ละครเวทีว้าวุ่น 2013 ซีนย้อนยุค แต่มุขทันสมัย สร้างจากหนังสือขายดีของปินดา โพสยะ และกำกับโดยพี่เจี๊ยบ วัชระ ปานเอี่ยม ศิษย์รุ่นเก๋าของสถาปัตย์จุฬาฯ หยิบยกเรื่องราววีรกรรมสมัยเรียนมาถ่ายทอดบนเวที ผ่านนักแสดงวัยรุ่นสุดกวน โดยกำลังจะเปิดการแสดงอย่างเป็นทางการในวันที่ 13 ก.ย.นี้ ที่โรงละครเอ็มเธียเตอร์ ถนนเพชรบุรี
ว้าวุ่น2013 บอกเล่าเรื่องราวของสมัยเรียน ผ่านไปแต่ละฉาก โดยมีน้าชู ภารโรงประจำคณะสถาปัตย์ จุฬา เป็นคนเล่าเรื่อง สลับกับการใช้ตัวละครเล่าเรื่องกันเองบ้าง ซึ่งถือได้ว่าทำออกมาได้ค่อนข้างดีในการนำเสนอด้วยรูปแบบนี้ ย้อนแต่ด้วยความที่ว้าวุ่น มีตัวละครมากเกินไป ซึ่งเข้าใจว่าผู้สร้างต้องการเล่าตามหน้าหนังสือไปทีละบท จนทำให้ แต่ละฉากบางฉากเหมือนเล่นแล้วผ่านไป หรือ ผ่านมาแค่เพื่อปล่อยมุข จุดนี้เองทำให้ละครเวทีขาดโครงเรื่องที่ชัดเจน และมองหาเส้นเรื่อง หรือ แก่น ปม ของละครยาก ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของบทละคร ที่ว้าวุ่นขาดหายไป นั่นเป็นผลที่ผู้สร้างต้องการถอดบทประพันธ์ออกมา โดยไม่ดัดแปลงให้เข้ากับรูปแบบละครเวที
แต่อย่างไรก็ตาม ว้าวุ่นกลับทดแทนจุดด้อยตรงนั้น ด้วยการใส่มุขแบบอัดเต็มๆ มีทั้งแป็กและฮากระจาย ยิ่งฉากไหนที่ อาจารย์ผัดออกมาละก็ ต้องเหนื่อยเพราะขำอย่างแน่นอน รวมถึงการนำมุขแซวเพื่อน มุขจีบสาว และมุกล้อการเมืองที่เล่นเอาคนดูต้องอึ้งไปตามๆกัน นอกจากนี้ความที่ละครชูสโลแกนว่า มุขทันสมัย ก็ต้องบอกตามตรงว่าทำได้ดีสมกับที่ตั้งสโลแกนไว้ อีกอย่างหนึ่งที่น่าประทับใจของเรื่องนี้คือ ซีนเพลงเข้าใจ เพราะแค่เสียงกีต้าร์ขึ้นก็ทำให้คนดูย้อนนึกกลับไปถึงวันวานเก่าๆแล้ว
ด้านนักแสดง ถือว่าทำได้ดี แม้บางตัวละครจะส่งไม่ถึงคนดู หรือเล่นเยอะเกินไป แต่ก็ช่วยกันประคับประคองไปจนจบได้อย่างน่าชื่นชม ความตลกแบบกวนๆของตัวละครทำให้คนดูยิ้มได้ โดยเฉพาะ ความขี้ลืมและพูดเร็วของจุ่น,ความขี้ประชด ประชดตั้งแต่เพื่อนยันพ่อ ของหยอย,ความหล่อของต้น,ความปากหมาของคิด,ความเจ้าชู้ของหยวก,คู่หูสุดฮา หวาน-ดาวที่เล่นใหญ่เว่อร์,อาจารย์ผัดที่ถ้าออกมาแล้วต้องฮากระจาย,พี่โต๊ะ ถึงถึ๊ง รวมกับนักแสดงสมทบอีกหลายๆคนที่ไม่ได้พูดถึง มาโกยเสียงหัวเราะได้อย่างดี ซึ่งนักแสดงบางคนทำให้เรานึกย้อนไปถึงแก็งค์ถาปัตย์จุฬา และพวกเฉลียง เพราะแต่ละมุข แต่ละจังหวะการเล่น ถอดแบบกันมา จนทำให้คนดูที่คุ้นเคยกับก๊วนถาปัตย์ต้องอมยิ้มไปตามๆกัน
ด้านโปรดักชั่น งานฉาก แสง สี เสียง ทำได้ค่อนข้างโอเค รับรองว่าดูแล้วไม่เปลืองเงิน เพราะใช้เทคนิคการเปลี่ยนฉากแบบสมัยใหม่ การมูฟของฉากเป็นไปอย่างรวดเร็ว ฉากดูมีมิติไม่แข็งกระด้าง มีการใช้เทคนิคเก๋ๆ มาช่วยเล่าเรื่องและชวนหัวตลอดเวลา
ใครที่กำลังว่างๆ อยากหาอะไรแบบเบาสมอง อย่าลืมไปอุดหนุนละครเวทีดีๆเรื่องนี้ รับรองแม้ว่าคุณจะไม่จบถาปัตย์จุฬา แม้ว่าคุณจะเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่ไม่ทันรู้จักกับพวกก๊วนเฉลียง หรือไม่แม้ว่าคุณจะไม่อินกับอะไรเลย แต่ว้าวุ่นสามารถช่วยเติมเสียงหัวเราะให้คุณได้แน่นอน
TWITTER : @SanookOS
วิจารณ์ละครเวทีว้าวุ่น เสียงฮากับวันวาน 6/10 #Vavoon2013
ว้าวุ่น2013 บอกเล่าเรื่องราวของสมัยเรียน ผ่านไปแต่ละฉาก โดยมีน้าชู ภารโรงประจำคณะสถาปัตย์ จุฬา เป็นคนเล่าเรื่อง สลับกับการใช้ตัวละครเล่าเรื่องกันเองบ้าง ซึ่งถือได้ว่าทำออกมาได้ค่อนข้างดีในการนำเสนอด้วยรูปแบบนี้ ย้อนแต่ด้วยความที่ว้าวุ่น มีตัวละครมากเกินไป ซึ่งเข้าใจว่าผู้สร้างต้องการเล่าตามหน้าหนังสือไปทีละบท จนทำให้ แต่ละฉากบางฉากเหมือนเล่นแล้วผ่านไป หรือ ผ่านมาแค่เพื่อปล่อยมุข จุดนี้เองทำให้ละครเวทีขาดโครงเรื่องที่ชัดเจน และมองหาเส้นเรื่อง หรือ แก่น ปม ของละครยาก ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของบทละคร ที่ว้าวุ่นขาดหายไป นั่นเป็นผลที่ผู้สร้างต้องการถอดบทประพันธ์ออกมา โดยไม่ดัดแปลงให้เข้ากับรูปแบบละครเวที
แต่อย่างไรก็ตาม ว้าวุ่นกลับทดแทนจุดด้อยตรงนั้น ด้วยการใส่มุขแบบอัดเต็มๆ มีทั้งแป็กและฮากระจาย ยิ่งฉากไหนที่ อาจารย์ผัดออกมาละก็ ต้องเหนื่อยเพราะขำอย่างแน่นอน รวมถึงการนำมุขแซวเพื่อน มุขจีบสาว และมุกล้อการเมืองที่เล่นเอาคนดูต้องอึ้งไปตามๆกัน นอกจากนี้ความที่ละครชูสโลแกนว่า มุขทันสมัย ก็ต้องบอกตามตรงว่าทำได้ดีสมกับที่ตั้งสโลแกนไว้ อีกอย่างหนึ่งที่น่าประทับใจของเรื่องนี้คือ ซีนเพลงเข้าใจ เพราะแค่เสียงกีต้าร์ขึ้นก็ทำให้คนดูย้อนนึกกลับไปถึงวันวานเก่าๆแล้ว
ด้านนักแสดง ถือว่าทำได้ดี แม้บางตัวละครจะส่งไม่ถึงคนดู หรือเล่นเยอะเกินไป แต่ก็ช่วยกันประคับประคองไปจนจบได้อย่างน่าชื่นชม ความตลกแบบกวนๆของตัวละครทำให้คนดูยิ้มได้ โดยเฉพาะ ความขี้ลืมและพูดเร็วของจุ่น,ความขี้ประชด ประชดตั้งแต่เพื่อนยันพ่อ ของหยอย,ความหล่อของต้น,ความปากหมาของคิด,ความเจ้าชู้ของหยวก,คู่หูสุดฮา หวาน-ดาวที่เล่นใหญ่เว่อร์,อาจารย์ผัดที่ถ้าออกมาแล้วต้องฮากระจาย,พี่โต๊ะ ถึงถึ๊ง รวมกับนักแสดงสมทบอีกหลายๆคนที่ไม่ได้พูดถึง มาโกยเสียงหัวเราะได้อย่างดี ซึ่งนักแสดงบางคนทำให้เรานึกย้อนไปถึงแก็งค์ถาปัตย์จุฬา และพวกเฉลียง เพราะแต่ละมุข แต่ละจังหวะการเล่น ถอดแบบกันมา จนทำให้คนดูที่คุ้นเคยกับก๊วนถาปัตย์ต้องอมยิ้มไปตามๆกัน
ด้านโปรดักชั่น งานฉาก แสง สี เสียง ทำได้ค่อนข้างโอเค รับรองว่าดูแล้วไม่เปลืองเงิน เพราะใช้เทคนิคการเปลี่ยนฉากแบบสมัยใหม่ การมูฟของฉากเป็นไปอย่างรวดเร็ว ฉากดูมีมิติไม่แข็งกระด้าง มีการใช้เทคนิคเก๋ๆ มาช่วยเล่าเรื่องและชวนหัวตลอดเวลา
ใครที่กำลังว่างๆ อยากหาอะไรแบบเบาสมอง อย่าลืมไปอุดหนุนละครเวทีดีๆเรื่องนี้ รับรองแม้ว่าคุณจะไม่จบถาปัตย์จุฬา แม้ว่าคุณจะเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่ไม่ทันรู้จักกับพวกก๊วนเฉลียง หรือไม่แม้ว่าคุณจะไม่อินกับอะไรเลย แต่ว้าวุ่นสามารถช่วยเติมเสียงหัวเราะให้คุณได้แน่นอน
TWITTER : @SanookOS