ego หรือ e โง่ บทความป้าเขียนเอง วิจารณ์กันหน่อย ถ้าชอบจะเอามาลงอีกนะคะ ขอบคุณคะ

Ego มีขีดความสามารถใช้สำหรับพิจารณาตัดสินใจและอาศัยหลักการและความมีเหตุผล และสามารถระลึกนึกถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาแล้ว เป็นส่วนช่วยชี้นำพฤติกรรม ซึ่งบางทีเราไม่รู้ตัวว่า ที่แท้จริง เราใช้ Id ที่เป็นระดับจิตใต้สำนึกและทำงานตามหลักการแห่งความสุข (Principle of Pleasure) คือ มีความปรารถนาที่เกิดขึ้นในทันทีทันใดเพื่อให้เกิดความพึงพอใจของตนเอง ซึ่งอาจไม่เป็นไปตามหลักเหตุผลที่ควร ทำให้การตัดสินใจ หรือมุมมองของแต่ละคนต่างกันไป พูดง่ายๆว่า ถ้าเราใช้ประสบการณ์ที่หล่อหลอมเป็นสันดาน ที่ดีและร้ายของเรา เป็นหลักเกณฑ์ในการเลือกวิธีดำเนินชีวิต พฤติกรรมหรือ วิธีการลงทุนของเรา ผลออกมาอาจไม่เป็นที่น่าพอใจ

เนื่องจากสภาพแวดล้อมตั้งแต่แรกเกิดของแต่ละบุคคลต่างกัน บางคนอาจเกิดในสภาพครอบครัวที่อบอุ่น ที่มีการเลี้ยงดูโดยใช้เหตุผลที่ดี ทำให้ระบบความคิด หรือทางวิทยาศาสตร์เรียกว่าระบบ Logic ทำให้ Algorithm ที่ความหมายถึงกระบวนการแก้ปัญหาที่สามารถเข้าใจได้ มีลำดับหรือวิธีการในการแก้ไขปัญหาใดปัญหาหนึ่งอย่างเป็นขั้นเป็นตอนและชัดเจน ต่างกับอีกหลายๆ คนที่อาจเกิดจากความรักของพ่อแม่ แต่ไม่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างถูกต้อง หรือยิ่งกว่านั้นอาจเกิดในสภาพครอบครัวมีสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย ทั้งนี้ไม่คำนึงถึงสถานะทางเศรษฐกิจ ความรวย ความจน เพราะหลายคนที่มาจากครอบครัวที่ยากไร้ แต่ได้รับการเลี้ยงดูที่ดี ได้รับความอบอุ่น และถูกปลูกฝังจากการศึกษาขั้นพื้นฐาน จากครู อาจารย์ที่ดี มีความรู้ความสามารถ ที่สำคัญมีจริยธรรม ซึ่งถือว่า เด็กกลุ่มนี้ ซึ่งตอนนี้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในสังคม ซึ่งเป็นส่วนถ่วงดุล คนไม่ดี คนเห็นแก่ตัว หรือถึงขั้นเป็นคนร้ายในสังคม ที่เขาเรียกว่าเลวบริสุทธิ์ คือ ชั่วจนหาจุดดีไม่พบ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ป้าเจอ ป้าได้เคยสัมผัสโรงเรียนเล็กๆ ในต่างจังหวัด มองจากสภาพอาคาร โต๊ะเก้าอี้ เก่าคร่ำคร่า สภาพแวดล้อมโดยรวมทรุดโทรมไม่น่าพึงเชย แต่มีครูที่เป็นครู ไม่ใช่นักกวดวิชา ครูที่อาจไม่มีความรู้สูงกว่ามาตรฐานเหมือนครูในเมืองหลวง แต่ก็มีจิตใจที่โอบอ้อมอารีแก่นักเรียน มีความรักความปรารถนาดีให้เสมอ แม้ไม่ใช้ลูกแท้ๆ ในวันนั้นเด็กน้อยจากโรงเรียนไกลโพ้นห่างไกลความเจริญจากภาคอิสานจังหวัดหนึ่ง ได้เรียนจบการศึกษา ปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อของประเทศไทย ซึ่งเป็นของรัฐ หนุ่มน้อยคนนั้นกลายเป็นหนุ่มใหญ่ถือใบปริญญาบัตรอยู่ในมือ พร้อมสวมชุดคุยวิทยาฐานะ อันเต็มพร้อมไปด้วยความภาคภูมิใจกลับไปเยือนถิ่นกำเนิดตนอีกครั้ง ยืนอยู่ในห้องเรียน ต่อหน้าคุณครูอันเป็นที่รัก ครูที่ด้อยไปด้วยปัจจัย พอๆกับลูกศิษย์ แต่ก็มิวายจะเจียดเงินให้ จำนวน 500 บาท เมื่อสี่ปีที่แล้ว ก่อนที่หนูน้อยคนนี้จะขึ้นมาศึกษาที่กรุงเทพ วินาทีนั้นตาสบตา ครู+อดีตนักเรียน ไม่ต้องเอ่ยคำพูดใดๆ ความปีติทั้งสอง น้ำตาเออล้นทำให้โลกทั้งใบแทบจะหยุดหมุน ป้าเป็นบุคคลที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวของในความสัมพันธ์ ยังได้รับความสุข อย่างมหาศาล แลพบว่าน้ำตาตัวเองไหลออกมาเมื่อไหร่ไม่รู้ตัว ป้าไม่เคยลืมเลยเหตุการณ์นี้เลย แม้จะถ่ายทอดได้ไม่เก่งนักในภาษาเขียน แต่ก็น่าประหลาดภาพเรื่องราวนี้มันครุกรุ่นทุกครั้งที่นึกถึง และมีความสุขทุกครั้ง
บางครั้งเรายึด อิโก้ในตัวเราสูง ใช้ความเป็นตัวเอง ทำตามใจในการปฏิบัติตนในชีวิตประจำวัน และใช้เป็นวิธีตัดสินใจในการกระทำทุกๆ อย่าง โดยไม่คำนึงถึงความถูกต้อง หลักการ องค์ความรู้ หรือหลักธรรม คือใช้สันดานในการดำเนินชีวิต เราอาจไม่ประสบความสำเร็จ ถ้าในแง่การลงทุน อาจไม่ได้ผลงอกเงย ซ้ำร้ายอาจลดความมั่งคั่ง เพิ่มความแร้นแค้นให้กับตนอีกด้วย ในบทแรกนี้ ป้าหวังใจว่าจะมีนักลงทุน ที่เป็นนักลงทุนจริงๆ ลงทุนซื้อหนังสือป้า เพราะนักลงทุนไม่ใช่นักพนัน ตามความหมายในพจนานุกรม อิอิ

ถ้าเรารู้ตัวว่า ในอดีตยามเรายังละอ่อน เราไม่ได้รับการอบรมบ่มนิสัย ถูกใช้หลักเหตุผลในการเลี้ยงดู ป้าอยากให้ปัจจุบัน ท่านนั้นใช้การศึกษาหาความรู้ มากกว่าจะเชื่อความน่าจะเป็น หรือความคิดของตนเป็นหลักในการตัดสินใจต่างๆในการดำเนินชีวิต อย่างไรก็ดีท่ามกลางหมู่คนพาลย่อมมีคนดีปะปนกันไป ป้ายินดีด้วยกับ ท่านที่ได้อยู่สมฐานะแห่งความเป็นมนุษย์ ไม่ใช่คนทั่วไป มนุษย์ที่มีสติ สัมปชัญญะ สูงกว่า รอบคอบ ใจเย็นสุขุม ลุ่มลึก ใช้หลักเหตุผลในการตัดสินใจ พัฒนาความรู้คู่กับระบบความนึกคิดที่ดีของคุณต่อไป