ถ้าคุณถูกปฎิเสธจากคนที่คุณรัก คุณจะยังอยู่ในชีวิตของเค้าต่อไปในฐานะเพื่อนมั้ย

ตามหัวข้อค่ะ  ถ้าคุณรักใครสักคน ทุ่มเทให้ทุกอย่าง  แต่เค้าก็ไม่ได้รักคุณ

  ตอนนี้เค้ามีแฟนไปแล้วด้วย  คุนจะยังอยู่ในชีวิตเค้าต่อไปมั้ย

  คุณจะไปหาเค้าที่บ้านบ่อยๆตามคำชวนของเค้ามั้ย ( เค้าชวน )

  จะคุยไลน์กับเค้าทุกวันมั้ย  (เค้าทักมาก่อนตลอด )

  สิ่งที่ค้ำคอเราอยู่คือความเป็นเพื่อน    เค้าบอกอยากเป็นเพื่อนกับเรา  แต่เรายังสับสนทำใจไม่ค่อยได้อ่ะ  ยังนิ่งไม่ได้

  เสียใจทุกครั้งเวลาเค้าทำอะไรดีๆให้แฟน แล้วเราต้องมารับรู้ในฐานะเพื่อน

  แต่ถ้าเราไปจากชีวิตเค้า  เราก็รู้สึกผิด เหมือนกับว่าไม่มีน้ำใจนักกีฬาเลย

  เพราะเค้าเคยบอกว่า  ถ้าไม่รักกันก็เป็นเพื่อนกันไม่ได้เหรอ

  แต่เรามองว่า  เค้าจะเป็นเพื่อนเราทำไม  ในเมื่อแฟนเค้าก็รู้ว่าเราชอบเค้า  คอยระแวงอยู่

   เค้าต้องโกหกแฟนว่าเลิกติดต่อกับเราแล้ว  จะผิดศีลข้อมุสาทำไมเนี่ย  

  ความลับไม่มีในโลก  ถ้าวันนึงแฟนเค้ารู้ว่าเราไปบ้านเค้าบ่อยๆ จะเกิดอะไรขึ้น  

  ทำไมต้องมาอยากเป็นเพื่อนกับคนที่รักเค้าให้มันเป็นปัญหา  คนอื่นเยอะแยะ

  เราเคยบอกลาเค้า  เค้าก็ว่าเราว่าคิดมาก  ไร้สาระ  ไปทำเรื่องที่เป็นประโยชน์ดีกว่ามานั่งเวิ่นเว้อ แล้วลงท้ายด้วยการทะเลาะกัน

   คือเค้ามองว่าการที่เราบอกลาคือการเรียกร้องความสนใจจากเค้า   แล้วสุดท้ายเค้าก็จะเนียนๆมาคุยเหมือนเดิม  เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

  เราอยากจบดีๆ แบบ เข้าใจกัน จริงๆเราไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมเค้าไม่รักเรา แต่เราอยากปล่อยวาง  

  ไม่อยากยื้อ ไม่อยากหาคำตอบแล้ว

  เราพยายามปลอบใจตัวเองว่า อย่างน้อยเราทิ้งเค้าในวันที่เค้ามีความสุขกับแฟนเค้านะ  เราไม่ได้ทิ้งเค้าในวันที่เค้าโดดเดี่ยว ไม่มีใคร

  เหมือนเราส่งเค้าถึงฝั่งแล้ว   เราทำส่วนของเราดีที่สุดแล้ว

  เคยเอาไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิงที่สนิท เค้าบอกว่า ไม่มีทางจบดีได้หรอกเคสเรา

  งานนี้ยังไงต้องเสียเพื่อนแน่นอน  ถ้าความรู้สึกดีๆยังมีอยู่มันจะจบกันได้ยังไง  ต้องล้มกระดาน ออกมาเลย

  สรุปคือ  ถ้าไม่รักกัน ก็ต้องเกลียดกันไปจริงๆเหรอ   ไม่อยากเลย  แต่อยู่ก็เจ็บเหลือเกิน

  ความรักที่แท้จริงคือการเห็นคนที่เรารักมีความสุข  แต่ทำไมเราทุกข์  แสดงว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัวใช่มั้ย  

  ความรักของเราไม่ใช่รักที่แท้จริง ?