมายถึงตำรวจ) มันเลยยื่นโทรศัพท์ให้แล้วบ่นๆ แต่ผมฟังไม่ออก ผมติดต่อเค้าอยู่นานเป็นโทรศัพท์ของลุงคนนึงอายุซัก 60 กว่าปี แกขอบอกขอบใจไม่คิดว่าจะได้คืน ผมได้แต่ยิ้ม
- เรื่องอุบัติเหตุกันบ้าง ระหว่างที่ผมขับรถอยู่นอกเมืองเช้าวันนึงสังเกตเห็นผู้หญิงขี่มอเตอร์ไซด์ข้างหน้าเลยออกขวาแซงไป ระหว่างแซงมองกระจกหลังมีสุนัข 2 ตัววิ่งไล่กัดกันออกมาตัดหน้ารถน้องเค้าพอดี ชนเข้าให้แล้วล้มโครมลงข้างทางตามระเบียบ ซ้ายขวาเป็นป่าพรุมีบ้านกระจากห่างๆ ครับ... ไอ้ผมก็เลยมาแล้วคิดว่าเดี๋ยวคงมีชาวบ้านออกมาช่วย ตอนนั้นราวๆ 8 โมงกว่าๆ... ขับรถไปซักพักไม่สบายใจเลย ผมกลับรถวนกลับมาใหม่พบน้องเค้ายืนร้องไห้ข้างทางปากแตกหน้าถลอกเต็มไปหมด ผมดึงทิชชูจากในรถให้ไปปึกนึง น้ำขวดนึง มองหารถตกอยู่ในพรุมีน้ำซักคืบได้ ไอ้เราก็จะไปธุระหันมองซ้ายขวามีแต่คนมายืนดูงงๆ ไม่มีใครคิดจะช่วยเลยเหรอเนี่ยะ? ไม่รู้ทำไงเลยเดินลุยลงไปยกๆ ลากๆ มอเตอร์ไซด์ขึ้นมาคนเดียว เปียกบ้างช่าวหัวมัน... บอกน้องให้โทรบอกที่บ้าน โทรหาเพื่อน โทรศัพท์โทรออกไม่ได้อีก ผมเลยเอาเครื่องผมให้น้องเค้าโทร โทรเสร็จผมก็โทรแจ้งกู้ภัยให้อีกแรงเพราะแผลถลอกน้องเค้าเต็มตัวแถมคู่กรณีเป็นหมาอีก เสร็จผมบอกว่าผมต้องไปธุระแล้วนะน้องรอกู้ภัยอยู่ตรงนี้แหล่ะเดี๋ยวก็มา เค้าก็พยักหน้างึกๆ ไม่พูดอะไรซักคำ
- มีอีกคราวนี้วันนึงผมจะไปกินก๋วยเตี๋ยว ระหว่างเข้าร้านพบกระเป๋าเงินตกอยู่ข้างทางเลยรีบหยิบยัดใส่กระเป๋าสะพายตัวเอง กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จผมก็ออกมานั่งอยู่ในรถเปิดกระเป๋าดูด้านใน พบมีเงินสดอยู่ซัก 2000 มีบัตรเครดิตและบัตรประจำตัวต่างๆ เพียบ... ทำไงว่ะเนี่ยะ ฝากร้านก๋วยเตี๋ยวไว้ดีมั๊ย ไม่ดีแน่เผื่อเจ้าตัวไม่รู้ว่าทำตกไว้ตอนไหน นั่งรอซักพักดีกว่า... ผมนั่งรออยู่ในรถนั่นแลห่ะชั่วโมงกว่าๆ เห็นว่าไม่มีใครท่าทางแบบทำของหายมาสอบถามแถวนี้เลยขับรถกลับบ้าน เอาชื่อในบัตรประชาชนมาหาเบอร์ก็ไม่มี(เจ้าของกระเป๋าอยู๋จังหวัดอื่น) ผมเลยตัดสินใจรื้อบัตรออกมาหมดเลย ปรากฏว่าเจอเรื่องไม่น่าเชื่อครับ... มันมีคีย์การ์ดของอพาท์เมนท์แห่งนึงอยู่ด้วย มันเห็นชื่อแค่ลางๆ แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมอีกแล้ว เดี๋ยวเจ้าของจะได้กระเป๋าคืน ผมออกจากบ้านเดินไปอพาท์เมนท์ที่อยู่ติดบ้านผมเข้าพบเจ้าหน้าที่ให้เค้าติดต่อให้ ผมเห็นแล้วว่ามีข้อมูลเพียงพอที่ผมเชื่อเลยฝากกระเป๋าคืนให้น้องเค้าด้วย เย็นวันนั้นน้องเค้ามากดกริ่งเอากระเช้ามาขอบคุณหน้าบ้าน ยิ้มกริ่มเลยครับ
ที่ยกตัวอย่างมาก็คือเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปไม่นานครับ ชีวิตผมเจออะไรแบบนี้เยอะ... ทั้งเจอกล้องถ่ายรูป โทรศัทพ์มือถือ สร้อยทอง อุบัติเหตุเฉพาะหน้า เพียบไปหมด... ส่วนใหญ่นี่ได้ของคืนถึงมือทั้งสิ้น ผมจะหาทางติดต่อสอบถามทั้งกับปาก โทรศัพท์หรือหาข้อมูลเพิ่มเติมในเน็ตเพื่อหาเจ้าของตัวจริงให้ได้ คือถ้าผมรับรู้มาแล้วก็อยากช่วยให้ถึงที่สุด
แต่ผมไม่ได้นึกถึงเรื่องพวกนั้นแล้วนะ จนเช้าวันนี้เองที่ผมไปส่งลูกทำกิจกรรมกับทางโรงเรียนเมื่อหัวหมอก ลูกสาวเจ้ากรรมดันนั่งมอเตอร์ไซด์ไปซื้อของกับเพื่อนอีกทั้งๆ ที่ผมย้ำนักย้ำหนาว่ารอขึ้นรถโรงเรียนตรงนี้ไม่ต้องไปไหน... ผมไปส่งตี 5 พอ 15 นาทีผ่านไปลูกสาวเอาเบอร์เพื่อนโทรมาหาบอกทำโทรศัพท์ (S4) ตกหายระหว่างไป 7-11 กับเพื่อน ผมอย่างเซ็งครับเพิ่งซื้อให้แค่ 4 เดือน เจอเหตุการณ์แบบนี้ไป 2 ครั้งแล้ว ผมโทรเข้าเบอร์ตั้งแต่ตีห้าครึ่งจนถึงหกโมง โทรติดแต่ไม่รับสาย พอซักหกโมงกว่าๆ ปิดเครื่อง
ผมโทรไปเรื่อยๆ คงหมดหวังจะได้โทรศัพท์คืนแล้ว ทำใจได้แต่ก็สงสารลูกครับ... โทรไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่ติดปิดเครื่องยาวแล้ว ช่างมันผมถือว่าฟาดเคราะห์ไปเดี๋ยวค่อยออกไปแจ้งความไว้ซักหน่อย พักใหญ่ผมอาบน้ำแต่งตัวพลางนึกในใจว่าที่ผ่านมาเราก็ไม่เคยเอาของใคร ช่วยเหลือคนไว้ก็เยอะ แถมจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์ คิดในใจว่าเราก็คนดีนี่หว่า เอ... คนที่เก็บโทรศัพท์ได้ไปจะหาทางติดต่อเรากลับมามั๊ย? น่าจะไม่ล่ะเพราะปิดเครื่องไปแล้ว ฟ้าช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลยนะครับ แหม่... เวลาผ่านไปลูกสาวยังเอาโทรศัพท์เพิ่อนโทรมาหาผมด้วยเสียงโศรกเศร้าสะเทือนใจยังร้องไห้ไม่หยุด ผมได้แต่หวังลึกๆ ว่าความดีที่ผมทำไว้จะตอบสนองในทางที่ดีบ้าง แต่ก็ไม่โทรไปยังปิดเครื่องเหมือนเดิมครับ ^^"
เวลาผ่านไปผมแต่งตัวเสร็จจะไปแจ้งความ เอาว่ะ... ลองกดเบอร์ลูกสาวดูอีกที.. ครั้งนี้มีสัญญาณและมีคนรับครับ
ถึงตอนนี้ผมขอขอบคุณทั้งลุง-ป้าและครอบครัวมากครับ โทรศัพท์เครื่องนี้ลูกสาวผมรักมาก ร้องไห้ใจเสียไม่คิดว่าจะได้คืนอีกแล้ว... ผมคิดว่านี่เป็นเพราะสิ่งที่ผมเคยมอบให้แก่คนอื่นมันจึงทำให้ผมได้พบเจอคนดีๆ ในวันที่ลำบาก คนที่ดีใจที่สุดตอนนี้คงไม่พ้นลูกสาวครับ เย็นนี้จะได้จับต้องสิ่งที่เค้าคิดว่าสูญเสียไปแล้ว นั่นจะทำให้เค้ารู้จักรักษาและดูแลมันมากกว่าเดิม
ขอบคุณที่ทนอ่านมาครับ แบบว่าดีใจ ^^"