ประโยคที่อ่านไม่เข้าใจในหนังสือ เกี่ยวกับคำว่า โลภะ ค่ะ

"ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจว่าแม้ความรัก ราคะ ความกำหนัดยินดี ก็จัดเป็นส่วนหนึ่งของโลภะ เพราะเป็นอาการทางใจที่ดึงดูดบุคคลอันเป็นที่ตั้งของกามารมณ์เข้าหาตัว ยิ่งมีแรงดึงดูดมากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งเพิ่มความอยากได้เท่านั้น"

จาก มีชีวิตที่คิดไม่ถึง ของ ดังตฤณ ค่ะ


คำถามคือคำว่า "ดึงดูดบุคคลอันเป็นที่ตั้งของกามารมณ์เข้าหาตัว"
คำว่า"บุคคล" นี่คือใครคะ
และคำว่า "ตัว" นี่หมายถึงสิ่งใด
และ"ดึงดูด" คือดึงดูดอย่างไรคะ

คือส่วนตัวเข้าใจคำว่าโลภะ แต่ว่าอ่านแล้วไม่เข้าใจค่ะ
ไม่ได้โจมตีหรือมีเจตนาใดๆทั้งสิ้น แค่ไม่เข้าใจว่าสื่อถึงอะไรค่ะ