คนบ้ากับขอทาน

วันนี้ฝนตกถนนลื่น เลยเลือกที่จะนั่งรอใช้บริการรถเมล์ที่อนุสาวรีย์แทนที่จะนั่งรถตู้เพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุ
ระหว่างรอรถสายตาก็มองนู่นมองนี่ไปเรื่อย จนไปสะดุดกับชายคนหนึ่งที่หอบหิ้วถุงอะไรซักอย่าง
พอเขาเดินมาใกล้ๆก็เพิ่งได้รู้ว่าเขาแบกถุงที่บรรจุเต็มไปด้วยขวดน้ำเปล่าที่เก็บมาจากถังขยะ
ชายร่างผอมที่อายุน่าจะราวๆห้าสิบได้ ใส่เสื้อสีขาว กางเกงขาสั้น พร้อมด้วยหมวกลูกเสือสีน้ำเงิน
ใบหน้ายิ้มแย้ม ปะแป้งขาวทั่วหน้า พัดมองเขาแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
แต่พอสังเกตุดูดีๆ จะเห็นว่าลุงที่เก็บขยะจะพูดคนเดียวอยู่ตลอดเวลา พยักหน้ากับถังขยะบ้าง คุยกับขวดน้ำบ้าง
ฉันยื่นขวดเปล่าที่ติดมาในกระเป๋าให้ลุงในจังหวะที่ลุงเดินผ่านฉัน...และลุงก็หันมายิ้มพร้อมกับบอกว่า
"ขอบคุณนะครับ"

ไม่น่าเชื่อนะ ขนาดคนสติไม่ค่อยสมประกอบอย่างคุณลุงยังมีความคิดที่จะหาขยะหาอะไรมาขายแลกเงิน
เห็นแล้วก็นึกถึงขอทานแก่ๆที่เจอ หลายคนวันๆเอาแต่นั่งแบมือขอเงิน ทำหน้าน่าสงสาร
จะว่าถูกหลอกมาก็ไม่น่าจะใช่ เพราะก็โตๆกันแล้ว ถ้าขอทานเด็กก็ว่าไปอย่าง

เฮ้อ แล้วพอมีคนมาไล่ไม่ให้ขอทานตามสะพานลอย ก็มาร้องห่มร้องไห้หาว่าแกล้งคนจน
...ก็นะ ไม่เคยพยายาม แล้วชีวิตมันจะดีขึ้นได้ยังไง...