:::::::::::::::::::จากกระทู้ที่แล้วน้าครับหลายคนถามว่าเราจะเล่าแนวชวนขนหัวลุกหรือแนวฮาเล่าเองฮาเองบ้าง 555 เราเป็นคนชอบพูดแนวนี้อยู่แล้วครับภาษาที่สื่อเลยออกแนวนี้ ถ้าเล่าซีเรียสเกินไปเดวมันไม่สนุกเราคิดว่างั้นนะ เรื่องราวที่เล่ามาทุกฉากทุกตอนเป็นเหตุการณ์จริง พูดไปใครเขาจะเชื่ออ๋อเอ่อไม่มีหลักฐาน แต่บนความไม่เชื่อเนี๊ยะแหละครับ ก็คิดซ๊ะว่ามาอ่านคลายเครียดก็ได้น้าหนุกๆขำๆ อย่าไปซีเรียสนะครับผม
:::::::::: ต่อจากกระทู้ที่แล้วน้าครับ ::::::::
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่มันจะมีอะไรมาพิสูจน์ได้ไหมเนี๊ยะ ว่าสิ่งที่ได้ยินและเห็นคือราย!!! คือบ้านเราเป็นป่าอยู่แล้วก็ว่าน่ากลัวแล้วนะไม่ใช่แค่ผี สัตว์ป่า อสรพิษก็น่ากลัวนะ เจอข้างบ้านอีกอะไรจะโหดปานนั้น ซวยจริงๆ ห่างกัน 100 M. มีคนอยู่ปรกติเป็นยายแก่ๆกับลูก 1 คนอยู่ด้วยกันอันนี้ไม่เกี่ยว แต่ที่หนักใจคือที่ที่เราอยู่ ชาวบ้านเขาว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่ได้เกิน 3 เดือนต้องลาออกไปหมด ห๊ะ!!! แต่แม่เราอยู่มาได้ตอนนี้ก็ตั้งแต่น้องเกิดตอนนี้น้องอยู่ ม.2 แล้วนะคิดสภาพว่าต้องทนเอามากๆ เขาบอกว่าเจอที่นี่แรงจริงก็มีหลายๆคนถามแม่ว่าเจอบ้างมั้ย?? โอ้ยเจอจนมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตล่ะ !!!
แหม่แม่ตอบแบบอารมเอือมประมาณนั้น อีกทั้งตอนเช้ามืดต้องตืนไปขายของที่ตลาดอีก ตอนเย็นแม่จะเอาของที่จะไปขายไปฝากรถป้าที่จะไปตลาดเหมื่อนกันแกชื่อป้าทาทุกเช้าแกจะไปจ่ายตลาดมาขายอีกทีประมาณนั้น แล้วพอถึงเวลาตี 3 แม่ก็ตื่นแต่งตัวออกไปเองเดินคนเดียวกับไฟฉายอันเดียวแกก็เดินไปเองบ้านป้าทาก็จากบนบ้านเนินเขาไปบ้านป้าทานี่เกือบ 500 M.เลยนะไม่ใช่ไกล้ๆ จะปลุกพ่อให้มาส่งหรออย่าเลยเมาทุกวัน อันหนทางที่เดินผ่านสิมืดก็มืดไฟฉายอันเดียว ไม่ใช่แกไม่กลัวนะแต่แกจำเป็นถ้าแกไม่ไปก็ไม่มีกิน ทางผ่านก็ถัดจากบ้านเราประมาณ 100 ม. เป็นป่าช้าเก่า ข้างๆเป็นวัด แถมสร้างป่าช้าใหม่ไว้ข้างวัดอีกฝั่งหนึ่งอีก ก่อนถึงพวกนั้นเป็นป่าทึบๆ กว่าจะเดินถึงถนนใหญ่ไปบ้านป้าทา
ณ จุดนั้นเอ่อเดินคนเดียวไม่ใช่ธรรมดานะ เราไม่กล้าอ่ะเอ่อแล้ววันนั้นมันเป็นอะไรที่ท้องฟ้ามึดอะมึดมากๆแนวฝนใกล้จะตก พอแม่ไปถึงบ้านป้าทาป้าทาบอกแม่ว่าวันนี้รีบไปรีบกลับหน่อยนะ พอไปถึงตลาดแม่ก็ส่งของให้ลูกค้าพอดีของที่เอาไปวันนั้นมีแค่ของที่เอาไปส่ง ไม่มีของที่เอาไปขายพอแม่กลับมาก็ประมาณตอนตี 5 แม่จะซื้อของจากตลาดมาด้วยแล้วทุกครั้งที่แม่กลับมาน้องแมวก็จะรู้ตัวเป็นคนแรกเลยจะเข้าไปอ้อนแม่ น้องแมวชอบกินโรตี 555 ทุกครั้งที่แม่ไปตลาดจะซื้อโรตีมาให้ทุกครั้ง แล้วต่อมาก็เป็นเราที่ตื่นไปต้อนรับแม่กลับบ้าน
เดี๋ยวเรื่องแปลกใจมันอยู่จุดนี้ แม่เดินกลับมาพอถึงหน้าบ้านแมวต้อนรับก่อนเสร็จสับเราเดินออกมาแล้วถามแม่ว่า "แม่พาใครมาด้วยอ่ะ???" แม่หน้าเหวอเลยอ่ะ!! เพราะสิ่งที่เห็นไม่มีไงไม่มีใครเลย แต่แม่ก็บอกว่าเหมือนมีคนเดินตามตลอดเลยอยู่เหมือนกันนะ อะไรที่ทำให้เราถามคำถามนั้นกับแม่ ถามต่อและเน้นอีกครั้งนะว่า "แม่ผู้ชายข้างหลังแม่ใครอ่ะ??" แม่บอกไม่มีไม่ได้พาใครมา....โหย!!!อีกแล้วอันนี้เห็นเป็นรูปร่าง เป็นผู้ชายอะหน้าเหมือนโดนอะไรมาแต่ก็ไม่เละ ปากซีดโอเครู้เลย กระชากแม่เข้าบ้านปิดประตูอย่างรวดเร็วกดสายตาแล้วพูดเสียงแข็งในใจนะว่า ."ไป!!!!!!!!!!!!! ออกไป!!!!" ตามมาทำไม ซักพักมันเป็นอะไรที่ลมพัดแรงมากมันแรงประติไม่เท่าไหรมันเย็นยะเยือกสิหวิวอ่ะ ตอนนั้นถามว่ากลัวไหมมากแต่ ถ้าให้สู้ก็พร้อมที่จะสู้นะอืม อันนี้เสริฟๆๆ
ต่อย่ายข้างบ้านอยู่ดีๆบอกว่าอยู่ไม่ได้แล้วต้องไปแล้ว ห๊ะ!!!! พูดอะไรอ่ะยายตกใจสิทำไมพูดแบบนั้น ต่อมาอีกวันทั้งลูกทั้งยายย้ายออกจากที่นั่นเลยทิ้งหมาไว้ตัวหนึ่ง อ่าวกรรมไม่เอาหมาไปอีกที่บ้านเราก็ไม่มีจะ.....อยู่ล่ะก็จำเป็นต้องเลี้ยงอีกแต่ไม่เอามาเลี้ยงที่บ้านนะเวลาพ่อเมาพ่อจะทำร้ายมันก็ให้มันอยู่บ้านมันนั้นแหละคอยส่งข้าวส่งน้ำให้มันทุกเช้าเย็น พอตกตอนเย็นเริ่มจะเข้าใจล่ะว่าทำไมยายไม่อยากจะอยู่ ... ซึ้งเลย!!! บ้านปิดประตูล็อกกลอนเรียบร้อยดูยังไงก็เข้าไปไม่ได้กุญจงกุญแจลงไว้หมดทิ้งหมาไว้ข้างนอก เย็นวันนั้นช่วงพรบค่ำประมาณ 18.30 น.มั้งนะก็ใกล้จะมืดเอ่อปรกติแม่เป็นคนเอาข้าวไปให้ไง วันนี้ไม่รู้แม่เป็นไรใช้เราไปแทน
ไอ้เราก็กล้าๆกลัวๆอยู่แล้วแต่ แม่ใช้ไงก็แสร้งเป็นเหมือนไม่มี...ไรตามเดิมพอไปถึงเท่านั้นแหละสภาพล็อกกลอนล็อกกุญแจอย่างที่บอก แล้วเสียง..เสียงคนมันดังมาจากข้างในได้ยังไง หูฝาดไปใช่ป๊ะ ขยี้แล้วขี้หูไม่มี พึงจะเแคะนี่หว่า!!! ตอนั้นยังไม่คิดแค่เอะใจและอยากจะรู้อะไรว๊ะ!! ... รีบเอาข้าวให้หมาก็ หูแนบประตู
เลย... ได้ยินเสียงคนเดินลากเท้าข้างในบ้าน ถามว่าแค่นี้เรากลัวไหมเป็นคนอื่นก็เผ่นล่ะเราเชื่อ แต่เราชอบที่จะพิสูจน์นะถ้าไม่เจอไม่เห็นไม่ชัวเราจะไม่เชื่อไงทีนี้หล่ะแนบชิดกว่าเดิม อันนี้เสียงมาเต็มล่ะไม่ใช่แค่ลากเท้า เสียงคนแก่ผู้ชาย พูดว่า "ฮืม!!!..."เอเรายังคิดว่าเป็นคนอยู่นะไม่เชื่อว่าเป็นผีอยู่ดีอ่ะ
ณ จุดนั้นไม่คิดอะไรเลยนะ ได้ยินก็แนบหูเลยพอได้ยินต่อก็ตะโกนถามเลย มีใครอยู่มั้ย??? จะมึดของจริงล่ะไฟในบ้านก็ไม่เปิดนี่หว่า ถามย้ำอีกรอบมีใครอยู่ไหม คือกำลังคิดว่าเผื่อยายกับลูกกลับมา 55 เท่านั้นแหละ เสียง "ฮืม.." มาอีกรอบไม่สน
ล่ะใครจะอยู่ไม่อยู่ภารกิจกุเสร็จกุเผ่น
ล่ะ อันที่จริงก็คิดอยู่ว่าน่าจะเผ่นตั้งแต่แรกล่ะ ไม่น่า
อยากรู้เลย!!! กลับมาถึงบ้านเท่านั้นแหละเล่าให้แม่ฟังก่อนไม่เล่าไม่ได้นะเรื่องพวกนี้เก็บไว้คนเดียวมันอัดอั้น!!! ต้องระบายถามแม่แม่ไม่เคยได้ยินหรอ?? แม่บอกว่าประจำ.... แม่ไมไม่บอกอ้า!! แม่บอกว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ห๊ะ!!! แม่เราสุดๆระบายกับแม่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ตกอีกวันหนึ่งเล่าให้ป้าทาฟังพอดีป้าแปงเข้ามาได้ยิน ป้าทากับป้าแปงเป็นคนเก่าคนแก่ของหมู่บ้านนะ พอป้าแปงได้ยินเท่านั้นแหละ แกก็เล่าให้ฟังว่าบ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่เกิน 3เดือนหรอกเกินนั้นถือว่าใจเด็ดสุดๆถามว่าทำไม บ้านผีตายโหง!!! ห๊ะ!!! แกเล่าว่าเมื่อก่อนเป็นบ้านของลุงเลา (ขอสู่มาเอ่อยชื่อน้าค๊าฟ)ลุงเลาแกเป็นคนขี้เมาบ้าและชอบอยู่คนเดียวเป็นคนงานเก่าของนายจ้างที่แม่เราทำงานอยู่เหมือนกันนั่นแหละแต่แกก็แก่แล้วป้าแปงเล่าว่า แกชอบกินเหล้าแล้วทำร้ายร่างกายตัวเอง ร่างกายก็เต็มไปด้วยแผลเลือด เวลาส่างมาก็จะถามคนอื่นว่าใครทำอะไรแก จนมาวันนั้นเนี๊ยะแหละไม่รู้ว่าแกเป็นอะไร ไปทำอีท่าไหนปืนลั่นใส่ตัวเอง หรือแกฆ่าตัวตายเอง อันนี้ไม่มีใครรู้แน่ชัด
รู้อีกที4 วันผ่านมาป้าทาแปลกใจว่าลุงเลาไม่มาซื้อเหล้าหลายวัน ปกติมาซื้อทุกวันมันเป็นอะไร ป้าแปงได้ยินป้าทาพูดแบบนั้นก็ลองไปเที่ยวหาลุงเลา สภาพบ้านปรกติดีทุกอย่างปิดประตูล็อกกลอนข้างในออมีคนอยู่ ป้าแปงก็ตะโกนเข้าไป "เลาๆ อยู่ไหมๆ ข้ามา แอ่วหา" มีเสียงตอบรับด้วย "ฮืม.." คำเดียวป้าแปงแปลกใจทำไมลุงเลาไม่มาเปิดประตู แกก็คิดว่าลุงเลาคงกำลังนอนก็ไม่รบกวน ป้าแปงก็กลับบ้าน ผ่านไปอีก 3 วัน อันนี้ป้าทาเป็นคนเล่า : ป้าทาก็บ่นลุงเลาไม่มkซื้อเหล้าหนี้เดิมก็ยังไม่ได้จ่าย มันยังไงของมัน ทีนี้ป้าทาออกโรงเองบุกถึงบ้าน ตะโกนตามสเตปของป้าแปงคำตอบที่ได้ก็เหมือนเดิม "ฮืม..." มันเป็นอะไรนักหนาแต่เริ่มได้กลิ่นแปลกๆ เอ่ออันนี้สำหรับบางคนจะไม่เข้าใจนะว่ากลิ่นศพเป็นยังไง เคยได้กลิ่นหมูที่เน่าๆไหม คนยิ่งกว่านั้นหลายเท่าคือมันอธิบายกลิ่นไม่ถูกนะ
ต้องได้เองมันจะรู้และติดจมูกมากๆครั้งเดียวจำได้เลยอ่ะกลิ่นนั้นอ่ะเหม็นมาก!!! ป้าทาได้กลิ่นสาบเหม็นๆโชยมาเป็นระยะๆ ชักเริ่มสงสัยและไม่มั่นใจล่ะ ประตูหน้าก็ล็อกข้างใน ป้าทาให้ลุงศิษย์(สามีของแก)เดินดูรอบบ้าน ประตูหน้าต่างห้องนอนมันเปิดอยู่นี่หว่า ลุงศิษย์ชะเง้อเข้าไปมอง อวกแตกอวกแบบอวกแล้วอวกอีก เดินนิ่งๆแล้วบอกป้าทาว่า "กลับเถอะ" ทำไมอ่ะ ตังยังไม่ได้เลย เอ่อกลับเถอะ ลุงศิษย์ start รถรอป้าทาป้าทาแปลกใจแต่ก็กล้าๆกลัวๆ กลับก็ได้ว๊ะ พอถึงบ้านลุงศิษย์บอกป้าทาว่า ลุงเลาแกตายแล้ว ศพอยู่ในบ้านเน่าแล้วด้วย น่าจะนานแล้วแต่ไม่มีใครรู้ ป้าทาตกใจแทบเป็นลม ลุงศิษย์ก็โทรแจ้งให้เขามานำเอาศพออกไปทำพิธี ทางศาสนา
เสร็จทุกอย่างแล้ว แต่ดูเหมือนว่าแกยังไม่ไปไหน ยังคงวนเวียนและอยู่อย่างนั้นของแกปรกติตลอด คนที่เข้าไปอยู่ใหม่ๆ ถ้าใจไม่กล้าพออยู่ไม่เกิน 3 เดือนจริงๆ และมันผ่านมาเป็นสิบๆปี ตอนนี้เราคิดว่าแกคงไปแล้วแหละ อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ เพราะตอนนี้ที่ที่เราอยู่ ก็ไกล้กับที่ที่แกตายมาก ไปไม่ไปขอไม่คอนเฟริม เดินผ่านก็เสียวและหวิวอยู่นะตลอด //ขอบอกว่าตอนเราพิมกระทู้นี้รู้สึกว่ามีคนยืนจ้องเราตลอด เหมือนเขารู้ว่าเราสื่ออะไรยังไง เหลียวไปมองก็หายไปต่อหน้าต่อตาอันนี้เงาสีขาวนั่งพิมตอนตี 1 กว่าๆยันตอนนี้ ก็เริ่มได้ยินเสียงผู้หญิงโหยหวนอ่ะหมาหอนมาถี่ๆไม่อยากหันไปดู เหมือนจะชินนะ!!! คืนนี้เปิดไฟนอนครับผม 5555 กลัวครับนอนแล้วครับ
แชร์ประสบการ์ขนหัวลุก 13 past2
:::::::::: ต่อจากกระทู้ที่แล้วน้าครับ ::::::::
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่มันจะมีอะไรมาพิสูจน์ได้ไหมเนี๊ยะ ว่าสิ่งที่ได้ยินและเห็นคือราย!!! คือบ้านเราเป็นป่าอยู่แล้วก็ว่าน่ากลัวแล้วนะไม่ใช่แค่ผี สัตว์ป่า อสรพิษก็น่ากลัวนะ เจอข้างบ้านอีกอะไรจะโหดปานนั้น ซวยจริงๆ ห่างกัน 100 M. มีคนอยู่ปรกติเป็นยายแก่ๆกับลูก 1 คนอยู่ด้วยกันอันนี้ไม่เกี่ยว แต่ที่หนักใจคือที่ที่เราอยู่ ชาวบ้านเขาว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่ได้เกิน 3 เดือนต้องลาออกไปหมด ห๊ะ!!! แต่แม่เราอยู่มาได้ตอนนี้ก็ตั้งแต่น้องเกิดตอนนี้น้องอยู่ ม.2 แล้วนะคิดสภาพว่าต้องทนเอามากๆ เขาบอกว่าเจอที่นี่แรงจริงก็มีหลายๆคนถามแม่ว่าเจอบ้างมั้ย?? โอ้ยเจอจนมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตล่ะ !!!
แหม่แม่ตอบแบบอารมเอือมประมาณนั้น อีกทั้งตอนเช้ามืดต้องตืนไปขายของที่ตลาดอีก ตอนเย็นแม่จะเอาของที่จะไปขายไปฝากรถป้าที่จะไปตลาดเหมื่อนกันแกชื่อป้าทาทุกเช้าแกจะไปจ่ายตลาดมาขายอีกทีประมาณนั้น แล้วพอถึงเวลาตี 3 แม่ก็ตื่นแต่งตัวออกไปเองเดินคนเดียวกับไฟฉายอันเดียวแกก็เดินไปเองบ้านป้าทาก็จากบนบ้านเนินเขาไปบ้านป้าทานี่เกือบ 500 M.เลยนะไม่ใช่ไกล้ๆ จะปลุกพ่อให้มาส่งหรออย่าเลยเมาทุกวัน อันหนทางที่เดินผ่านสิมืดก็มืดไฟฉายอันเดียว ไม่ใช่แกไม่กลัวนะแต่แกจำเป็นถ้าแกไม่ไปก็ไม่มีกิน ทางผ่านก็ถัดจากบ้านเราประมาณ 100 ม. เป็นป่าช้าเก่า ข้างๆเป็นวัด แถมสร้างป่าช้าใหม่ไว้ข้างวัดอีกฝั่งหนึ่งอีก ก่อนถึงพวกนั้นเป็นป่าทึบๆ กว่าจะเดินถึงถนนใหญ่ไปบ้านป้าทา
ณ จุดนั้นเอ่อเดินคนเดียวไม่ใช่ธรรมดานะ เราไม่กล้าอ่ะเอ่อแล้ววันนั้นมันเป็นอะไรที่ท้องฟ้ามึดอะมึดมากๆแนวฝนใกล้จะตก พอแม่ไปถึงบ้านป้าทาป้าทาบอกแม่ว่าวันนี้รีบไปรีบกลับหน่อยนะ พอไปถึงตลาดแม่ก็ส่งของให้ลูกค้าพอดีของที่เอาไปวันนั้นมีแค่ของที่เอาไปส่ง ไม่มีของที่เอาไปขายพอแม่กลับมาก็ประมาณตอนตี 5 แม่จะซื้อของจากตลาดมาด้วยแล้วทุกครั้งที่แม่กลับมาน้องแมวก็จะรู้ตัวเป็นคนแรกเลยจะเข้าไปอ้อนแม่ น้องแมวชอบกินโรตี 555 ทุกครั้งที่แม่ไปตลาดจะซื้อโรตีมาให้ทุกครั้ง แล้วต่อมาก็เป็นเราที่ตื่นไปต้อนรับแม่กลับบ้าน
เดี๋ยวเรื่องแปลกใจมันอยู่จุดนี้ แม่เดินกลับมาพอถึงหน้าบ้านแมวต้อนรับก่อนเสร็จสับเราเดินออกมาแล้วถามแม่ว่า "แม่พาใครมาด้วยอ่ะ???" แม่หน้าเหวอเลยอ่ะ!! เพราะสิ่งที่เห็นไม่มีไงไม่มีใครเลย แต่แม่ก็บอกว่าเหมือนมีคนเดินตามตลอดเลยอยู่เหมือนกันนะ อะไรที่ทำให้เราถามคำถามนั้นกับแม่ ถามต่อและเน้นอีกครั้งนะว่า "แม่ผู้ชายข้างหลังแม่ใครอ่ะ??" แม่บอกไม่มีไม่ได้พาใครมา....โหย!!!อีกแล้วอันนี้เห็นเป็นรูปร่าง เป็นผู้ชายอะหน้าเหมือนโดนอะไรมาแต่ก็ไม่เละ ปากซีดโอเครู้เลย กระชากแม่เข้าบ้านปิดประตูอย่างรวดเร็วกดสายตาแล้วพูดเสียงแข็งในใจนะว่า ."ไป!!!!!!!!!!!!! ออกไป!!!!" ตามมาทำไม ซักพักมันเป็นอะไรที่ลมพัดแรงมากมันแรงประติไม่เท่าไหรมันเย็นยะเยือกสิหวิวอ่ะ ตอนนั้นถามว่ากลัวไหมมากแต่ ถ้าให้สู้ก็พร้อมที่จะสู้นะอืม อันนี้เสริฟๆๆ
ต่อย่ายข้างบ้านอยู่ดีๆบอกว่าอยู่ไม่ได้แล้วต้องไปแล้ว ห๊ะ!!!! พูดอะไรอ่ะยายตกใจสิทำไมพูดแบบนั้น ต่อมาอีกวันทั้งลูกทั้งยายย้ายออกจากที่นั่นเลยทิ้งหมาไว้ตัวหนึ่ง อ่าวกรรมไม่เอาหมาไปอีกที่บ้านเราก็ไม่มีจะ.....อยู่ล่ะก็จำเป็นต้องเลี้ยงอีกแต่ไม่เอามาเลี้ยงที่บ้านนะเวลาพ่อเมาพ่อจะทำร้ายมันก็ให้มันอยู่บ้านมันนั้นแหละคอยส่งข้าวส่งน้ำให้มันทุกเช้าเย็น พอตกตอนเย็นเริ่มจะเข้าใจล่ะว่าทำไมยายไม่อยากจะอยู่ ... ซึ้งเลย!!! บ้านปิดประตูล็อกกลอนเรียบร้อยดูยังไงก็เข้าไปไม่ได้กุญจงกุญแจลงไว้หมดทิ้งหมาไว้ข้างนอก เย็นวันนั้นช่วงพรบค่ำประมาณ 18.30 น.มั้งนะก็ใกล้จะมืดเอ่อปรกติแม่เป็นคนเอาข้าวไปให้ไง วันนี้ไม่รู้แม่เป็นไรใช้เราไปแทน
ไอ้เราก็กล้าๆกลัวๆอยู่แล้วแต่ แม่ใช้ไงก็แสร้งเป็นเหมือนไม่มี...ไรตามเดิมพอไปถึงเท่านั้นแหละสภาพล็อกกลอนล็อกกุญแจอย่างที่บอก แล้วเสียง..เสียงคนมันดังมาจากข้างในได้ยังไง หูฝาดไปใช่ป๊ะ ขยี้แล้วขี้หูไม่มี พึงจะเแคะนี่หว่า!!! ตอนั้นยังไม่คิดแค่เอะใจและอยากจะรู้อะไรว๊ะ!! ... รีบเอาข้าวให้หมาก็ หูแนบประตู
ณ จุดนั้นไม่คิดอะไรเลยนะ ได้ยินก็แนบหูเลยพอได้ยินต่อก็ตะโกนถามเลย มีใครอยู่มั้ย??? จะมึดของจริงล่ะไฟในบ้านก็ไม่เปิดนี่หว่า ถามย้ำอีกรอบมีใครอยู่ไหม คือกำลังคิดว่าเผื่อยายกับลูกกลับมา 55 เท่านั้นแหละ เสียง "ฮืม.." มาอีกรอบไม่สน
ตกอีกวันหนึ่งเล่าให้ป้าทาฟังพอดีป้าแปงเข้ามาได้ยิน ป้าทากับป้าแปงเป็นคนเก่าคนแก่ของหมู่บ้านนะ พอป้าแปงได้ยินเท่านั้นแหละ แกก็เล่าให้ฟังว่าบ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่เกิน 3เดือนหรอกเกินนั้นถือว่าใจเด็ดสุดๆถามว่าทำไม บ้านผีตายโหง!!! ห๊ะ!!! แกเล่าว่าเมื่อก่อนเป็นบ้านของลุงเลา (ขอสู่มาเอ่อยชื่อน้าค๊าฟ)ลุงเลาแกเป็นคนขี้เมาบ้าและชอบอยู่คนเดียวเป็นคนงานเก่าของนายจ้างที่แม่เราทำงานอยู่เหมือนกันนั่นแหละแต่แกก็แก่แล้วป้าแปงเล่าว่า แกชอบกินเหล้าแล้วทำร้ายร่างกายตัวเอง ร่างกายก็เต็มไปด้วยแผลเลือด เวลาส่างมาก็จะถามคนอื่นว่าใครทำอะไรแก จนมาวันนั้นเนี๊ยะแหละไม่รู้ว่าแกเป็นอะไร ไปทำอีท่าไหนปืนลั่นใส่ตัวเอง หรือแกฆ่าตัวตายเอง อันนี้ไม่มีใครรู้แน่ชัด
รู้อีกที4 วันผ่านมาป้าทาแปลกใจว่าลุงเลาไม่มาซื้อเหล้าหลายวัน ปกติมาซื้อทุกวันมันเป็นอะไร ป้าแปงได้ยินป้าทาพูดแบบนั้นก็ลองไปเที่ยวหาลุงเลา สภาพบ้านปรกติดีทุกอย่างปิดประตูล็อกกลอนข้างในออมีคนอยู่ ป้าแปงก็ตะโกนเข้าไป "เลาๆ อยู่ไหมๆ ข้ามา แอ่วหา" มีเสียงตอบรับด้วย "ฮืม.." คำเดียวป้าแปงแปลกใจทำไมลุงเลาไม่มาเปิดประตู แกก็คิดว่าลุงเลาคงกำลังนอนก็ไม่รบกวน ป้าแปงก็กลับบ้าน ผ่านไปอีก 3 วัน อันนี้ป้าทาเป็นคนเล่า : ป้าทาก็บ่นลุงเลาไม่มkซื้อเหล้าหนี้เดิมก็ยังไม่ได้จ่าย มันยังไงของมัน ทีนี้ป้าทาออกโรงเองบุกถึงบ้าน ตะโกนตามสเตปของป้าแปงคำตอบที่ได้ก็เหมือนเดิม "ฮืม..." มันเป็นอะไรนักหนาแต่เริ่มได้กลิ่นแปลกๆ เอ่ออันนี้สำหรับบางคนจะไม่เข้าใจนะว่ากลิ่นศพเป็นยังไง เคยได้กลิ่นหมูที่เน่าๆไหม คนยิ่งกว่านั้นหลายเท่าคือมันอธิบายกลิ่นไม่ถูกนะ
ต้องได้เองมันจะรู้และติดจมูกมากๆครั้งเดียวจำได้เลยอ่ะกลิ่นนั้นอ่ะเหม็นมาก!!! ป้าทาได้กลิ่นสาบเหม็นๆโชยมาเป็นระยะๆ ชักเริ่มสงสัยและไม่มั่นใจล่ะ ประตูหน้าก็ล็อกข้างใน ป้าทาให้ลุงศิษย์(สามีของแก)เดินดูรอบบ้าน ประตูหน้าต่างห้องนอนมันเปิดอยู่นี่หว่า ลุงศิษย์ชะเง้อเข้าไปมอง อวกแตกอวกแบบอวกแล้วอวกอีก เดินนิ่งๆแล้วบอกป้าทาว่า "กลับเถอะ" ทำไมอ่ะ ตังยังไม่ได้เลย เอ่อกลับเถอะ ลุงศิษย์ start รถรอป้าทาป้าทาแปลกใจแต่ก็กล้าๆกลัวๆ กลับก็ได้ว๊ะ พอถึงบ้านลุงศิษย์บอกป้าทาว่า ลุงเลาแกตายแล้ว ศพอยู่ในบ้านเน่าแล้วด้วย น่าจะนานแล้วแต่ไม่มีใครรู้ ป้าทาตกใจแทบเป็นลม ลุงศิษย์ก็โทรแจ้งให้เขามานำเอาศพออกไปทำพิธี ทางศาสนา
เสร็จทุกอย่างแล้ว แต่ดูเหมือนว่าแกยังไม่ไปไหน ยังคงวนเวียนและอยู่อย่างนั้นของแกปรกติตลอด คนที่เข้าไปอยู่ใหม่ๆ ถ้าใจไม่กล้าพออยู่ไม่เกิน 3 เดือนจริงๆ และมันผ่านมาเป็นสิบๆปี ตอนนี้เราคิดว่าแกคงไปแล้วแหละ อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ เพราะตอนนี้ที่ที่เราอยู่ ก็ไกล้กับที่ที่แกตายมาก ไปไม่ไปขอไม่คอนเฟริม เดินผ่านก็เสียวและหวิวอยู่นะตลอด //ขอบอกว่าตอนเราพิมกระทู้นี้รู้สึกว่ามีคนยืนจ้องเราตลอด เหมือนเขารู้ว่าเราสื่ออะไรยังไง เหลียวไปมองก็หายไปต่อหน้าต่อตาอันนี้เงาสีขาวนั่งพิมตอนตี 1 กว่าๆยันตอนนี้ ก็เริ่มได้ยินเสียงผู้หญิงโหยหวนอ่ะหมาหอนมาถี่ๆไม่อยากหันไปดู เหมือนจะชินนะ!!! คืนนี้เปิดไฟนอนครับผม 5555 กลัวครับนอนแล้วครับ