คือ...ขอเป็นกระทู้พลีชีพของการบินไทยเลยก็ว่าได้นะคะ นั่งการบินไทยมาตั้งแต่เด็กยันโต และล่าสุดพึ่งจะนั่งไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วด้วย โดยช่วงนี้เป็นที่ๆรู้กันว่าการบินไทยมีข่าวเรื่องเครื่องบินถลาลมรันเวย์ และประจวบเหมาะกับมีข่าวเรื่องผีแอร์ห่มสไบช่วยผู้โดยสาร เป็นที่วิพากย์วิจารณ์กันให้หนาปากทั่วโลกไซเบอร์ คือวันนี้...จะมาพลีชีพอยู่หลายเรื่องเหมือนกันค่ะ ซึ่งเป็นความคิดเห็นส่วนบุคคล หากใครคิดต่างก็ไม่ว่ากันนะคะ ^^
พลีชีพเรื่องที่1: พนักงานต้อนรับหรือที่เราเรียกแอร์ฮอสเตสชุดม่วง
- คือจะบอกแบบเวอร์เลยค่ะว่าตอนนั้นอายุ 4 ขวบได้ พ่อแม่พาขึ้นเครื่องของการบินไทย นั่นคือครั้งแรกในชีวิต รู้สึกเครื่องบินโคตรใหญ่ไปเลยพี๊! คือแบบกล้าๆกลัวๆ และหวาดกลัวต่อความสูงมากๆ จนร้องไห้ไม่กล้าขี้นเครื่อง(ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดี) แต่มีนางฟ้าชุดม่วง 2 ท่านด้วยกัน เดินเข้ามาหา ยิ้มให้ พร้อมปลอบขวัญเรา จำได้เลย...รอยยิ้มนั้นยังติดตรึงอยู่ในใจเสมอ และล่าสุดที่ขึ้นบินกับการบินไทย วันเสาร์ที่ 7 กันยายน 2556 Flight TG046 กรุงเทพฯ-ขอนแก่น นางฟ้าก็ยังทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่อง คือ...เรานั่งที่ผิดอ่ะ อันนี้เด๋อมาก แต่พี่แอร์มีการมาแหย่ มาแซว หัวเราะกันและกัน ตอนลงเครื่องก็ลืมเอกสาร จำได้วิ่งมาเอาแทบไม่ทัน พี่แอร์คนสวยขำกันใหญ่ และไม่มีFlightไหน ที่เราผิดหวังกับนางฟ้าการบินไทยซักครั้ง **แต่อาจจะมีผดส.บางท่าน มีความไม่พอใจในการบริการระหว่างFirst Class กับEconomy Class อันนี้ต้องเข้าใจตรงกันด้วยนะคะ ว่าตั๋วก็สามารถบ่งบอกถึงการให้บริการได้ เพราะท้ายสุดทุกคนก็ทำตามหน้าที่ของตนเอง ลองเปิดใจให้กว้างนะคะ การบริการที่ดีเป็นสิ่งสำคัญของสายการบินก็จริง แต่บางทีลูกเรือทุกท่านก็พยายามและเต็มที่ๆสุดแล้วเนอะ **
พลีชีพเรื่องที่2: แอร์บัสถลาลมชมวิวรันเวย์ไถลสนามหญ้า
- หลายคนที่โทษหรือโบ้ยความผิดให้กับลูกเรือ หรือนักบินเอง ก่อนอื่นต้องออกตัวไม่ค่อยแรงก่อนว่าเราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นั้นอาจจะไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหนาอะไรมาก แต่ขอพูดตรงนี้เลยว่าขอแสดงความดีใจกับผดส.ทุกท่านที่ไม่เป็นอะไรมากนะคะ และขอให้ผู้ที่บาดเจ็บหายไวๆ...เราเชื่อนะว่านักบินและลูกเรือทำเต็มความสามารถแล้ว เรายังขนลุกไม่หายกับการตัดสินใจอย่างเฉียบขาดของกัปตันที่ลดความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุให้ลดน้อยลงได้ และเมื่อถึงเหตุการณ์คับขัน(อันนี้ก็ต่อเมื่ออยู่บนพื้นแล้วไม่เหมารวมอยู่บนอากาศ ถ้าอยู่บนอากาศคงต้องฝากชีวิตไว้กับนักบินและเครื่องจักรวาฬยักษ์) เอาจริงๆนะ เราฝากชีวิตไว้กับใครไม่ได้หรอก ถ้าเราอยู่ในเหตุการณ์นั้น จะพยายามช่วยเหลือกันให้ออกจากเครื่องให้เร็วที่สุด นาทีนั้นคงไม่เอาชีวิตไปฝากไว้กับแอร์หรือสจ๊วดหรอกนะคะ เพราะอะไรถึงพูดได้แบบนี้...คือเป็นเราคนชอบสังเกตนะคะ ก่อนรอเครื่องออกนั่งรอที่Gate สังเกตหมดประตูเครื่องบิน ที่หนีไฟ ถ้าเครื่องบินตก เราต้องวิ่งไปอยู่ตรงไหน หรือเกิดเหตุอะไรที่เราพอจะช่วยชีวิตเราเองได้ หรือคนรอบข้างได้ เราคิดไว้หมด หรือแม้กระทั่งถ้าอยู่ดีๆนั่งเครื่องไป ถ้าเครื่องบินตกก็คือเราจงภูมิใจว่าได้ตายในเครื่องบินของสายการบินแห่งชาติ(ดูเวอร์) 55555 แต่นั่นคือดรอปอารมณ์เราให้อยู่ในเกณฑ์ที่ไม่มากไปไม่น้อยไปเวลานั่งเครื่อง อันนี้ต้องเข้าใจตรงกันค่ะว่ายวดยานพาหนะล้วนแล้วแต่มีความเสี่ยงที่จะเกิดอุบัติเหตุแน่นอน (การสังเกตสิ่งรอบข้างมันอาจจะเป็นข้อดีอีกอย่างหนึ่งนะคะ เสียเวลาซัก 5-10นาที วางมือถือ หยุดโซเชี่ยล ลองนั่งสังเกตอะไรรอบข้างดู พอถึงเวลามีเหตุจริงๆมันจะช่วยเราได้เยอะมาก)
พลีชีพเรื่องที่3: เรื่องผีแอร์ห่มสไบมาช่วยผู้โดยสารจนจบเหตุการณ์ทุกอย่าง
- อันนี้บอกได้เลยว่าพิสูจน์ไม่ได้ และพิสูจน์ยาก เพราะไม่มีหลักฐาน และมีคนเห็นแค่คนเดียว อีกอย่างยังไม่มีใครออกมายืนยัน มีเพียงข่าวออกมาประโคมเท่านั้น ขอไม่เชื่อในข่าวที่ออกมาค่ะ แต่ขอใช้ความเชื่อในเรื่องสิงศักดิ์สิทธิ์ (อันนี้ใครจะคัดค้านก็แล้วแต่ศรัทธานะคะ) ในเรื่องของแม่ย่านาง...ต้องขอบอกก่อนว่า ตอนแรกเรารู้จักแม่ย่านางจากละครช่อง 7 ว่าคือใครอะไรอย่างไร จนได้ไปถามแม่ แม่บอกว่า แม่ย่านางคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มาปกปักรักษาคนในเรือ หรือแม้กระทั่งในรถก็มีแม่ย่านาง(อันนี้ตอนเราซื้อรถใหม่ ก็อันเชิญแม่ย่านางให้มาประจำในรถดูแลรักษาคนขับคนนั่ง) และเหตุไฉนเล่า...อากาศยานใหญ่อย่างเครื่องบินจะไม่มีเล่า? แม่ย่านางในทางวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งของที่จับต้องไม่ได้ แต่วัดใจกันได้ด้วยความศรัทธา คือเราไม่รู้หรอกนะว่าใครจะเชื่อมั้ย แต่ไม่รู้ทำไม? เวลาก่อนที่เราจะขับรถเราจะบอกแม่ย่านางก่อนว่าให้รักสมรักษาลูกหลานให้ขับขี่ปลอดภัย คือ...มันก็อุ่นใจอ่ะนะ สำหรับคนที่เชื่อ และอาจจะเป็นอุปทานของเราไปเองก็ได้ และทุกครั้งที่พูดแบบนี้มันทำให้การขับรถของเรามีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นมากเลยทีเดียว
-------------------ในรูปธรรมสิ่งที่เราต้องเชื่อใจคือ: กัปตัน นักบิน และเครื่องบิน
-------------------ในนามธรรมสิ่งที่ศรัทธาคือ: สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เราเชื่อถือ
[พลีชีพข้อนี้ไม่มีอะไรมาวัดความถูกความผิดได้ แล้วแต่กำลังศรัทธาเลยค่ะ]
**แต่ถ้าหาก...ดวงวิญญาณของแอร์ตนนั้นมาปฏิบัติหน้าที่ช่วยผู้โดยสารจริงในขณะที่ละซึ่งกาย มีเพียงจิตที่ผูกพันธ์กับหน้าที่ของท่านที่มาปฏิบัติหน้าที่แล้วไซร้ ขอให้กรรมดีจุดประทีปแสงสว่างทางธรรมพาดวงวิญญาณท่านไปสู่สุคติด้วยนะคะ**
สรุปแล้ว... เราบอกเลยว่า "เรารักการบินไทยมาก" เราไม่รู้ว่าใครบริหารดี ผู้บริหารเป็นใคร เทคแคร์คนใหญ่คนโต หรืออะไรยังไง หรือไม่ดียังไง แต่เราภูมิใจทุกครั้งที่ขึ้นบินเห็นคนไทยด้วยกันเองเป็นถึงนักบินนะ แอร์นะ... สจ๊วดนะ ... เออ...คนพวกนี้มันเก่งแฮะ คือ...คนไทยทำได้อ่ะ รวมถึงสายการบินอื่นด้วยนะคะ พวกคุณเก่งมากค่ะ และที่สำคัญ...เพราะท่านพาเราไปถึงยังจุดหมายปลายทางโดยสวัสดิภาพ
พลีชีพเสร็จแล้วค่ะ พลีแล้วนะคะ 55555 ขอบคุณมากค่ะ
อันนี้เป็นอีกคลิปหนึ่งที่เกี่ยวกับแม่ย่านาง และเครื่องบินตกที่เนปาลนะคะ (คาดว่า) ลองฟังกันดู
http://www.youtube.com/watch?v=9XMJP7x6q-Q
**ขอบคุณที่มาแสดงความคิดเห็นกันค่ะ มีอีก1มุมที่น่ารักของทุกท่านคือภายในคำวิพากย์วิจารณ์ก็ยังมีการพูดคุยกันที่ไพเราะ มีค่ะ มีครับ เกือบทุกคนเลย ขอบคุณมากค่ะ**
เพิ่มเติมค่ะ: พลีชีพบอกกล่าวกันด้วยความเป็นห่วงเรื่องผู้เดินทาง
- อันนี้บอกตรงๆเลยค่ะเจอทุกFlight ทุกที่จริงๆ กับผดส.ที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย ยกตัวอย่างหลักๆเช่น
(1)
เรื่องรัดเข็มขัด: เครื่องจะTake Off จะมีสัญญาณเตือน หรือLanding ก็จะมีสัญญาณเตือนให้รัดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัย แต่ก็ยังมีบางท่านที่ไม่ยอมทำ ด้วยความเป็นห่วงและหน้าที่นะคะของแอร์และสจ๊วด ก็จะเดินมาเช็คและมาบอก บางท่านเห็นได้ชัดเลยว่าไปชักสีหน้าใส่แอร์ก่อนแบบไม่พอใจ อันนี้หากใครเป็นอยู่ก็ลดอีโก้ลงก่อนก็ได้นะคะ เพราะเกิดเหตุการณ์อะไรฉุกเฉินขึ้นมาคนที่ซวยก็คุณเอง
ถ้าไม่เซฟตัวเองก่อน แล้วก็อย่าไปทวงถามสิทธิของตัวเองถ้าเกิดอะไรขึ้น
(2)
เรื่องมือถือ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์: อย่างที่รู้ๆกันว่าควรปิดตอนไหน อะไรอย่างไร แต่ก็ยังมีหลายท่านที่ฝ่าฝืนกฏคำสั่งความปลอดภัย คือข้อนี้เราค่อนข้างซีเรียสมากอ่ะ 55555 เพราะปกติเวลานั่งเครื่องไม่ว่าจะอะไร จะเป็นคนที่ทำตามขั้นตอนหรือกฏทุกอย่าง เจอแบบนี้เพลียมากค่ะ
(3)
เรื่องสุดท้าย เล่าสู่กันฟังค่ะ: คือตลกมากนะคะ ระหว่างสายตาของผดส.ที่นั่งแบบFirst Class มองผดส.Economy Class บางทีก็มองเราแบบดูถูกมากกกกกกกกที่นั่งตั๋วด้อยกว่าตัวเอง คือทำไมอ่ะ? คือมีเงินนะ แต่อันไหนประหยัด ก็เอาอันนั้นอ่ะ มีคราวหนึ่งค่ะ นั่งFirst Classไป ไอ้เราก็ชอบแต่งตัวแบบบ้านๆ อีแตะ ด้วยความเป็นเด็กชิวๆบ้านนอกเมืองอีสาน ก็มีสายตาหลายๆคู่ที่นั่งแถบๆนั้นมองเราเท้าจรดหัว คือคิดในใจออกแนว "แต่งตัวแบบนี้เหรอนั่งFirst Class" 555555 เราก็มองคืนนะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ถือว่าเป็นการวิจัยพฤติกรรมมนุษย์ค่ะ
**ขอบคุณอีกครั้งค่ะ อ่านจนจบเลย ยาวหน่อยกระทู้นี้ มีพลีชีพ และแอบมีระบายบ้าง อย่าได้ถือสาค่ะ ก็เค้าเจอแบบนี้มาจริงๆหนิ T T **
พลีชีพพพพพ!!! สายการบินแห่งชาติการบินไทย
พลีชีพเรื่องที่1: พนักงานต้อนรับหรือที่เราเรียกแอร์ฮอสเตสชุดม่วง
- คือจะบอกแบบเวอร์เลยค่ะว่าตอนนั้นอายุ 4 ขวบได้ พ่อแม่พาขึ้นเครื่องของการบินไทย นั่นคือครั้งแรกในชีวิต รู้สึกเครื่องบินโคตรใหญ่ไปเลยพี๊! คือแบบกล้าๆกลัวๆ และหวาดกลัวต่อความสูงมากๆ จนร้องไห้ไม่กล้าขี้นเครื่อง(ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดี) แต่มีนางฟ้าชุดม่วง 2 ท่านด้วยกัน เดินเข้ามาหา ยิ้มให้ พร้อมปลอบขวัญเรา จำได้เลย...รอยยิ้มนั้นยังติดตรึงอยู่ในใจเสมอ และล่าสุดที่ขึ้นบินกับการบินไทย วันเสาร์ที่ 7 กันยายน 2556 Flight TG046 กรุงเทพฯ-ขอนแก่น นางฟ้าก็ยังทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่อง คือ...เรานั่งที่ผิดอ่ะ อันนี้เด๋อมาก แต่พี่แอร์มีการมาแหย่ มาแซว หัวเราะกันและกัน ตอนลงเครื่องก็ลืมเอกสาร จำได้วิ่งมาเอาแทบไม่ทัน พี่แอร์คนสวยขำกันใหญ่ และไม่มีFlightไหน ที่เราผิดหวังกับนางฟ้าการบินไทยซักครั้ง **แต่อาจจะมีผดส.บางท่าน มีความไม่พอใจในการบริการระหว่างFirst Class กับEconomy Class อันนี้ต้องเข้าใจตรงกันด้วยนะคะ ว่าตั๋วก็สามารถบ่งบอกถึงการให้บริการได้ เพราะท้ายสุดทุกคนก็ทำตามหน้าที่ของตนเอง ลองเปิดใจให้กว้างนะคะ การบริการที่ดีเป็นสิ่งสำคัญของสายการบินก็จริง แต่บางทีลูกเรือทุกท่านก็พยายามและเต็มที่ๆสุดแล้วเนอะ **
พลีชีพเรื่องที่2: แอร์บัสถลาลมชมวิวรันเวย์ไถลสนามหญ้า
- หลายคนที่โทษหรือโบ้ยความผิดให้กับลูกเรือ หรือนักบินเอง ก่อนอื่นต้องออกตัวไม่ค่อยแรงก่อนว่าเราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นั้นอาจจะไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหนาอะไรมาก แต่ขอพูดตรงนี้เลยว่าขอแสดงความดีใจกับผดส.ทุกท่านที่ไม่เป็นอะไรมากนะคะ และขอให้ผู้ที่บาดเจ็บหายไวๆ...เราเชื่อนะว่านักบินและลูกเรือทำเต็มความสามารถแล้ว เรายังขนลุกไม่หายกับการตัดสินใจอย่างเฉียบขาดของกัปตันที่ลดความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุให้ลดน้อยลงได้ และเมื่อถึงเหตุการณ์คับขัน(อันนี้ก็ต่อเมื่ออยู่บนพื้นแล้วไม่เหมารวมอยู่บนอากาศ ถ้าอยู่บนอากาศคงต้องฝากชีวิตไว้กับนักบินและเครื่องจักรวาฬยักษ์) เอาจริงๆนะ เราฝากชีวิตไว้กับใครไม่ได้หรอก ถ้าเราอยู่ในเหตุการณ์นั้น จะพยายามช่วยเหลือกันให้ออกจากเครื่องให้เร็วที่สุด นาทีนั้นคงไม่เอาชีวิตไปฝากไว้กับแอร์หรือสจ๊วดหรอกนะคะ เพราะอะไรถึงพูดได้แบบนี้...คือเป็นเราคนชอบสังเกตนะคะ ก่อนรอเครื่องออกนั่งรอที่Gate สังเกตหมดประตูเครื่องบิน ที่หนีไฟ ถ้าเครื่องบินตก เราต้องวิ่งไปอยู่ตรงไหน หรือเกิดเหตุอะไรที่เราพอจะช่วยชีวิตเราเองได้ หรือคนรอบข้างได้ เราคิดไว้หมด หรือแม้กระทั่งถ้าอยู่ดีๆนั่งเครื่องไป ถ้าเครื่องบินตกก็คือเราจงภูมิใจว่าได้ตายในเครื่องบินของสายการบินแห่งชาติ(ดูเวอร์) 55555 แต่นั่นคือดรอปอารมณ์เราให้อยู่ในเกณฑ์ที่ไม่มากไปไม่น้อยไปเวลานั่งเครื่อง อันนี้ต้องเข้าใจตรงกันค่ะว่ายวดยานพาหนะล้วนแล้วแต่มีความเสี่ยงที่จะเกิดอุบัติเหตุแน่นอน (การสังเกตสิ่งรอบข้างมันอาจจะเป็นข้อดีอีกอย่างหนึ่งนะคะ เสียเวลาซัก 5-10นาที วางมือถือ หยุดโซเชี่ยล ลองนั่งสังเกตอะไรรอบข้างดู พอถึงเวลามีเหตุจริงๆมันจะช่วยเราได้เยอะมาก)
พลีชีพเรื่องที่3: เรื่องผีแอร์ห่มสไบมาช่วยผู้โดยสารจนจบเหตุการณ์ทุกอย่าง
- อันนี้บอกได้เลยว่าพิสูจน์ไม่ได้ และพิสูจน์ยาก เพราะไม่มีหลักฐาน และมีคนเห็นแค่คนเดียว อีกอย่างยังไม่มีใครออกมายืนยัน มีเพียงข่าวออกมาประโคมเท่านั้น ขอไม่เชื่อในข่าวที่ออกมาค่ะ แต่ขอใช้ความเชื่อในเรื่องสิงศักดิ์สิทธิ์ (อันนี้ใครจะคัดค้านก็แล้วแต่ศรัทธานะคะ) ในเรื่องของแม่ย่านาง...ต้องขอบอกก่อนว่า ตอนแรกเรารู้จักแม่ย่านางจากละครช่อง 7 ว่าคือใครอะไรอย่างไร จนได้ไปถามแม่ แม่บอกว่า แม่ย่านางคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มาปกปักรักษาคนในเรือ หรือแม้กระทั่งในรถก็มีแม่ย่านาง(อันนี้ตอนเราซื้อรถใหม่ ก็อันเชิญแม่ย่านางให้มาประจำในรถดูแลรักษาคนขับคนนั่ง) และเหตุไฉนเล่า...อากาศยานใหญ่อย่างเครื่องบินจะไม่มีเล่า? แม่ย่านางในทางวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งของที่จับต้องไม่ได้ แต่วัดใจกันได้ด้วยความศรัทธา คือเราไม่รู้หรอกนะว่าใครจะเชื่อมั้ย แต่ไม่รู้ทำไม? เวลาก่อนที่เราจะขับรถเราจะบอกแม่ย่านางก่อนว่าให้รักสมรักษาลูกหลานให้ขับขี่ปลอดภัย คือ...มันก็อุ่นใจอ่ะนะ สำหรับคนที่เชื่อ และอาจจะเป็นอุปทานของเราไปเองก็ได้ และทุกครั้งที่พูดแบบนี้มันทำให้การขับรถของเรามีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นมากเลยทีเดียว
-------------------ในรูปธรรมสิ่งที่เราต้องเชื่อใจคือ: กัปตัน นักบิน และเครื่องบิน
-------------------ในนามธรรมสิ่งที่ศรัทธาคือ: สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เราเชื่อถือ
[พลีชีพข้อนี้ไม่มีอะไรมาวัดความถูกความผิดได้ แล้วแต่กำลังศรัทธาเลยค่ะ]
**แต่ถ้าหาก...ดวงวิญญาณของแอร์ตนนั้นมาปฏิบัติหน้าที่ช่วยผู้โดยสารจริงในขณะที่ละซึ่งกาย มีเพียงจิตที่ผูกพันธ์กับหน้าที่ของท่านที่มาปฏิบัติหน้าที่แล้วไซร้ ขอให้กรรมดีจุดประทีปแสงสว่างทางธรรมพาดวงวิญญาณท่านไปสู่สุคติด้วยนะคะ**
สรุปแล้ว... เราบอกเลยว่า "เรารักการบินไทยมาก" เราไม่รู้ว่าใครบริหารดี ผู้บริหารเป็นใคร เทคแคร์คนใหญ่คนโต หรืออะไรยังไง หรือไม่ดียังไง แต่เราภูมิใจทุกครั้งที่ขึ้นบินเห็นคนไทยด้วยกันเองเป็นถึงนักบินนะ แอร์นะ... สจ๊วดนะ ... เออ...คนพวกนี้มันเก่งแฮะ คือ...คนไทยทำได้อ่ะ รวมถึงสายการบินอื่นด้วยนะคะ พวกคุณเก่งมากค่ะ และที่สำคัญ...เพราะท่านพาเราไปถึงยังจุดหมายปลายทางโดยสวัสดิภาพ
พลีชีพเสร็จแล้วค่ะ พลีแล้วนะคะ 55555 ขอบคุณมากค่ะ
อันนี้เป็นอีกคลิปหนึ่งที่เกี่ยวกับแม่ย่านาง และเครื่องบินตกที่เนปาลนะคะ (คาดว่า) ลองฟังกันดู
http://www.youtube.com/watch?v=9XMJP7x6q-Q
**ขอบคุณที่มาแสดงความคิดเห็นกันค่ะ มีอีก1มุมที่น่ารักของทุกท่านคือภายในคำวิพากย์วิจารณ์ก็ยังมีการพูดคุยกันที่ไพเราะ มีค่ะ มีครับ เกือบทุกคนเลย ขอบคุณมากค่ะ**
เพิ่มเติมค่ะ: พลีชีพบอกกล่าวกันด้วยความเป็นห่วงเรื่องผู้เดินทาง
- อันนี้บอกตรงๆเลยค่ะเจอทุกFlight ทุกที่จริงๆ กับผดส.ที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย ยกตัวอย่างหลักๆเช่น
(1) เรื่องรัดเข็มขัด: เครื่องจะTake Off จะมีสัญญาณเตือน หรือLanding ก็จะมีสัญญาณเตือนให้รัดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัย แต่ก็ยังมีบางท่านที่ไม่ยอมทำ ด้วยความเป็นห่วงและหน้าที่นะคะของแอร์และสจ๊วด ก็จะเดินมาเช็คและมาบอก บางท่านเห็นได้ชัดเลยว่าไปชักสีหน้าใส่แอร์ก่อนแบบไม่พอใจ อันนี้หากใครเป็นอยู่ก็ลดอีโก้ลงก่อนก็ได้นะคะ เพราะเกิดเหตุการณ์อะไรฉุกเฉินขึ้นมาคนที่ซวยก็คุณเอง ถ้าไม่เซฟตัวเองก่อน แล้วก็อย่าไปทวงถามสิทธิของตัวเองถ้าเกิดอะไรขึ้น
(2) เรื่องมือถือ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์: อย่างที่รู้ๆกันว่าควรปิดตอนไหน อะไรอย่างไร แต่ก็ยังมีหลายท่านที่ฝ่าฝืนกฏคำสั่งความปลอดภัย คือข้อนี้เราค่อนข้างซีเรียสมากอ่ะ 55555 เพราะปกติเวลานั่งเครื่องไม่ว่าจะอะไร จะเป็นคนที่ทำตามขั้นตอนหรือกฏทุกอย่าง เจอแบบนี้เพลียมากค่ะ
(3) เรื่องสุดท้าย เล่าสู่กันฟังค่ะ: คือตลกมากนะคะ ระหว่างสายตาของผดส.ที่นั่งแบบFirst Class มองผดส.Economy Class บางทีก็มองเราแบบดูถูกมากกกกกกกกที่นั่งตั๋วด้อยกว่าตัวเอง คือทำไมอ่ะ? คือมีเงินนะ แต่อันไหนประหยัด ก็เอาอันนั้นอ่ะ มีคราวหนึ่งค่ะ นั่งFirst Classไป ไอ้เราก็ชอบแต่งตัวแบบบ้านๆ อีแตะ ด้วยความเป็นเด็กชิวๆบ้านนอกเมืองอีสาน ก็มีสายตาหลายๆคู่ที่นั่งแถบๆนั้นมองเราเท้าจรดหัว คือคิดในใจออกแนว "แต่งตัวแบบนี้เหรอนั่งFirst Class" 555555 เราก็มองคืนนะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ถือว่าเป็นการวิจัยพฤติกรรมมนุษย์ค่ะ
**ขอบคุณอีกครั้งค่ะ อ่านจนจบเลย ยาวหน่อยกระทู้นี้ มีพลีชีพ และแอบมีระบายบ้าง อย่าได้ถือสาค่ะ ก็เค้าเจอแบบนี้มาจริงๆหนิ T T **