เรื่องเกิดขึ้นจากเราได้บัตรลด 25% ของ CHPS มา แล้ววันนี้ไปทำธุระที่เทอร์มินอลพอดี เลยเดินเข้าไปดู CHPS เผื่อจะได้ใช้คูปอง พอลองแล้วได้มา 3 ตัว แต่มี 1 ตัวที่ตอนแรกลองไซส์ M แล้วมันใหญ่ไป เลยขอลองไซส์ S พนักงานแจ้งว่าหมด เหลือแต่ XS เราเอามาลองแล้วคิดว่ามันเล็กไป เลยถามว่าพอดีจะใช้คูปองเลยอยากซื้อทีเดียว ถ้าคิดเงินที่นี่แล้วไปรับสาขาอื่นได้มั้ย พนง. แจ้งว่าได้ และเราถามต่อว่าถ้าไปลอง S ที่นั่นแล้วไม่โอเคก็เปลี่ยนเป็นไซส์อื่นได้ใช่มั้ย? พนง. ทั้ง 2 คนก็แจ้งว่าได้ เราเลยให้เช็คที่เอ็มโพเรียม พนง. บอกมี 2 ตัว เราเลยจ่ายเงินแล้ว พนง. ก็โทรแจ้งที่เอ็มโพเรียมไว้พร้อมขอชื่อและเบอร์โทร และเราแจ้งว่าจะเข้าไปรับวันนี้เลย เพราะเป็นทางผ่านกลับบ้านอยู่แล้ว จ่ายเงินเสร็จเราถามย้ำอีกทีว่าเราลองก่อนและสามารถเปลี่ยนไซส์ได้แน่นะคะ พนง. ยืนยันว่าได้ชัวร์
ซื้อเสร็จเราดูนาฬิกาว่า 2 ทุ่มแล้ว เลยคิดว่าต้องรีบไปเพราะปิด 3 ทุ่ม รีบขับรถออกมา กว่าจะถึง กว่าจะจอดรถ ถึงหน้าชอปก็ประมาณ 2 ทุ่ม 45 นาที เราเห็นประตูใหญ่ปิด และป้ายเขียนว่า open เราเลยเปิดเกือบจะเต็มแรง ปรากฎว่าเปิดไม่ได้ แต่ด้วยความเป็นประตูกระจกเลยเสียงดัง พนง.1 เดินมาดู แล้วเปิดประตูด้านข้าง เราเลยแจ้งว่ามารับเสื้อค่ะ
พนง.1 : จากเทอร์มินอลใช่มั้ยค่ะ
เรา : ค่ะ (แล้วก็เดินตามเข้าไป)
เข้าไปตรงเคาน์เตอร์ สายตาเหลือบเห็นผู้ญนั่งไขว้ห้างอบยู่กับผู้ชายอยู่ตรงเบาะโซฟาที่ไว้ลองรองเท้า ข้างๆ มีถุงนู้นนี่ พร้อมกระเป๋า เรามองแค่ผ่านๆ เพราะคิดว่าเป็นลูกค้า (ตัวต้นเหตุ)
พนง.2 รีบหยิบเสื้อออกจากถุงมาคลี่ให้เราดูพร้อมยิ้ม
เรา : พี่ขอลองก่อนนะค่ะ พอดีพี่....(พูดยังไม่ทันจบ)
ตัวต้นเหตุ(ขอเรียกว่า พนง.3) : รีบๆนะคะ(แผดเสียงพูดขัดออกมาเลย)
เรา : (โมโหนิดๆ เพราะนี่ก็รีบมาเพื่อให้ทันลองเสื้อก่อนร้านปิด) ปิด 3 ทุ่มไม่ใช่เหรอค่ะ? นี่ยังไม่ 3 ทุ่มเลย
พนง.3 : ค่ะ ก็รีบๆนะคะ
เรา : ถ้ารีบขนาดนี้มาลองวันหลังก็ได้นะคะ แล้วเราก็เดินออกจากร้านไป
พอเดินออกไป ทนไม่ไหว ขอกลับไปสั่งสอนสักนิดเถอะ เลยเดินเข้าไปขอเบอร์สำนักงานใหญ่
เรา (หันไปหาพนง.2) : ขอเบอร์สนง.ใหญ่หน่อยค่ะ
พนง.3 : (ยิ้มกวนๆแล้วแผดเสียง) ได้ค่ะ 02 แล้วก็หยุด
เรา : (เราเงยหน้าขึ้นมอง) ปกติซื้อสาขานี้ตลอด ทั้งๆที่มีปัญหาบ่อย(ยังพูดไม่จบว่า ปิดเร็ว) พนง.3 ก็แทรกมาเลย
พนง.3 : หลายครั้งอะไรค่ะ นี่นู๋เพิ่งครั้งแรกเอง
เรา : เราหมายถึงเรื่องปิดก่อนเวลา นี่เราก็รีบมาให้ทัน 3 ทุ่ม ร้านปิด 3 ทุ่มไม่ใช่เหรอค่ะ
พนง.3(ขอย้ำว่าแผดเสียง) : ถ้าไม่มีลูกค้า 2 ทุ่ม 45 ก็ปิดได้แล้วค่ะ(เหรอ?)
เรา(เริ่มขึ้นเสียงตาม) : งั้นคุณก็ควรจะพูดกับลูกค้าดีๆ ไม่ใช่บอกลูกค้าว่ารีบๆนะคะ แล้วเราก็ยังไม่ได้ลองเลย ซึ่งเราบอกทางเทอร์มินอลแล้วว่าเราขอลองก่อน
พนง.3(พูดห้วนๆ) : ทางนั้นไม่ได้แจ้งนี่ค่ะ นึกว่ามารับเฉยๆ
เรา : ก็เราพูดตั้งแต่แรกแล้วว่าเราขอลอง(ตูยังพูดอธิบายไม่จบด้วยซ้ำ ก็แผดเสียงมาก่อน)
พนง.3 : ก็ทางนู้นไม่ได้แจ้งนิค่ะ นึกว่าลองมาแล้ว
เรา : จะลองมาได้ยังไง นี่มารับที่นี่เพราะไม่มีไซส์ ไม่ใช่ทีนู้นเสื้อไม่สมบูรณ์เลยได้ลองนิ แล้วคุณก็ไม่ควรเร่งลูกค่า หรือพูดกับลูกค้าแบบนี้
พนง.3 : ก็ไม่รู้นิค่ะ งั้นก็ไปลองซิค่ะ (พูดแบบเสียงยังเถียงอยู่)
เรา : ก็ 3 ทุ่มแล้วนิค่ะ ให้ลองได้เหรอ?
พนง.3 : ลองไปเถอะค่ะ ไม่รู้นิค่ะ เค้าไม่ได้แจ้ง ก็ขอโทษละกันค่ะ (ไม่ได้เป็นเสียงที่สำนึกผิดหรืออะไรเลย)
ระหว่างที่เรากับพนง.3 เถียงกัน คนอื่นนั่งนิ่งก้มหน้า พร้อมทั้งผู้ชายที่นั่งอยู่ ซึ่งเพิ่งเห็นว่าใส่ฟอร์มของร้าน Greyhound
(เอ่อ..ร้านยังไม่ปิดเลยด้วยไม่ใช่เหรอค่ะ เห็นลูกค้าเต็มร้านเลย)
พนง.2 : (รีบเอาเสื้อให้ลอง) ยกมือไหว้ขอโทษเราหลายครั้ง
เรา : ขอโทษนะคะ ปกติไม่เคยมีปัญหากับพนง.เลย แต่นี่ไม่ไหวจริงๆ
ลองเสร็จ ก็ขอให้พนง.2 เขียนเบอร์สนง.ใหญ่และชื่อของพนง.
ซึ่งตอนแรกพนง.2 ไม่ยอมเขียน เราเลยบอกว่าจะได้คอมเพลนถูกคน เขียนเถอะค่ะ เค้าถึงยอมเขียน
จากนั้นเราเดินออกจากร้าน พนง.1 รอส่งที่ประตู ยกมือไหว้ขอโทษเราอีกหลายรอบ
เรา : ขอโทษจริงๆนะคะ จริงๆเราไม่ได้เป็นคนเรื่องเยอะ แต่นี่ทนไม่ไหวจริงๆ
คือจริงๆ เราเป็นคนง่ายๆนะคะ แต่แค่ไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบ แล้วนี้เราคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาปิด
เราก็ยังมีสิทธิ์ที่จะลอง แถมลองแค่ตัวเดียว ไม่ถึง 5 นาที
เราก็มีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอค่ะ? แล้วพนักงานก็ไม่ควรพูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอค่ะ?
ปล. แก้คำผิดค่ะ
มารยาทแย่ๆของพนักงาน Chaps สาขาเอ็มโพเรียม
ซื้อเสร็จเราดูนาฬิกาว่า 2 ทุ่มแล้ว เลยคิดว่าต้องรีบไปเพราะปิด 3 ทุ่ม รีบขับรถออกมา กว่าจะถึง กว่าจะจอดรถ ถึงหน้าชอปก็ประมาณ 2 ทุ่ม 45 นาที เราเห็นประตูใหญ่ปิด และป้ายเขียนว่า open เราเลยเปิดเกือบจะเต็มแรง ปรากฎว่าเปิดไม่ได้ แต่ด้วยความเป็นประตูกระจกเลยเสียงดัง พนง.1 เดินมาดู แล้วเปิดประตูด้านข้าง เราเลยแจ้งว่ามารับเสื้อค่ะ
พนง.1 : จากเทอร์มินอลใช่มั้ยค่ะ
เรา : ค่ะ (แล้วก็เดินตามเข้าไป)
เข้าไปตรงเคาน์เตอร์ สายตาเหลือบเห็นผู้ญนั่งไขว้ห้างอบยู่กับผู้ชายอยู่ตรงเบาะโซฟาที่ไว้ลองรองเท้า ข้างๆ มีถุงนู้นนี่ พร้อมกระเป๋า เรามองแค่ผ่านๆ เพราะคิดว่าเป็นลูกค้า (ตัวต้นเหตุ)
พนง.2 รีบหยิบเสื้อออกจากถุงมาคลี่ให้เราดูพร้อมยิ้ม
เรา : พี่ขอลองก่อนนะค่ะ พอดีพี่....(พูดยังไม่ทันจบ)
ตัวต้นเหตุ(ขอเรียกว่า พนง.3) : รีบๆนะคะ(แผดเสียงพูดขัดออกมาเลย)
เรา : (โมโหนิดๆ เพราะนี่ก็รีบมาเพื่อให้ทันลองเสื้อก่อนร้านปิด) ปิด 3 ทุ่มไม่ใช่เหรอค่ะ? นี่ยังไม่ 3 ทุ่มเลย
พนง.3 : ค่ะ ก็รีบๆนะคะ
เรา : ถ้ารีบขนาดนี้มาลองวันหลังก็ได้นะคะ แล้วเราก็เดินออกจากร้านไป
พอเดินออกไป ทนไม่ไหว ขอกลับไปสั่งสอนสักนิดเถอะ เลยเดินเข้าไปขอเบอร์สำนักงานใหญ่
เรา (หันไปหาพนง.2) : ขอเบอร์สนง.ใหญ่หน่อยค่ะ
พนง.3 : (ยิ้มกวนๆแล้วแผดเสียง) ได้ค่ะ 02 แล้วก็หยุด
เรา : (เราเงยหน้าขึ้นมอง) ปกติซื้อสาขานี้ตลอด ทั้งๆที่มีปัญหาบ่อย(ยังพูดไม่จบว่า ปิดเร็ว) พนง.3 ก็แทรกมาเลย
พนง.3 : หลายครั้งอะไรค่ะ นี่นู๋เพิ่งครั้งแรกเอง
เรา : เราหมายถึงเรื่องปิดก่อนเวลา นี่เราก็รีบมาให้ทัน 3 ทุ่ม ร้านปิด 3 ทุ่มไม่ใช่เหรอค่ะ
พนง.3(ขอย้ำว่าแผดเสียง) : ถ้าไม่มีลูกค้า 2 ทุ่ม 45 ก็ปิดได้แล้วค่ะ(เหรอ?)
เรา(เริ่มขึ้นเสียงตาม) : งั้นคุณก็ควรจะพูดกับลูกค้าดีๆ ไม่ใช่บอกลูกค้าว่ารีบๆนะคะ แล้วเราก็ยังไม่ได้ลองเลย ซึ่งเราบอกทางเทอร์มินอลแล้วว่าเราขอลองก่อน
พนง.3(พูดห้วนๆ) : ทางนั้นไม่ได้แจ้งนี่ค่ะ นึกว่ามารับเฉยๆ
เรา : ก็เราพูดตั้งแต่แรกแล้วว่าเราขอลอง(ตูยังพูดอธิบายไม่จบด้วยซ้ำ ก็แผดเสียงมาก่อน)
พนง.3 : ก็ทางนู้นไม่ได้แจ้งนิค่ะ นึกว่าลองมาแล้ว
เรา : จะลองมาได้ยังไง นี่มารับที่นี่เพราะไม่มีไซส์ ไม่ใช่ทีนู้นเสื้อไม่สมบูรณ์เลยได้ลองนิ แล้วคุณก็ไม่ควรเร่งลูกค่า หรือพูดกับลูกค้าแบบนี้
พนง.3 : ก็ไม่รู้นิค่ะ งั้นก็ไปลองซิค่ะ (พูดแบบเสียงยังเถียงอยู่)
เรา : ก็ 3 ทุ่มแล้วนิค่ะ ให้ลองได้เหรอ?
พนง.3 : ลองไปเถอะค่ะ ไม่รู้นิค่ะ เค้าไม่ได้แจ้ง ก็ขอโทษละกันค่ะ (ไม่ได้เป็นเสียงที่สำนึกผิดหรืออะไรเลย)
ระหว่างที่เรากับพนง.3 เถียงกัน คนอื่นนั่งนิ่งก้มหน้า พร้อมทั้งผู้ชายที่นั่งอยู่ ซึ่งเพิ่งเห็นว่าใส่ฟอร์มของร้าน Greyhound
(เอ่อ..ร้านยังไม่ปิดเลยด้วยไม่ใช่เหรอค่ะ เห็นลูกค้าเต็มร้านเลย)
พนง.2 : (รีบเอาเสื้อให้ลอง) ยกมือไหว้ขอโทษเราหลายครั้ง
เรา : ขอโทษนะคะ ปกติไม่เคยมีปัญหากับพนง.เลย แต่นี่ไม่ไหวจริงๆ
ลองเสร็จ ก็ขอให้พนง.2 เขียนเบอร์สนง.ใหญ่และชื่อของพนง.
ซึ่งตอนแรกพนง.2 ไม่ยอมเขียน เราเลยบอกว่าจะได้คอมเพลนถูกคน เขียนเถอะค่ะ เค้าถึงยอมเขียน
จากนั้นเราเดินออกจากร้าน พนง.1 รอส่งที่ประตู ยกมือไหว้ขอโทษเราอีกหลายรอบ
เรา : ขอโทษจริงๆนะคะ จริงๆเราไม่ได้เป็นคนเรื่องเยอะ แต่นี่ทนไม่ไหวจริงๆ
คือจริงๆ เราเป็นคนง่ายๆนะคะ แต่แค่ไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบ แล้วนี้เราคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาปิด
เราก็ยังมีสิทธิ์ที่จะลอง แถมลองแค่ตัวเดียว ไม่ถึง 5 นาที
เราก็มีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอค่ะ? แล้วพนักงานก็ไม่ควรพูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอค่ะ?
ปล. แก้คำผิดค่ะ