การคิดถึงกันของคนรักเป็นเรื่องที่ดี แต่การคิดถึงคนที่รักแต่ไม่สามารถเจอกันได้  เป็นอะไรที่ทรมานมากจริงๆ ยิ่งแย่กว่าถ้ารู้ว่าเคาไม่ได้คิดถึงเราแบบที่เราคิดถึงเคา  และแย่ลงไปอีกที่รู้ว่าทุกวันเคายังคงมีความสุขสนุกสนานกับเพื่อนของเคาตามปกติ โดยที่ไม่มีซักเศษเสี้ยววินาทีที่จะคิดถึงเรา  แต่ที่แย่กว่านั้นคือตัวเราเลิกคิดถึงเคาไม่ได้ซักที ทุกวันยังคงเฝ้าคิดถึง เฝ้ารัก ไม่เปลี่ยนไป ทั้งที่รู้ว่ายังไงเคาก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม เราไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ต้องเสียใจอีกนานแค่ไหน ต้องทรมานอีกนานเท่าไรถึงจะทำใจได้ซักที  รู้แต่ว่าตอนนี้มันทรมาน ทรมานมากจริงๆ