หลังจากที่แอบสิงอยูที่ห้องบูลมานาน เลยขอเป็นผู้ให้บ้างค่ะ แทนคำขอบคุณที่ห้องนี้พาเที่ยวคนเดียวได้อย่างปลอดภัยมาหลายทริป จากเด็กฝั่งอ่าวไทย (แอบเนียนเด็กนิดนึง 555) ขอเลาะไกลถึงภูเก็ต ซึ่งเคยมาแล้ว 1 ครั้งเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลง เราเริ่มเดินทางกันดีกว่าค่ะ แบกเป้ตามมาเลย Let’s go! (มโนเองว่ามีคนตามมา
)
ทริปนี้เป็นทริปที่เช้ามากค่ะ เลยขอเข้ามานอนเมืองหลวง 1 คืนละกัน ออดดัง เราก็เก็บของรีบมานั่งรอ รถบริษัทเลย สมกับเป็นศุกร์แห่งชาติ รถติดมาก ใช้เวลาเดินทาง 3 ชม. จากบางชลบุรีถึงแยกบางนา ต่อรถไฟฟ้าและใต้ดินไปเป้าหมายเลย ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิต เพราะเพื่อนทำงานอยู่ที่นั่น และแอบไปดูงานไทยเที่ยวไทยมาด้วย เผื่อทริปต่อไป 555
กว่าจะนอนก็อย่างดึก ต้องตื่นแค่เช้า (เช้ามากสำหรับวันหยุด) ตี 4 ต้องเดินทางไปดอนเมือง โอ้ว มันช่างง่วงเช่นนี้แต่หาได้อิดออดไม่ ตาสว่างเลย ถึง 7.20 น.
เนื่องจากมาเช้าตัวเลือกเดินทางเราเลยเยอะ เลือกประหยัดตังโดย เลือก Airport Bus เลย 90 บาทเข้าเมือง หยิบแผนที่พร้อมแล้ว ระหว่างที่รอรถรอเกือบชั่วโมงได้ ก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ มีนักท่องเที่ยวหลายชาติเข้ามาถาม เราก็ตอบได้บ้าง ถามคนอื่นให้บ้าง แต่ก็กระซิบบอก พวกเขาว่าหนูก็เป็นนักท่องเที่ยวนะคะ 555
นั่งหาเป้าหมายลง โดยเลือกลงที่ ถนนถลาง พี่คนเก็บตังกับคนขับน่ารักมาก บอกเมื่อถึง และก่อนลงยังบอกว่า ถ่ายรูปเผื่อพี่เยอะๆ นะครับ ลงมาปุ๊บ ถ่ายรูปได้ 2 รูป เห้ยร้านกาแฟ ตรงดิ่งเข้าไปเลย หิวอ่ะ ไปตั้งหลักด้วย
นั่งฟังเพลงอยู่เบาๆ คนเดียว เพลงยุคบอยแบนด์ 1990 มั่นใช่เลย ช่วงรุ่งเรื่องฝั่งอเมริกาและอังกฤษ เลยนั่งคุยกับน้องบาริสต้า ด้วยประเยคแรก
เรา : น้องคะ เพลงนี้เพลงอะไร
บาริสต้า : หนูไม่รู้ค่ะ พี่เจ้าของร้านเปิด หนูอ่านไม่ออก เลย แต่หนูพูดภาษาอังกฤษได้
บลาๆๆๆ ผ่าน 2 ชม. แม่เจ้า น้องน่ารักมาก ร้านน่ารัก กาแฟชื่อแปลก เค๊กอร่อย แต่ถึงเวลาต้องจากลา โดยก่อนไป อัพสเตตัส “แอบหลงรักคนภูเก็ตเบาๆ ” เพื่อนบอก เห้ย ได้ข่าวว่าเพิ่งไปแค่ 4 ชม. 555+
[CR] แบกเป้ บินเดี่ยว ไปเที่ยวภูเก็ต มันเด็ดตรงโฮสเทลนี่แหละ....
ทริปนี้เป็นทริปที่เช้ามากค่ะ เลยขอเข้ามานอนเมืองหลวง 1 คืนละกัน ออดดัง เราก็เก็บของรีบมานั่งรอ รถบริษัทเลย สมกับเป็นศุกร์แห่งชาติ รถติดมาก ใช้เวลาเดินทาง 3 ชม. จากบางชลบุรีถึงแยกบางนา ต่อรถไฟฟ้าและใต้ดินไปเป้าหมายเลย ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิต เพราะเพื่อนทำงานอยู่ที่นั่น และแอบไปดูงานไทยเที่ยวไทยมาด้วย เผื่อทริปต่อไป 555
กว่าจะนอนก็อย่างดึก ต้องตื่นแค่เช้า (เช้ามากสำหรับวันหยุด) ตี 4 ต้องเดินทางไปดอนเมือง โอ้ว มันช่างง่วงเช่นนี้แต่หาได้อิดออดไม่ ตาสว่างเลย ถึง 7.20 น.
เนื่องจากมาเช้าตัวเลือกเดินทางเราเลยเยอะ เลือกประหยัดตังโดย เลือก Airport Bus เลย 90 บาทเข้าเมือง หยิบแผนที่พร้อมแล้ว ระหว่างที่รอรถรอเกือบชั่วโมงได้ ก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ มีนักท่องเที่ยวหลายชาติเข้ามาถาม เราก็ตอบได้บ้าง ถามคนอื่นให้บ้าง แต่ก็กระซิบบอก พวกเขาว่าหนูก็เป็นนักท่องเที่ยวนะคะ 555
นั่งหาเป้าหมายลง โดยเลือกลงที่ ถนนถลาง พี่คนเก็บตังกับคนขับน่ารักมาก บอกเมื่อถึง และก่อนลงยังบอกว่า ถ่ายรูปเผื่อพี่เยอะๆ นะครับ ลงมาปุ๊บ ถ่ายรูปได้ 2 รูป เห้ยร้านกาแฟ ตรงดิ่งเข้าไปเลย หิวอ่ะ ไปตั้งหลักด้วย
นั่งฟังเพลงอยู่เบาๆ คนเดียว เพลงยุคบอยแบนด์ 1990 มั่นใช่เลย ช่วงรุ่งเรื่องฝั่งอเมริกาและอังกฤษ เลยนั่งคุยกับน้องบาริสต้า ด้วยประเยคแรก
เรา : น้องคะ เพลงนี้เพลงอะไร
บาริสต้า : หนูไม่รู้ค่ะ พี่เจ้าของร้านเปิด หนูอ่านไม่ออก เลย แต่หนูพูดภาษาอังกฤษได้
บลาๆๆๆ ผ่าน 2 ชม. แม่เจ้า น้องน่ารักมาก ร้านน่ารัก กาแฟชื่อแปลก เค๊กอร่อย แต่ถึงเวลาต้องจากลา โดยก่อนไป อัพสเตตัส “แอบหลงรักคนภูเก็ตเบาๆ ” เพื่อนบอก เห้ย ได้ข่าวว่าเพิ่งไปแค่ 4 ชม. 555+
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น