*****อยากเล่าให้ฟังถีงนิสัยส่วนตัวของเอยสักนิดหนึ่งนะคะ*******
- เป็นคนจริงใจ มากกก ไม่มีฟอร์ม รู้สึกอะไรแสดงออกแบบนั้น
- มีโลกส่วนตัวนะคะ จะพูดเรื่องบางเรื่องเฉพาะกะคนที่ไว้ใจ
- เป็นคนเงียบถ้าเศร้าจะยิ่งเงียบ มีเรื่องทะเลาะกะใครก้อจะพูดกับบางคนอีกแหละที่ไว้ใจ เพราะฉะนั้นเพื่อนก้อจะไม่รู้เลย
ยิ้มหัวเราะร่าเริง ปกติมาก เก็บความรู้สึกเก่ง
-เป็นคนตรง ผิดว่าไปตามผิด ถูกก้ว่าถูก ชัดเจน เพื่อนจะสนิทแค่ไหนถ้าผิดก้อคืผิดนะ ไม่อวย ใส่หน้ากากเข้าหาใครไม่เป็น รักคือรัก เกลียดคืดเกลียด ชัดเจนเลย
-เวลาทำงานทำตามหน้าที่ของตัวเอง ใช้คนไม่เป็น มีเด็กฝึกงานบางที่ยังไม่กล้าใช้ ทำเองมกกว่า ขี้เกรงใจ แต่พอคนอื่นมาใช้ก้อไม่กล้าปฎิเสธเลยโดนใช้บ่อยๆ แต่จะทำให้เฉพาะคนที่มีวุฒิภาวะที่จะใช้เราได้นะผู้หลักผู้ใหญ่ทำให้ แต่ถ้าเด็กมาปืนเกลียวนี่ก้อโดนนะ
- ให้อิสระกับทุกคน ไม่ชอบการแบ่งกลุ่ม วันไหนอยากไปกับใครก้อได้ทุกคนเป็นเพื่อนกัน หรือวันไหนเราอยากไปคนเดียวก้อจะปลีกตัวไป โดยที่ไม่ได้โกรธอะไรกับใครนะคะ
******แล้วทีนี้ สิ่งแวดล้อมที่เจอเพื่อนร่วมงานเป็นประมาณนี้*****
- แบ่งเป็นกลุ่มกันชัดเจนมาก กลุ่มแรกจะชอบเม้าท์เรื่องคนอื่นอ่ะ ด่าคนโน้นคนนี้ คุยเรื่องดารา แต่เราก้อไม่ได้เกลียดเค้านะ ไปด้วยได้ในบาวันกินข้าวไรงีแต่จะให้ไปสนิทด้วยมันไม่ไช่เลยอ่ะ เราผิดที่ไม่ปรับตัวป่าวคะ แต่เรารู้สึกแย่เวลาที่ได้ยินเรื่องแบบนี้ทั้งวัน เพราะเราไม่ชอบยุ่งเรื่องใคร
- เอ้าทีนี้ก้อกลุ่มที่เราไปไหนด้วยบ่อยๆ ด้วยความจำเป็นต้องเลือกเพราะเค้าแบ่งกลุ่มกันมาคือมีพี่สองคนที่เค้าไม่ถูกกันกับกลุ่มแรกแต่เราพอคุยกับพี่เค้าตั้งแต่แรกเลยมาสนิทกันกับกลุ่มนี้ เป็นกลุ่มที่มีเด็กผู้ชายเยอะ แรกๆโอเคมากเลยะนะมันส์ฮา
แต่มันมีช่วงเปลี่ยนก้อคือน้องผญ คนนึงถือว่าสนิทกันมากค่อนข้างจะเป็นหัวหน้าแก็งเด็กผู้ชายเพราะน้องเค้ายุฝ่ายโสด ตอนแรกก้อโอ สนิทกัน รวมตัวกันดี
แต่มาช่วงหลังน้องคนนี้ที่สนิทกันมามีแฟนเป็นทอม อยู่ที่ทำงานเดียวกัน แล้วแฟนค่อนข้างจะงี่เง่า ไปไหนต้องไปด้วยตลอด เวลามาอยู่กับเพื่อนมากๆ ก้อโกระหาว่าทิ้ง มีปัญหากันตลอด บางทีเวลาทะเลาะกันก้อมาหาเราจะหนีกลับบ้านก้อมาชวนเราไปเป็นเพื่อน บางทีชวนๆอยู่เตรียมตัวจะกลับ ทอมก้อมาง้อดีกัน ปล่อยเรากลับคนเดียวซะงั้น ซึ่งเราก้ออยู่ด้วยและรับฟังตลอด
แต่พอดีกันก้อจะตามกันตลอดงานของทอมบางทีก้อจะว่างครึ่งวัน ก้อต้องตามเพื่อนเรากลับด้วยทั้งๆที่งานในส่วนของเรายังมีนะ แต่เค้าก้อไปโดยไม่สนใจอ่ะ สนใจแฟนอย่างเดียว แรกๆเราก้อแบบเออทำใจให้ยอมรับได้ แต่หลังๆมันเยอะเราเริ่มไม่ไหว ที่สำคัญเราเริ่มรู้สึกว่าถูกทิ้ง น้องผู้ชายก้อเริ่มไปเฉพาะของเค้าแหละเพราะคงเริ่มรำคานแฟนทอม ของน้องผู้หญิงนี่
เราก้อเลยไปไหนมาไหนคนเดียวประจำ พอทะเลาะกะแฟนทีก้อมาปรึกษาที มาชวนเราไปเป็นเพื่อนเหมือนแก้ขัดดตลอด พอดีกันหายไปเลย ไม่ทักไม่ถาม แต่ตอนเจอกันก้อคุยดีนะทำไรให้ปกติ แต่พอห่างกันไปคือห่างเลยอ่ะไม่ทักไม่ถามเหมือนเมือ่ก่อน พอเจอถึงจะคุยตามปกติ
บอกตรงๆเลยว่า ตอนนี้เลยรู้สึกแย่นะ เวลาที่เราทุกข์เค้าไม่ใส่ใจ แต่เวลาที่เค้าทุกข์เราอยู้ด้วยตลอด กะจะเฟด ตัวเองออกมาแล้ว จะไปกับทางนู้นก้อไม่ใช่แนวของเราและก้อไม่ใช่ว่าเราเลิกคบกลุ่มนี้แล้วไปคบกลุ่มโน้นไม่ช่แบบนั้น เพราแต่เดิมเราก้อไปไหนได้กับทุกคนอยู่แล้ว ตามวาระและโอกาสที่อำนวยแตกต่างกันไปไม่เคยเกลียดใคร แต่ที่ไม่ไปบ่อยเพราะนิสัยบางอย่างไม่ตรงกันเท่านั้นเอง เจอกันก้อคุยเล่นปกติกับทุกคน
แต่ บางครั้งคนเราก้อต้องอยากมีคนที่สนิท ที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่องใช่ไหมคะ แล้วเราก้อไม่มีแฟนอีกต่างหาก ไม่มีมานานมากๆๆๆ ซึ่งเมือ่ก่อนตอนทำงานที่เก่าจะมีเพื่อนที่สนิทกันแนวเดียวกัน เข้าใจกันตลอด ทุกวันนี้เพื่อนเก่าๆ ก้อยังรักกันคุยกันปกตินะคะ ไม่ได้ห่างหาย เพียวแต่ทำงานคนละที่ กว่าจะได้มาเจอ ก้อไม่งายนัก
มันเลยทำให้ตอนนี้เหงามาก รู้สึกโดดเดี่ยว แต่ก้อคงสักพัก เพราะเราเคยชินกับการไปไหนมาไหนคนเดียวอยู่แล้ว แต่มันเสียใจตรงที่ว่าทำไมดูเราเหมือนไม่มีค่าในสายตาของเพื่อนเลย ทั้งๆที่เวลาเค้าทุกข์เราอยู่ด้วยตลอด ต้องใช้คำว่าเรายิ่งดีกับเค้ามากเท่าไหร่ เราก้อยิ่งเสียใจมากเท่านั้น
เราเลยอยากรู้ว่า
1. เป็นเพราะเราเองไม่ดีไม่รู้จักปรับตัวหรือเปล่า แต่อยากบอกว่าเราไม่เคยเป็นแบบนี้นะคะ อยู่ที่ไหนก้อจะมีเพื่อนตลอดเพิ่งมีที่นี่ที่เป็นแบบนี้
2. เราควรทำอย่างไรดีให้เราอยู่ได้แบบมีความสุข จุดตรงกลาาง มันอยู่ตรงไหนดี ตอนนี้สับสน ไม่รู้จะทำยังไง รู้แต่ว่าจะเอาตัวเองออกมาแค่นั้น แต่ไม่รู้ว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือเปล่าค่ะ
ยังไงก้อขอกำลังใจ และคำแนะนำจากเพื่อนๆ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ
อยากบอกว่าตั้งแต่ตั้งกระทู้มาอันนี้ยาวสุดชีวิต อิอิ รอฟังทุกเม้นนะคะ
(กระทู้ขอกำลังใจ) ท้อ กับเรื่องที่ทำงาน และเพื่อนร่วมงาน
- เป็นคนจริงใจ มากกก ไม่มีฟอร์ม รู้สึกอะไรแสดงออกแบบนั้น
- มีโลกส่วนตัวนะคะ จะพูดเรื่องบางเรื่องเฉพาะกะคนที่ไว้ใจ
- เป็นคนเงียบถ้าเศร้าจะยิ่งเงียบ มีเรื่องทะเลาะกะใครก้อจะพูดกับบางคนอีกแหละที่ไว้ใจ เพราะฉะนั้นเพื่อนก้อจะไม่รู้เลย
ยิ้มหัวเราะร่าเริง ปกติมาก เก็บความรู้สึกเก่ง
-เป็นคนตรง ผิดว่าไปตามผิด ถูกก้ว่าถูก ชัดเจน เพื่อนจะสนิทแค่ไหนถ้าผิดก้อคืผิดนะ ไม่อวย ใส่หน้ากากเข้าหาใครไม่เป็น รักคือรัก เกลียดคืดเกลียด ชัดเจนเลย
-เวลาทำงานทำตามหน้าที่ของตัวเอง ใช้คนไม่เป็น มีเด็กฝึกงานบางที่ยังไม่กล้าใช้ ทำเองมกกว่า ขี้เกรงใจ แต่พอคนอื่นมาใช้ก้อไม่กล้าปฎิเสธเลยโดนใช้บ่อยๆ แต่จะทำให้เฉพาะคนที่มีวุฒิภาวะที่จะใช้เราได้นะผู้หลักผู้ใหญ่ทำให้ แต่ถ้าเด็กมาปืนเกลียวนี่ก้อโดนนะ
- ให้อิสระกับทุกคน ไม่ชอบการแบ่งกลุ่ม วันไหนอยากไปกับใครก้อได้ทุกคนเป็นเพื่อนกัน หรือวันไหนเราอยากไปคนเดียวก้อจะปลีกตัวไป โดยที่ไม่ได้โกรธอะไรกับใครนะคะ
******แล้วทีนี้ สิ่งแวดล้อมที่เจอเพื่อนร่วมงานเป็นประมาณนี้*****
- แบ่งเป็นกลุ่มกันชัดเจนมาก กลุ่มแรกจะชอบเม้าท์เรื่องคนอื่นอ่ะ ด่าคนโน้นคนนี้ คุยเรื่องดารา แต่เราก้อไม่ได้เกลียดเค้านะ ไปด้วยได้ในบาวันกินข้าวไรงีแต่จะให้ไปสนิทด้วยมันไม่ไช่เลยอ่ะ เราผิดที่ไม่ปรับตัวป่าวคะ แต่เรารู้สึกแย่เวลาที่ได้ยินเรื่องแบบนี้ทั้งวัน เพราะเราไม่ชอบยุ่งเรื่องใคร
- เอ้าทีนี้ก้อกลุ่มที่เราไปไหนด้วยบ่อยๆ ด้วยความจำเป็นต้องเลือกเพราะเค้าแบ่งกลุ่มกันมาคือมีพี่สองคนที่เค้าไม่ถูกกันกับกลุ่มแรกแต่เราพอคุยกับพี่เค้าตั้งแต่แรกเลยมาสนิทกันกับกลุ่มนี้ เป็นกลุ่มที่มีเด็กผู้ชายเยอะ แรกๆโอเคมากเลยะนะมันส์ฮา
แต่มันมีช่วงเปลี่ยนก้อคือน้องผญ คนนึงถือว่าสนิทกันมากค่อนข้างจะเป็นหัวหน้าแก็งเด็กผู้ชายเพราะน้องเค้ายุฝ่ายโสด ตอนแรกก้อโอ สนิทกัน รวมตัวกันดี
แต่มาช่วงหลังน้องคนนี้ที่สนิทกันมามีแฟนเป็นทอม อยู่ที่ทำงานเดียวกัน แล้วแฟนค่อนข้างจะงี่เง่า ไปไหนต้องไปด้วยตลอด เวลามาอยู่กับเพื่อนมากๆ ก้อโกระหาว่าทิ้ง มีปัญหากันตลอด บางทีเวลาทะเลาะกันก้อมาหาเราจะหนีกลับบ้านก้อมาชวนเราไปเป็นเพื่อน บางทีชวนๆอยู่เตรียมตัวจะกลับ ทอมก้อมาง้อดีกัน ปล่อยเรากลับคนเดียวซะงั้น ซึ่งเราก้ออยู่ด้วยและรับฟังตลอด
แต่พอดีกันก้อจะตามกันตลอดงานของทอมบางทีก้อจะว่างครึ่งวัน ก้อต้องตามเพื่อนเรากลับด้วยทั้งๆที่งานในส่วนของเรายังมีนะ แต่เค้าก้อไปโดยไม่สนใจอ่ะ สนใจแฟนอย่างเดียว แรกๆเราก้อแบบเออทำใจให้ยอมรับได้ แต่หลังๆมันเยอะเราเริ่มไม่ไหว ที่สำคัญเราเริ่มรู้สึกว่าถูกทิ้ง น้องผู้ชายก้อเริ่มไปเฉพาะของเค้าแหละเพราะคงเริ่มรำคานแฟนทอม ของน้องผู้หญิงนี่
เราก้อเลยไปไหนมาไหนคนเดียวประจำ พอทะเลาะกะแฟนทีก้อมาปรึกษาที มาชวนเราไปเป็นเพื่อนเหมือนแก้ขัดดตลอด พอดีกันหายไปเลย ไม่ทักไม่ถาม แต่ตอนเจอกันก้อคุยดีนะทำไรให้ปกติ แต่พอห่างกันไปคือห่างเลยอ่ะไม่ทักไม่ถามเหมือนเมือ่ก่อน พอเจอถึงจะคุยตามปกติ
บอกตรงๆเลยว่า ตอนนี้เลยรู้สึกแย่นะ เวลาที่เราทุกข์เค้าไม่ใส่ใจ แต่เวลาที่เค้าทุกข์เราอยู้ด้วยตลอด กะจะเฟด ตัวเองออกมาแล้ว จะไปกับทางนู้นก้อไม่ใช่แนวของเราและก้อไม่ใช่ว่าเราเลิกคบกลุ่มนี้แล้วไปคบกลุ่มโน้นไม่ช่แบบนั้น เพราแต่เดิมเราก้อไปไหนได้กับทุกคนอยู่แล้ว ตามวาระและโอกาสที่อำนวยแตกต่างกันไปไม่เคยเกลียดใคร แต่ที่ไม่ไปบ่อยเพราะนิสัยบางอย่างไม่ตรงกันเท่านั้นเอง เจอกันก้อคุยเล่นปกติกับทุกคน
แต่ บางครั้งคนเราก้อต้องอยากมีคนที่สนิท ที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่องใช่ไหมคะ แล้วเราก้อไม่มีแฟนอีกต่างหาก ไม่มีมานานมากๆๆๆ ซึ่งเมือ่ก่อนตอนทำงานที่เก่าจะมีเพื่อนที่สนิทกันแนวเดียวกัน เข้าใจกันตลอด ทุกวันนี้เพื่อนเก่าๆ ก้อยังรักกันคุยกันปกตินะคะ ไม่ได้ห่างหาย เพียวแต่ทำงานคนละที่ กว่าจะได้มาเจอ ก้อไม่งายนัก
มันเลยทำให้ตอนนี้เหงามาก รู้สึกโดดเดี่ยว แต่ก้อคงสักพัก เพราะเราเคยชินกับการไปไหนมาไหนคนเดียวอยู่แล้ว แต่มันเสียใจตรงที่ว่าทำไมดูเราเหมือนไม่มีค่าในสายตาของเพื่อนเลย ทั้งๆที่เวลาเค้าทุกข์เราอยู่ด้วยตลอด ต้องใช้คำว่าเรายิ่งดีกับเค้ามากเท่าไหร่ เราก้อยิ่งเสียใจมากเท่านั้น
เราเลยอยากรู้ว่า
1. เป็นเพราะเราเองไม่ดีไม่รู้จักปรับตัวหรือเปล่า แต่อยากบอกว่าเราไม่เคยเป็นแบบนี้นะคะ อยู่ที่ไหนก้อจะมีเพื่อนตลอดเพิ่งมีที่นี่ที่เป็นแบบนี้
2. เราควรทำอย่างไรดีให้เราอยู่ได้แบบมีความสุข จุดตรงกลาาง มันอยู่ตรงไหนดี ตอนนี้สับสน ไม่รู้จะทำยังไง รู้แต่ว่าจะเอาตัวเองออกมาแค่นั้น แต่ไม่รู้ว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือเปล่าค่ะ
ยังไงก้อขอกำลังใจ และคำแนะนำจากเพื่อนๆ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ
อยากบอกว่าตั้งแต่ตั้งกระทู้มาอันนี้ยาวสุดชีวิต อิอิ รอฟังทุกเม้นนะคะ