มันก็ภูมิใจนะ ฟินมาก... แต่เข็ด....

สวัสดีครับ

วันนี้กลุ่มปั่นมีเป้าหมายที่สถานีรถไฟขุนตาน  แอบเก็บภาพระหว่างทาง



ส่วนภาพสถานีคงเห็นกันจนเบื่อละ  แต่ที่ผมแวะมาบอกคือ  ไปทั้งที ถ้าไม่ลอดถ้ำ มันไม่ฟิน!! จัดไปครับ





แวะถ่ายขากลับ


การมาลอดครั้งนี้ ชวนเพื่อนๆ ไม่มีใครมาซักคน เลยฉายเดี่ยวลอดมา

บอกได้เลยว่า ระยะทางไป-กลับ 2.7 โล ปั่นบนหินและหมอนรางรถไฟ   อากาศก็น้อย เหม็นควันรถไฟด้วย (รถไฟเพิ่งไป)  น้ำก็หยดจากเพดานพื้นก็แฉะ  เหม็นสิ่งปฏิกูล.....จากผู้ใช้รถไฟ  จะจูงก็เดินไม่ถนัดใส่รองเท้าครีตลื่นอีก   ปั่นก็สั่นสะท้านไปทั้งแขน  ไปคนเดียววังเวงยิ่งกว่าอะไร ใจตอนแรกอยากถ่ายรูปภายในเอามารีวิว แต่ขอเถอะ  หากมาหลายคนคงสนุกอยู่  แต่ผมมาคนเดียว ผมกลัว...จะเหลียวหลังยังไม่กล้า ไม่ถงไม่ถ่ายไม่แล้ว หิวก็หิว...

โอ้แม่เจ้า.... พลาดอยางแรงที่มาปั่นพิชิตถ้ำขุนตาน  เข็ดเลย...ครับ  

แก้ไขคำผิดครับ