เราเป็นคนที่หน้าเฉยๆ ไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่ โดยเฉพาะเวลาที่ไม่ค่อยสนิทกับใคร หรือกำลังคิดอะไรอยู่ในหัวเยอะๆ ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบทำอะไรคนเดียวไปไหนมาไหนคนเดียวคนอื่นอาจจะมองว่าไม่ค่อยมีเพื่อนคบเท่าไห

เราเป็นคนที่เฟรนด์ลี่มากค่ะ อัธยาศัยดี ตลก ทำงานเก่ง เรียนดี (อันนี้ไม่ได้คิดเองนะคะ เพื่อนๆหลายคนพูดให้ฟัง) ภายนอกเราดูเป็นคนเพื่อนเยอะ คุยได้กับทุกคนค่ะ แต่จริงๆแล้ว เรารู้สึกว่า เราไม่ได้สนิทกับใ

เราจะไม่มั่นใจ เวลาอยู่ในหมู่คนแปลกหน้า ที่จริงเราเฟรนด์ลี่นะ แต่เราเริ่มต้นการสนทนาไม่เก่ง อีกที่คือ เวลาอยู่บนเวที เช่น ให้ออกไปพูด หรือร้องเพลง

เพื่อนผชคนนี้หน้าตาดีมาก มีแต่สาวๆชอบเต๊มไปหมด เป็นคนเฟรนด์ลี่มากๆ มีเพื่อนผญ.ก็เยอะมากๆ เป็นคนออกอ่อนโยนหน่อยๆ เรารู้จักกับเขามา 3 อาทิตย์เพราะเขาเพิ่งย้ายมากรร.เรา มา ทดลองเรียน 1 อาทิตย์ วันแรกก็

คือเรารู้กกับเพื่อนที่คณะคนนึง มีโอกาสได้ทำงานร่วมกันจึงสนิทกันมากขึ้นหว่าเมื่อก่อน เขาเป็นคนที่พูดเก่ง เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่จากที่เราสังเกตเขาก็ดูจะเป็นมิตรกับผู้หญิงทุกคน เทคแคร์เพื่อนดีมากๆ แต่ก

คนเฟรนด์ลี่จำเป็นต้องตลกไหม แล้วการจะเป็นคนเฟรนด์ลี่ต้องหัดยังไงบ้าง คือ บางครั้งพอจะเป็นคนเฟรนด์ลี่แล้วถ้าโดนความไม่เป็นมิตรมอบกลับมา เราก็ควรไม่คิดมากใช่ไหม อยากเป็นคนร่าเริงแบบไม่คิดอะไรเลยจัง (

นางอวย เป็นรุ่นพี่พระเอก นิสัยน่ารัก เฟรนด์ลี่ เข้ากับพระเอกได้ดี เป็นรุ่นพี่ที่สนิท และ คุยกันได้หลายเรื่อง(คนอื่น ก็นิยมตัวละครหญิงนี้ ) ช่วงเวลานึง นางอวย สนิทกับพระเอกมากขึ้น แล้ว ลงเอย ชวนกันไปเ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ  อยากรู้วิธีจัดการกับความคิดของตัวเองค่ะ  ในเมื่อเราต้องมารับรู้กับความใจดีที่แฟนมีให้คนนั้นคนนี้ อัธยาศัยดีมากกกกกกกก  ไม่ว่ากับ เพื่อน พี่ น้อง  เป็นกันเอ