สวัสดีครับ ผมยืมไอดีพี่มาโพสครั่งแรก แต่พอดีมีเหตุการณ์ที่อยากเอามาเล่า และอยากให้คนอื่นมองว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไร เรื่องมีอยู่
ผมเป็นนิสิตฝึกงานของ ม. นึง ผมมาฝึกงานได้ระยะนึงแล้ว พบว่าแฟนผมเปลี่ยนไป เขามีคนใหม่ ผมก็เพิ่งรู้เรื่องและเธอเลือกแล้วที่จะไป แต่เรื่องมันใช่ว่าเธอไม่ดี เธอดีมากจนผมกล้าบอกว่าแม้ว่าเธอจะทิ้งกันไป ผมยังกล้าพูดได้ว่าเธอคือคนดีมากๆ ทำไมหรอ ต้องย้อนยาวหน่อย เราคบกันมา 5 ปีตั่งแต่ ม ปลาย เคยเลิกกันไปครั่งนึง แล้วผมก็ง้อเธอกลับมา ครั่งนั้นก็เป็นเพราะผมบุ่มบามไป ไม่คุยกันให้รอบคอบ ผมจึงใช้เวลา 1 ปี ในการง้อเธอกลับมาทำทุกอย่างที่ทำได้ หลังจากนั้นเราก็ได้เรียนที่เดียวกันแล้วครบกันต่อมาได้ 5 ปีจนถึงวันนี้ 21 กย. 56 แต่เรื่องยังไม่จบต้องบอกว่าตัวผมเองนั้นจนมาก และเธอไม่ต่างกับผม แต่เธอมีบ้านที่ขายข้าวแกงช่วยพ่อแม่ ที่ผ่านผมก็ไปช่วยเธอตามประสาคนเป็นแฟน และก็ทางบ้านเขาก็เลี้ยงข้าวผมตั่งแต่ปี 1 - 4 เลย แต่ในระยะเวลานั้นผมไม่รู้ว่าได้ทำผิดลงไป ซึ่งเธอไม่ได้บอกผม แต่ผมก็ไม่โทษเธอหรอกเรื่องมีอยู่ว่า ตลอดเวลาที่คบกัน เธออยากกินไร อยากทำไร อยากเที่ยวไหน วันเกิด วันอะไรๆ ผมก็ไม่เคยให้เธอได้เลยเนื่องจากต้องบอกว่าผมไม่มีจริงๆ แต่ผมก็พยายามอัพเกรดตัวเองเพื่อที่จะหางานดีๆ และตอบแทนเธอมังแต่มันไม่ทัน เพราะมันนานเกินไป เธอช่วยผมเกือยทุกอย่าง เป็นคนดีมากพูดเพราะ ประหยัด อดทน ขยันทำงาน งานหนักเอางานเบาสู้ บางครั่งเธอก็ช่วยผมหลายๆ เรื่องซึ่งผมรู้ว่าเหนื่อยนะ แต่ไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ เธอไม่เคยบอกว่ารู้สึกอย่างไง บ้านเธอเองก็มีปัญหานิดหน่อย ผมก็คอยปลอบใจเธอตลอด จนผมได้รู้ว่ามีคนที่ดีกว่าผมเข้ามาพาไปเที่ยว ไปกินโน่นี่ ซื้อของ อยากทำไรเธอก้ได้ทำต่างจากผมมากเลย และที่จริงผกะว่าฝึกงานเสร็จคิดได้งานทำและเรียนจบแล้วอีกไม่กี่เดือนนี้เอง และปีหน้าเราก็รับปริญญากันแล้ว ก็กะว่ามันจะน่าดีใจที่ผมจะทำให้เขาเห็นแต่ก็ไม่ทัน และเราก็คุยกันสรุปว่าเธอตัดสินใจที่จะไป ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าตั่งแต่เมื่อไร ผมก็คุยกันจนวินาทีสุดท้ายสรปุเธอยืนยันที่จะไป ต้องบอกว่าผมเองนั้นอาจจะพูดได้ว่าอาจจะรู้ค่าเมื่อสายไปก็ได้ แต่ที่ผ่านมาผมพยายามทำทุกอย่างเต็มที่แล้ว ผมก็ช่วยเธอทุกอย่างตอบแทนเท่าที่ทำได้ นิสัยเสียไปมังก็มี ผมเข้าใจนะผู้หญิงเขาไม่ค่อยบอกหรอก คือให้เราเห็นและเข้าใจเอง แต่คือผมผมก็เห้นแต่ไม่เข้าใจลึกซึ้งมาก นิสัยผมบางครั่งก็แย่มัง คนเราก็มีด้านมึดในตัวทุกคน หลัวจากที่คุยโทรศัทพ์กันเธอก็บอกทุกอย่างจนทำให้ผมร็ที่ผมทำไม่ใช่แค่แย่ แต่แย่มากต่างหาก ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ ไม่กินเหล้า สูบบุรี่ เที่ยวเตร่ แต่แค่นี้ยังไม่พอผมก็รู้ สุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่าเธอจะทิ้งกันไปความดีที่เธอทำมันทำให้ผมโกรธกันไม่ลง ไม่รุ้ทำไม แค่รู้สึกน้อยใจ ที่เธอไม่บอกกันและเปิดใจคุยกับผมก่อน และให้ความสำคัญผิด การที่คนส่วนใหญ่เลิกกันเป็นเพราะการไม่คุยกันไม่เปิดใจ และเธอก็ไม่ได้ให้โอกาสผมเลยแม้ผมจะขอแล้วก็ตาม ให้ได้ลองกลับใจบ้าง ผมอยากจะบอกคนที่เข้ามาอ่านไม่ว่าใครก็ตามที่รู้ว่าโพสนี่เป็นของใคร อยากให้เขา เข้าใจเธอใหม่และมองกลับไปในฝั่งของเธอบ้าง อย่าเข้าข้างผมเลย มองความดีของเธอ 5 ปีที่ผ่านมันจะเอาออกมาเป็นคำพูดให้ทุกคนเข้าใจด้วยไม่กี่คำคงเป็นไม่ได้เลย แต่ขอบอกมีแต่เรื่องดีๆ ทั่งนั้นเราทะเลาะ กันนับครั้งได้เลยขอบอกที่ผ่าน ขอให้ทุกคนเก็บไว้เป็นข้อคิดคุยกันเยอะๆ จะได้เข้าใจแล้วไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ครับ และผมก็ได้ขอโทษในสิ่งทำลงไปแล้ว ผมยังคงศัรทธาและเชื่อในความรักของเราอยู่ 5 ปี มันต้องมีไรบ้างอย่างที่ทำให้เธออยู่กับผมได้ถึงปานนี้ซึ่งผมจะค้นหาต่อไปว่ามันคืออะไรด้วยผมเอง
ขอบคุณ
ประสบการณ์ดีๆ ที่แม้ว่าเราจะจากกันแต่มันมีค่ามากมาย
ผมเป็นนิสิตฝึกงานของ ม. นึง ผมมาฝึกงานได้ระยะนึงแล้ว พบว่าแฟนผมเปลี่ยนไป เขามีคนใหม่ ผมก็เพิ่งรู้เรื่องและเธอเลือกแล้วที่จะไป แต่เรื่องมันใช่ว่าเธอไม่ดี เธอดีมากจนผมกล้าบอกว่าแม้ว่าเธอจะทิ้งกันไป ผมยังกล้าพูดได้ว่าเธอคือคนดีมากๆ ทำไมหรอ ต้องย้อนยาวหน่อย เราคบกันมา 5 ปีตั่งแต่ ม ปลาย เคยเลิกกันไปครั่งนึง แล้วผมก็ง้อเธอกลับมา ครั่งนั้นก็เป็นเพราะผมบุ่มบามไป ไม่คุยกันให้รอบคอบ ผมจึงใช้เวลา 1 ปี ในการง้อเธอกลับมาทำทุกอย่างที่ทำได้ หลังจากนั้นเราก็ได้เรียนที่เดียวกันแล้วครบกันต่อมาได้ 5 ปีจนถึงวันนี้ 21 กย. 56 แต่เรื่องยังไม่จบต้องบอกว่าตัวผมเองนั้นจนมาก และเธอไม่ต่างกับผม แต่เธอมีบ้านที่ขายข้าวแกงช่วยพ่อแม่ ที่ผ่านผมก็ไปช่วยเธอตามประสาคนเป็นแฟน และก็ทางบ้านเขาก็เลี้ยงข้าวผมตั่งแต่ปี 1 - 4 เลย แต่ในระยะเวลานั้นผมไม่รู้ว่าได้ทำผิดลงไป ซึ่งเธอไม่ได้บอกผม แต่ผมก็ไม่โทษเธอหรอกเรื่องมีอยู่ว่า ตลอดเวลาที่คบกัน เธออยากกินไร อยากทำไร อยากเที่ยวไหน วันเกิด วันอะไรๆ ผมก็ไม่เคยให้เธอได้เลยเนื่องจากต้องบอกว่าผมไม่มีจริงๆ แต่ผมก็พยายามอัพเกรดตัวเองเพื่อที่จะหางานดีๆ และตอบแทนเธอมังแต่มันไม่ทัน เพราะมันนานเกินไป เธอช่วยผมเกือยทุกอย่าง เป็นคนดีมากพูดเพราะ ประหยัด อดทน ขยันทำงาน งานหนักเอางานเบาสู้ บางครั่งเธอก็ช่วยผมหลายๆ เรื่องซึ่งผมรู้ว่าเหนื่อยนะ แต่ไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ เธอไม่เคยบอกว่ารู้สึกอย่างไง บ้านเธอเองก็มีปัญหานิดหน่อย ผมก็คอยปลอบใจเธอตลอด จนผมได้รู้ว่ามีคนที่ดีกว่าผมเข้ามาพาไปเที่ยว ไปกินโน่นี่ ซื้อของ อยากทำไรเธอก้ได้ทำต่างจากผมมากเลย และที่จริงผกะว่าฝึกงานเสร็จคิดได้งานทำและเรียนจบแล้วอีกไม่กี่เดือนนี้เอง และปีหน้าเราก็รับปริญญากันแล้ว ก็กะว่ามันจะน่าดีใจที่ผมจะทำให้เขาเห็นแต่ก็ไม่ทัน และเราก็คุยกันสรุปว่าเธอตัดสินใจที่จะไป ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าตั่งแต่เมื่อไร ผมก็คุยกันจนวินาทีสุดท้ายสรปุเธอยืนยันที่จะไป ต้องบอกว่าผมเองนั้นอาจจะพูดได้ว่าอาจจะรู้ค่าเมื่อสายไปก็ได้ แต่ที่ผ่านมาผมพยายามทำทุกอย่างเต็มที่แล้ว ผมก็ช่วยเธอทุกอย่างตอบแทนเท่าที่ทำได้ นิสัยเสียไปมังก็มี ผมเข้าใจนะผู้หญิงเขาไม่ค่อยบอกหรอก คือให้เราเห็นและเข้าใจเอง แต่คือผมผมก็เห้นแต่ไม่เข้าใจลึกซึ้งมาก นิสัยผมบางครั่งก็แย่มัง คนเราก็มีด้านมึดในตัวทุกคน หลัวจากที่คุยโทรศัทพ์กันเธอก็บอกทุกอย่างจนทำให้ผมร็ที่ผมทำไม่ใช่แค่แย่ แต่แย่มากต่างหาก ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ ไม่กินเหล้า สูบบุรี่ เที่ยวเตร่ แต่แค่นี้ยังไม่พอผมก็รู้ สุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่าเธอจะทิ้งกันไปความดีที่เธอทำมันทำให้ผมโกรธกันไม่ลง ไม่รุ้ทำไม แค่รู้สึกน้อยใจ ที่เธอไม่บอกกันและเปิดใจคุยกับผมก่อน และให้ความสำคัญผิด การที่คนส่วนใหญ่เลิกกันเป็นเพราะการไม่คุยกันไม่เปิดใจ และเธอก็ไม่ได้ให้โอกาสผมเลยแม้ผมจะขอแล้วก็ตาม ให้ได้ลองกลับใจบ้าง ผมอยากจะบอกคนที่เข้ามาอ่านไม่ว่าใครก็ตามที่รู้ว่าโพสนี่เป็นของใคร อยากให้เขา เข้าใจเธอใหม่และมองกลับไปในฝั่งของเธอบ้าง อย่าเข้าข้างผมเลย มองความดีของเธอ 5 ปีที่ผ่านมันจะเอาออกมาเป็นคำพูดให้ทุกคนเข้าใจด้วยไม่กี่คำคงเป็นไม่ได้เลย แต่ขอบอกมีแต่เรื่องดีๆ ทั่งนั้นเราทะเลาะ กันนับครั้งได้เลยขอบอกที่ผ่าน ขอให้ทุกคนเก็บไว้เป็นข้อคิดคุยกันเยอะๆ จะได้เข้าใจแล้วไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ครับ และผมก็ได้ขอโทษในสิ่งทำลงไปแล้ว ผมยังคงศัรทธาและเชื่อในความรักของเราอยู่ 5 ปี มันต้องมีไรบ้างอย่างที่ทำให้เธออยู่กับผมได้ถึงปานนี้ซึ่งผมจะค้นหาต่อไปว่ามันคืออะไรด้วยผมเอง
ขอบคุณ