นานๆทีผมจะตั้งกระทู้ในห้องสยามนะครับเนี่ย (นั่งหา TAG ตั้งนานว่าเรื่องเรียนมันอยู่ห้องไหน
)
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันครับ คือผมจบปริญญาตรีด้านวิศวกรรมศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งสาขาที่จบจะทำงานออกแนวครีเอทีฟ มัลติมีเดีย แบบนี้น่ะครับ ไม่ได้ออกเป็นเชิงวิศวะจ๋า ไฟฟ้า โยธา
พอทำงานได้พักนึงก็ได้ข่าวเรื่องทุนต่อปริญญาโททางด้านเดียวกัน ซึ่งโอเค ผมสนใจ ทั้งเงื่อนไขของทุนก็ให้ฟรี ไม่มีทำงานใช้คืน ...คราวนี้ผมเลือกเป็นวิศวะทางด้าน ICT (เพราะสาขาอื่นๆออกไปแนวความถนัดทางวิศวะเฉพาะด้านเลย คอมพิวเตอร์ สื่อสาร อะไรแบบนี้) อ่านรายละเอียดดูก็โอเคดีกับวิชาในสาขา สุดท้ายก็รับทุนเรียนไป
ปรากฏว่าพอรับทุนเรียนมาแล้ว มันไม่เป็นแบบที่คิดเลยครับ...
1- สาขาที่เลือกมา มีวิชาประจำภาคแค่ 2 วิชา ส่วนหน่วยกิตที่เหลือ ต้องไปเลือกของสาขาอื่นๆ (ตรงนี้ยังพอโอเค ผมก็เลือกพวกคอมพิวเตอร์ แล้วก็ไปลงวิชาของคณะบริหารแทน กล้อมแกล้มไปได้)
2- จากเหตุผลข้างต้น อาจารย์ประจำภาควิชาเป็นอาจารย์นอก ไม่สามารถรับเป็น Advisor ในการทำ Thesis ได้ ต้องเลือกหัวข้อจากอาจารย์สาขาอื่นๆ
3- เป็นความผิดของผมเองที่ไม่อ่านรายละเอียดทุนดีๆ เนื่องจากทำ Thesis ไปเทอมนึงละ ลากสมองไปด้านนั้นไม่ไหวจริงๆ ตอนนั้นมืดแปดด้าน ตัดสินใจว่าโอเค เรายอมเสียเวลาปีครึ่งที่เรียนมาก็ได้ ขอไทร์เลย ปรากฏว่าต้องชำระทุนเต็มจำนวน มูลค่า 7xx,xxx บาท ตรงนี้เครียดมาก
4- ตัดสินใจเปลี่ยนจาก Thesis เป็น Research แทน (งานเบากว่า แต่ต้องเก็บหน่วยกิตเพิ่ม) ต้องลงเรียนเพิ่มอีก 5 วิชา ซึ่งจบไม่ทันสองปีแล้ว แต่ก็ต้องยอม เพราะหากเดินหน้าต่อก็ไม่มีทางจบแน่ๆ ถอยหลังก็ไม่ได้เนื่องจากต้องใช้ทุนราคาแพงมาก
ตอนนั้นเป็นช่วงที่แย่มากของชีวิตเลยนะครับ ถึงจะเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมาก แต่ก็ไม่วายมีบางช่วงที่ยังคิดแว๊บๆมาได้ว่าหากหายๆไปซะได้ก็คงดี (แต่ไม่คิดจะทำ ความคิดแบบนี้มันมีเข้ามาจริงๆนะ ทั้งๆที่ปกติไม่เคยคิดเลย และรู้ว่ามันไม่ช่วยอะไรกับใครทั้งนั้น)
ปัจจุบันกำลังพยายามต่อสู้กับปีสามเทอมแรก ยังดีที่ปรับหัวข้อไปในทางที่เราถนัดได้เล็กน้อย พยายามมากขึ้น เพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัว (เพราะรับทุนต้องเรียนเต็มเวลาครับ ทำงานไปด้วยไม่ได้) ทุกอย่างดูโอเคขึ้น... แต่ในใจกลับคิดว่าตัวเองล้มเหลว ทั้งๆที่แต่ก่อนเคยเป็นที่พึ่งให้ครบครัวได้ หาเงินเองได้ เรียนจบออกมาด้วยเกรดที่โอเค แต่ตอนนี้ทุกอย่างลงเหวไปหมด
แต่เหตุการณ์นี้สอนเลยว่าทำอะไรต้องรอบคอบ หาข้อมูล หาเงินสำรองไว้เผื่อเรียนจบไม่ทัน หาแผนสำรองไว้เสมอนะ
ขอระบายเท่านี้ก่อนนะครับ ต้องปั่นเล่ม Research ต่อแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่หลงเข้ามาอ่านนะครับ
[กระทู้ระบาย] ถ้าคุณตกอยู่ในสถานการณ์อย่างผม คุณจะคิดยังไงกันบ้างครับ ^^?
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันครับ คือผมจบปริญญาตรีด้านวิศวกรรมศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งสาขาที่จบจะทำงานออกแนวครีเอทีฟ มัลติมีเดีย แบบนี้น่ะครับ ไม่ได้ออกเป็นเชิงวิศวะจ๋า ไฟฟ้า โยธา
พอทำงานได้พักนึงก็ได้ข่าวเรื่องทุนต่อปริญญาโททางด้านเดียวกัน ซึ่งโอเค ผมสนใจ ทั้งเงื่อนไขของทุนก็ให้ฟรี ไม่มีทำงานใช้คืน ...คราวนี้ผมเลือกเป็นวิศวะทางด้าน ICT (เพราะสาขาอื่นๆออกไปแนวความถนัดทางวิศวะเฉพาะด้านเลย คอมพิวเตอร์ สื่อสาร อะไรแบบนี้) อ่านรายละเอียดดูก็โอเคดีกับวิชาในสาขา สุดท้ายก็รับทุนเรียนไป
ปรากฏว่าพอรับทุนเรียนมาแล้ว มันไม่เป็นแบบที่คิดเลยครับ...
1- สาขาที่เลือกมา มีวิชาประจำภาคแค่ 2 วิชา ส่วนหน่วยกิตที่เหลือ ต้องไปเลือกของสาขาอื่นๆ (ตรงนี้ยังพอโอเค ผมก็เลือกพวกคอมพิวเตอร์ แล้วก็ไปลงวิชาของคณะบริหารแทน กล้อมแกล้มไปได้)
2- จากเหตุผลข้างต้น อาจารย์ประจำภาควิชาเป็นอาจารย์นอก ไม่สามารถรับเป็น Advisor ในการทำ Thesis ได้ ต้องเลือกหัวข้อจากอาจารย์สาขาอื่นๆ
3- เป็นความผิดของผมเองที่ไม่อ่านรายละเอียดทุนดีๆ เนื่องจากทำ Thesis ไปเทอมนึงละ ลากสมองไปด้านนั้นไม่ไหวจริงๆ ตอนนั้นมืดแปดด้าน ตัดสินใจว่าโอเค เรายอมเสียเวลาปีครึ่งที่เรียนมาก็ได้ ขอไทร์เลย ปรากฏว่าต้องชำระทุนเต็มจำนวน มูลค่า 7xx,xxx บาท ตรงนี้เครียดมาก
4- ตัดสินใจเปลี่ยนจาก Thesis เป็น Research แทน (งานเบากว่า แต่ต้องเก็บหน่วยกิตเพิ่ม) ต้องลงเรียนเพิ่มอีก 5 วิชา ซึ่งจบไม่ทันสองปีแล้ว แต่ก็ต้องยอม เพราะหากเดินหน้าต่อก็ไม่มีทางจบแน่ๆ ถอยหลังก็ไม่ได้เนื่องจากต้องใช้ทุนราคาแพงมาก
ตอนนั้นเป็นช่วงที่แย่มากของชีวิตเลยนะครับ ถึงจะเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมาก แต่ก็ไม่วายมีบางช่วงที่ยังคิดแว๊บๆมาได้ว่าหากหายๆไปซะได้ก็คงดี (แต่ไม่คิดจะทำ ความคิดแบบนี้มันมีเข้ามาจริงๆนะ ทั้งๆที่ปกติไม่เคยคิดเลย และรู้ว่ามันไม่ช่วยอะไรกับใครทั้งนั้น)
ปัจจุบันกำลังพยายามต่อสู้กับปีสามเทอมแรก ยังดีที่ปรับหัวข้อไปในทางที่เราถนัดได้เล็กน้อย พยายามมากขึ้น เพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัว (เพราะรับทุนต้องเรียนเต็มเวลาครับ ทำงานไปด้วยไม่ได้) ทุกอย่างดูโอเคขึ้น... แต่ในใจกลับคิดว่าตัวเองล้มเหลว ทั้งๆที่แต่ก่อนเคยเป็นที่พึ่งให้ครบครัวได้ หาเงินเองได้ เรียนจบออกมาด้วยเกรดที่โอเค แต่ตอนนี้ทุกอย่างลงเหวไปหมด
แต่เหตุการณ์นี้สอนเลยว่าทำอะไรต้องรอบคอบ หาข้อมูล หาเงินสำรองไว้เผื่อเรียนจบไม่ทัน หาแผนสำรองไว้เสมอนะ
ขอระบายเท่านี้ก่อนนะครับ ต้องปั่นเล่ม Research ต่อแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่หลงเข้ามาอ่านนะครับ