เรียนBBAหรือเรียนแพทย์?

พี่เข้าใจเจตนาของน้องนะครับ
ออกตัวก่อนว่าเป็นหมอครับ ไม่ค่อยมีข้อมูลหรือว่าความรู้เกี่ยวกับเรื่องสาย BBA ครับ

เอาประเด็นเรื่องเงินก่อนครับ เพราะเป็นประเด็นหลักเรื่องที่น้องสนใจ
หมอเงินเดือน varies ครับขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย โดยปัจจัยหลักคือทำงานรัฐ หรือเอกชน เงินต่างกัน x2-3 เท่า ปัจจัยอื่นๆคือ สาขาที่จบ, ฝีมือของตัวแพทย์เอง, รพ. ที่ตัวเองทำงานอยู่
intern (แพทย์จบใหม่) ส่วนใหญ่รายได้ก็คือ 6-8 หมื่นครับ บางทีอาจจะได้มากกว่านั้นหากควบเวรยาว ทั้งโดยสมัครใจ หรือโดยไม่สมัครใจจะได้เวรยาวๆ ก็ตาม
แพทย์เอกชน (ส่วนใหญ่) : 1-3 แสนต่อเดือนครับ

คือที่พี่อยากจะบอกคือในแง่ของเม็ดเงิน น้องเรียนแพทย์คือน้อง play safe ครับ อย่างน้อยจบออกมาก็มีเงินเดือนเลี้ยงชีพ เลี้ยงครอบครัว ดูแลคุณพ่อคุณแม่ได้ไม่ลำบากลำบนอย่างแน่นอน

แต่การเลือกเรียนสาขาอื่นๆ เหมือนน้องเสี่ยงแล้วหล่ะ เพราะโดยเฉลี่ยแล้ว คนที่ได้เงินเดือนเยอะกว่าหมอ มีเพียงหยิบมือ  ถ้าน้องคิดว่า เราเก่งนะ เราทำได้ เราโดดเด่นกว่าคนอื่น มี ambition สูง การเลือก BBA หรือเรียนสาขาอื่นๆ พี่ว่าก็ท้าทายดี  แต่ประเด็นคือมันเสี่ยงไงครับ ไม่มีใครการันตีได้ เก่งแต่แป๊กก็มีให้เห็นกันมาแล้ว เพราะชีวิตจริงมันไม่ได้สวยเหมือนที่น้องวาดเอาไว้... ขึ้นกับว่าน้อง take risk ได้ขนาดไหน


อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พี่อยากให้น้องพิจารณาต่อนอกจากตัวเงินคือมิติอื่นๆ ที่อาจจะไม่ได้แปลผลออกมาเป็นตัวเงิน

สมัยพี่เป็น extern (นักศึกษาแพทย์ปีสุดท้าย) มีคนไข้หัวใจหยุดเต้นมา รุ่นพี่แพทย์ช่วยกันปั๊มหัวใจคืนมาได้ คนไข้แย่มากมีทั้งเรื่องปอดติดเชื้อ ไตวาย เลือดออกในกระเพาะอาหาร ตอนนั้นคิดว่าคง loss คนไข้ไปแล้วแน่ๆ  แต่สุดท้ายคนไข้รอดชีวิตกลับบ้านหลังจากอยู่ รพ. เกือบครึ่งเดือน
พี่เห็น ภรรยา, ลูกหลาน พากันยกโขยงมารับลุงกลับบ้าน มันเป็นอะไรที่ impact กับชีวิต นศพ. คนนึงมาก

น้องยังเด็กอาจจะยังไม่เข้าใจ
แต่พี่อยากให้น้องคิดดีๆ ว่าเรามีโอกาสที่จะรักในงานของเราไหม คิดถึงภาพว่าน้องเป็นหมอ การช่วยใครสักคนให้รอดนั้น add up อะไรในชีวิตของเราหรือเปล่า?

เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ได้ถูก add เข้าไปในเงินเดือนของแพทย์ แต่มันทำให้น้องมีความสุขขึ้นเวลาน้องทำงาน

แต่พี่ขอเบรคนิดนึง...  พี่ไม่ได้โลกสวย สมมุติน้องคิดว่าตัวเองเฉยๆ สิ่งที่เกิดขึ้นมัน add อะไรในชีวิตน้องไม่ได้มากขนาดนั้น ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิด!!! จริงไหม คนเราเกิดมาก็มีความสุขในสิ่งที่ไม่เหมือนกัน อย่า blame ตัวเอง จงซื่อสัตย์ในสิ่งที่เราคิด

หากไม่ได้รู้สึกรักอะไรกับมันมาก ไปเสี่ยง BBA ดีกว่า อย่างน้อยเราก็เก่งพอล่ะ เพราะหากน้องเลือกเรียนแพทย์โดยเอาเงินเป็นคำตอบ น้องอาจจะทรมานในการใช้ชีวิต

พี่ไม่รู้ว่าเรียน BBA ต้องฟันฝ่าตรากตรำมากไหม เพราะไม่มีข้อมูล
แต่จะจบเป็นแพทย์ออกมาได้สักคนนึงนี่ก็สะบักสะบอมนะครับ ยิ่งเรียนเฉพาะทางจบออกมาอีกต่อยิ่งหนักหน่วง

พี่ยกตัวอย่างจากสถานการณ์จริงนะเผื่อน้องจะได้เห็นภาพ
Block ศัลยศาสตร์ พี่ต้องไปฝึกงาน รพ. ต่างจังหวัดครับ ซึ่งใกล้สอบมาก เวรหนักหน่วงสุดๆ ตีรันฟันแทง อุบัติเหตุมาทุกวัน ห้องพักพี่อยู่ในวอร์ดผู้ป่วยเลยครับ ฉะนั้นถึงไม่ได้อยู่เวรแต่เพื่อนโดนตามไปดูคนไข้ ก็ต้องลุกไปช่วยดูด้วย เสมือนอยู่เวรทุกวัน ห่วงหน้าพะวงหลัง หนังสือก็ไม่ค่อยได้อ่าน หัวถึงหมอนก็หลับแล้ว
1 อาทิตย์ก่อนฝึกงานเสร็จ แม่โทรมาบอกว่าพ่อแน่นหน้าอก โทรสอบถามสรุปว่าพ่อเป็นกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด เครียดสิครับทีนี้ พ่อทั้งคน ทางนี้ก็ฝึกงานอยู่ รู้ตัวว่าหากลาไปทั้งอาทิตย์รับรองตกวิชาศัลยกรรมแน่ๆ
ตอนเย็นมีลาเลี้ยงของแพทย์ที่ รพ. พี่ก็ไปทานข้าวเซ็งๆ ในหัวก็คิดตลอด มันเจ็บใจนะครับ เราเรียนหมอแต่พ่อตัวเองกลับไปดูไม่ได้ สุดท้ายก็ตัดสินใจ บอกอาจารย์คุมวิชานั้นตรงๆ ว่าพ่อป่วย ขอลาไปดูพ่อ พูดไปเสียงก็สั่น น้ำตาก็คลอ

-*- เห็นป่ะครับ ชีวิตแพทย์มักจะได้ประสบกันเรื่องแย่ๆ แบบนี้เสมอ
เรียนก็เหนื่อย ทำงานก็เหนื่อย รับผิดชอบก็มาก


ทุกอย่างมันมีข้อดีข้อเสีย
วิเคราะห์ตัวเองให้ดีครับ
ชั่ง risk เทียบ benefit อย่างซื่อสัตย์ต่อตัวเอง แล้วเลือกไป อย่าได้เสียใจกับสิ่งที่ตัดสินใจไปแล้ว

ฝากไว้สุดท้ายไม่ว่าน้องจะเลือกอะไร
จงเป็นคนดี
คนฉลาดกว่ามักมีโอกาสที่จะเอาเปรียบผู้ฉลาดน้อยกว่าเสมอ... อย่าทำครับ แข่งขันได้ไม่แปลก fair play แต่อย่าโกง อย่าทุจริต

ขอให้ประสบความสำเร็จในเส้นทางที่ตัวเองเลือกครับน้อง

ก็ดีนะ รู้จักมาตั้งกระทู้ถามก่อน ^^

ชอบคนตรงไปตรงมาแบบนี้นะ พี่เคยเลือกคณะผิด เพราะประสบการณ์น้อย ไม่ประสานี่ละ

ดูจากวาจาของน้องแล้ว คิดว่าน้องก็หน้าเงินพอสมควร (จริงๆทุกคนก็หน้าเงินหมดแหละ แต่ใครจะแสดงออกหรือไม่ก็เท่านั้นเอง)

ถ้าจะเป็นหมอ เท่าที่พี่รู้มา เงินเยอะก็จริงค่ะ แต่งานหนัก แล้วถ้าจะเปิดคลินิกเอง ก็มีการแข่งขันสูง ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ ถ้าไม่จบต่างประเทศแล้วมาเปิดคลินิกคนก็ไม่เข้าอยู่ดี

รายได้หมอ เอาจริงๆก็ แบบแน่นอนตายตัว คือหมอตามโรงพยาบาล (เพราะถ้าเป็นตามคลีนิก มันแล้วแต่ดวง ว่าจะรุ่งหรือจะร่วง เพราะการทำคลินิก ก็เหมือนการทำธุรกิจอย่างหนึ่งนั่นแหละ รายได้เลยไม่ฟันธง บางคนก็รุ่งบางคนก็ร่วง)

รายได้หมอตามโรงพยาบาล นี่ไม่แน่ใจนะ น่าจะประมาณ 30,000 - 100,000 บาท แล้วแต่ level และมหาลัยที่จบมา

แต่เท่าที่อ่านๆมาหลายๆกระทู้และจากที่เพื่อนๆเล่าให้ฟัง เขาบอกว่างานหนัก แต่รายได้ดี แต่งานหนัก เขาเลยแนะนำให้เรียนเฉพาะคนที่ชอบเป็นหมอจริงๆ อยากจะเป็นหมอจริงๆ ถ้าคนไม่อยากเป็นหมอแต่มาเรียนเพราะรายได้ดี ถึงเรียนไปสุดท้ายก็อาจจะไปไม่รอด เพราะงานหนัก

ส่วน MBA Finance

อันนี้ ถ้าพูดถึงระดับความยาก.. พี่ก็เรียนทั้งสายวิทย์และสาย Finance นะ (จบ 2 ใบปริญญา) Finance นี่ไม่ยากเท่าสายวิทย์หรอก เรียนง่ายกว่ามาก การคำนวณง่ายกว่ามาก ถ้าอยากจะรุ่งถึงจุดสูงสุด ก็ต้องใช้ความขยัน พยายามเก็บคะแนนให้ได้ที่ 1 ตลอด จบด้วยเกียรตินิยมแล้วไปต่อเมืองนอก

MBA Finance มันจะมีจุดสูงสุดอยู่ที่การสอบใบประกอบวิชาชีพ CISA (ลืมชื่อแล้ว แต่ก่อนจำได้อยู่ --') สูงสุดคือ ถ้าได้ใบนั้นมาแล้ว ก็อาจได้ทำงานเป็นผู้จัดการกองทุนรวม หรือเกี่ยวกับการลงทุนตำแหน่งใหญ่ๆ เงินเดือนก็ 100,000 บาทขึ้นไป

ประมาณนี้แหละ

สรุปแล้ว ถ้าน้องเป็นคนเรียนเก่งจริง น้องเลือกสาขาที่น้องชอบเถอะ เพราะ.. ไม่ว่าน้องจะจบสาขาไหน แต่ถ้าน้องเป็นที่ 1 ของสาขานั้น มันก็ได้งานดีๆทำทั้งนั้นแหละ เงินเดือนเท่าๆหมอแหละถ้าได้ที่ 1 ของสาขานั้นและจบ MBA ม.ดังๆของเมืองนอกอ่ะ

---

แต่ถ้าในอนาคต คิดจะทำธุรกิจส่วนตัว แนะนำให้เรียน BBA เลย

แต่ก่อนเคยดูถูกไว้เหมือนกัน ว่าถ้าเราอยากจะเป็นคนค้าขาย เราไม่ต้องเรียน BBA ก็ได้ เราก็เรียนสายวิทย์ที่เราชอบ ส่วนวิชาการค้าขาย เราฝึกเอา หรืออ่านตำราเอาก็ได้

แต่พอมาเรียนจริงๆ มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นเลยนะ ><

มันมีความสลับซับซ้อน และมีกลวิธี กลยุทธ มากพอสมควร โดยเฉพาะ หากใครที่คิดจะจัดตั้งบริษัท และมีพนักงาน มีแผนกต่างๆในบริษัทนี่ ถ้าไม่ได้เรียน BBA มา อาจจะถูกยักยอก หรือโดนโกง หรือล้มละลายได้ เพราะไม่รู้วิธีจัดการ

ที่ได้ความรู้มาคือ ความรู้ด้านบัญชี และเราควรจะมีความรู้ด้านการบริหารทรัพยากรบุคคล และแผนกต่างๆด้วย รู้วิธีจัดเก็บข้อมูล และเอกสาร การแต่งตั้งพนักงาน การคานอำนาจของพนักงานในแผนก (เพื่อไม่ให้มีการยักยอกทรัพย์ของบริษัท)

เอาเป็นว่า ถ้าจะไปขายหมูปิ้งอ่ะ ไม่ต้องเรียน BBA ก็ได้

แต่ถ้าจะจัดตั้งบริษัท ถ้าคิดจะลงทุนทำธุรกิจ และจะมีพนักงานแผนกต่างๆ ยังไงก็ควรจะต้องเรียน BBA เพราะมันมีศาสตร์ มีกลยุทธ มีการบริหารความเสี่ยง การจัดการ มันมีความสลับซับซ้อนอยู่พอสมควร ^^

ถอด login มาตอบก่อน  เพราะเกรงว่าจะตอบตรงและแรงเกินไป


1. เชื่อเถอะว่าคนที่มาเป็นแพทย์เพื่อเงิน(อาจจะใช้คำพูดให้สวยขึ้นว่าความมั่นคงหรืออะไรก็ตาม)มีไม่น้อยแน่ๆครับ  
สมมติเอาง่ายๆเลยว่าถ้าวันนี้แพทย์ทุกคนมีเงิน 100 ล้าน  passive income ปีละ 5ล้าน  จะยังมีแพทย์อยู่ในระบบอีกกี่คน
คือเหลือน่ะเหลือแน่ครับ  แต่ไม่เยอะหรอก  บางคนต้องการเงิน  ต้องการชื่อเสียง  ต้องการเกียรติ ฯลฯ  ซึ่งเยอะมากไม่ได้มาจากใจรักจริงๆ  ซึ่งใจรักในวิชาชีพนี้จริงๆทำแล้วสนุกไปกับมันนี่หายากนะ  เห็นทำไปบ่นไปใน FB ทุกคน  อาชีพอื่นไม่เห็นบ่นกันเยอะขนาดนี้นะ


2. แพทย์รายได้เฉลี่ยสูงกว่า  ชัวร์กว่า  แม้จุดสูงสุดจะไม่สูงเท่าก็ตาม
จุดบนสุดของแพทย์สายทำงาน(ไม่เอาสายบริหาร)  น่าจะตกประมาณ 7 หลัก/เดือนได้  แต่คนที่ไปถึงจุดนั้นน่ะนับคนได้นะครับ  
แต่อย่างไรก็ดีถ้าไม่ดิ้นรนอะไรมาก  6 หลัก/เดือนไม่ยากครับ


3. BBA ไม่รู้ครับ  แต่คิดว่าความเสี่ยงเยอะกว่า  แม้จุดสูงสุดจะถึงไหนถึงกันก็ตาม  
ที่ 1 ทุกสาขาน่ะเงินเยอะน่ะใช่ครับ  แต่น้องต้องลงมามองดูศพที่เหยียบใต้เท้าด้วยว่าตายไปแล้วเท่าไหร่
มองที่เท้าหมอ  ทุเรศยังงัยก็ 5หลักกลางๆค่อนปลายแถมจำนวนไม่เยอะ  มองที่เท้า BBA หมื่นต้นๆกี่คนครับที่ไปกองตรงนั้น
ในการทำงานน่ะความเก่งเป็นคุณสมบัตินึง  แต่ไม่ใช่ทุกอย่าง  อย่าง บัฟเฟต  โซรอส บิลเกต  สตีปจ็อบส์ นั้นระดับจีเนียสแน่นอน  แต่ไม่ใช่เก่งที่สุดในโลกแน่นอน  แต่ทำไมเค้าถึงรวยมากๆๆๆๆๆ  พี่ว่าเพราะ attitude เค้านะ(มันอธิบายยาก  พี่ตอบแค่นี้ก่อนละกัน)


4. เห็นคนขู่น้องเรื่องการเรียนหมอว่าเหนื่อยและหนัก  พี่ขอเอาความเห็นส่วนตัวว่าจริงส่วนนึง  แต่คนไม่ค่อยขยันหรือชิลๆหลายๆคน  ต่อให้เรียนคณะแพทย์มันก็ยังชิลได้(แต่ก็หนักกว่าคณะทั่วไปแน่นอน)
พี่กล้าพูดเลยว่าพี่จบจากคณะแพทย์ที่มีการเรียนการสอนที่ว่ากันว่าหนักที่สุดในประเทศไทย(น่าจะเป็นคณะเดียวกับคณะที่น้องคิดจะสอบตรงเข้ามา)  แต่มันก็ไม่ได้เหนื่อยหมดใจขาดดิ้นขนาดนั้น  จนถึงปี 6 พี่ก็ยังมีเวลาไปจีบสาว  นั่งกินเหล้ากับเพื่อนตอนดึกๆ  ไปเที่ยวผับ  เล่นกีฬา  คุยโทรศัพท์กับแฟนและกิ๊ก  ซ้อมดนตรี  เล่นเกม  ดูบอล
แน่นอนว่าทำตัวแบบนั้นไม่ว่าที่ไหนเกรดน้องจะไม่ได้ออกมาแบบเริดหรูอลังการอาจจะทุเรศจนอาจารย์ต้องอ่อนใจด้วยซ้ำ  แต่จบได้ครับ  เรียนให้จบไม่ยาก  เรียนให้เก่งน่ะยากกว่า
ส่วนไอ้พวกที่บอกว่า  โอ๊ยไม่ได้นอนทั้งคืน  ผ่ายันเช้า  ปั๊มหัวใจยันเช้า  รับเคสตอนตี 5  ก็มีจริงๆครับ  แต่ไม่ใช่ทุกคืนครับ  บางคืนก็หลับสนิทไปยาวๆนั่งกินค่าเวรฟรีก็มี  อันไหนมากน้อยกว่ากันแล้วแต่บุญกรรมของน้องครับ  แต่ส่วนมากแนวโน้มไม่ได้นอนมีเยอะกว่า


5. คหสต ว่าถ้าครอบครัวธุรกิจไม่ได้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ร่ำรวย  เรียนแพทย์เถอะ  ชัวร์กว่า(เรื่องรายได้)  ถือเป็นการทำประกันไว้ก่อนก็ได้  ไม่ชอบจบมาก็ไปทำสกินได้ 1XX,XXX บาท/เดือน  เอาเงินและเวลาตรงนี้ไปต่อยอดตรงอื่นก็ได้  ช้าหน่อยแต่ชัวร์กว่าพี่ว่าโอเคกว่า
ถ้าเกิดชอบ  เร่งไปให้ถึงจุดบนๆ  รพ ใหญ่ซื้อตัวไปก็มีโอกาสเดือนละ 7 หลักได้  แต่กว่าจะไปถึงตรงนั้นต้องเข้าใจว่านานพอสมควร  ถามว่านานแค่ไหน   ก็จนกว่าคนไข้จะเริ่มติดหมอ  ซึ่งส่วนมากก็ต้องเก่งจนจบเฉพาะทางและมีชื่อเสียงอย่างมากแล้วก็ราวๆ 40+- ปี
หรือจะเปิดคลีนิกสกินหลายๆแห่งแบบ W,N ฯลฯ ก็ได้  ถ้าฟลุคติดตลาดหรือครองตลาดได้  9-10 หลักก็อยู่ในกำมือแล้วครับ
แต่ที่พูดมาทั้งหมดถึงจะล้มเหลว  ไปไม่ได้ไปไม่ถึง  ตกลงมากก็มี 70,000-100,000/เดือนรองรับแน่นอน  เรียกว่าถึงไม่รวยก็อยู่แบบสบายๆได้



6. แต่ถ้าธุรกิตครอบครัวน้องเทพมาก  8-9 หลักขึ้นไป  อย่าเรียนหมอเลย  เรียนไปก็ไม่ได้เพิ่มเงินในครอบครัวน้องเท่าไหร่หรอก


7. แพทย์มีเกียรติมีศักดิ์ศรีในสังคมไทยมาก  ถึงการฟ้องร้องและการบูชาหมอจะไม่มากเท่าสมัยก่อน  แต่เชื่อเถอะคนยังให้ความยำเกรงอยู่มาก  ต่อให้มีนักการเมือง  นักธุรกิจร้อยล้านพันล้าน   กับหมอ  คนไทยก็ยังให้ความเคารพหมอมากกว่าอยู่ดีครับ(แต่เราจนกว่าเค้าเยอะนะ)



8. แต่ถ้าจะเป็นหมอ  พี่บอกเลยว่าสังคมไม่ดี  และระบบสาธารณสุขเมืองไทยไม่ดี(และคงไม่ดีไปอีกนาน)  
- สังคมไม่ดีคือ  น้องรับรู้มาว่ามันแก่งแย่งชิงดีกันยังไง  ego สูงยังงัย  มันก็ยังงั้นแหละน้อง  ยิ่งสถาบันดีๆยิ่งเป็นเยอะ  แย่งเคส  เกี่ยงเคส  แบ่งงานมีปัญหา  อาจจะคิดว่าพี่พูดเกินจริงลองเข้ามาดูความเจริงก็ได้ครับ  พี่พูดได้เพราะพี่จบมาจากสถาบันที่พี่คิดว่าดีที่สุดที่หนึ่งของประเทศนี้  แต่เทียบกับเพื่อนที่เป็นหมอที่สถาบัน ตจว ที่พี่รู้จักตั้งแต่ปี 1(พูดชื่อไปเลยก็ได้ PI)  พวกนั้นน่ารักกว่าเยอะ  คุยง่ายสนิทง่ายมาก  ทำงานด้วยกันไม่นานสนิทกันแล้ว  แต่เพื่อนที่คณะนี่อยู่วอร์ดเดียวกันตั้งหลายวอร์ด  จบมาแล้วไม่เคยรู้จักกันอีกเลยก็มี  แต่เพื่อนกลุ่มพี่น่ะยกเว้นนะ  เพราะมันออกแนวท้ายตารางทั้งกลุ่มอยู่แล้ว
- ระบบไม่ดี  ระบบสาธารณสุขไทยและระบบแพทย์เอง  ใช้งานแพทย์เกินเวลา  ทำงานควายมาก
มีไม่กี่ที่ในโลกที่จะรับคนไข้เกินศักยภาพ รพ  คือมี 100 ก็รับไป 130  เตียงก็ไม่พอ  แทรกกันหน้าลิฟท์  หน้าทางเดิน  หมอที่ไม่พออยู่แล้วก็ทำงานหามรุ่งหามค่ำกันอีก  แถมคนไข้มา OPD ยังงัยก้ต้องได้ตรวจวันนั้น  ต่อให้เป็นแค่ไข้หวัดและหมอแม่มจะทำงานถึง 6 โมงเย็นก็ต้องได้ตรวจเสมอๆ
ER ที่เป็นห้องฉุกเฉิน  น้องจะเจอพาเด็กเป็นไข้มาตอนดึกๆเย็นๆเพราะทำงานเพิ่งเลิก  มาเอายาความดันตอนตี 4  ปวดฟันมาตอนตี 5  ซึ่งพี่บอกเลยว่า  คนไทยแยกแยะไม่ออกระหว่าง ER กับ OPD นอกเวลา  ยิ่ง รพช(ชุมชน)จะมีติดรถมาเอายากันด้วย  คือไหนๆก็มีคนมาแล้วอ่านะ
แถมทำงานกัน unlimited  คือ ตปท จะมีจำกัดเลยว่า  ห้ามแพทย์ทำงานติดต่อกันเกินกี่ชม(รู้สึกเภสัชในประเทศไทยจะมีนะ)  ถ้าเกินต้องให้พักทันที  แต่ประเทศไทยไม่มีจ้า  อยู่เวรต่อกัน 3 วันก็มี(แต่ก็มีได้งีบบ้างเป็นพักๆนะ)  
ส่วนระบบหมอเอง  จะเป็นระบบหมออาวุโสสบาย  เพราะทำงานมาเยอะแล้วแก่แล้ว(จะไปอยู่เอกชนกับคลินิกนั่นแหละ)  น้องจะถูกให้อยู่เวรเยอะกว่า  ทำงานแล้วตาม staff ยาก(เพราะคลินิกอยู่ไกล)  
- ระบบแพทย์ทำให้แพทย์ maturity ช้ามาก  คือทุกการทำงานของน้องจะมีคนเหนือหัวคอยกำกับการทำงานของน้องเสมอๆ(พี่นศพ, intern, young staff)  ซึ่งแน่นอนเพื่อความปลอดภัยของคนไข้  แต่น้องจะเห็นเพื่อนน้องเป็นผู้ใหญ่น้อยกว่าวิชาชีพอื่นมากๆ(แถม ego สูงด้วยเอ้า)  
ดังนั้นตรงนี้พี่ขอสรุปเหมือนคนอื่นว่า  ระบบและสังคมแพทย์  ถ้าไม่รักมันจริงๆมันจะอยู่ยากและเครียดพอสมควรครับ(บางคนรักมากๆยังลาออกเลยครับ)



พี่ก็ให้ข้อมูลคร่าวๆประมาณนี้ละกันครับ  ถ้าข้อมูลพอในระดับนึงแล้ว  ก็เหลือแต่น้องจะตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะเอายังงัย
ถ้าสงสัยอะไรหลังไมค์มาถามเพิ่มเติมได้นะ  ยินดีตอบครับ
เพราะพี่ยอมรับว่าพี่เองก็เป็นคล้ายๆน้องน่ะแหละ

ถ้ายังไม่ได้เรียน ตั้งเป้าจะเมคมันนี่ อยู่เอกชนจะเอารายได้สูง

ผมขอร้องแบบไม่ดราม่าเลยครับ อย่ามาเรียนแพทย์เลยนะครับ