พี่เป็นเด็กเวิร์คเก่าคนนึงนะคะ เผอิญได้ไปอ่านกระทู้เรื่องคนงานเก็บผลไม้ที่สวีเดนแล้วผูกคอตาย
เนื่องจากบริษัทไม่พอใจที่คนงานบางกลุ่มลักลอบเก็บผลไม้ไปขายเอง เลยทำให้บริษัทจัดหางานนั้นลอยแพ
เรื่องนี้มันก็เข้าข่ายปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งเข่ง พลอยทำให้นึกถึงสิ่งที่ได้พบเจอมาเมื่อไปเวิร์คอยู่ครั้งหนึ่ง
โรงงานซักรีดได้ว่าจ้างเด็กไทยจำนวนหนึ่ง โดยมีกลุ่ม 1 ประมาณ 4-5 คน และกลุ่ม 2 ที่บินตาม
มาทีหลังในเดือนเมษาอีก 3 คน เด็กจำนวนหนึ่งในกลุ่มแรกนั้น ยังคงติดนิสัยพฤติกรรมเดิมๆ เหมือนตอนอยู่ไทย
คือกินเหล้า ทั้งๆที่รู้ว่าวันต่อไปจะต้องเข้างานเช้า ก็เลยแฮงค์ เข้างานสายบ้าง ไม่เข้างานบ้าง โทรไปโกหกนายจ้างว่า
ต้องไปทำพาสปอร์ต พาสปอร์หาย (ทั้งๆที่ไม่ได้หาย) ป่วย ไม่สบาย ฝรั่งเขาก็ไม่ได้โง่
เขาก็แอบมาหาที่ห้องพัก ปรากฎ "เด็กไทย" กลุ่มนี้ก็พากันแอบหนีแทบไม่ทัน สุดท้ายคือ "เด็กไทย" โดนไล่ออกยกกลุ่ม
รวมถึงกลุ่มที่เพิ่งมาถึงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วย ความซวยมันเกิดตรงที่ที่พักที่น้องๆกลุ่มนี้อยู่ เป็นที่พักที่นายจ้างจัดหาให้
พอเขาไล่ออกจากงาน ก็ไล่ออกจากห้องพักด้วย ต้องเดือดร้อนลากกระเป๋า หอบข้าวของมาหาที่พักข้างนอก ..
ที่อยากออกมาพูดเพราะเชื่อว่าเด็กเวิร์คส่วนใหญ่อยากไปเวิร์คเพราะอยากไปเที่ยว ไปช็อป แล้วอยากหาเงินเก็บไปในตัวด้วย
คิดอยากจะไปปั๊มเงินกันทั้งนั้นเนอะ ถ้าทำจ๊อบสองไหวก็จะทำ แต่ก็มีน้องบางกลุ่มที่อาจจะไม่ซีเรียสตรงจุดนี้
ทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้ วันไหนฉันอยากได้เงินก็ไป วันไหนเบื่อขี้เกียจก็ไม่ไป ซึ่งพี่ก็อยากจะให้คิดนิดนึงนะคะ ก่อนจะทำอะไร
ว่ามันกระทบต่อส่วนรวมหรือเปล่า โดยเฉพาะคำว่า "thai student" ที่พี่ไม่อยากให้เขาพูดถึงคำนี้ในแง่ลบ
เพราะเท่าที่ฟังมาบางคนเขาว่าเราไม่ตรงต่อเวลา ขาดความรับผิดชอบ และไม่มีระเบียบวินัย
อย่าให้อะไรแย่ๆ เหล่านี้มันกลายเป็น stereotype สำหรับเด็กไทยเลยค่ะ ..
อยากฝากถึงน้องๆ ที่คิดจะไป WAT
เนื่องจากบริษัทไม่พอใจที่คนงานบางกลุ่มลักลอบเก็บผลไม้ไปขายเอง เลยทำให้บริษัทจัดหางานนั้นลอยแพ
เรื่องนี้มันก็เข้าข่ายปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งเข่ง พลอยทำให้นึกถึงสิ่งที่ได้พบเจอมาเมื่อไปเวิร์คอยู่ครั้งหนึ่ง
โรงงานซักรีดได้ว่าจ้างเด็กไทยจำนวนหนึ่ง โดยมีกลุ่ม 1 ประมาณ 4-5 คน และกลุ่ม 2 ที่บินตาม
มาทีหลังในเดือนเมษาอีก 3 คน เด็กจำนวนหนึ่งในกลุ่มแรกนั้น ยังคงติดนิสัยพฤติกรรมเดิมๆ เหมือนตอนอยู่ไทย
คือกินเหล้า ทั้งๆที่รู้ว่าวันต่อไปจะต้องเข้างานเช้า ก็เลยแฮงค์ เข้างานสายบ้าง ไม่เข้างานบ้าง โทรไปโกหกนายจ้างว่า
ต้องไปทำพาสปอร์ต พาสปอร์หาย (ทั้งๆที่ไม่ได้หาย) ป่วย ไม่สบาย ฝรั่งเขาก็ไม่ได้โง่
เขาก็แอบมาหาที่ห้องพัก ปรากฎ "เด็กไทย" กลุ่มนี้ก็พากันแอบหนีแทบไม่ทัน สุดท้ายคือ "เด็กไทย" โดนไล่ออกยกกลุ่ม
รวมถึงกลุ่มที่เพิ่งมาถึงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วย ความซวยมันเกิดตรงที่ที่พักที่น้องๆกลุ่มนี้อยู่ เป็นที่พักที่นายจ้างจัดหาให้
พอเขาไล่ออกจากงาน ก็ไล่ออกจากห้องพักด้วย ต้องเดือดร้อนลากกระเป๋า หอบข้าวของมาหาที่พักข้างนอก ..
ที่อยากออกมาพูดเพราะเชื่อว่าเด็กเวิร์คส่วนใหญ่อยากไปเวิร์คเพราะอยากไปเที่ยว ไปช็อป แล้วอยากหาเงินเก็บไปในตัวด้วย
คิดอยากจะไปปั๊มเงินกันทั้งนั้นเนอะ ถ้าทำจ๊อบสองไหวก็จะทำ แต่ก็มีน้องบางกลุ่มที่อาจจะไม่ซีเรียสตรงจุดนี้
ทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้ วันไหนฉันอยากได้เงินก็ไป วันไหนเบื่อขี้เกียจก็ไม่ไป ซึ่งพี่ก็อยากจะให้คิดนิดนึงนะคะ ก่อนจะทำอะไร
ว่ามันกระทบต่อส่วนรวมหรือเปล่า โดยเฉพาะคำว่า "thai student" ที่พี่ไม่อยากให้เขาพูดถึงคำนี้ในแง่ลบ
เพราะเท่าที่ฟังมาบางคนเขาว่าเราไม่ตรงต่อเวลา ขาดความรับผิดชอบ และไม่มีระเบียบวินัย
อย่าให้อะไรแย่ๆ เหล่านี้มันกลายเป็น stereotype สำหรับเด็กไทยเลยค่ะ ..