อย่างที่กล่าวไว้ที่หัวกระทู้ ว่าเราเป็นแฟนคลับของผู้กำกับ คุณตั้ว ศรัณยู เราชอบและชื่นชมมาตั้งแต่เป็นนักแสดงแล้ว เพราะฉะนั้นเราจึงดูละครเรื่องนี้ในเชิงของงานที่ออกมา ตั้งแต่ที่รู้ว่าพี่ตั้วจะรีเมคเรื่องนี้ เราติดตามข่าวและตั้งใจรอดูเลยล่ะ และไม่ว่านักแสดงจะเป็นใคร เราก็ยินดีดูหมด และตั้งใจว่าจะไม่ให้พลาดเลยซักตอน

และเมื่อถึงวันออกอากาศวันแรก มันช่างคุ้มค่ากับที่รอดูเลยจริงๆ เราดูอย่างมีความสุข เหตุผลหลักคือการที่ได้เห็นผลงานของพี่ตั้วทางทีวีอีกครั้ง พร้อมความปลื้มปริ่มกับคุณภาพของผลงานที่ออกมา โดยเฉพาะภาพ มุมกล้อง แสง สี ที่สวยมาก ดังที่ทุกคนได้เห็นกันแล้ว (ซึ่งเป็นจุดเด่นของละครพี่ตั้วอยู่แล้ว ในทุกๆ เรื่องไม่ว่าจะเป็น น้ำพุ หลังคาแดง รวมทั้ง สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย เวอร์ชั่นก่อนนี้ด้วย)


มาถึงบทละคร เราคิดว่าละครเรื่องนี้บทละครดีมากๆ ซึ่งทำให้รู้สึกสนุกตั้งแต่ต้นเรื่อง และชวนให้ติดตามไปจนจบเลยทีเดียว เราชอบบทละครเรื่องนี้อีกอย่างตรงที่ ช่วยส่งเสริมให้คนคิดดี ทำดี (ซึ่งจะมีมาเรื่อยๆ ตลอดทั้งเรื่อง ผ่านการถ่ายทอดโดย หรั่ง) เราคิดว่าหลายคนดูแล้วคงนึกอยากเป็นสุภาพบุรุษ ลูกผู้ชาย แบบหรั่ง อย่างแน่นอน..

(เรายังนึกอยากให้พี่ตั้วเขียนเรื่องนี้ออกมาเป็นหนังสือมากๆ ให้เด็กรุ่นต่อๆ ไปได้อ่าน เราคิดว่ามันจะสร้างแรงบันดาลใจให้เค้าอยากเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ ลูกผู้ชาย แบบหรั่ง (ที่เท่อย่าบอกใครเลยทีเดียว) ก็ได้ / ถ้าข้อความนี้ไปถึงพี่ตั้ว ช่วยรับไว้พิจารณาด้วยนะคะ)


มาที่ดนตรีและเพลงประกอบ เรารู้สึกชื่นชมตั้งแต่ดูเวอร์ชั่นก่อนแล้ว
ดนตรีและเพลงประกอบจะใส่เข้ามาในจังหวะที่พอดี เหมาะเจาะกับบทมากๆ อย่างเช่นเมื่อถึงฉากน่ารักตอนที่หรั่งอยู่กับก้อย ก็จะมีดนตรีน่ารักๆ (จากการดูย้อนหลังอีกหลายๆ รอบ พบว่ามันเป็นทำนองเพลง หัวใจระฟ้า นั่นเอง แต่ทำเป็นจังหวะเร็วน่ารักๆ) พอเป็นฉากตื่นเต้น ชกต่อย ก็ใส่ซาวน์น่าตื่นเต้นชวนให้ระทึกไปด้วย พอมาฉากเศร้าของหรั่ง (ตอนที่เห็นแพรว่ากอดกับตะวันฉาย) ก็ขึ้นเพลง ของนอกกาย มาพอดี และแน่นอนกับฉากที่หรั่งนึกถึง เพ้อฝัน ถึงแพรวา ก็จะมีทำนองเพลง ดาวประดับฟ้า (สลับกับเพลง หัวใจระฟ้า) ประกอบขึ้นมา..

ตามความรู้สึกเรานะ การใส่ดนตรีและเพลงประกอบได้ถูกจังหวะแบบนี้ มันช่วยเสริมอารมณ์ของละครในฉากนั้นๆ และทำให้คนดูเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดีมากทีเดียว

สำหรับเพลงประกอบ เพิ่งได้ฟังแค่ 3 เพลง ของนอกกาย หัวใจระฟ้า ปัญญาอ่อน ซึ่งเพราะมาก และเราก็ชอบมาก..ทุกเพลง และคิดว่าน่าจะมีเพลงอื่นๆ ตามมาอีก รวมทั้งเพลง ดาวประดับฟ้า ซึ่งเหมือนเป็นเพลงประจำตัวของเรื่องนี้ด้วย.. อ่อ มีอีกเพลง (ไม่รู้ชื่อเพลงอะไร) ที่เปิดในฉากที่หรั่งอยู่กับเพื่อนๆ เพลงนี้เราก็ชอบเช่นกัน


ต่อไป.. มาที่ตัวละคร
เราก็เป็นคนนึงที่ดูเวอร์ชั่นก่อนที่ เติ้ล กับ นุ่น เล่น และมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เมื่อเป็นละครรีเมค ใครที่เคยดูเวอร์ชั่นก่อนก็อดที่จะนึกถึงและเปรียบเทียบไม่ได้ (ก็แม้แต่ละครเรื่องอื่นที่สร้างเป็นครั้งแรก ก็ยังถูกเปรียบเทียบกับบทประพันธ์อยู่บ่อยๆ เลย ใช่มั้ย..)

(ถ้าสิ่งที่เรารู้มาถูกต้อง) พี่ตั้วพล๊อตเรื่องขึ้นมาใหม่ โดยได้แรงบัลดาลใจจากเพลง ดาวประดับฟ้า ของพี่แมว จิรศักดิ์
ละครเรื่องนี้ไม่มีเป็นหนังสือให้อ่านเหมือนอย่างเรื่องอื่นๆ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้ว หน้าตา บุคลิก ของตัวละครแต่ละตัวเป็นอย่างไร เมื่อเป็นเช่นนี้ สำหรับคนที่ดูเวอร์ชั่นก่อนมาแล้ว.. หรั่ง ในแบบของเติ้ล และ แพรวา ในแบบของนุ่น รวมทั้งคุณเผ่าลาภในแบบของอาหนิง นิรุตติ์ ก็จะเป็นภาพจำของเค้าไปเลยว่า หรั่ง มันต้องแบบนี้สิ คุณหนูแพรวาก็ต้องอย่างนั้นสิ…

และเมื่อเรื่องนี้ถูกนำมาสร้างอีกครั้งโดยพี่ตั้ว ที่เป็นทั้งผู้คิดพล๊อตเรื่อง เขียนบทโทรทัศน์ และกำกับเอง เราคิดว่ามีพี่ตั้วคนเดียวเท่านั้นที่รู้และเป็นผู้กำหนดว่าคาแรคเตอร์ของหรั่งเป็นแบบไหน แพรวาเป็นแบบไหน…

จากที่ได้ดูไปตอนแรก หรั่ง ที่รับบทโดย พอร์ช และ แพรวา ที่รับบทโดย โบ เรารู้สึกได้ถึงคาแรคเตอร์ที่ต่างออกไปจากเวอร์ชั่นก่อน ทั้งในบทของหรั่งและแพรวา ซึ่งจะมาจากความตั้งใจของผู้กำกับรึเปล่า ก็ไม่ทราบได้.. ทั้งนี้เพื่อให้มันแตกต่างจากเดิม ตามยุคสมัยที่เปลี่ยนไป และอีกเหตุผลหนึ่ง เราคิดว่าพี่ตั้วคงดูบุคลิคของคนที่มารับบทด้วยมั้งนะ..

หรั่ง โดย เติ้ล ด้วยรูปลักษณ์ของเติ้ล หรั่งในมาดนิ่งๆ จึงดูเหมาะ ความเท่เปล่งประกายออกมาแบบสุดๆ อ่ะ  (ก่อนละครออกอากาศ.. บางคนอาจจะเคยแอบคิดว่าเติ้ลไม่เห็นเหมาะเลย แต่ถ้าคุณได้ดูที่เค้าเล่น คุณจะพบว่า เติ้ล ในบทหรั่ง เท่อย่าบอกใครเลย.. ก็ดูสิ ขนาดผู้ชายที่ดูยังรู้สึกได้ถึงความเท่ แล้วผู้หญิง จะเหลือเร๊อะ..)

พอมาเวอร์ชั่นนี้ หรั่ง ที่รับบทโดย พอร์ช บางคนก็บอกว่าดูไม่เท่เท่า หรั่ง (ที่รับบทโดยเติ้ล)
พอร์ช เค้าหน้าตาดี มีความน่ารักอยู่ในตัว (ขนาดเราที่ไม่เคยดูพอร์ชเล่นละครมาก่อน เพิ่งมาดูเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก เรายังรู้สึกได้ถึงความน่ารักของเค้า และอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้เลย) เพราะฉะนั้น เมื่อพอร์ชมีจุดเด่นตรงนี้ แล้วจะทิ้งมันไปทำไมเล่า สู้เอามาเพิ่มใส่ลงไปในคาแรคเตอร์ของหรั่งอีกอย่างหนึ่ง ไม่ดีกว่าเหรอ และเราก็เชื่อว่าน่าจะถูกใจเด็กสมัยนี้นะ (ต่อไป เนื้อเรื่องมันจะเข้มข้นขึ้น ก็จะได้เห็นความเท่ของหรั่งมากขึ้นแน่นอน)

สำหรับบท แพรวา อันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบท คุณหนู มันจะต้องเป็นแบบไหน ประมาณไหน  
แต่ถ้าพิจารณาจากที่ดูในละคร แพรวา (ที่รับบทโดย นุ่น) จะดูเป็นคุณหนูที่ดูสง่า และด้วยบุคลิก เสียงพูด.. ไม่ว่าแพรวาจะทำอะไร พูดอะไร ก็ดูน่ามอง น่าฟัง น่าทะนุถนอม ไปซะหมด (ผู้ชายที่ดูเค้าคิดอย่างนี้กันป่ะ 55+)

ส่วนน้องโบ เค้าดูเป็นเด็กสมัยใหม่นะ บวกกับเวลาผ่านไปสิบปี แพรวาในแบบของโบ จึงดูเหมือนจะวีนนิดๆ ง๊องแง๊ง ไปหน่อย (ซึ่งก็คงสอดคล้องกับเด็กในยุคสมัยนี้)
สำหรับเรื่องการแสดงที่หลายคนติกัน เราก็เห็นด้วยว่าน้องเค้าเล่นยังไม่ไหลลื่นนัก สำหรับเรา เรารู้สึกว่าน้องเค้าดูตั้งใจเล่นมากไป (อาจจะด้วยโดนติมาเยอะจากเรื่องก่อนนี้ (ซึ่งเราก็ไม่เคยดูน้องเค้าเล่นละครมาก่อนเหมือนกัน) จึงอยากตั้งใจให้มันดีขึ้น แต่มันดูตั้งใจมากไปนิด) ทำให้ดูไม่เป็นธรรมชาติซักเท่าไหร่…  แต่.. เราก็ยังเห็นความน่ารักของน้องเค้าอยู่นะ ในซีนที่คุยกับคุณพ่อคุณแม่ เราว่าก็ดูน่ารักดี.. ส่วนเรื่องเสียงของน้องเค้า ตอนแรกเราฟังแล้วก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน แต่หลังจากที่เราดูย้อนหลังไปหลายรอบ ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกปกติกับเสียงโบแล้วนะ... ก็เอาใจช่วยแล้วกันให้พัฒนาการแสดงให้ดียิ่งๆ ขึ้นนะคะ


ขอพูดถึงตัวประกอบในเรื่องหน่อย เล่นเก่งมาก เราชอบมากทุกตัวละครเลยล่ะ


......


=====เพิ่มเติม=====

ขอพูดถึงฉากที่หรั่งพบกับแพรวาครั้งแรกในร้านดอกไม้หน่อย..
หลายคนอาจมีความรู้สึกว่า ความสวยของแพรวาแค่เนี้ย..ถึงกับทำให้หรั่งตะลึงแล้วเหรอ..

ตามความคิดเรานะ..  แพรวา เป็นผู้หญิงที่หรั่งประทับใจมาตั้งแต่เด็ก แม้เวลาจะผ่านไปเป็นสิบปีแล้ว เค้าก็ยังเฝ้าติดตามข่าวคราวของแพรวามาโดยตลอด แอบตัดรูปของแพรวาจากนิตยสารต่างๆ เก็บเอาไว้เพ้อฝันหาอยู่ทุกคืน แอบตามไปหาตามที่ต่างๆ เพียงเพื่อที่จะได้เห็นหน้า แค่นั้นก็พอ.. แต่เค้าก็ไม่เคยสมหวังซักที..

แต่.. อยู่ๆ มาวันนึง เค้ากลับได้เจอแพรวามายืนอยู่ตรงหน้า แบบที่ไม่ได้คาดฝัน ไม่ได้ตั้งใจ แถมยังได้พูดคุยด้วย สาวมาซ้อนมอเตอร์ไซค์แบบใกล้ชิดอีกตะหาก… (คุณลองคิดดูนะ ว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะไม่อึ้ง ตะลึง ตกใจ และดีใจสุดๆ แบบหรั่งรึ…)
และพอร์ชก็แสดงอารมณ์นั้น..ในฉากนี้ได้ดีมากๆ ขอชมเลย

=====จบส่วนเพิ่มเติม=====


......


จากการตีความของเรา ละครเรื่องนี้ พูดง่ายๆ ก็เปรียบเหมือน.. ดอกฟ้ากับหมาวัด

ดอกฟ้า.. ในความหมายของบางคนอาจหมายถึงผู้หญิงที่สวย เลิศเลอเพอร์เฟค แต่เราคิดว่า  ผู้หญิงทุกคนก็เป็นดอกฟ้าของผู้ชายคนหนึ่งได้ อาจเพียงแค่โดนใจ ถูกชะตา ฟ้าลิขิต หรือจะเป็นเพราะมีความทรงจำ ความประทับใจ ฝังใจมาตั้งแต่เด็ก (แบบหรั่ง) เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน และผู้หญิงคนนั้นจะเป็นเช่นไร เราว่าเค้าก็ยังคงเป็นดอกฟ้าของผู้ชายคนนั้นอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง..

หมาวัด.. อาจจะหล่อ หน้าตาดี หรือขี้เหร่ ก็ไม่รู้ได้.. แต่ที่แน่ๆ เค้ามีความรู้สึกว่าตัวเองดูต่ำต้อยเมื่อเทียบกับดอกฟ้าของเค้า อาจจะด้วยฐานะ การศึกษา หน้าที่การงาน ก็ตามแต่..

และจากเรื่องนี้ หมาวัดอย่างหรั่ง.. แม้เค้าจะเป็นเพียงแค่เด็กกำพร้า เด็กสลัม เด็กด้อยโอกาส ฐานะ การงาน ทุกอย่างดูต่ำต้อยไปหมดเมื่อเทียบกับแพรวา.. เพราะฉะนั้น หรั่ง จึงต้องถีบตัวเองขึ้นมา ให้สูงเทียบเท่ากับแพรวา ดอกฟ้าของเค้า…  ท้ายสุดแล้ว..ความดีของหรั่ง และความรักที่มั่นคงต่อแพรวา ก็สามารถทำให้เค้าไปถึงจุดที่เค้าไฝ่ฝันนั้นได้ ในที่สุด…


…แค่รออยู่ตรงนั้น จะปีนขึ้นไปหา ไม่ต้องลอยลงมา…อยู่บนฟ้า นั่นแหละดี
เป็นดาวประดับฟ้า...รอคนรักจริง คนนี้ ต้องมีซักวัน จะไปให้ถึง ที่ตรงนั้น ไปอยู่เคียงข้างเธอ
สองมือของฉันจะสร้างฝัน หัวใจของฉันจะทุ่มเท เพื่อเธอคนเดียว…



สุดท้าย เราขอเป็นกำลังใจให้พี่ตั้ว ทีมงาน รวมถึงนักแสดงทุกคน เพราะจากผลงานที่ออกมา รับรู้ได้ถึงความตั้งใจอย่างเต็มเปี่ยม ขอให้ผลิตละครดีๆ แบบนี้ออกมาเรื่อยๆ นะคะ จะคอยติดตามผลงานค่ะ

อ่อ ลืมไป น้องแนท ในบทของ ก้อย แสดงได้ดี น่ารัก เราชอบเลยล่ะ โดยเฉพาะเมื่ออยู่กับหรั่ง ดูอบอุ่น น่ารักมากกกกกกก



(กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่เราตั้ง จึงขอเขียนไปทุกประเด็นเลยล่ะกัน.. และมันก็ ยาวได้ใจจริงๆ 55+ // ทั้งหมดเป็นความคิดเห็น ความรู้สึกส่วนตัวของเราล้วนๆ ใครคิดเห็นตรงหรือต่างกันอย่างไร เชิญแสดงความคิดเห็นได้ค่ะ)