มีเรื่องดีๆ มาเล่าคะ
เนื่องจากวันเสาร์ที่ 7 กันยายน 2556 เราได้พาอาจารย์ไปเที่ยววัดพระแก้ว ซึ่งวันนั้นอากาศค่อยข้างมีฝนพร่ำๆ
ก่อนเข้าวัดก็เจอคุณๆ ที่แต่งตัวเหมือนเจ้าหน้าเตือนเรื่องกระเป๋าเงินว่าให้เก็บให้ดี เราก็เลยเอาออกจากเป้มาใส่ที่กระเป๋ากางเกงคะ
บรรยากาศวันนั้นก็มีทัวร์มาลงเยอะทีเดียว แต่ยังไม่หนาแน่นมาก ส่วนมากเป็นทัวร์จีน ซึ่งก็ดีมาก อิอิ เพราะอาจารย์เราเป็นคนจีน แต่เราพูดหรือฟังจีนไม่ได้อะ สื่อกันเป็นภาษาอังกฤษ แต่ทัวร์จีน ไกด์บรรยายได้สนุก เห็นฮากันกระจาย
เราก็พาอาจารย์เข้าไปเดินดูภาพวาด และก็ไปไหว้พระแก้วมรกตในอุโบสถ เนื่องจากเราคนไทยไม่เสียค่าเข้าชม ก็เลยทำบุญหยอดตู้บำรุงวัด
จากนั้นก็ออกมาเดินดูอีกนิดหน่อยก็กลับ เพราะอากาศไม่เป็นใจเลย ออกมาจากวัดก็ไปหาอะไรทาน ปรากฎว่าตอนทานข้าว ว่าจะเลี้ยงอาจารย์ซักมื้อ ตบๆ ค้นๆ ก็หากระเป๋าตังส์ไม่เจอ หน้าซีดเลย แต่อาจารย์บอกไม่เป็นไร อาจารย์จ่ายให้ ไม่ต้องคิดมาก แล้วก็ให้กลับที่วัดพระแก้ว ลองถามว่ามีใครเจอไหม อืมๆ ซึ่งตอนนั้นก็ไม่แน่ใจว่าถูกล้วงกระเป๋าหรือเราทำตกเอง แต่ว่าเราไม่ได้อยู่แถวพระราชวังแล้ว เลยต้องเอาแผนที่ที่อาจารย์ได้มาเปิดดูเบอร์โทร ซึ่งเป็นเบอร์ของพระที่นั่งวิมานเมฆ ซึ่งคุณเจ้าหน้าที่ก็น่ารักมาก รับฟังเรื่อง แล้วก็ให้เบอร์พระราชวังมา แต่อนิจจังโทรศัพท์เราก็แบตดันมาหมดอีก คราวเคราะห์สุดๆ อะ เลยต้องพึ่งโทรศัพท์สาธารณะ (โชคยังดีนะ ที่กระเป๋าเศษตังส์อยู่ในเป้ และมีตู้โทรศัพท์สาธารณะ) พอโทรไปเบอร์ของพระราชวัง ซึ่งคุณที่รับสายก็ดีมากๆ ช่วยต่อไปยังหน่วยนักท่องเที่ยว แต่ว่าสายไม่ว่าง ต่อให้ 2-3 ครั้งได้ แล้วก็ตัดกลับมาที่เบอร์พี่เค้าอีก พี่เค้าก็เลยถามว่าหายตรงไหน ครั้งสุดท้ายที่เห็นเมื่อไหร่ คิดว่าน่าจะหายที่ไหน ก็บอกว่าเห็นครั้งสุดท้ายคือตอนเอาเงินมาบริจาคคะ ไม่ทราบว่าหล่นตอนกราบหรือว่าตอนใส่รองเท้าก็ไม่ทราบคะ เพราะน่าจะเป็นแค่สองครั้งนี้ที่น่าจะหล่นได้ แต่ถ้าถูกล้วงนี่ไม่แน่ใจคะ เค้าก็บอกว่า ถ้าหายบริเวณวัดต้องโทรถามที่วัด ก็ได้เบอร์ติดต่อสำนักงานวัดมา โทรไป เจ้าหน้าที่ก็น่ารักมากเลยคะ พอเล่าเรื่องปุบ พี่เจ้าหน้าที่ก็ถามเลยชื่ออะไร มีอะไรในกระเป๋าบาง เรามีกระเป๋าของคุณ มีพลเมืองดีเก็บส่งมา สำนักงานวัดปิด 4 โมงเย็นจะมาเอาเลยหรือพรุ่งนี้มาเอาก็ได้ ดีใจสุดๆ คะ คือตอนที่รู้ว่ากระเป๋าหายนี่ก็ทำใจว่าหายแน่ๆ แล้ว
เราก็นั่งมอไซด์ไปเอาคืนวันนั้นเลยคะ เจอพี่เจ้าหน้าที่ที่รับสายในส่วนพระราชวังด้วยคะ พี่เค้าเห็นวิ่งกระหืดกระหอบมั๊ง เลยถามว่าจะรีบไปไหน บอกว่ามาเอากระเป๋าตังส์คะ เค้าเลยบอก อ๋อ น้องที่เพิ่งโทรมาใช่ไหม เลยได้ทราบว่าพี่เค้าชื่อ พี่กีรติ ส่วนสำนักงานวัดอยูในสุดเลยคะ พี่ที่สำนักงานก็ถามพอเป็นพิธีว่าชื่ออะไร มีอะไรในกระเป๋า ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร ถามพี่เค้าว่าใครเก็บได้ ก็เป็นพลเมืองดีเก็บมาให้เจ้าหน้าที่ ชื่อคุณปรัชญา แล้วพี่เจ้าหน้าที่ก็นำมาให้ส่งสำนักงานวัดช่วยติดตามคะ
ก็ขอขอบคุณพลเมืองดีท่านนั้นด้วยคะ และเจ้าหน้าที่ทางวัดพระแก้วทุกท่านด้วยคะ
จบ happy endding แต่ยังไม่จบคะ
ย้อนไปตอนที่โทรศัพท์แบตเราหมดนะคะ เจ้าหน้าที่ที่สำนักงานวัดก็พยายามติดต่อเราจากสิ่งที่มีอยู่ในกระเป๋าเงินคะ คือโทรไปหาบุคคลในนามบัตรที่อยู่ในกระเป๋าเงินเรา ซึ่งเป็นเพื่อนเรานั่นเอง แต่ว่าตอนช่วงนั้นแบตมือถือเราหมดแล้วเลยไม่ได้รู้เรื่องนี้ ซึ่งเค้าก็พยายามติดต่อเราทาง facebook และทางแฟนเราด้วย (อันนี้เรียกว่าโชคดีที่เค้าเลือกหยิบนามบัตรเพื่อนเรา เพราะในกระเป๋ามีนามบัตรหลายอัน) ส่วนนี้ที่เรามาทราบทีหลังก็รู้สึกซาบซึ้งใจมากคะ คือคุณเจ้าหน้าที่ของวัดพยายามที่จะหาทางคืนกระเป๋าเงินให้เราอย่างที่สุดจริงๆ ขอบคุณเจ้าหน้าที่ของวัดและวังทุกท่านจริงๆ คะ
เราอยากแชร์ประสบการณ์ดีๆ เรื่องการท่องเที่ยวให้ทราบคะ
พระคุ้มครองทุกท่านคะ
ขอบคุณคุณคนดีที่วัดพระแก้ว เหตุการณ์ ณ วันเสาร์ที่ 7 กันยายน รวมทั้งเจ้าหน้าที่ของวัดพระแก้วด้วยคะ
เนื่องจากวันเสาร์ที่ 7 กันยายน 2556 เราได้พาอาจารย์ไปเที่ยววัดพระแก้ว ซึ่งวันนั้นอากาศค่อยข้างมีฝนพร่ำๆ
ก่อนเข้าวัดก็เจอคุณๆ ที่แต่งตัวเหมือนเจ้าหน้าเตือนเรื่องกระเป๋าเงินว่าให้เก็บให้ดี เราก็เลยเอาออกจากเป้มาใส่ที่กระเป๋ากางเกงคะ
บรรยากาศวันนั้นก็มีทัวร์มาลงเยอะทีเดียว แต่ยังไม่หนาแน่นมาก ส่วนมากเป็นทัวร์จีน ซึ่งก็ดีมาก อิอิ เพราะอาจารย์เราเป็นคนจีน แต่เราพูดหรือฟังจีนไม่ได้อะ สื่อกันเป็นภาษาอังกฤษ แต่ทัวร์จีน ไกด์บรรยายได้สนุก เห็นฮากันกระจาย
เราก็พาอาจารย์เข้าไปเดินดูภาพวาด และก็ไปไหว้พระแก้วมรกตในอุโบสถ เนื่องจากเราคนไทยไม่เสียค่าเข้าชม ก็เลยทำบุญหยอดตู้บำรุงวัด
จากนั้นก็ออกมาเดินดูอีกนิดหน่อยก็กลับ เพราะอากาศไม่เป็นใจเลย ออกมาจากวัดก็ไปหาอะไรทาน ปรากฎว่าตอนทานข้าว ว่าจะเลี้ยงอาจารย์ซักมื้อ ตบๆ ค้นๆ ก็หากระเป๋าตังส์ไม่เจอ หน้าซีดเลย แต่อาจารย์บอกไม่เป็นไร อาจารย์จ่ายให้ ไม่ต้องคิดมาก แล้วก็ให้กลับที่วัดพระแก้ว ลองถามว่ามีใครเจอไหม อืมๆ ซึ่งตอนนั้นก็ไม่แน่ใจว่าถูกล้วงกระเป๋าหรือเราทำตกเอง แต่ว่าเราไม่ได้อยู่แถวพระราชวังแล้ว เลยต้องเอาแผนที่ที่อาจารย์ได้มาเปิดดูเบอร์โทร ซึ่งเป็นเบอร์ของพระที่นั่งวิมานเมฆ ซึ่งคุณเจ้าหน้าที่ก็น่ารักมาก รับฟังเรื่อง แล้วก็ให้เบอร์พระราชวังมา แต่อนิจจังโทรศัพท์เราก็แบตดันมาหมดอีก คราวเคราะห์สุดๆ อะ เลยต้องพึ่งโทรศัพท์สาธารณะ (โชคยังดีนะ ที่กระเป๋าเศษตังส์อยู่ในเป้ และมีตู้โทรศัพท์สาธารณะ) พอโทรไปเบอร์ของพระราชวัง ซึ่งคุณที่รับสายก็ดีมากๆ ช่วยต่อไปยังหน่วยนักท่องเที่ยว แต่ว่าสายไม่ว่าง ต่อให้ 2-3 ครั้งได้ แล้วก็ตัดกลับมาที่เบอร์พี่เค้าอีก พี่เค้าก็เลยถามว่าหายตรงไหน ครั้งสุดท้ายที่เห็นเมื่อไหร่ คิดว่าน่าจะหายที่ไหน ก็บอกว่าเห็นครั้งสุดท้ายคือตอนเอาเงินมาบริจาคคะ ไม่ทราบว่าหล่นตอนกราบหรือว่าตอนใส่รองเท้าก็ไม่ทราบคะ เพราะน่าจะเป็นแค่สองครั้งนี้ที่น่าจะหล่นได้ แต่ถ้าถูกล้วงนี่ไม่แน่ใจคะ เค้าก็บอกว่า ถ้าหายบริเวณวัดต้องโทรถามที่วัด ก็ได้เบอร์ติดต่อสำนักงานวัดมา โทรไป เจ้าหน้าที่ก็น่ารักมากเลยคะ พอเล่าเรื่องปุบ พี่เจ้าหน้าที่ก็ถามเลยชื่ออะไร มีอะไรในกระเป๋าบาง เรามีกระเป๋าของคุณ มีพลเมืองดีเก็บส่งมา สำนักงานวัดปิด 4 โมงเย็นจะมาเอาเลยหรือพรุ่งนี้มาเอาก็ได้ ดีใจสุดๆ คะ คือตอนที่รู้ว่ากระเป๋าหายนี่ก็ทำใจว่าหายแน่ๆ แล้ว
เราก็นั่งมอไซด์ไปเอาคืนวันนั้นเลยคะ เจอพี่เจ้าหน้าที่ที่รับสายในส่วนพระราชวังด้วยคะ พี่เค้าเห็นวิ่งกระหืดกระหอบมั๊ง เลยถามว่าจะรีบไปไหน บอกว่ามาเอากระเป๋าตังส์คะ เค้าเลยบอก อ๋อ น้องที่เพิ่งโทรมาใช่ไหม เลยได้ทราบว่าพี่เค้าชื่อ พี่กีรติ ส่วนสำนักงานวัดอยูในสุดเลยคะ พี่ที่สำนักงานก็ถามพอเป็นพิธีว่าชื่ออะไร มีอะไรในกระเป๋า ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร ถามพี่เค้าว่าใครเก็บได้ ก็เป็นพลเมืองดีเก็บมาให้เจ้าหน้าที่ ชื่อคุณปรัชญา แล้วพี่เจ้าหน้าที่ก็นำมาให้ส่งสำนักงานวัดช่วยติดตามคะ
ก็ขอขอบคุณพลเมืองดีท่านนั้นด้วยคะ และเจ้าหน้าที่ทางวัดพระแก้วทุกท่านด้วยคะ
จบ happy endding แต่ยังไม่จบคะ
ย้อนไปตอนที่โทรศัพท์แบตเราหมดนะคะ เจ้าหน้าที่ที่สำนักงานวัดก็พยายามติดต่อเราจากสิ่งที่มีอยู่ในกระเป๋าเงินคะ คือโทรไปหาบุคคลในนามบัตรที่อยู่ในกระเป๋าเงินเรา ซึ่งเป็นเพื่อนเรานั่นเอง แต่ว่าตอนช่วงนั้นแบตมือถือเราหมดแล้วเลยไม่ได้รู้เรื่องนี้ ซึ่งเค้าก็พยายามติดต่อเราทาง facebook และทางแฟนเราด้วย (อันนี้เรียกว่าโชคดีที่เค้าเลือกหยิบนามบัตรเพื่อนเรา เพราะในกระเป๋ามีนามบัตรหลายอัน) ส่วนนี้ที่เรามาทราบทีหลังก็รู้สึกซาบซึ้งใจมากคะ คือคุณเจ้าหน้าที่ของวัดพยายามที่จะหาทางคืนกระเป๋าเงินให้เราอย่างที่สุดจริงๆ ขอบคุณเจ้าหน้าที่ของวัดและวังทุกท่านจริงๆ คะ
เราอยากแชร์ประสบการณ์ดีๆ เรื่องการท่องเที่ยวให้ทราบคะ
พระคุ้มครองทุกท่านคะ