"สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย" แม้เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะ "เป็น" และ "รัก" ได้ (พ.ศ.2546 : เติ้ล ตะวัน - นุ่น วรนุช)

ขอออกตัวแรงแซงทางโค้งมาเขียนถึงละครอีกเรื่องนึงในดวงใจ "สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย" เพราะคืนวันพรุ่งนี้เราก็จะได้รับชมเวอร์ชั่นปี 2556 กันแล้ว โดยส่วนตัวไม่คิดว่าเวอร์ชั่นไหนจะดีกว่า เพราะความตั้งใจของ "คุณศรัณยู วงษ์กระจ่าง" ที่ทั้งแต่งเรื่องเอง กำกับเองคงไม่ได้แตกต่างกัน...

ละครเรื่องนี้ถูกสร้างและออกอากาศครั้งแรกในปี 2546 ทางช่อง 7 สี ก่อนที่ละครจะออนแอร์ก็โดนกระแสวิพากษ์วิจารณ์เยอะเหมือนกันเกี่ยวกับพระเอกของเรื่อง "คุณเติ้ล ตะวัน" ที่ดูยังไงๆ ลุคส์ก็ไม่ให้กะลูกครึ่ง แต่เราคนนึงล่ะที่เชื่อในฝีมือทางด้านการแสดงของคุณเติ้ลว่า "เอาอยู่" แน่ๆ กับบทนี้ และก็ไม่ผิดหวังจริงๆ

ส่วน "คุณนุ่น" โดยภาพลักษณ์ของเธอก็เป็นผู้หญิงเรียบร้อย บอบบาง น่าทะนุถนอมอยู่แล้ว ซึ่งก็เหมาะเลย และอีกคนที่เราว่าแสดงเรื่องนี้ได้ยอดเยี่ยมก็คือ "คุณนิรุตต์" ท่าทางน่าเคารพ น่าเกรงขาม มีอำนาจอันนี้กินขาดจริงๆ ส่วนนักแสดงท่านอื่นๆ อย่าง "คุณบี มาติกา" ที่เป็นหญิงสาวตาบอด ก็น่ารัก น่าสงสารมาก และ "คุณซี" ก็แจ้งเกิดได้อย่างสวยงามกับเรื่องนี้

บทประพันธ์ : ศรัณยู วงษ์กระจ่าง

บทโทรทัศน์ : เมจิก อีฟ

กำกับการแสดง : ศรัณยู วงษ์กระจ่าง

ผลิตโดย : บริษัท คลิกเทเลวิชั่น จำกัด

นักแสดงนำ :

ตะวัน จารุจินดา รับบท  หรั่ง



วรนุช วงษ์สวรรค์ รับบท แพรวา



มาติกา อรรถกรศิริโพธิ์ รับบท ก้อย



นิรุตต์ ศิริจรรยา รับบท เผ่าลาภ



ศิริวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ รับบท โบ้



ทิน โชคกมลกิจ รับบท ตะวันฉาย

เรื่องย่อ :

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้“หรั่ง”  เด็กหนุ่มลูกกำพร้า สิ่งเดียวที่ติดตัวเขามาก็คือล็อคเก็ตรูปไวโอลินที่เขาเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี เพราะมันเป็นเพียงสมบัติชิ้นเดียวที่เขามี หรั่งรับจ้างทำงานสารพัดอย่างเพื่อส่งเสียตัวเองเรียนและมาเป็นค่าผ่าตัดตาให้ “ก้อย” หญิงสาวตาบอดที่หรั่งรับมาดูแลอย่างน้องสาว ถึงชีวิตจะไม่ร่ำรวยแต่หรั่งก็มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังเล็กๆ ในชุมชนแออัดกับก้อยและมีเพื่อนร่วมชุมชนอย่าง “โบ้” “เท่ห์” และ “ เช็ง”

ความสุขของหรั่งอีกอย่างก็คือ การได้เฝ้ามองดู “แพรวา” สาวสวยไฮโซ ทายาทคนเดียวของ “เผ่าลาภ มหาโชคตั้งสิริ” ประธานบริษัท เอ็ม เอส กรุ๊ป หรั่งรู้ตัวดีว่าเขากับแพรวานั้นแตกต่างกันมากและที่สำคัญ แพรวามีคู่รัก คือ “ตะวันฉาย” อยู่แล้ว ที่หรั่งทำได้ก็คือเฝ้าติดตามข่าวของแพรวาอยู่ห่างๆ ไม่ต่างจากหมาวัดหมายปองดอกฟ้าอย่างไรอย่างนั้น แต่แล้ววันหนึ่ง หรั่งก็ได้มีโอกาสขี่มอเตอร์ไซค์พาแพรวานั่งซ้อนท้ายไปหาตะวันฉาย หรั่งกลายเป็นฮีโร่ในสายตาแพรวา หลังจากได้เจอกันอีกหลายหน แพรวาก็เริ่มประทับใจในความมีน้ำใจของหรั่ง เมื่อเธอต้องเข้าไปทำงานในบริษัทเอ็ม เอส จิวเลรี่ ของครอบครัว เธอจึงได้ขอให้หรั่งเข้าไปทำหน้าที่ผู้ช่วยให้เธอ

การได้เข้ามาใกล้ ชิดกับแพรวาในฐานะผู้ช่วยทำให้หรั่งได้รู้ว่าแพรวาไม่ต้องการจะเข้ามาทำงาน ที่บริษัท ซึ่งตรงข้ามกับความตั้งใจของเผ่าลาภที่อยากผลักดันให้แพรวาขึ้นมาสืบทอด ตำแหน่งเพื่อที่เขาจะได้ไปลงเล่นการเมืองได้เต็มตัว เผ่าลาภหวังว่าการลงไปเล่นการเมืองในพรรคของสุริยันต์ พ่อของตะวันฉาย จะเป็นใบเบิกทางไปสู่สัมปทานบัตรเหมืองพลอยแห่งใหม่ แต่การขอสัมปทานก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะกลับมีคู่แข่งอย่าง “แสงเทพ” เข้ามาขอสัมปทานให้กับบริษัท เทพทอแสง ด้วยการใช้ “สุริยันต์” เป็นทางลัดเหมือนกัน
การที่เผ่าลาภดันลูกสาว ขึ้นมาแทนที่ สร้างความไม่พอใจให้กับบารมี และอรทัย น้องๆ ของเผ่าลาภ เผ่าลาภรู้ดีว่าคนสองคนนี้ห่วงแต่ประโยชน์ส่วนตัว เขาจึงพยายามกันตำแหน่งไว้ให้แพรวา แต่ปัญหาก็คือ แพรวาไม่มีความสามารถพอ เผ่าลาภจึงได้มอบภาระให้หรั่งทำทุกวิถีทางให้แพรวากลายเป็นผู้บริหารที่ดีได้

ตะวันฉายเข้าร่วมหุ้นกับแสงเทพทำกิจการค้าของเถื่อนทุกประเภท “บารมี” ซึ่งเป็นหนี้ในบ่อนของตะวันฉายเข้ามาช่วยคุมการขนยาบ้าเพื่อหาเงินใช้ หนี้ หรั่งบังเอิญไปพบว่าบารมีมีส่วนเกี่ยวข้องกับการขนยาบ้า เขาจึงได้ไปแจ้งความโดยไม่ลืมที่จะรายงานให้เผ่าลาภรู้ก่อน ผลคือ ตำรวจสามารถเข้าจับกุมการขนส่งยาในครั้งนั้นได้ ส่วนบารมีแม้จะหลุดพ้นจากการจับกุมแต่ก็ถูกเผ่าลาภหมายหัวไว้ หรั่งไม่รู้เลยว่านี่เท่ากับเป็นการตั้งตัวเป็นศัตรูกับตะวันฉายและบารมีโดย ตรง ตะวันฉายและบารมีสั่งสอนหรั่งด้วยการเผาบ้านของหรั่ง

ความเดือด ร้อนครั้งนี้หรั่งรู้ดีว่ามีสาเหตุมาจากอะไร ก้อยและเพื่อนเป็นห่วงหรั่งไม่อยากให้หรั่งทำงานที่เอ็ม เอส ต่อ แต่เพียงเพราะคำขอร้องของแพรวาทำให้หรั่งใจอ่อน เผ่าลาภเริ่มมีอาการปวดหัวเนื่องจากโรคความดันบ่อยๆ เขาเริ่มกลัวว่าตัวเองจะอยูได้อีกไม่นาน ดังนั้นเขาจึงเร่งรัดให้หรั่งช่วยสอนให้แพรวาเป็นนักบริหารที่ดีโดยเร็ว หรั่งให้สัญญา เผ่าลาภบอกกับหรั่งว่าเขาถูกชะตากับหรั่งอย่างบอกไม่ถูก หรั่งถือโอกาสสารภาพกับเผ่าลาภว่าเขาเคยเจอกับเผ่าลาภมาก่อนแล้ว ตอนที่เขาตามคณะคนงานก่อสร้างไปสร้างบ้านริมทะเลแห่งหนึ่ง ที่นั่นเขาได้พบกับแพรวาเป็นครั้งแรก แต่แพรวายังเด็กมากจึงจำเขาคนที่เคยช่วยเธอจากการถูกกลุ่มเด็กอื่นรังแกไม่ ได้ เมื่อเผ่าลาภรู้ว่าหรั่ง คือ เด็กชายคนที่ห้อยสร้อยล็อคเก็ตไวโอลินเส้นนั้นก็ตกใจมาก

บารมีร่วม กับ “อรทัย” ยักยอกพลอยในสต็อกของบริษัทไปขาย ทำให้บริษัทซึ่งกำลังต้องการขายพลอยก้อนเพื่อเอาเงินมาหมุนต้องเดือดร้อน เผ่าลาภไล่บารมีและอรทัยออก เผ่าลาภเองเครียดจัดจนถึงกับเส้นเลือดในสมองแตกกลายเป็นอัมพาต ทำให้แพรวาต้องขึ้นรักษาการแทน ในขณะที่กำลังวุ่นวายกับปัญหาการเงินของบริษัท ตะวันฉายก็มาขอเลิกกับแพรวา แพรวาเสียใจอย่างมากแต่โชคดีที่มีหรั่งคอยอยู่เคียงข้าง ทำให้เธอทำใจได้เร็วกว่าที่คิด หรั่งถือโอกาสบอกความจริงกับแพรวาเรื่องที่เขาและเธอเคยเจอกันมาก่อนเมื่อ ตอนเด็ก เมื่อแพรวารู้ว่าหรั่งคือเด็กชายตัวโตคนนั้นก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ความผูกพันจากวัยเด็กทำให้คนทั้งคู่ยิ่งรู้สึกดีต่อกัน แพรวายอมรับความรู้สึกตัวเองแล้วว่าเธอมีใจเริ่มรักหรั่งเข้าแล้ว

แต่ แล้วขณะที่ทุกอย่างเริ่มจะดีขึ้น เผ่าลาภก็มาด่วนจากไปอย่างกะทันหันในเหตุการณ์ลิฟต์ระเบิด ตำรวจพบว่าการตายของเผ่าลาภนั้นเป็นการฆาตกรรม ด้วยพยานหลักฐานที่มัดตัวทำให้หรั่งกลายเป็นผู้ต้องสงสัย ญาติ ๆ ทุกคนคิดว่าหรั่งตั้งใจฆ่าเผ่าลาภแล้วใช้ความไว้วางใจที่แพรวามีให้เข้ามา ยึดอำนาจในเอ็มเอส แพรวานึกไม่ถึงว่าหรั่งจะมีแผนไม่ซื่อกับเธอ หรั่งหมดอิสระภาพ เขาถูกจับเข้าคุกทันที แพรวารู้สึกผิดหวังในตัวหรั่งอย่างมาก

คืนหนึ่งลูกน้องของเผ่าลาภพา แพรวมาที่บ้านหลังหนึ่ง ที่นั่นแพรวาได้เจอกับเผ่าลาภและหรั่ง เธอจึงได้รู้ความจริงว่าเผ่าลาภแกล้งตายแล้วให้หรั่งเป็นแพะรับบาปในคดี เพื่อจะหาหลักฐานมาดัดหลังคนที่วางแผนฆาตกรรมตัวจริง แพรว่าได้รู้ว่าคนบงการฆ่าตัวจริงคือ แสงเทพและตะวันฉายที่ต้องการจะฆ่าเผ่าลาภเพื่อให้ตัวเองเป็นฝ่ายได้สัมปทาน แล้วเอาที่ดินนั้นไปใช้เป็นโกดังเก็บของเถื่อนโดยใช้การทำเหมืองพลอยบังหน้า แต่แผนของแสงเทพก็ถูกเปิดเผยด้วยโน้ตลับจากบารมีที่เริ่มสำนึกได้แล้วเขียน มาเตือนเผ่าลาภให้ไหวตัวก่อน
แพรวาร่วมมือกับหรั่งที่ยังแสร้งติด คุกอยู่หาหลักฐานมาเปิดโปงเทพทอแสงทำให้แสงเทพถูกจับและสัมปทานก็ตกมาเป็น ของเอ็มเอส แพรวาอยากลาออกแล้วคืนตำแหน่งให้เผ่าลาภ แต่เผ่าลาภปฏิเสธ เขาต้องการให้ทุกคนเข้าใจว่าเขาตายไปแล้วเพื่อที่เขาจะไปใช้ชีวิตเงียบสงบใน บั้นปลาย ก่อนจะไปเผ่าลาภบอกความจริงกับหรั่งว่าที่จริงนั้นหรั่งเป็นลูกชายของ “เผด็จ ศึก” พี่ชายของเขาที่ตายไป หรั่งไม่เข้าใจ เผ่าลาภบอกว่า ถ้าหรั่งคือเด็กผู้ชายคนที่ห้อยสร้อยคอล็อกเก็ตไวโอลินคนนั้น หรั่งก็คือลูกของเผด็จศึกแน่ ๆ เพราะก่อนเผด็จศึกจะตายเคยบอกกับเผ่าลาภไว้ว่าเขามีลูกชายหนึ่งคนที่มีล็อก เก็ตไวโอลินเป็นสัญลักษณ์

หรั่งทนรับความจริงไม่ได้เมื่อรู้ว่าเขา กับแพรวาเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาหรั่งจึงหนีหน้าไป ทิ้งให้แพรวาดำเนินงานของเอ็มเอสไปคนเดียว น้าเบิ้ม พ่อของโบ้มาบอกความจริงแก่หรั่งว่าที่จริงล็อกเก็ตนั้นไม่ได้เป็นของหรั่ง แต่เป็นของที่ติดตัวโบ้มาตั้งแต่เด็ก “น้าเบิ้ม” เป็นเพียงคนที่เก็บโบ้มาเลี้ยงแล้วก็เป็นคนถอดสร้อยนั้นใส่ให้หรั่ง เองโดยไม่คิดอะไร หรั่งจึงรู้ความจริงว่าโบ้ต่างหากที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับแพรวา หรั่งรีบไปหาแพรวาที่บริษัทขณะกำลังแถลงข่าวของบริษัทอยู่ หรั่งไปในเวลาที่มือปืนลึกลับกำลังเล็งปืนขึ้นยิงบารมีพอดี บารมีถูกยิงล้มลง หรั่งปราดเข้าไปถึงตัวมือปืนทำให้ลูกกระสุนพลาดไปถูกแพรวาหนึ่งนัด หรั่งวิ่งเข้าไปหาแพรวาแล้วบอกความจริงกับแพรวาว่าทั้งคู่ไม่ได้เป็นพี่น้อง กัน แพรวาหมดสติไปในอ้อมแขนหรั่ง

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้บารมีเสีย ชีวิต ตำรวจสืบสวนจนรู้ว่าตะวันฉายเป็นคนสั่งฆ่าบารมีปิดปากเพราะบารมีรู้ว่าเขา เป็นคนบงการฆ่าเผ่าลาภ ตะวันฉายถูกจับดำเนินคดี ส่วนหรั่งนั้นเขาไปใช้ชีวิตอยู่ที่เก่าแห่งหนึ่งเพื่ออยู่ดูแลแพรวาที่อยู่ ในระหว่างมาพักรักษาตัว หรั่งบอกแพรวาว่าเขาจะขอปกป้องดูแลแพรวาอย่างที่เขาเคยทำมาตั้งแต่เด็กและจะ ทำเช่นนี้ตลอดไป


Cr.thailandlakorn.com/สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย

ขอขอบคุณเจ้าของภาพและคลิปประกอบในกระทู้ด้วยนะคะ